Alþýðublaðið - 13.05.1970, Blaðsíða 6

6 Miðvíkudagur 13. maí 1970
ÁLYKTUN RAFIÐNAÐAR-
MANNA UM ATVINNU-
OG kjaramAlin
j
□ Á stofnþingi Rafiðnaðar-
sambands íslands, sem skýrt
yar frá hér í blaðinu i gaer,
yar gerð eftirfararrdi álykturi
m kjara- og atvinnumál :
( Stofniþimg Rafniðniaðairsam-
tiands íslands vffil minna á þá
staðreynd að hin siðari ár hef-
tir kaupmáttur launa verið á
iðugri niðurleið ‘— og skap-
þannig mikinn háska, sem
.eðal annars hefur komið
ffam í stórfelldum landflótta
láunafólks.
Því telur þingið það nú verá
negín verkefni sambandsins,
sem og annarra samtaka verka-
fólks, aiS stöðva þeasa öfugþró-
un og tryggja sambærilegan
kaupmátt laima á Islandi, og
gerist með nágranniaþjóðum
okkar. Því eru þær kröfur, Sem
nú eru fram settar einungis við
það miðaðar að -lieiðrétta þá
kjáráskerðingu, sem orðið hef-
ur síðustu árin. — Jafnframt
krefst þingið þess að valdhaf-
arnh' tryggi öllum launþegum
fulla atvinnu og .bendir í þvi
sambandi á, að nú eru tugir
rafiðnaðarmanna við störf er-
lendis.
Nauðsynlegt er að þeir aðíliair
sem með framkvæmda- og fjár-
málavald fara tryggi sem stöð-
ugasta þróun byggingariffnað-
arins, sem armarra atvinnu-
greina, svo sem með skipulagðri
vísindalegri áætlunargerð til
langs tíma. Einungis slík skipu-
að tryggja fuflt atvinnuöryggi
lagning atvinnulífsins megnar
og heilbrigða þróun atvinnu-
mála.
„MALCOLM
LITLI"
□ Síðasta frumsýningin á
þessu leikári hjá Þjóðlsikhús-
inu verður á leikritinu „Mai-
colm litla“ eftir enska höfund-
inn David Halliwell. Aðeins
fiirnm leikendur taka þátt í þess
ari sýningu og eru þeir allir
fulltiúar yngri' kynsl'óðarinnar,
enda fjallar þetta leikrit um
.vandamál þeirra úngu. —■ Um
.rótleysið og þann mikla vandá,
sem unigu fólki er á hérðar
.lagðu'r. í nútíma þjúðfélagk
Þarna eru.unigir reiðir merin -í
andstöðu við þjóðfélagið, én
•hvað hafa þeir sjálfir til mál'-
anna að leggja og. hvað á að
koma í staðinn fyrir það þjóð-
félag og það fyrirkomulag, sem
þeir fordæma?
Leikurinn verður frúmsýnd-
ur n.k. föstudag. Leikendur
eru: Þórhallur Sigurðsson,
Hákon Waage, Sigurður Skúla-
sori, Gísli Alfreðsson og Þór-
unn Magnúsdóttir. Leikstj óri
ex Benedikt Ámason, en Birgir
L'ngilberts gerir leikmyndir. —
□ Á myndinni eru (frá Sigurður Skúlason og Hákon
vinstri) Þórhallur Sigurðsson, Waage. —
MINNING:
GUNNAR NORLAND
MENNTASKÓLAKENNARI
GUNNAR NORLAND mennta-
skóíakennari, sem nú er til
grafar borinn, var 47 ára þeg-
ar hann lézt 7. maí síðastlið-
inn. Hann lauk stúðentsprófi
frá Menntaskólanum í Reykja-
yík 1941, stundaði síðan nám
í ensku og frönsku við Mani-
toba-háskóla og framhaldsnám
yið Harvard-háskóla og háskól-
ana í París og Lundúnum. —
Hann var kennari við Mennta-
skólann í Reykjavík frá 1946,
og- einnig prófdómari við Há-
Skóla ísiands. Gunnar var lengi
formaður Félags menntaskóla-
kennara. Hann lætur eftir sig
konu, Jósefínu Haraldsdóttur
Norland, tvær dætur, og aldr-
aða móður.
I DAG er til moldar borinn
Gunnar Norland yfirkennari
yið Menntaskólann í Reykjiai-
\tík og form. Félags mennta-
Skólakennara um margra ára
Skeið. Guiirerr var, allt frá því
að hann hóf störf við Mennta-
■skólann, einn áhugasamasti og
duglegasti kennari þeúrrar
stofnomar, og víst er, að minn-
ing han.s verður iengi 'kær
þeim þúsundum nemenda,
sem notið hafa kennslu hans
siðan 1946, þótt hann sé nú
sjálfur allur langt um aldur
íram.
Það var aldrei nein lognmolla
kringum Gunnar Norland,
hvorki í eða utan tíma, hann
var áhlaupamaður til ’ailra
verka og kunni því bezt, að
gustaði, ekki sízt í timum. En
þótt hann byrsti sig stundum í
■kennslustundum, þá var grunnt
á blíðlyndinu, og hann vildi
alltaf hvers manns vanda leysa
og var með aíbrigðum raun-
góður maður.
Leiðir okkar Gunnars 1‘águ
fyrrt saman haustið 1S52, er
hann tók aftur til rtarfa eftir
dvöl sína við Lundúna-háskóla
1961—1952. Aldrei hef ég hitt
m-ann mér óskyldan, sem mér
hefur geðjast jafnvel að allt
frá fyrstu kynnum og þótt
jafnvænt um. Siam'tarf okkar
í skólanum og að félagsmálum
varð langt og náið, og víst er
að minwa hefði verið gert, ef
Gunnars hefði ekki notið við.
Starfsvilji og starfsgeta. Gunn-
ars var óvenjuleg, og oft fannst
mér hann ekki ætla sér af í
vinnubrögðum, en skaphöfn
hans var slik. að væri' ve.rk
að vinna. bá v'nn hann það,
bæði fljótt og vel.
Gunnar átti við vanheilsu að
stríða ríðuúu árin, en bar hana
af karlmennsku og það svo, að
fæstir mumi hafa gert sér ljóst,
hve veikur hann var s.l. vet-
ur. Þrátt fvrir vanheilsu sína
ks-nndi hann eins lengi og
mögulegt var og ef til viil iemg-
ur. og aðeins tveimur dögum
fyrir lát sitt prófaði hann
munnlega í marga klukkutima.
Og nú er Gunnar al'lur og með
honum geng'nn kemnari af
guðs náð, góður vin'ur og heil-
steypt persóna. Það er hörmu-
legt. þegar slíkur maður er
kallaður burt langt um aldur
fram. en „orðrtírr dayr aldrigi,
hveim sér góðan getr“.
Með þessum fátæklegu orð-
um vil ég hyllia látinn vin,
starísbróður og mannkosta-
mann og jafnframt harma
.rnöggan og óvæntan aðskilnað.
Ég sendi eiginkonu hsns, dætr-
um. móður og bræðrum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guðni Guðmundsson.
KVEÐJA frá
Félagi menntaskólakennara.
Við fráfall Gunnars Norlands
yfirkennara hefur Félag
menntaEkóla'ken.nara misst eihn
sinri dyggasta liðsm?nn, rnann,
sem veri-ð hefur formaður fé-
lágsins á annan tug ána oig
hafði þá þegar verið ritari fé-
lagsiris í nokkur ár.
Störf Gunnars fyrir málefni
samtaka menntaskólakiennara
verða seint ful'lþökkuð, því að
óhjákvæmilega len'ti langmsst-
ur hluti starfsins á honum sem
formanni, og þeir eru ótaldir
klukkutímarnjr, sem hiann
fórnaði af stopulum fris'tundum
í fundasetur og önnur störf
fyrir félagið.
Festa Gunraars og sanngirni
gerðu hann einstakl&ga vel tii
forystu fallinn, og var það mik-
ið lán fyrir mennf aíkóliikenn-
aaia sem stétt að velja hann til
forystu. Má og sjá, að þeir
kunnu vel að meta Gurnrar
Norland ©f því, að þeir emdur-
kusu hann fimm sinnum í
stöðu formanns.
Við hin hryggilegu um-
skipti, sem nú hafa orðið, vill
Félag menntaskólaksnnara
senda konu hans, dætrum,
móður og bræðrum in'niliegair
samúðarkveðjur, en jafnframt
þakka fórnfúst starf góðs
di'engs.
KVEÐJ.4 frá Bandalagi
Háskólamaima.
Með Gunnari Norland hefur
Esndalag háskólamanr.a misst
ei.nn af árvökniustu stuffnings-
mönnum sínum og svipmestu
persónuleikum. Hsnn var fpr-
maður eins aðildarfé' gs BHM,
Félags menntasikói aksnnara,
var fulitrúi þess í fulltrúaráði
BHM og átti Eúk þe .s sæti í
lagansfnd Bandal&gsins.
Það var þó ekki með hinni
fcrmlegu setu í stjórriaiira-fnd-
um BHM, sem Gunrrar veitti
okkur mesían styrk, hcldur í
knafti þeirrar fyllingar. s~m
persónuleiki hans gæddi hverja
hans athöfn.
Með hugmyndum sínum, til-
lögum og samfær'ngarkrafti
hvatti hanm samstarfsmenn sína
til dáða fyrir málritiað hárkól'a-
menntaðx-a menna í þjóðféiagi,
'sem til þessa metur menntun
líti'ls á efmtahiE'.gcilegsín mæli-
kvarða.
Það voru sömu persóniueigin-
le'kar Gunnars. sam gsrðu hann
að einstaklega hæfum kcrinara.
Sá hópui' er stór irman i~aða
háfjkólamenintaðria m'p.nna, sem
býr að þeimi grundvalii, sam
Gunr-'-i-r laeði að tunenre-x-
kurnáttu Ueirra. F” cvo
lánsamur að vera 1 b-trrá hópi.
Gamlir nemendur. svo og
samstai'frmenn. Gunwars irie'an
Bandalags háskólamannQ flytja
h i'im í d'Eig hinztu kveðju og
vr“a fjölskyldu hsins dýpstu
S'amúð síma. —
Þórir Einarsson.