Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 10.03.1965, Blaðsíða 2

Frímerki
Ljótasta
spendýr heims
a frímerkjum
Afríka er í hugum okkar
Norðurlandabúa, land hitans,
frumskóganna og villidýr-
anna. í hugum barnanna hér
á norðurhvelinu er hún iíka
landið, þar sem Tarzan á
heima.
Afríka hefur verið álfa
hinna mörgu nýlendna Evr-
ópuþjóða, en þessar nýlend-
ur eru nú hver af annarri
að fá sjálfstæðj sitt.
Frímerkjasafnarar kannast
vel við nýlendumerkin frá
Afríku. Þau eru mörg stór-
falleg og sýna okkur norður
hér inn í framandi náttúru-
fegurð. Sum dýrin, sem sýnd
eru á frímerkjunum eru þó
ekki tiltakanlega falleg og
svo er um nashyrninginn,
sem er hér á frímerki frá
nýlendunni frönsku Equador
I Afríku. Þessir ófríðu íbúar
Afríku eru næststærstu land-
spendýrin, aðeins fílarnir eru
stærri. Þeir geta oft náð
tveggja lesta þyngd, og eru
ákafiega klunnalega vaxnir.
Húð nashyrninganna, sem er
mjög þykk, virðist vera allt-
of stór fyrir skepnuna. Aðal-
sérkenni nashyrninganna eru
hornin tvö, sem vaxa upp
úr haus þeirra. Þau geta oft
orðið mjög stór og hafa þau
lengstu mælzt 153 cm. Nú
mætti ætla, að þessi horn
væru vaxin upp úr höfuð-
kúpu skepnunnar, en svo er
þó ekki. Horn þessi eru ekki
úr beini, heldur úr saman-
þjöppuðum, grófum burst-
hárum og sitja hornin aðeins
á höfuðleðrinu. Engu að síð-
ur eru þau nánast jafnsterk
og bein og eru hin ægileg-
ustu vopn. Nashyrningurinn
er grasbítur og langtímum
saman má sjá hann á beit
með hinum öðrum- Afríku-
dýrum á sléttunum þar. En
svo, eins og hendi sé veiíað,
rýkur hann upp . og ræðst á
næsta dýr með illsku og off-
orsi. Zebrahestar og gíraffar
reyna að forða sér, og takist
það ræðst nasbyrningurinn
bara á næsta dýr og þannig
gengur það þangað til hon-
um rennur reiðin jafn
skyndilega og hún byrjaði.
Sérstaklega er nashyrningn-
um hætt við æðisköstum, sé
eitthvað á vegi hans að
vatnsbólinu. Dæmi eru til
um að þeir hafi þá jafnvel
ráðizt á fílahópa, vörubila og
jafnvel einu sinni á stór-
skotaliðsdeild, velt um koll
fallbyssuvögnum og traðkað
á þeim. Margir vilja halda
því fram, að þessi dýr séu
skapverstu skepnur jarðar-
innar.
Áður fyrr voru nashyrn-
ingarnir mikið veiddir, til
þess að ná í horn þeirra.
Talið var að þau hefðu lækn.
I
I'
i1
<’
('
('
(»
í
(|
!'
i;
!;
!'
ú
!'
«;
i1
«'
)
Jón frá Pálmholti:
Eitt er það IjóB
Eitt cr það ljóð sem aldrci þrýtur flug
enda sungið mcð þcim rétta hreim
er aldrci skortir dirfsku, þrótt né dug
og dregur aldrei nokkurn rangan seim.
Það fjallar um þau uppheims bláu blik
og björtu næturmóðu er skáldið
og aldrei hylst í sora, rusl né ryk,
rennur aldrei burt í dökkvans vá.
Lifir í sælu þar sem englar þrýsta
þrotlaust og kynlaust öllu af barmi sér
og bjargmýsnar í birtu himins tísta
blómið hlær og skáldið fertugt er.
Ort til Jón.asar Svafár.
ingamátt og kóngar í Evrópu
sóttust eftir þeim til þess
að nota þau sem drykkjar-
horn. Yar sú trú á, að ekki
væri hægt að byrla eitur í
þeim. Nashyrningamæðrum
er mjög annt um unga sína.
Steðji hætta að, reyna þær
jafnan að komast á milli
unganna og ímyndaðrar
hættu. Ráðast þær þá á hvað
sem er, jafnvel fílahópa..
Þessi dýrafrímerki frá Afr-
íku geta eflaust, auk þess að
prýða albúmin, stutt að auk-
inni kunnáttu í náttúrufræð-
inni meðal ungra safnara.
Þetta eru líka frekar ódýr
merki, 10 stk. pakkar af
þeim fást hjá frímerkjaverzl-
unum fyrir um það bil 40
krónur.
Evrópumótinu í bridge er
nýlokið og sigraði ítalía enn
einu sinni. Að þessu sinni
spiluðu fyrir ítali: Bella-
donna — Bianchi — Messina
— Mondolfo — Gandolfi —
Astolfi. Eftirfarandi spil er
frá leik ítala við Þjóðverja.
Staðan var allir á hættu og
vestur gaf.
Norður
A Á-K-6 2
V 9-8-7-3
♦ 10-3
* Á-10-3
Austur
A 10-4-3
V K-10-6
♦ D-5-4
* D-G-8-6
Vestur
A G-7-5
y D-5
♦ K-G-8-6-2
* 9-7-5
Suður
A D-9-8
V Á-G-4-2
4 Á-9-7
* K-4-2
Lokasamningurinn var 4
jörtu á báðum borðum. 1
akaða salnum spilaði Þjóð-
-erjinn í vestur út tígli og
talía fékk 650, eða vann 5.
Á Bridge-Rama sátu Bian-
hi og Messina a-v og Mess-
oa hitti á laufaútspil. Þetta
r versta útspil, sem sagn-
lafi getur fengið. Hann próf.
ði tíuna og drap gosa aust-
irs með kóngnum. Hann fór
íðan inn á spaðakóng og
pilaði hjartaníu. Án þess að
lika lét Bianchi kónginn.
Sagnhafi drap á ásinn, fór
ítur inn á spaða og spilaði
neira trompi. Nú kom lágt
rá austri og eftir nokkra
imhugsun lét sagnhafi gos-
nn. Vestur drap á drottn-
nguna og spilaði laufi, og
lar með var ósigur sagnhafa
irðinn að veruleika. Hann
'arð að gefa einn slag á
auf, einn á tigul og tvo
rompslagi.
254 — SUNNUDAGUR