Dagblaðið Vísir - DV - 13.12.2002, Blaðsíða 20

20
FÖSTUDAGUR 13. DESEMBER 2002
FÖSTUDAGUR 13 DESEMBER 2002
Utgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
A&alritstjóri: Óii Björn Kárason
Ritstjórí: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoöarritstjórí: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift:
Skaftahliö 24,105 Rvik, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5749
Ritsffórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf.
Plötugerö og prentun: Árvakur hf.
DV Sskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins i stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fýrir myndbirtingar af þeim.
Stytting hringvegar
Eitt brýnasta byggðamál
landsins er að stytta hring-
veginn. Það kemur öllum
landsmönnum til góða, ekki
síst íbúum á höfuðborgar-
svæðinu sem ferðast æ
meira um landið. Umræða
um þessar vegabætur hefur ekki notið þeirrar athygli sem
hún á skilið enda hefur hún undarlega oft verið afgreidd
sem hvert annað landsbyggðarraus. Nú er hins vegar
nokkur von til þess að löggjafinn taki við sér i þessum efn-
um eftir að nokkrir þingmenn, með forseta Alþingis í far-
arbroddi, hafa vakið athygli á því.
Alkunna er hvað hringvegurinn um ísland er hlykkjótt-
ur. Á köflum líkist hann fremur þrautabraut fyrir rallöku-
menn en þjóðvegi á milli tveggja staða. Hann hlykkjast
yfir ása og mela og fyrir stapa og fjöll og finnst mörgum,
ekki sist útlendingum, eins og þeir fari um í rússíbana
þegar bifreið þeirra brunar um landið. Víða hafa verstu
beygjumar verið sniðnar af þjóðveginum og nokkurt átak
hefur verið gert í því að breikka brýr. Enn er þó vegurinn
ótrúlega sveigður. Og allt of langur.
Samgöngubætur á borð við styttingu hringvegarins
hafa oft á tiðum strandað á hagsmunagæslu heima í hér-
aði. Þar eru það sjoppurnar sem ráða för. Og vegurinn
skal vera þar sem verslun þrífst. Víða um land hefur ekki
mátt minnast á að færa til vegi af þessum sökum - og þvi
hefur stór hluti ökumanna sem fer um landið þurft að
leggja langa lykkju á leið sína og koma við á stöðum sem
hann á ekkert erindi á. Tímaeyðslan og fiárútlátin eru
utan marka þess mælanlega.
Blönduós er einn þessara staða. Þangað fara allir öku-
menn á leið sinni á milli tveggja þéttbýlustu svæða lands-
ins. Þeir eiga ekki annan kost en lélegan sveitaveg um
Svínavatn sem er augljósasta vegastæðið ef fara á þvert
yfir héraðið. í stað þess að aka beint austur Svinvetninga-
braut þegar komið er fyrir Vatnsdalsfiall verða menn að
beygja i norður og taka undarlegan krók út að ósum
Blöndu og beygja þaðan suður Langadal. Og þannig hefur
það verið um áratugaskeið.
Ein arðsamasta vegabót á landinu er stytting hringveg-
arins í Húnaþingi. Hún er mæld í fiárhæðum sem skipta
sköpum fyrir fólk og fyrirtæki. Hringvegurinn myndi
styttast um fiórtán kílómetra ef vegurinn um Svínavatn
yrði byggður upp og ný brú gerð yfir Blöndu við Finns-
tungu. Þetta er löngu tímabær framkvæmd og í reynd
óskiljanlegt að sveitarfélög og fyrirtæki sem eiga hér
mestra hagsmuna að gæta hafi ekki barist af ákafa fyrir
þessari mikilvægu samgöngubót.
Almenningur gerir sér æ betur grein fyrir mikilvægi
vegabóta um land allt. Meðal brýnustu hagsmimamála í
byggðum landsins er að bæta vegi svo auðveldara sé að
flytja fólk og. ekki síður varning á sem^tystum tíma á
milfi staða. Fyrir íbúa höfuðborgarsvæði'^s, sem í aukn-
um mæli eru farnir að líta á landsbyggðiþa sem leikvang
sinn í frístundum, er það sömuleiðis spur'nmg úm tima og
ekki síður öryggi og ánægju að komast auðveldlega út úr
amstri borgarinnar.
Víst má telja að Hvalfiarðargöng hafi bylt viðhorfi
landsmanna til samgöngumála. Þau göng eru glæsilegur
vitnisburður um vegalagningu nútímans. Hér verður full-
yrt að engin önnur samgöngubót hafi breytt ferðavenjum
íslendinga meira frá því hringvegurinn var tengdur um
sandana miklu fyrir röskum aldarfiórðungi. Með Hval-
fiarðargöngum komust landsmenn á lagið. Þeir vilja
meira. Og þeir hafa ekki lengur áhuga á að stoppa í öllum
sjoppum á ferð um hringveginn.
Sigmundur Ernir
21
DV
Skoðun
Sameinuð standa þau
Sigríður Asthildur
Andersen
lögfrædingur
Kjallari
Líklegt gjaldþrot banda-
ríska flugfélagsins United
Airlines mun hafa áhrif á
margt og marga. Um átta-
tíu þúsund starfsmenn
þess hafa sjálfsagt oft
verið kátari en þeir eru í
dag. Viðskiptavinir félags-
ins hræðast nú eilífð-
arseinkun á flugi sem
þeir hafa bókað.
Á sama tíma hugsa lánveitendur
með hryllingi til þess tíma sem fram
undan er í viðræðum um nauða-
samninga. - Það væri hins vegar for-
vitnilegt að fá að skyggnast inn í
hugarheim þeirra sem sjaldan virð-
ast átta sig á því að rekstur fyrir-
tækja verður stundum þungur róður
og að sá möguleiki er fyrir hendi að
fyrirtæki verði gjaldþrota þegar illa
árar. Þeir sem þó allt þykjast vita og
kunna þegar kemur að starfsemi fyr-
irtækja kjósa samt að sitja til hliðar
við atvinnulífið. Þaðan gefa þeir
ekki bara misgóð ráð heldur einnig
skipanir um hvemig haga skuli mál-
um. Hvað skyldu t.d. samkeppnisyf-
irvöld í Bandaríkjunum hugsa þessa
dagana?
Samruni var helsta ógnin
Um mitt árið 2000 datt eigendum
United Airlines í hug að kaupa mun
minna flugfélag, US Airways, með
sameiningu félaganna í huga. Eftir
slíkan samruna hefði UA áfram ver-
ið stærsta flugfélag heims. En leiðin
frá hugmynd að veruleika er gjaman
grýtt og í tilvikum sem þessum
'v' *-1;'

m£ÆÆÆ£MJ iimMlA
„Ári seinna var hins vegar svo komið að UA sá þann
kost einan að falla frá samrunanum enda var orðið
Ijóst að samkeppnisyfirvöld höfðu tekið þá ákvörðun
að koma í vegfyrir hann“
einnig þyrnum stráð, því svona hug-
myndir þurfa að falla samkeppnisyf-
irvöldum í geð. í hönd fór ómæld
vinna, með tilheyrandi kostnaði og
verölækkun félaganna, við að kynna
samkeppnisyfirvöldum þessa hug-
mynd og leita eftir því að þau yrðu
ekki Þrándur í Götu þessarar til-
raunar til að rétta af rekstur eins
stærsta flugfélags heims.
Ári seinna var hins vegar svo
komið að UA sá þann kost einan að
falla frá samrunanum, enda var orð-
ið ljóst að samkeppnisyfirvöld höfðu
tekið þá ákvörðun að koma í veg fyr-
ir hann. Samkeppnisyfirvöld fundu
samrunanum allt til foráttu. Hann
hefði að þeirra mati leitt til hærra
flugverðs, færri flugleiða og verri
þjónustu. Samkeppnisyfirvöld báru,
aö sögn, hagsmuni neytenda fyrir
brjósti þegar þau óformlega lögðust
gegn fyrirhuguðum samruna.
Gjaldþrot er líka kostur
í dag eru bæði UA og US Airways
í gjaldþrotameðferð. Það leiðir þó ekki
endilega til gjaldþrots þeirra en sýnir
hins vegar þá erfiðu stöðu sem flugfé-
lögin eru komin í. Það er auðvitað
ekki nokkur leið að fullyrða að staðan
væri önnur ef þau hefðu fengið að
sameinast en það liggur þó fyrir að
ekki fékk að reyna á það því opinber-
ir starfsmenn sáu ástæðu til að óttast
það að flugfélögum fækkaði. - per se!
Fækkun félaga með gjaldþrotum virð-
ist ekki hafa hvarflað að embættis-
mönnum, enda kannski erfítt fyrir
starfsmenn hins opinbera að sjá fyrir
sér að starfsemi leggist sjálfkrafa af.
Hver biður um samrunann?
í þessu máli, eins og í flestum sam-
runamálum, sem samkeppnisyfír-
völd láta til sín taka, eru samruna-
hugmyndir komnar til vegna þess að
þeir sem hagsmuna hafa að gæta
telja það vænlegt til árangurs í við-
skiptum. Það getur vel verið að í ein-
hverjum tilvikum reynist þær hug-
myndir óraunhæfar en það er ekki
yfirvalda að dæma um þaö. Því má
heldur ekki gleyma að krafan um
stór og öflug fyrirtæki kemur ekki
síst frá neytendum.
í flugheiminum t.d. sýnir reynslan
að flugfarþegar vilja frekar gera við-
skipti við eitt öflugt flugfélag en mörg
minni. Með þeim hætti eru oft mestu
möguleikarnir á að tengja flug með
sem minnstri töf og minnka líkurnar
á að tapa farangrinum. Þannig hafa
það einnig verið neytendur sem hafa
krafist samruna á því sviði. En þetta
neita samkeppnisyfírvöld og þeir sem
telja sig sérstaka málsvara samkeppn-
innar að horfast i augu við. Fækkun
fyrirtækja með gjaldþroti virðist á
hinn bóginn ekki koma samkeppnis-
hugsjóninni neitt við.
Gjaldþrot þurfa ekki að vera slæm
í sjálfu sér en ef hægt er að koma í
veg fyrir þau með skynsamlegum
hætti er vert aö reyna það. Samein-
ing fyrirtækja er skynsamleg leið ef
þeir sem gæta hagsmuna þeirra meta
það svo.
Hf Eimskipafélag íslands
hefur ekki skipt um merki
Þorkell
Sigurlaugsson
framkvæmdastjóri
þróunarsviös
Hf. Eimskipafélags
ísiands
Sl. þriðjudag var í DV
grein eftir Guðmund
Andra Thorsson sem hét
„Nýja merkið hjá Eim-
skip“. í þessari grein er
talað um að Eimskipafé-
lagið hafi þegjandi og
hljóðalaust skipt um
merki. Það er ekki rétt
og nauðsynlegt að leið-
rétta þann misskilning.
Með breytingum á hlutverki Eim-
skipafélagsins skiptist rekstur þess
nú í þrjár sjálfstæðar rekstrarein-
ingar: flutningastarfsemi, fjárfest-
ingarstarfsemi og sjávarútvegsstarf-
semi. í tengslum við þetta eru stofn-
uð sjálfstæð dótturfélög um þessi
fyrirtæki, sem eru öll að fullu í eigu
Hf. Eimskipafélags íslands. Móður-
félagið Hf. Eimskipafélag íslands
hefur við þessi tímamót ekki lagt af
neitt merki og ekki fengið nýtt
merki. Það er hins vegar rétt að í
liðlega tvo áratugi hefur félagið ekki
mikið notað Þórshamarinn sem
merki, heldur nafnið EIMSKIP og
ekkert nýtt við það.
Nýtt félag með nýtt merki
Eitt af þessum sjálfstæðu félögum
er Eimskip ehf. sem annast flutn-
ingastarfsemi Eimskipafélagsins og
hefur nú í tengslum við stofnun
þess fengið nýtt merki. Það merki
er, eins og Guðmundur vísar til,
táknrænt fyrir þann árangur, sam-
starf og traust sem Eimskip leggur
áherslu á í öllum samskiptum.
Merkið er notað í kynningarstarfi
flutningafyrirtækisins hér á landi
og um allan heim.
Grunneining merkisins er bók-
stafurinn E sem vísar i heiti fyrir-
tækisins, en ekki Evrópusambands-
ins. í merkinu eru tvö E sem tengj-
ast saman og mynda tákn fyrir
gagnvirk tengsl, samband við við-
skiptavini þar sem þjónusta fyrir-
tækisins og þarflr viðskiptavina
falla þétt saman.
Merkið endurspeglar megingildin
þrjú, ÁRANGUR, SAMSTARF og
TRAUST með áherslu á viðskipta-
tengsl. Blái liturinn stendur fyrir ís-
land, uppruna fyrirtækisins og haf-
ið, sem allar samgöngur lands-
manna hvíldu á viö stofnun félags-
ins.
Grái/silfurliturinn stendur fyrir
verðmæti og verðmætasköpun Eim-
skips og þeirra sem notfæra sér
þjónustu fyrirtækisins. Þaö eru
verðmætin og viðskiptavinir félags-
ins sem eru undirstaðan eða grunn-
urinn eins og í merkinu.
Tengingin í merkinu stendur
einnig fyrir tengingu við annað um-
hverfi. Það að tengja saman lönd
við lönd, viðskiptavini við birgja,
fyrirtæki og viðskiptavini þeirra.
Armamir geta staðið fyrir þær
meginleiðir í flutningum sem við
þekkjum í dag, hafið, landið og loft-
ið.
Síðasta sérviskan ekki horfin
Síðasta sérviskan er því ekki
horfm eins og Guðmundur Andri
heldur fram. Hann vanmetur ihalds-
semi Eimskipafélagsins. Núverandi
ráðamenn félagsins, þar með sá sem
hér skrifar, og hefur starfað hjá fé-
laginu í hátt i þrjá áratugi, eru full-
meðvitaðir um söguna og þar með
sögu Þórshamarsins. Ég man sjálfur
eftir merkinu á gólfi Skúlaskála, í
gamla Kveldúlfshúsinu við Skúla-
götu, þar sem áformað er að reisa
glæsilegar íbúðabygginar. Þar sé ég
fyrir mér Kveldúlfstorg til minning-
ar um það félag. Það er rétt að Thor

:§ Ib iai
m m fa Wtlí
III f H Jíi
Pr»
a.- yyi wv n? mh 1

„Þórshamarinn mun áfram prýða höfuðstöðvar Eim-
skipafélagshússins og þar verður flaggað með merki
félagsins á afmælisdegi þess þann 17. janúar næst-
komandi eins og frá byggingu hússins árið 1921“
Jensen lagði merkið fram til óska-
barns þjóðarinnar og hefur félagið
alla tíð síðan verið leiðandi fyrir-
tæki í íslensku atvinnulífi. - Og
merkið er ekki laust eins og Guð-
mundur Andri ýjar að. Það verður
að sjálfsögðu áfram merki Eim-
skipafélagsins, móðurfélagsins, sem
hefur það sem meginhlutverk að
efla íslenskt atvinnulif.
Til viðbótar við flutningastarf-
semina hefur nú bæst við sjávarút-
vegsfélag, það stærsta í úthlutuðum
kvóta hér á landi, sem er ánægjulegt
þegar horft er til baka þar sem
Kveldúlfur var stórveldi í islenskri
útgerö, þótt ýmsir, þar á meðal
stjórnmálamenn og andstæðingar
atvinnurekstrar, hafi farið illa meö
það félag á sínum tíma. Draumur
Thors Jensens rætist nú innan Eim-
skipafélagsins og hann sómir sér
því vel á bronsmynd, fremstur með-
al jafningja, í stjórnarfundarher-
bergi Eimskipafélagsins.
Höldum merki Eimskipafélagsins
og dótturfélaga hátt á loft!
Hlutverk Eimskipafélagsins er og
verður að efla atvinnu- og mannlíf
til hagsbóta fyrir viðskiptavini,
starfsmenn, hluthafa og þjóðfélagið
allt. Þórshamarinn mun áfram
prýða höfuðstöðvar Eimskipafélags-
hússins og þar verður flaggað með
merki félagsins á afmælisdegi þess
þann 17. janúar næstkomandi eins
og frá byggingu hússins árið 1921.
Dótturfélögin eiga aftur á móti að
hafa sín merki og eiga ekki að lifa í
skugga móðurfélagsins. Ég er mjög
ánægður og stoltur með hið nýja
merki Eimskips ehf., eins og allir
starfsmenn félagsins. Við erum
sannfærð um að hugsjónir og boð-
skapur félagsins mun standa undir
nafni um alla framtíð.
Sandkom
Björgunaraögerðir blaöamanna
Alþekkt vandamál hjá fréttamönnum
er hvort koma eigi því fólki til bjargar
sem mismælir sig í viðtali eöa ummælum
á opinberum vettvangi og hvar mörkin
skuli liggja í þeim efnum. Fréttamenn á
ljósvakamiðlum eru í meiri vanda en
blaðamenn þvi að þeir útvarpa jú eða
sjónvarpa sjálfum ummælunum í stað
þess að hafa þau eftir á prenti. Ljósvaka-
fólk þarf því að meta hvort mismælin séu
of pínleg til þess að sanngjamt sé gagn-
vart viðmælandanum að senda þau út.
Stundum má klippa þau burt en stundum
er ómögulegt að skúja þau frá því sem
fréttnæmast er í viðtalinu eða ummælun-
um. Dæmi um þetta var þegar Ingibjörg
Sólrún Gísladóttir sagði í borgarstjórn á
dögunum að ekki væru „öll kurl úti“
varðandi framboð hennar til Alþingis.
Þessu var vitanlega útvarpað óbrengluðu
en Björn Bjarnason vekur athygli á því á
vef sínum að Morgunblaðiö kom borgar-
stjóra til bjargar og breytti ummælunum
í beinni tilvitnun á þann veg að ekki væri
„öll nótt úti enn þá.“
Ummæli
Vinsamleg yfirtaka
„Fjandsamleg yfirtaka er engan
veginn rétt heiti á yfirtökunni á
Húsasmiðjunni hf. sl. sumar því
kaupin voru þvert á móti gerð í
góðri sátt við eigendur félagsins. Því
virðist bókartitillinn aðeins vísa til
þess að yfirtakan var forstjóranum
fyrrverandi ekki að skapi og þannig ■
‘fjandsamleg’.“
Óðinn t Viðskiptablaðinu, um nýút-
komna bók fyrrverandi forstjóra Húsa-
smiöjunnar, „Fjandsamleg yfirtaka".
Vanstilltur þingmaður
„Gífuryrði Ástu Möller og rang-
sandkorn@dv.is
Framboöiö
Ýmsir sem telja sig þekkja til fullyrða
að þessum ummælum, sem borgarstjóri
hefur lýst sem „gamni“, fylgi M alvara.
En hveijir eru möguleikamir? Frambjóð-
endur hlutu bindandi kosningu í velflest
sæti í prófkjöri á dögunum. Uppstillingar-
nefnd getur fræðilega vikið þeim burt sem
ekki hlutu bindandi kosningu, en engar
likur eru taldar á því. Sagan segir að Ingi-
björg vilji heldur taka baráttusæti. Miðað
viö úrslit síðustu kosninga fengi Samfylk-
ingin 7 þingmenn í Reykjavík og baráttu-
sætin eru þá 4. sæti í hvoru kjördæmi
borgarinnar. Þau standa hins vegar ekki
til boða því þeir Helgi Hjörvar og Ágúst
Ólafur Ágústsson hlutu bindandi kosningu
í þau með því að hreppa 7. og 8. sæti í próf-
kjörinu. Skoðanakannanir hafa hins vegar
verið flokknum hagstæðar að undanfórnu
og samkvæmt þeim er 5. sæti hvors lista
baráttusæti. Það stendur til boða - en er
langt í frá öruggt þingsæti. Stefnt er að því
að ganga frá listum fyrir jól og þvi skamm-
ur tími fyrir borgarstjóra að gera upp á
milli gamans og alvöru ....
-
-
hugmyndir bera vott um mikla van-
stillingu. Niðurstaða prófkjörsins hef-
ur greinilega verið henni sár von-
brigði. Hún sóttist eftir 4. sætinu en
flokksmenn hennar hafa ekki meira
álit á þingstörfum hennar en svo að
þeir tóku tvo nýgræðinga fram fyrir
hana og kusu hana í 9. sætið. Það er
hinn beiski veruleiki sem Ásta Möll-
er verður aö horfast í augu við. Og
hann hefur ekkert með kyrtferði
hennar að gera!“
Jakob F. Ásgeirsson rithöfundur í grein,
í Viöskiptablaðinu. Svargrein til Ástu
Möller, sem haföi kallaö fýrri grein Jak-
obs í Viðskiptablaöinu .eina mastu
kvenfyrirlitningar- og karlrembúgféin
stöari tíma".
Framsókn og fjallagrösin
Steingrímur
J. Sigfússon
formaöur Vinstri-
hreyfingarinnar-
græns framboðs
Þær voru skemmtilegar
fréttirnar af Valgerði
Sverrisdóttur, iðnaðar-
og viöskiptaráðherra,
þar sem hún var
komin norður á Húsavík
til þess að fagna
samningum um
framleiðslu á
fjallagrasamixtúru.
í gamla mjólkursamlaginu þar á
stáðnum mun matváelagerðin Búbót
bæta þessari starfsemi við þá sem
fyrir er í samstarfl við fyrirtækiö ís-
lensk fjallagrös. Innan sömu veggja,
í öðru fyrirtæki, er önnur stórmerk
nýbreytni á ferðinni af skyldum
toga, sem er framleiðsla á vini úr
krækiberjum.
Ráðherrann var sem sagt, aldrei
þessu vant, ekki að tala, hugsa eða
snúast i kring um álver. Nei, ráð-
herrann var að fagna enn einum
áfanga á þeirri braút að gera verð-
mæta söluvöru úr afurðum hinnar
vilítu íslensku náttúru. Ekki fer
neinum sögum af fjallagrasa- eða
hundasúrubröndurum framsóknar-
ráðherrans við þetta tækifæri ef
marka má fjölmiðla.
Fjarri góðu gamni
Fátt hefur orðið þeim framsóknar-
mönnum oftar tilefni til gamansemi,
að eigin áliti að vísu, heldur en
brandarar um fólk eða flokk sem
vilji að allir lifi á því að tína fjalla-
grös. Það höfum við í Vinstrihreyf-
ingunni-grænu framboði að sjálf-
sögðu aldrei sagt, en við höfum það-
an af síður leiðst út í þær ógöngur
að tala af fyrirlitningu um slíka
starfsemi eins og framsóknarmenn
hafa því miður gert þegar álvers-
móðurinn hefur borið þá ofurliði.
Stundum hafa þeir að vísu, svona
til að sýna örlæti sitt, bætt hunda-
súrum við, jafnvel hveraörverum,
þegar alveg sérstaklega vel liggur á
þeim. Guðni Ágústsson, ráðherra,
og þingmennirnir isólfur Gylfi
Pálmason, Hjálmar Árnason og
fleiri hafa beinlínis tekist á loft af
ánægju yfir eigin fyndni þegar þeir
hafa úr ræðustóli á Alþingi, eða
annars staðar, þar sem þeir hafa
komið því við, sagt sina alkunnu
fjallagrasa- og hundasúrubrandara.
En nú var sem sagt Valgerður
okkar Sverrisdóttir mætt norður á
Húsavík og teygaði fjallagrasamixt-
úruna, fékk sér annan snafs svona
til að styrkja sig fyrir átök vetrarins
og fór hástemmdum orðum um mik-
ilvægi þessarar fjallagrasanýtingar
fyrir land og þjóð. Fjarri góðu gamni
voru brandarakallarnir, Guðni,
ísólfur Gylfl og Hjálmar.
Fjölbreytni er lykilorðið
Vinstrihreyfingin-grænt framboð
leggur í atvinnustefnu sinni áherslu
á fjölbreytni, nýsköpun, stuðning
við tilurð nýrra fyrirtækja og vöxt
lítilla og meðalstórra fyrirtækja. Við
höfum bent á alla þá fjölþættu mögu-
leika sem fólgnir eru í hugviti og
þekkingu, í hráefnum íslenskrar
náttúru til lands og sjávar, i landinu
sjálfu, sérstöðu þess, sögu og menn-
ingu, í sjálfbærri nýtingu orkunnar
og í samþættingu þessa alls. Svo
fremi sem stjómvöld skapi hagstæð
uppvaxtarskilyrði fyrir hvers kyns
nýgræðing í atvinnumálum þurfum
við engu að kvíða.
Gott dæmi um þetta er sú mikla
þróun sem á sér stað einmitt í fyrr-
nefndum geira, þ.e. að skapa verð-
mæti úr hráefnum og eiginleikum
hinnar villtu íslensku náttúru, s.s.
grösum, berjum, örverum, fiskroði,
skeljum og steinum sem og vöxtur í
hollustu-, lyfja og snyrtivöruiðnaði
hér á landi. Að hlúa að slíku er í
anda stefnu okkar, sem gengur út
frá fjölbreytni og nýsköpun, stuðn-
ingi við ný fyrirtæki ög lítil og með-
alstór fyrirtæki í vexti. Það er
einnig í okkar anda að hlúa að þeim
iðngreinum og því atvinnulífi sem
til staðar er í landinu í stað þess að
einkavæða það í hel eða láta þaö
deyja drottni sínum afskiptalaust í
ósanngjamri samkeppni viö erlenda
risa. Áburðarframleiðsla heyrir nú
sögunni til í landinu, skipaiðnaður-
inn er einnig svipur hjá sjón og enn
ein iðngreinin, þ.e. sementsfram-
leiðslan, berst fyrir lífi sinu þessa
dagana.
Fjallagrösin skila sínu
Svo aftur sé vikið að fjallagrösun-
„En nú vár sem sagt Valgerður okkar Sverrisdóttir mœtt
norður á Húsavik og teygaði fjallagrasamixtúruna, fékk
sér annan snafs svona til að styrkja sig fyrir átök vetrarins.
- Fjarri góðu gamni voru brandarakallamir, Guðni,
um þá er staöreynd að þau eru nú
þegar undirstaða framleiðslu nokk-
urra mismunandi afurða hér innan-
lands og hafa auk þess verið flutt út
óunnin í einhverjum mæli á undan-
gengnum árum.
Á Húsavík er, eins og áður sagði,
að hefjast framleiðsla á hálsmixtúru
hjá matvælagerðinni Búbót ehf. og
verður sú framleiðsla vonandi raun-
veruleg búbót þar á bæ og hjálpar til
við að glæða Mjólkursamlagshúsið
auknu lífi á nýjan leik. í Borgamesi
eru framleiddir fjallagrasasnafsar
sem notið hafa vinsælda sem gjafa-
vara. Umfangsmest er þó fram-
leiðsla Soprano hálstaflna
sem fer fram í verksmiðjum
Nóa-Síríus í Reykjavík. Þær
hafa slegið í gegn m.a. í
Eystrasaltsríkjunum og eru
aö sögn til sölu í yfir 400 apó-
tekum. Einnig eru fjallagrasa-
hylki stöðugt vinsælli.
Að vinnslu á fjallagrösum
koma fjölmargir aðilar á
mörgum stöðum á landinu.
Grös sem tínd era á Mel-
rakkasléttu eða Vestfjörðum
era t.d. mulin á Bíldudal,
meðhöndluð eða extrakteruð
á Blönduósi og fullvinnslan
fer síðan fram í Reykjavík,
Borgamesi og nú á Húsavík
og e.t.v. víðar án þess að
greinarhöfundi sé þá kunnugt
um.
Fróðlegt væri að gerð yrði
úttekt á því hversu mörg árs-
verk spretta nú þegar, beint
eða óbeint, af ýmiss konar
framleiðslu og nýtingu á af-
urðum og eiginleikum hinnar
villtu íslensku náttúru, s.s.
grasa, berja, örvera o.s.frv. Þá
væri sömuleiðis fróðlegt að
sjá mat á vaxtarmöguleikum
slíkrar starfsemi á komandi
árum.
Þaö skyldi nú ekki fara svo
að þeir einir verði að lokum
hlægilegir í þessari umræðu sem
sjálfir ætluðu að vera fyndnir og slá
sér upp á bröndurum um hundasúr-
ur, hveraörverur og fjallagi’ös. Þeir
sem ekki hafa önnur og málefna-
legri rök til að glíma við pólitíska
andstæðinga sína eiga hvort sem er
bágt - og ekki orð um það meir.