Dagblaðið Vísir - DV - 28.10.1995, Blaðsíða 22
LAUGARDAGUR 28. OKTÓBER 1995 ■ iV
sérstæð sakamál
Fiölskyldumál
David Brown
Cinnamon Brown
Linda Brown
Patti
Richard Steinhart
Smith & Wesson skammbyssan
Tveir skothvellir rufu morgun-
kyrröina, rétt í þann veginn sem sól-
in var að koma upp yfir Mojave-
eyðimörkinni í Kaliforníu. Þeir
táknaðu þáttaskil í atburðarás sem
var hafin nokkru áður en var þó
langt frá lokið. En á næsta leiti var
rannsókn á furðulegum samskiptum
innan fjölskyldu sem hafði látið sem
það sem mestu skipti hana væri inn-
byrðis undirgefni og kærleikur en
svo var þó í rauninni ekki. Aflið að
baki þeim atburðum sem nú voru að
gerast var sjálfselska. Hún birtist í
morðáætlun sem náð hafði fyrra há-
marki sínu þessa morgunstund.
Tölvusnillingurinn
Fjölskyldufaðirinn, sem kom svo
mikið við sögu morðmálsins, hét
David Brown. Hann fékk ungur á
sig orð fyrir að vera athafnamaður
en sérsvið hans var tölvur og tölvu-
tækni. Hann hafði ungur skynjað þá
miklu möguleika sem það veitti til
Qár og frama og eftir það héldu hon-
um engin bönd. LífsstQl jöfursins
var sá sem hann taldi henta sér best
og hann dró ekki af sér við að reyna
að koma undir sig fótunum sem best
hann mátti. Og honum gekk vel því
um þrítugt var hann orðinn millj-
ónamæringur á bandaríska vísu.
Hann hafði að vísu ekki staðið einn
því seinni kona hans, Linda, hafði
hjálpað honum dyggilega. Og í sam-
einingu höfðu þau uppskorið. Hjón-
in áttu nú stórt einbýlishús og þar
bjuggu þau ásamt Cinnamon, fjórt-
án ára dóttur Davids af fyrra hjóna-
bandi, og litlusystur Lindu, Patti,
sem var sautján ára.
Hús fjölskyldunnar var í smábæn-
um Garden Grove og höfðu ná-
grannarnir í flestu aðeins gott eitt
að segja um Browns-fjölskylduna
þótt ýmsum þætti fjölskyldufaðirinn
heldur strangur. Cinnamon dóttir
hans fékk ekki að umgangast jafn-
aldra sína eins og aðrir unglingar og
enginn þeirra fékk nokkru sinni að
koma í heimsókn til hennar.
„Vandamálið"
David Brown gaf þá skýringu á
einangrunarhyggju fjölskyldunnar
að hún „treysti bara á sig sjálfa".
Frekari umræða um málið væri
óþörf i ljósi þessarar skýringar.
Um árabil hafði allt gengið nokk-
uð eðlilega fyrir sig á heimili
Browns-fjölskyldunnar en svo kom
upp vandamál í hjónabandi þeirra
Davids og Lindu. Það fór mjög leynt
og vissi Cinnamon, dóttir Davids,
ekki að neitt væri að fyrr hann tók
dóttur sína tali dag einn og sagði
henni sögu sem varð upphafið á
þætti hennar í þessu óvenjulega
sakamáli.
Það var'nokkru fyrir fimmtán ára
afmælisdag Cinnamon sem faðir
hennar kom til hennar og sagði
henni að stjúpmóðir hennar, Linda,
væri orðin sér afhuga og hygðist
ráða sig af dögum.
„Þess vegna verð ég að verða fyrri
til og koma henni úr þessum
heimi,“ sagði David. „En drepi ég
hana á ég á hættu að sitja í fangelsi
til æviloka. Þess vegna vil ég að þú
drepir Lindu fyrir mig. Þú ert svo
ung að þú fengir aldrei nema stutt-
an fangelsisdóm. Þú ert ekki komin
á lögaldur sakamanna. Viltu ekki
hjálpa mér, vina?“
Áætlunin
David sagði nú Cinnamon hvem-
ig best yrði að koma Lindu fyrir
kattarnef. Hann kvaðst myndu
leggja til skammbyssu og svefntöfl-
ur sem Cinnamon ætti að taka eftir
að hafa skotið stjúpmóður sína.
Þannig myndi líta út fyrir að eftir
að hafa í örvæntingu skotið vondu
stjúpmóðurina hefði Cinnamon
fyllst samviskubiti og reynt að
fremja sjálfsvíg. Það myndi vekja
vissa samúð, sem og sjálf ástæðan
til morðsins, það er að Cinnamon
hefði í raun verið að verja líf föður
síns fyrir svikulli og sjálfselskri
stjúpmóður.
Cinnamon hlustaði á föður sinn
en eins og vænta mátti fannst henni
heldur óhugnanlegt að eiga að ráða
Lindu af dögum. En með í huga orö
föður sina um að fjölskyldan yrði
„að treysta á sjálfa sig“ komst hún
að þeirri niðurstöðu að þótt kostur-
inn væri slæmur yrði að taka hann.
Um aðra væri ekki að velja því sjá
mætti fyrir þróunina eftir Linda
hefði ráðið föður hennar af dögum
og tekið við stjórn fjölskyldunnar og
tölvufyrirtækisins.
Hin fjórtán ára gamla stúlka féllst
þvi á fyrirætlan föður síns og sagði
honum að halda áfram undirbún-
ingi morðsins.
Það var svo í dögun bjarts dags,
meðan Linda var enn i fastasvefni,
að Cinnamon læddist upp í svefn-
herbergi stjúpmóður sinnar með
hlaðna Smith & Wesson skamm-
byssu. Hún gekk hægt að rúmi
Lindu, lyfti skammbyssunni og
skaut á sofandi konuna. Þrír skot-
hvellir kváðu við og bárust út um
opinn glugga út yfir kyrrláta eyði-
mörkina við Garden Grove.
Strax eftir að hafa hleypt skotun-
um af þreif Cinnamon töfluglasið
sem faðir hennar hafði látið hana fá
og tók það magn sem hann hafði
ráðlagt. Svo hljóp hún út í garð og
skreið inn i hundahús.
Lögreglan kom á vettvang eftir að
David gerði henni aðvart, eins og
ráð hafði verið fyrir gert, en Cinna-
mon var þá enn með ráði og rænu
því töflurnar höfðu ekki verkað eins
fljótt og þau feðgin höföu gert ráð
fyrir. Þá stund sem Cinnamon var
enn með meðvitund sagði hún þá
sögu sem hún haföi síðar ætlað að
segja að boði föður síns: „Linda ætl-
aði að reka mig að heiman svo ég
gat ekkert annað gert en skjóta
hana.“
Dómurinn
Fyrirætlan fóður Cinnamon kost-
aði hana næstum því lífið. Hún
missti meðvitund á leið tfl sjúkra-
hússins og munaði sáralitlu að ekki
tækist að bjarga lífl hennar. En þeg-
ar hún vaknaði til lífsins beið henn-
ar allt annað en hún hafði gert ráð
fyrir. Hún var ákærð fyrir að hafa
myrt stjúpmóður sína að yfirlögðu
ráði. Hún kom fyrir rétt og eftir
sögulegan málflutning fékk hún
tuttugu og sjö ára fangelsisdóm.
Hvern dag sem Cinnamon sat í
fangelsinu beið hún eftir því að fað-
ir hennar kæmi til að leysa vanda
hennar. En David Brown kom aldr-
ei i heimsókn. Og hann skrifaði
henni hvorki né hringdi í hana.
Loks urðu afi og amma Cinnamon
að segja henni hvað hefði í raun
búið að bakið fyrirætlun föður
hennar.
David Brown haföi kvænst Patti,
litlu systur Lindu, þegar Cinnamon
var komin á bak við lás og slá að
réttarhöldunum loknum. Nú varð
henni ljóst að faðir hennar hafði
fórnað framtíð hennar og lífsham-
ingju til þess að geta tekið sér yngri
konu.
Sannleikurinn sagður
Cinnamon varð nú ljóst hvernig
hún haföi með frásögn sinni flækt
sig í þann vef sem hún gat ekki losn-
að úr. í örvæntingu lét hún gera boð
fyrir fulltrúa saksóknaraembættis-
ins. Þegar hann kom á fund hennar
sagði hún honum hvernig faðir
hennar heföi talið hana á að myrða
stjúpmóður sína.
Starfsmenn saksóknaraembættis-
ins höfðu haft vissar grunsemdir
um að ekki væri allt með felldu,
ekki síst af því að David Brown
hafði fengið jafnvirði rúmlega fimm-
tíu og fimm milljóna króna greitt
frá líftryggingafélagi eftir að kona
hans var myrt. En hvorki framburð-
ur málsaðila né gögn gerðu saksókn-
araembættinu kleift að taka öðru-
vísi á málinu en gert hafði verið.
Nú var hafin ný rannsókn og lauk
henni með því að gefin var út ákæra
á hendur David Brown og Patti,
ungu konunni hans, fyrir morðsam-
særi. Patti varð afar skelfd þegar
henni var birt ákæran og taldi best
að segja allt af létta sem fyrst ef það
gæti orðið til þess að létta væntan-
legan dóm hennar. Sagði hún meðal
annars að henni hefði frá upphafi
verið ljóst að David Brown hefði
ætiað að fórna Cinnamon til þess að
kom áætlun sinni í framkvæmd.
Leigumorðinginn
David Brown trúði því lengi vel
að enginn kviðdómur myndi sak-
fella hann. Málið snerist um það
hvort honum eða Cinnamon yrði
trúað. Og hver myndi leggja trúnað
á orð hefnigjarns tánings sem væri
aðeins að reyna að bjarga eigin
skinni. David var að vísu ljóst að
Patti hafði sagt meira en hún hefði
átt að segja en vonaði að hún myndi
breyta framburði sínum þegar í
vitnastúkuna kæmi og bera við
álagi við yfirheyrslur.
Ahyggjur Davids jukust hins veg-
ar verulega eftir því sem styttra
varð í réttarhöldin. Hann ákvað því
að leysa málið í eitt skipti fyrir öll,
hafði samband við leigumorðingja
og bauð honum góða greiðslu fyrir
að myrða Patti, ungu eiginkonuna
sína, áður en hún fengi tækifæri til
að koma í vitnastúkuna.
Sá sem David leitaði til, Richard
Steinhart, var hins vegar ekki eins
harðsvíraður og David. Honum
fannst fyrirætlan hans fyrirlitleg og
skýrði lögreglunni frá henni.
David Brown var genginn í
gildru. Hann var sakfelldur fyrir
morð og morðsamsæri og fékk ævi-
langan fangelsisdóm.
Patti slapp með skilorðsbundinn
dóm.
Cinnamon var látin laus. árið
1992, eftir að hafa afplánað sjö ár af
tuttugu og sjö ára fangelsisdómi.
Sakamálarithöfundurinn Ann
Rule hefur skrifað bók um þetta
furðulega sakamál. Meðan hún
vann að skrifunum ræddi hún við
flesta sem því tengdust og segir Rule
að sér til furðu hafi hún komist að
því að Cinnamon þyki enn vænt um
föður sin. Hins vegar sé væntum-
þykjan önnur og minni en á árum
áður og þess vegna segi hún að hún
muni aldrei heimsækja hann í fang-
elsið.