Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.1985, Blaðsíða 23

DV. LAUGARDAGUR19. OKTOBER1985.
23

IVAL
VINNING -
ga um sali Kjarvalsstaða þar sem nú er
ans—og f ara um það nokkrum orðum
ral hefði haf t á list okkar daga
Myndir: Gunnar V. Andrésson
..Hannvarvígður
sinni snilligáfu
„Kjarval var snill-
ingur. Og hann var
vígður sinni snilli-
gáfu. Maður hefur
stundum heyrt fólk
segja að hann hafi
verið skrítinn, jafn-
vel geggjaður. En ég
held að það hafi ekki
verið til meira norm-
al maður. Það kom
skýrt fram þegar
rætt var við hann í
næði. Auðvitað var
hann oft einmana.
Það er þannig með
menn sem eru einir
að glíma við lausnir
í listinni. — Kjarval
þurfti auðvitað að
hafa samband við
fólk og hefur þá oft
komið undarlega fyr-
ir. Þá hefur hann
komið út úr eigin
hugarheimi og virst
tala samhengislaust
— hans aðferð við að
ná jarðsambandi í
bili.
Ég hitti hann einu
sinni á Skúlagötunni.
Við vorum tveir einir
á allri Skúlagötunni.
Ég sá hann koma
álengdar. Þetta hef-
ur verið þegar hann
hafði vinnustofu á
Barónsstígnum.
Þetta var um sumar.
Það var logn og
blíða. „Ertu kominn
þarna, myndarlegi
Skagfirðingur
minn,” sagði Kjar-
val og lagði hönd á
öxl mér. Svo gengum
við saman um Skúla-
götuna alla nóttina.
Við töluðum um
myndlist. Það er að
segja hann talaði. Og
um heimspeki. Hann
vitnaði í ýmsar bæk-
ur. Kjarval var vel
lesinn, miklu fróðari
en menn héldu eða
töldu. Ég man að
hann spurði mig
hvort ég hefði tekið
eftir skýjafarinu 17.
júní. „Skýin voru
ferköntuð og héngu
skúfar út úr hornun-
um,” sagði hann.
Seinna sá ég svona
ský, líka í mál-
verki. . .
Hann var einhver
mesti málari í heim-
inum á sinni tíð.
Hann stendur jafn-
fætis fremstu im-
pressionistunum og
expressionistunum
og hefur inspírerað
íslenska listamenn
meira og minna. Það
fer ekki hjá því.
Einu sinni kom ég á
Borgarfjörð eystra
til að mála. En ég
komst ekki að verki,
fannst ég ekki sjá
annað en hans mótíf,
fannst hann standa
hlæjandi fyrir aftan
mig. . .
Hann var hafinn
yfir allt sem við get-
um kallað sókn eftir
borgaralegum gild-
um. Vinnuþjarkur.
Kann að vera að
bóhemlífið hafi ekki
komið honum eins á
óvart og okkur af
minni kynslóð sem
vorum aldir upp við
borgaralegar að-
stæður. Þjóðfélagið
er náttúrlega allt
annað. . .”
-GG.
Jóhannes Geir listmálari.