Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1992, Blaðsíða 79

VIÐTÖKUR ÍSL. BÓKMENNTA í JAPAN
79
um Eirík rauða (1974), og fylgja þar þýðingar. Hann hefur þýtt
verk Vilhelms Gr0nbechs „Nordiske rnyter og sagn“ og oft endur-
sagt norrænar goðsögur. Hann er þannig frumherji, er beint
hefur athygli okkar að fornöld Islands.
Málvísindamaðurinn Genkuro Yazaki (1921-1967) þýddi 1962
Grettis sögu í fyrsta sinn tir frummálinu. En hann lézt fyrir aldur
fram mér til mikillar hryggðar.
Þá ætti ég að nefna Kenji Matsutani (1928-), því að hann þýddi
Grettis sögu 1966, ennfremur valdi kafla úr Eddu. En hann hvarf
úr háskólanum vegna stúdentaóeirðanna og vinnur nú við þýðing-
ar á vísindaskáldsögum og heimildarritum.
Ég er í rauninni þýzkufræðingur. Sérsvið mitt var þýzk málsaga
og miðaldabókmenntir. Þegar ég 1959-1960 lagði stund á mið-
aldafræði, urðu tímahvörf í námi mínu. Ég hélt frá miðöldum
aftur á fornöld og sökkti mér niður í gotnesku biblíuna. Því meir
sem ég hrærðist í fornþýzkum bókmenntum, því tvíræðnari og
óskýrari urðu mér líf og andi Germana. Og að sarna skapi varð
efniviðurinn stöðugt rýrari. Þegar mér gramdist þetta, varð eitt
sinn á vegi mínum í Munchen sænskur aðstoðarkennari frá
háskólanum í Lundi. Hann sagði mér, að á Norðurlöndum væri til
fjöldi verka, er jöfnuðust á við Niflungaljóð. Mér brá við ummæli
hans, því að mér hafði aldrei dottið neitt slíkt í hug. Ég svaraði
honum blátt áfram, að ég mundi, væri þetta satt, hefja í Japan nám
í forníslenzku. Það var 1960.
Hann hafði á réttu að standa. Við heimkomuna las ég fyrir
þýzka málsögu og miðaldabókmenntir við háskólann, samtímis því
að ég hóf sjálfur nám í forníslenzku. Ég las verk þau, er
Yamamuro hafði kynnt, og aðrar fornsögur í þýzkum og enskum
þýðingum.
Ég las vandlega frumtexta þeirra sagna, er mér voru tiltækar, og
þýddi þær hægt og bítandi á japönsku og birti í japönsku tímariti
eins hóps bókmenntaáhugamanna. „Jómsvíkinga saga“ var fyrsta
sagan, sem ég þýddi. Það var árið 1964. Það var þó afleit þýðing,
finnst mér núna, þegar ég les hana. Ég hélt samt áfrarn og þýddi
Eiríks sögu rauða, Grænlendinga sögu, Egils sögu Skalla-Gríms-
sonar, Hrafnkels sögu Freysgoða, Gísla sögu Súrssonar, Ynglinga
sögu, Víga-Glúms sögu (1980). Það ár hætti tímaritið að koma út.
Þegar ég birti Egils sögu í áföngum á sex árurn, var kappinn Egill
orðinn mér mjög hugstæður rétt eins og hann væri japönsk hetja,
og hann birtist mér oft í draumum mínurn. Mér finnst t.a.m.,