Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.1995, Blaðsíða 4

4
FIMMTUDAGUR 2. MARS 1995
Fréttir
Álit Ríkisendurskoðunar:
Greiða ber erfða-
fjárskatt af kvóta
„Viö leituðum eftir þessu áliti í
tengslum viö uppgjör á dánarbúi þar
sem um var að ræða kvóta í einstakl-
ingseigu. Við áttum frekar von á
þessari niðurstööu. Það geta veriö
þarna miklir fjármunir í húfi,“ segir
Rúnar Guðjónsson, sýslumaður í
Reykjavík, vegna þess álits Ríkisend-
urskoðunar að greiða beri eríðafjár-
skatt af kvóta.
Sóley Ragnarsdóttir, fulltrúi hjá
sýslumannsembættinu, hefur með
þetta mál að gera. Hún segir þetta
vera í fyrsta sinn sem embættið fær
til skipta fiskveiðiheimildir.
„Venjulega er kvótinn í eigu hluta-
félaga þannig að þetta kemur ekki til
álita. Þetta er í fyrsta sinn s'em dán-
arbú á kvóta sem þarf að meta til
fjár,“ segir Sóley.
I fyrstu grein laga um fiskveiði-
stjórnun segir aö nytjastofnar á ís-
landsmiðum séu sameign íslensku
þjóðarinnar.
Það liggur því fyrir að við fráfall
einstakiings sem á kvóta fær þjóðin
hluta sameignarinnar til baka í formi
erfðafjárskatts. -rt
Raunveruleikinn sá að kvót-
inn er eign útgerðarmanna
- segir Guöjón A. Kristjánsson, forseti FFSÍ
„Þetta undirstrikar það sem við
forystumenn Farmannasambands-
ins höfum haldiö fram á undanförn-
um árum. Við höfum spáð ákveðnum
afleiðingum vegna kvótakerfisins og
það er komið á daginn hvert er raun-
verulegt eignarhald, burtséð frá
hvað lögin segja. Það er ekki þjóðin
sem á þetta í framkvæmdinni heldur
þeir einstakhngar sem hafa þetta
undir höndum og erfingjar þeirra,"
segir Guðjón A. Kristjánsson, forseti
Farmanna- og fiskimannasambands-
ins, vegna úrskuröar Ríkisendur-
skoöunar um að aflaheimildir skuh
ganga í erfðir og bera erfðafjárskatt.
„Það hefði verið eðlhegra að menn
hefðu tekið kvótabraskið fyrir og
sett á kvótann virðisaukaskatt og
selt hann á opinberum markaði. Þar
með yrði komið í veg fyrir þátttöku
sjómanna og nokkur hundruð millj-
ónir hefðu komið inn í ríkiskassann.
í staðinn fyrir að fara eðhlegar leiðir
til að hafa tekjur af auðhndinni eru
farnar svona leiðir að ná þessu í
gegnum erfðaíjárskatt. Raunveru-
leikinn er sá að kvótinn er orðinn
eign útgerðarmanna en ekki þjóðar-
innar," segir Guðjón
-rt
Eiríkur Tómasson útgeröarmaöur:
Stjórnvöld troða þessu upp á okkur
„Stjórnvöld eru að troða því upp á
okkur að við eigum þennan fisk í
sjónum. Ég hef alltaf litið á það sem
sitthvað, afnotarétt eða eignarrétt,
þaö er ekki það sama. Ég er ekki í
nokkrum vafa um að við eigum ekk-
ert í þessum fiski, það er svo annað
mál hvort við megum nýta þetta,“
segir Eirikur Tómasson, fram-
kvæmdastjóri Þorbjarnar hf. í
Grindavík og stjórnarmaður í Lands-
sambandi íslenskra útvegsmanna,
vegna úrskurðar Ríkisendurskoðun-
ar um að kvóti skuli bera erfðaíjár-
skatt.
Eiríkur segist vera á móti því að
kvóti verði eignfærður og afskrifaö-
ur.
„Menn erfa auðvitaö fiskiskip eins
og annað og þá felst það í hlutarins
eðli aö því fylgir heimild til aö sækja
fisk í sjó. Það hefur hingað til ekki
verið í umræðunni að taka þennan
rétt af skipum, ef undanskildir eru
örfáir sérvitringar. Ég skil ekki alveg
tilganginn með þessu hjá stjórnvöld-
um nema ef vera skyldi undirbygg-
ing undir auðlindaskatt," segir Eirík-
ur.
-rt
Sýslumaðurinn í Reykjavík leitaði álits Rikisendurskoðunar og samkvæmt
því ber að greiða erfðafjárskatt af kvóta.
Út í hött að eign-
færa veiðiheimildir
- segir Helgi Laxdal, formaður vélstj óra
sem heild eigi veiðiréttinn þá komi
sjómenn þar til greina ekki síður en
útgerðarmenn.
„Menn mega ekki gleyma því
hvernig þessi réttur varð til; með
aflareynslunni og þar kom ekki bara
útgerðin við sögu heldur sjómenn-
irnir líka. Þessi réttur verður til á
grundvehi afla sem borinn er að
landi,“ segir Helgi.
-rt
„Fiskimiðin eru sameign þjóðar-
innar, það er því út í hött að eign-
færa veiðiheimildir með þessum
hætti. Þetta gengur þvert á 1. grein
laga um fiskveiðistjórnun sem segir
að þjóðin eigi réttinn," segir Helgi
Laxdal, formaður Vélstjórafélags ís-
lands, vegna áhts Ríkisendurskoðun-
ar.
Hann segir hka ljóst að veröi það
ofan á að einhver annar en þjóðin
I dag mælir Dagfari
Ungur maður og glæshegur í útliti
og framkomu var kjörinn íþrótta-
maður ársins um síðustu áramót.
Magnús Scheving Magnússon heit-
ir hann og stundar þolfimi eða ero-
bikk, sem er íþrótt sem hefur verið
að ryðja sér tíl rúms, aðahega hjá
kvenfólki á líkamsræktarstöðvum.
Einhverjir karlar stunda þolfimi í
hinum og þessum löndum og nógu
margir til að hægt hefur verið að
halda mót sem heita bæði Evrópu-
mót og heimsmeistaramót og þar
hefur Magnús Scheving staðið sig
afburðavel. Nú síöast varð hann
Evrópumeistari í keppni sem fram
fór í Sofiu í Búlgaríu.
Lengi vel leit út fyrir að Magnús
fengi ekki að keppa. Dagfari veit
ekki af hverju en hélt í fyrstu að
útlendingar væru á mótí því aö ís-
lendingar tækju þátt í keppni sem
þeir hugsaniega gætu unnið.
En svo kom 1 ljós aö það voru
ekki útlendingar sem höfðu lagt
stein í götu Magnúsar heldur ein-
hverjir fjandmenn Magnúsar hér
heima eftir því sem Magnús sjálfur
segir. Magnús fékk að keppa í Evr-
ópumótínu í Sofíu áöur en yfir
lauk, en það er ekki annað að heyra
heldur en að hann sé afar óánægð-
ur með það. Sérstaklega er hann
undir ofsókn sem er fólgin í því að
vinna skipulega gegn því að hann
keppi.
Eftir á að hyggja hlýtur sú spurn-
ing að vera áleitin hvort það hafi
ekki verið mistök hjá Magnúsi að
stunda þolfimi og ennþá meiri mis-
tök að hann hafi unnið tíl verð-
launa og orðið íþróttamaður árs-
ins. Þetta hefur aUt skaðað Magnús
gífurlega og orðið til þess að menn
vinna skipulega gegn þátttöku
hans með því að vinna í því að
hann fái að taka þátt.
Þetta hefur Dagfari alltaf sagt.
íþróttir eru til skaða og því meiri
skaða eftir því sem menn komast
lengra. Það að vera kjörinn íþrótta-
maður ársins og verða Evrópu-
meistari eða heimsmeistari og eiga
það yfir höfði sér að annað fólk
ætíist til að maður keppi til verö-
launa, allt er þetta tU trafala fyrir
orðstír og mannorð og sálarheill
þeirra sakleysingja sem lenda í því
að keppa fyrir tílstiUi annars fólks
sem hefur ekkert með þaö að gera
hvort maður keppir eða ekki.
Magnús Scheving hefur fundið
smjörþefinn af þessu. Honum
finnst nóg komið.
Dagfari
Ofsóttur meistari
þó óánægður með að einhveijir hér
heima höfðu uppi atbeina tíl að
leyfa honum þátttöku.
Yfir þessu er Magnús ævareiður
og það er auðvitað skUjanlegt í ljósi
þess að hann fékk að keppa fyrir
vikið. Hann hélt sem sagt að hann
væri að keppa af því að hann sjálf-
ur ákvað að keppa, en svo kemur
í ijós að hann fékk að keppa vegna
þess að fólk upp á íslandi var aö
skipta sér af því hvort hann kepptí
eða ekki. Þessi afskipti fólksins
uppi á íslandi voru ónauðsynleg
og Magnúsi Scheving tíl ama og
leiðinda og gott ef þau sköðuðu
ekki mannorö hans og orðstír.
Þetta er ekkert annað en ofsókn á
hendur Magnúsi.
Magnús Scheving vfil ekki keppa
ef fólk uppi á íslandi er að leyfa
honum að keppa. Magnús Scheving
keppir aðeins ef fólk uppi á íslandi
hefur ekki afskipti af því hvort
hann keppir eða ekki. Sér í lagi
hefur Magnús nafngreint mann
uppi á íslandi, sem heitir Björn
Leifsson og er sá sem hefur haft
forystu fyrir því uppi á íslandi aö
þolfimi er stunduð. Þessi Bjöm er
að skipta sér af Magnúsi þegar
Magnús viU ekki að Bjprn skiptí
sér af honum.
Nú er rétt að árétta það aftur að
Magnús Scheving sigraöi í þessari
umræddu keppni, en sigurinn er
aukaatriði og hitt er líka aukaatriði
hvort Magnús fékk að keppa, því
það eina sem Magnús vill að komi
fram er að hann hafi keppt á sínum
eigin forsendum og án þess að
nokkrir aðrir hafi ráðið þar um.
Magnús er mjög dapúr yfir þessu
öUu og telur að skipulega hafi verið
unnið gegn þátttöku hans með því
að leyfa honum aö keppa og „nú
er nóg komið" segir Magnús. Ahugi
Magnúsar fer hraðminnkandi á því
að keppa í þolfimi eftir aö hann
sigraði í Evrópumótinu og meist-
aratítíUinn rýrir orðstír Magnúsar
og sú hneisa að hann skuli hafa
fengið að vera með fyrir tilstilU
manna, sem engan þátt áttu í því
að hann fékk að vera með, flokkast