Dagblaðið - 03.09.1976, Blaðsíða 14

14 DAGBLAÐIÐ. — FÖSTUDAGUR 3. SEPTEMBER 1976.
" 'M .................................................................................... "■ ' .. "■
Engin ofsakœti í Hölfínni (HZL1
„Milljónaglampinn er nú
reyndar horfinn úr augunum,
en ég fæ samt borgað fyrir
vinnuna mína og vel það,“ sagði
Öttar Felix Hauksson, fram-
kvæmdastjóri „Rock ’n’Roil
Festival”, er DB spurði hann á
miðjum hljómleikum, hversu
margir miðar hefðu selzt. Þá-
voru rúmlega 2000 manns
komnir i Laugardalshöllina og
fleiri gátu þeir tæpast orðið.
t stuttu máli sagt gengu
hljómleikarnir vel fyrir sig.
Engar teljandi tafir urðu, er
skipt var um hljómsveitir og
oftast var blessunarlega stutt á
milli laga. Sáralítið var um
magnaragaul og annan hávaða,
sem oft fylgir hljómsveitum, og
fagmannsbragur var á tækni-
legri hlið hljómleikanna.
Annars hófst „Rokkið og
rólið” á því að kynnirinn, Helgi
Pétursson, gekk fram á sviðið
og lagði gestum Hfsreglurnar.
Þeir máttu ekki reykja í
salnum og áttu að hliðra til
fyrir myndatökumönnum sjón-
varpsins og svo framvegis.
Helgi virinur sér brátt fastan
sess sem kynnir á popptón-
leikum.
Hann virðist þegar hafa tamið
sér sérstaka sviðsframkomu.
Yfirleitt tyggur hann tyggl-
gúmmi 1 gríð og erg, hefur aðra
höndina í vasanum og sveiflar
hinni eins og Raggi Bjarná,
þegar hann er að syngja. Þá
virðist orðinn fastur liður hjá
Helga að segja tvo brandara á
hverju kvöldi; — einn sem
allir hlæja að og annan sem
aðeins tveir eða þrír skilja. —
En nóg um kynninn, — hann
stóð sig vel, eins og við var að
búast.
Hljómsveitin Cabaret fékk
það erfiða hlutverk að hefja
tónleikana. Hún flutti fimm lög
eftir hljómborðsleikara hljóm-
sveitarinnar, Valgeir Skag-
fjörð. öll voru lögin sæmilega
áheyrileg, en þó situr eitt eftir í
huganum að hljómleikunum
loknum. Það lag nefnist
„Senior Miranda.” Aukalagið,
Einn var að smíða ausutetur...”
var skemmtilega flutt. Það fór
þannig fram, að þrír félagar í
Cabaret léku það á bassa.
Eik var næst á dagskrá og
lék nokkur lög af hljómplötu
sinni, sem væntanleg er á
næstunni. Öll vor.u lögin
frumsamin utan eitt, „Stormy
Monday,” sem James Brown
hefur meðal annarra leikið á
hljómplötu. Tóngæðin hjá Eik
voru góð. I þeim efnum naut
hljómsveitin góðrar aðstoðar
Tony Cook upptökumanns sem
gerþekkir lög hljómsveitar-
innai^og möguleika þeirra.
Eftir að Eik hafði lokið leik
sínum var hlé. Kynnirinn,
Helgi Pétursson, benti fólki á
að fara nú fram og kaupa sér
pylsur, sem sfðan reyndust ekki
falar.
Fyrsta hljómsveitin eftir hlé
var Fresh. Hún hélt sig fast við
„funky“ linuna og fór vel af
'stað með miklum hávaða og
krafti.
Er líða tók á leik hljóm-
sveitarinnar virtist þreyta gera
vart við sig og hljómleika-
stemmningin, sem meðlimir
Fresh reyndu að skapa var að
mestu hjöðnuð þegar leik
hennar lauk.
Þá var komið að Celsíusi.
Hljómsveitin hafði undirbúið
sitt eigið ljósa„show“ en fékk
ekki að nota það þar eð gamall
maður með bómull í eyrunum
bannaði að slökkt yrði á ljós-
kösturunum á sviðinu. Celsíus
varð því að sitja við sama
borð og aðrar hljómsveitir hvað
tilbreytingarlausa lýsingu
snerti.
Celsfus flutti annars vönduð-
ustu tónlist kvöldsins. Að hluta
til var hún „funky" en þeir
Celsíusarbræður slógu á marg-
ar fleiri nótur. Mikið var um
„instrumental” lög. Þau, sem
voru sungin, voru þó áberandi
betri helmingurinn af prö-
grammi hljómsveitarinnar.
Meðal annars lék Celsfus lagið
Love Your Mother, sem var á
prógrammi Change. Þetta er
mjög grfpandi lag sem hljóm-
sveitin ætti að hafa áfram á
lagalista sfnum.
Paradís rak endahnútinn á
tónleikana með nokkrum lög-
um sem hún hefur leikið á
dansleikjum að undanförnu.
Þeirra á meðal voru nokkur
lög af plötu hljómsveitarinnar,
svo og lOcc lagið Art For Art’s
Sake. Aukalag Paradísar hefur
lítið heyrzt áður, hvort sem það
er nú frumsamið eða fengið að
láni.
í síðasta lagi Paradísar, Slip
Me Five, var notað svonefnt
stroboscope. Til þess að það
nyti sín varð að slökkva öll ljós
í salnum. Það var gert og nú
virtist gamli maðurinn með
eyrnabómullina ekkert hafa við
slíkt að athuga.
í heild tókust hljómleikarnir
vel. Áheyrendur klöppuðu
hljómsveitirnar upp að gömlum
íslenzkum sveitaósið og er
Paradís hóf leik sinn tróðust
ungmennin fremst að sviðinu
og voru nærri því búin að
troða myndatökumenn sjón-
varpsins niður. Þessi upp-
troðsla áhorfenda virtist vera
mest til málamynda, því að
þegar upp að sviðinu var komið
stóðu allir eins og nátttröll og
góndu á hljómsveitina.
Enn er eitt ótalið og er það
húsaleiga Laugardalshallar-
innar. Höllin tekur 20%
prósent af brúttóverði hvers
aðgöngumiða, þannig að 400
krónur féllu í hlut hallarinnar
af hverjum aðgöngumiða. Ef
reiknað er með því að 2000
miðar hafi selzt hefur Laugar-
dalshöllin fengið í sinn hlut 800
þúsund krónur. Það verður að
teljast dágóð leiga fyrir þrjá
sólarhringa. Ef eitthvað er til
sem kallast okurleiga er
Laugardalshöllin þar stórtæk-
ust. Eruð þið ekki sammála,
lesendur góðir?
—AT
rtinum
úiniui’
‘\ !‘x pCt'l»SS"N0g m8ií'
' vW“

itanda sl?
ð störfum
Rótarar
ÁSGEIR
TÓMASSON
1 á
ilifesÉÍí