Þjóðviljinn - 28.08.1962, Blaðsíða 11

Tf*
riiýrixýriiúri:-..
ÍSp ^iSÍíjí:
'M " '4 '
jm

•-&■
S ð 5 g>
Pi»,
iiii;:,. iM
-.„i.Xv-SS^Sí:.
............ ..........4 t
| V, '
Jlli ilil
ii!
:=!#.

':w:::;::í:;:::::v:í
li

ii
•iíií;.;. _

II.
í;W:y.
Jii
iiiii
:
ið 7 9g;.\klójagi: ■ -..í Jn^íðinu. voru í sfcol’.aleik og stalst. -tiV
liafiit |tó sér dálítið að taka .þátt í sigrum hánS (?g
'hæðniShljóð.
Jera o.pnaði hliðið, þaut upp
að húsínu, snerti það með hend-
inni og hljóp. til baka á þeysi-
SKÁLDSAGA EFTIR HARPER LEE
þvo af sér biöðið. Hann var með
langt, hlykkjótt ör þvert yfir
andlitið, tennurnar voru brún-
ar og holótt.ar — þaer sem eftir
voru; og augun stóðu útúr
augnatóftunum og hann slefaði
næstum linnulaust. Það var
mjög sannfærandi lýsing!
— Eigum við ekki að vita
hvort við getum lokkað hann út,
sagði Dill. — Mikið þætti mér
gaman að sjá hann.
Jem svaraði því til, að ef Dill
viitli deyja. þá ga:ti hann bara
íarið upp á ýéröndrna og’ þárið
að dyrum., _ '.
En enginn árangur náðist ’fýrr
en Dili bauðst tií að veðja við
jem — Gráu vofunni gegn tveim
Tom Swiftum —^.uþ? j?að að
Jem þyrði aldrei að fara lengra
en að hliðinu hjá Radley. Jem
hefur aldrei getað staðizt slíkar
ögranir.
Hann íhugaði þetta í heila
þrjá daga og ég held að hann
hafi metið heiður sinn meira en
lífið, því að Dill átti hægt með
að koma honum úr jafnvægi.
—■ Þú ert hræddur, sagði Dill
fyrsta daginn,.
— Ég er ekki neitt hræddur,
ég ber bara virðingu fyrir mann-
. inum, sagði Jem.
Og næsta dag sagði Dill:
— Þú þorðir ekki einu sinni
að stinga stóru tánni inn fyr-
ir hliðið!
Jem þóttist sannarlega þora
það, því að gekk hann kannski
ekki framhjá Radley.húsinu, al-
veg upp við hliðið hvern ein-
asta dag á ævinni á Ieiðinni í
skólann?
>— En þú hleypur alltaf eins
og fætur toga. skaut ég' inn í.
Samt sem áður hitti Dill í
mark þriðja daginn. þegar hann
sagði Jem að fólkið 'í Meridian
væri til allrar hamingju ekki
eins miklar skræfur og fólkið í
Maycomb og hann hefði aldrei
fyrirhitt aðrar eins raggeitur og
hér.
Það dugði til þess að Jem
þrammaði niður að horninu, þar
sem hann nam staðar, hallaði sér
upp að luktarstaurnum og starði
Fastir liöir eins og venjulega.
13.00 Viö vinnuna: — Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp.
18.30 Harmonikulög.
20.00 100 ára afmæli Akureyrar-
kaupstaðar. — Úr annál-
um Akureyrar: — fyrr.i
hluti. Gísli Jónsson mennta
skólakennari tekur dag-
. skrána sanian. — Flytjend-
ur 'áuk hans: Anna Guðrún
.Jónasdóttir, Hjörtur Páls-
son, Ragnheiður Heiðreks-
dóttir og Þ.órey Aðalsteins-
dóttir.
21.30 Lög úr óperettunni Síg-
aunabaróninn eftir Strauss.
— Melitta Muszely, Heinz
Hoppe, Heinrich Pflanzl og
Giinther Arncff kþCþtp, .
syngja. Hljómsveit Borgar-
ópérunnar í Berlín leikur.
— Richard Miiller-Lamp-
ertz stjórnar.
21.45 íþróttir (Axel Sigurðsson
og örn Eiðsson).
22.10 Lög unea fólksins (Gerður
Guðmundsdóttir).
23.00 Dagskrárlok.
á hliðið, sem hékk eymdarlega
á heimatilbúnuim hjörunum.
— Ég vona að minnsta kosti
að þér hafi skilizt, að hann
drepur okkur ölj,; Di’.l Harris,
sagði Jem, þegar Við gengum
varlega nær. — Þú getur ekki
kennt mér um neitt. þótt hann
rifi augun úr höfðinu á þér.
Það varst' íþú sjálfur sem byrj-
aðir á þessu. ef þú skyldir vera
búinn að g!evma því.
— Þú ert þá hræddur, taut-
aði Dill þolinmóður.
tieni'viid'r'að Dili'igáéírífelrfl'ið
í eitt ’skipti ’ fýrir 511, að hánn
væri ekki htæddur við hökkurn
skapaðah hlut í' þessum heimi,
og hann sagði:
— Það er bara það, að ég get
ekki reiknað út, hvernig við eig-
uim að lokka hann út, án þess að
hann nái i okkur,
Auk þess þurfti Jem líka að
hugsa um litlu systur sina. Þeg-
ar hann var.búinn að segja það,
varð mér íjóst, að hann
væri í rauninni hræddur. Jem
hafði líka þurft að hugsa um
litlu systur, þegar ég sagði við
hann að hann þyraði ekki að
hoppa niður af húsþakinp okk-
ar. Þá sagði hann: Ef ég dey nú,
hvað verður þá um þig? En á
eftir ho.ppaði hann niður samt
sem áður, kom vel og liðlega
niður og hugsaði ekki fram-
ar um ábyrgðina á litlusystur
fyrr en hann stóð núna fyrir
utan Radleyhúsið.
— Þorirðu það kannski ekki?
spurði Dill. — Ef þú þorir ekki,
þá . . .
— Maður verður að hugsa
málið afskaplega vel, Dill, sagði
Jem. — Við skulum nú sjá til
. . .Þetta er næstum eins og
að lokka skjaldböku útúr . . .
— Hvað áttu við með þvi?
spurði Dill.
— Maður þarf ekki annað en
kveikja á eldspýtu og halda
ihenni undir skildinum.
Ég sagði við Jem, að ef hann
kveikti í Radleyhúsinu, þá
myndi ég segja Atticusi frá
því. .
Dill sagði að það væri and-
styggilegt að halda logandi eld-
spýtu undir. skjaldböku.
— Það ér alls ekkert and-
styggilegt; það flýtir bara fyrir
því að hún taki ákvörðun —
það er allt annað að fleygja
henni inn í eldavéuna, umlaði
Jem.
— Hvernig veiztu, að eldspýta
gerir henni ekki mein?
— Skjaldbökur finna ekki
til, asninn þinn, sagði Jm.
— Hefut þú kannski eirihvern
tíma verið slcjajdbaka?’
— Svei ..mér-þá, Dill, leyfðu-
mér að hugsa ... Kannski getum
við kastað grjóti j dyrnar hjá
'honum .. .
Eftir iþetta 'hugsaði Jejn sig
svo lengi um, að Dill' fcom dátf.
lítið til móts við hanri:
1— Ég skal ekki segja að þú
þorir það ékki pg þú' skaþ; iíka'
fá Gráu vofuna, ef þú bara
íhléypur upp að húsinu og kem-
ur við það.
Það lifnaði yfir Jem-
— Þarf ég bara að' korna "vlð
— Er það allt og sumt?
Þvi að ég kæri mig ekk-
erf um að þú segir eitthvað
annað þegar ég wkem til baká.
■ — Jamm, það er allt bg sumt,
ságði DilL — Hann kemur á-
reiðanlega út um leið og hann
sér þig inni á lóðinni og íþá- get-
um við Skjáta fleygt okkur á
hann og haldið honum niðri og
sagt honum að við ætlum alls
ekki að gera honum neitt.
Við yfirgáfum ljósastaurinn á
'horninu, gengum á ská yfir hlið-
atgötuna ■ 'rflöðfram Radleylóð-
inri-í'i og riámum staðar fyrir
framan hliðið.
— Jæja, gerðu það núna, sagði
Dill. — Við Skjáta erum hérna.
—■ Ég skal gera það, sagði
Jem. — En það liggur varla
lífið á.
Hann fór aftiir að horninu,
kom til baka og horfði gaum-
gæfilega fram fyrir síg, eins og
hann væri að velta fyrir sér
hvaða aðferð væri heppilegust,
og á meðan hrukkáði .harjn enn-
rv
spretti, ái); iþess að athuga hvort
bragðið hefði heppnazt. við Dill
fylgdum fast á eftir. Það var
ekki fyrr en við stóðum laf-
móð en óhuít á yeröndinni
heima, að við þorðum að líta
við,
Gamla húaið þarna yfir frá
stóð eins og alltaf,. hrörlegt og
sjúkt, en meðan yið störðum .yf-
jr gptuna þóttumst við sjá einn
hlerann hreyfast örlítið. Það var
næstum ekki neitt, aðeins agnar-
lítil, naestum ósýnileg hreyfing.
Svo varð . allt kyrrt aftur.
|;í, .. 1
Dill fór frá okkur snemma í
september og sneri aftur til Mer-
idian. Við fylgdum honum í
fimm-vagninn og ég saknaði
•ha'ris' skeTfilegáþ þangað til mér
várð allt í ' éirití' [jóst að ég ætti
að toyrjá að 'ááriga í skóla eftir
viku. Ég héf 'áldréi hlakkað éins
mikið tií' b’eiris álla míria ævi.
Vetrarmánuðiriá'!gat égsetið tím-
unum •saman npþi í holunni í
trénu og 'skimað yfir skjójgarð-
inn gegrium fturtlstæða' kíkinn,
sem hafði éittlj<Sinn verið gef-
inn méfý'm'eðari ég reyndi að
átta mig -á léikjútri barnanna,
fylgjast ‘rneð; ! rauða jakkanum
hans Jetns í hópntím; þegar þau
ósigrum. Mikið þráði ég að ko.rru
ast í hópinn!
Jem var svo lítillátur að fylgja
mér í skólann fyrsta daginn, en
það kemur annars venjuiega í
hlut foreldranna, en Jem hafði
sagt, að hann vildi/. fúslega
sýna mér hvar skólastofan mín
væri. Ég hef grun um að fáein-
ir aurar hafi skipt um eigend-
ur í sambandi við þetta, því að
þegar við þutum fyrir hornið,
framhjá Radley-húsinu, heyrði
ég óvenju mikið glamur í buxna-
vösum Jems. Þegar við hægðum
svolítið ferðina og gengum með-
fram limgerðinu umhverfis
skólaportið, útskýrði Jem vand-
lega fyrir mér að ég mætti
ekkert skipta mér af honum í
skólatimanum, ekki biðja hann
að leika einn af þáttunum úr
Tarzani og termítamönnunum
og koma ekki með ósæmandi át-
hugasemdir um einkalif hans
eða elta hann í fríminútunum
eða í langa matarhléinu. Ég átti
að halda mér við fyrsta bekk og
gera mér skiljanlegt að hann
væri, kom.inn í fimmta ,bekk. f
stuttu máli sagt: Ég átti að láta
hann í friði!
— Getum við iþá aldrei oftar
leikið okkur saman? spurði ég.
:*— Jú, heima, sagði hann.
— Þar getum við leikið okkur
saman eins og hingað til. en
sjáðu tU. í skólanum er þetta
allt öðru vjsi.
Það var það óneitanlega. Áð-
ur en fyrsti morguninn var á
enda, var ungfrú Carólina Fish-
er, kennslukonan okkar, búin að
Sovétlistomenn ó bondo-
rískum plötumorkaði
Sovétríkin og Bandaríkin hafa tekið upp
nokkurt menningarsamband sín á milli og
felst það aðallega í skiptiséndirigum lista-
manna á milli landanna. Mönnum ér í fersku
minni hljómleikaför Benný Goodrnans til Sov-
étríkjanna fyrir skemmstu pg hér er frásögn
af öðru herhlaupi Bandaríkjamarina inná sov-
ézkt yfirráðasvæði. 1. . .
.fe'/ ibci:
nema
segir
12—15
Wilma
húsið? .........
Dill kinkaði kolli,
f
i
Um miðjan maí sl. var yfir-
byggðum vörubíl lyft af hafn-
arbakkanum í Rotterdam í
Hollandi og um borð í rússn-
eskt vöruflutningaskip. Eig-
endurnir mændu á eftir bíln-
um og veltu því fyrir sér,
hvort þeir myndu sjá hann
oftar. Þeir voru Bandarf cja-
menn og vitanlega ákaflega
tortryggnir út í rússneska
flutningahæfni og kannski
hefur ótti þeirra ekki verið
með öllu ástæðulaus, því að
í yfirbyggingu bílsins var kom-
ið fyrir fullkomnum hljóm-
plötu-upptökutækjum, s(?m
héfðu geta’ð skaðazt*aívér'u-
legu hnjaski.
Bandaríkjamönnunum. ’.em
: voru tæknifræðingar frá Merc-
ury hljómplötufirmanu. þótti
iíka vænt um bílinn sinn og
úttíúnaðinn^ Jionurn, því með
hans hjálp höfðu þeir hljóð-
ritað orgelleik Alberts
:. SchiveitzérS og rödd Mafíu
Callas á ' óperusviðinu í La
Scala og nú var hinn dýr-
ifnæti vágn þeirra á leið til
sjálfrar Moskvu.
Tæknifræðingarnir flugu
sjálfir á undan til Moskvu
og f'ílSúídágáibiðu þéiri með
lífið i lúkunum, eftir taekjum
smum og viti menn: nokkrum
klukkustundum áður en fyrsta
upptakan átti að fara fram,
kom vagninn heill og ó-
skemmdur að Tchaikovsky
styttunni framan við Hljóm-
listarhöll Moskvuborgar og
Mercury-mennirnir voru reiðu-
búnir.
Frábærar upptökur
— frábærir listamenn
" . , *í>.'
1 síðustu viku gátu banda- j
irískir‘' - hljómlistarunnendur
notið .fyrsta..-áxangursins af
upptökunum, sem byrjuðu kí.
11 fyrir hádegi þ. 8. júní sl.
og lauk eftir rétta 10 daga.
Fyrsta útgefna platan var 3.
p|anokon.sert Prokoffíeffs og
1; pftmðkonsert Rachmanin-
i»
(»
i»
!>
(»
i»
i»
(»
i»
(»
(»
listamönnum”, i»
Cozart, hinn![
mjúkraddaði varaforseti Mcrc- , (
urý, „og þið getið rétt ímynd-
að ykkur undrunina, þegar 80 I»
listamenn gáfu sig fram. Þeir[(
voru undursamlegir. Sumar, i
balalaikumar varð að leggjad
á borð til að spila á þær, og 1 [
þama vom nokkur tréhljóð-||
færi nærri metri á lengd og, i
hljómuðu eins og trompetar.” I»
Meðal þeirra piatna, sem ,
Bandaríkjamenn munu bráð- (i
lega fá að njóta, vegna starf-i'
semi Mercury félagsins og'
samstarfs við sovézka lista- (|
menn, eru: ein með Borodinil
strengjakvartettinum og önnuri'
með balalaika-hljómsveit Oss-'[
ipoffs. 4
Voltavandræði
i»
i»
- i
Helztu vandlcvæði, sém |»
komu upp við upptökuna, vari'
styrkleiki rafspennunnar hjáj,
þeim í Sovét. Þeir nota 137—(i
130 volt, ‘ en "Bándáríkjáménn i»
110—120. Eitt af' tcékjum 'uþp- ’'
tökúflokksins var í hættu af1 (
þessum sökuni,.en C. RobcrL,i
Fine aðaltæknifræðingur
flokjcsijís setti undir lekann
á frumlegan og einfaldan hátt.
Hann seríutengdi fjöldann all-i
an af ljósaperum við tækið ogf
tókst þannig að lækka spenn-
offs, einleikari á plötunni er una nægilega mikið, til að því
BýíáHl Jirris, i eó: IMoskvú siri-. .'v.aél'i ’ ekki Jiætta húin. Hann

undir stjórn Kyrils Kondrash- . um heppin að hafa nóg af1 [
ins. Hinn hteini og fagri tónn- perum. auk þess sem þærp
er aðalsmerki þessarar upp- urðu hin ágætasta ljósaskreyt-<»
töku. ing.” (Lauslega þýtt úr News-i'
-y,Við -bjuggumst ekki við week). ■! |
S
SðíU líffifeí. M tiiaebuí&h'í — KWiUlVaöDÍ -- ([:|
; Þriðjudagur 28. ágúst 1962 — ÞJÓÐVILJINN — .(111 J