Alþýðublaðið - 26.10.1970, Blaðsíða 2

asjssaéaé:
i ★ iíalldór Kristjánsson skrif-
ar um álbræðslu og meng
' un.
*... ★ Þeir sem bentu fyrirfram
á mengunarliættuna voru
kallaðir aíturhaldsmenn.
★ Dauður fiskur og svif í
flekkjum á hafinu.
1 ★ Framieiðsla sem eyðilegg-
ur umhverfi mannsins
eyðileggur manninn líka.
★ Ábyrgð tæknimanna.
I
Ö HALLDÓK KKISTJÁNS-
SON skrifar mér eftirfarandi
línu um mengunarmál: „Hinn
12. október minnist þú á fluor-
éitrun frá álbræðslu og spyrði
hvort ómögulegt sé að koma i
4eg fyrir hana og hvort enginn
!• hafi séð fyrir að hún yrði nokk-
ár.
ÞETTA liggur 'allt nokkuð
Ijóst fyrir. Bent var á mengun-
'' arhættuna. TaiLsmienn ríkis-
stjórnar vorrar féllust á það að
' 'binda eigendum álbræðslunnar
> þá kvöð að koma upp hreinsi-
• tækjum ef í ljós kæmi ,að meng
unarhætta stafaði af henni. —
Þeir máttu ökki heyra n'eifnlfc
iað það yrði gert strax. Þeir sem
. bentu á m'engunarhættunia voru
• kaiUaiðir afturhaildsmenn og ein
' • angrunarsinnar eða jafnviel
; kommúnistar. í Noregi er vitað
'iað álbræðslum fylgir eitrun og
.spilliog einsog eldgosi. Þess
yegna gátum við fengið frá
■Norlegi til bjargar búfé á ösku-
faössvæðunum í vor fóður-
' blöndu sem ætluð er til notk-
1 '■ unair í álbræðsluhéruðunum.
I
' ÉG HEF EKKI við hendina
■ ngögn til að rdkja þetta, en sann
l -laii^lega er ástæða til að gena
' 'það ef menn eru almennt svo
v fijótir að gleyma að þetta sé
'i gl'eymt, eða hafi menn látið
. ’það sem vind um leyru þjóta,
Ég bef ekki trú á því að haegt
' -sé að þegj a um þetta mál hér
'Leftir. En ósköp finnst mér það
• vera leiðinlegt fyrir ríkisvaldið
ífeléhzka að Inlgólfur Davíðsson
sikyldi verða á undan sérstök-
um trúnaðarmönnum þess að
1 f-'inna fluormen'gunina. Menn-
i.-nii' sem trúað var til að fylgj-
1 tgst með- þessu áttu ekki að láta
-r eina vei'ða á undan sér. En -al-
.irrenniggur .er Ingótfi þakklát-
;ir. Ég vona að álbræðsian komi
. t pp hreinsitækjum sínum og’
pot verði að þeim svo Hafn-
i: ffrðingar missi ekki Heiiiisgerði.
fíalldór Kristjánsson.
i
\ ÉG ÞAKKA HalTdóri fyrir
bréfið, en vil um leio mínnast
á ann'ars konar mengun Sem
líka er hásfcaleg. Komið er upp
úr dúmum að skip gengur í
föstum ferðum frá Rotterdam
'með eiturefni frá plastverk-
smiðjum i Evrópu norður á
hafið milli Islands og Noregs og
sökkvir ósómanum þar í djúpið.
Af þeiim sökum hefuir heilmikið
direpizt af íiski og svifi, hversu
ínikið vejt engínn, en nogu
mikið til þess að dauður fiskur
fjýtur í flekkjum á hafkiu. —
Aumingja menmrnir Sem með
þdtta hafa að gera baða út öll-
um öngum og krossa sig í bak
og fyrir. Þeir mega ekki setja
eitrið í árnar í Evrópu, þsir
námugöng þvi þá eitrair það
mega ekki setja það í gömul
jarövatnið, og hvað eiga þair
að gera?
IIITT KEMUR þeim víst
ekki tii hugar að ef ekki er
hægt að losa sig við þau eitur-
efni sem plastframieiöslu fylgja
á skaðlausan máta, þá er það í
rauninni dauðadómur yfir plaSt
framleiöslu. Þetta vandamái
verða hinir vísu tæknimenn að
leysa. það eru þeir sem hafa
komið okkur í vandann, og ef
þeir stranda á skerinu þá skuiu
þeir fá að sitja þar. Það gegnir
alveg sama máli um fluor frá
álbræðslu. Ef álbræðsla eyði-
leggur um'hverfið þá er bezt að
hætta að framteiða ál. Þetta et’
ósköp einföld staðreynd og hezt
að tala í fullri lu'einskilni. —
Framleiðsia sem eyðileggur um
hverfi mannsins, eyðileggur
manninn líka. Annað hvort
■yerður hún aö víkj a eða maður-
inn víkur fyrir henni o-g þar-
imieð er allt farið bæði hún og
annað. En einsog ég sagði: á-
byrgðin hvílir á tæknimönnun-
um. Nú skulu þeir fá að reyna
sig.
ÉG LAS EINU si-nni sö'gu
sem á að gerast einhvern tírna
í framtíðinni. Þá voru engin
tæknivísindi til og’ maðurinn
aftur kominn á stig frumstæðr-
ar v'erkmenningair. Ástæðan var
sú að öllum vísindamönnum
faafði verið skipulega útrýmt.
Fó'lk missti þolinmæðina gaign-
vart þeim. Þéir höfðu fundið
upp drápstæki og alls kyns ó-
fögnuð sem auðvitað voru not-
uð, og iíka hafði margt. af því
sem þeir höfðu gert gott snú-
izt matmkyninu til vandkvæða.
Þéssi skáldsaga er kannski við-
vöru-n, endaþótt hún sé bara
hugarérar. Hún undirstrikar þá
gífuj'legu ábyrgð sem á tækni-
og vísindamönnum hvílir. Þeir
era, vi-tum við iðulega með í
höndunum uppgötva'nir sem
þeir kunna iekki með <að faira,
og þrátt fyrir alia sina sniiii
virðast þeir sjaldnast reifcna
nokkui’t dæmi tii enda. —
Meira um þetta seinna, ef les-
lendum mínum líkar. —

Sokkabuxur ná misjafnlega
hátt upp — þessar eru upp
fyrir eym, a.m.k. erfitt að
sjá livar bolurinn tekur við
af buxunum.
»

JU-J
Þessi tizkuherra frá árinu
1580 hefur áreiðanlega verið
stoltur af sínum löngu og
iögulegu fótleggjum sem
nutu sín vei í ljósum sokka-
buxum, en þær fóru úr tízku
þegar hnébuxuniar tóku við
og nieðfylgjancli silkisokkar.
Sokkabuxurn-
ar sigra á ný
Eyrir fjórum öidum voam
það kaa’lmennjrnir sem gengu
í þi'öngum iífstykkjum til að
fegia vaxtai’Tagið og sokka-
buxum til að sýna lögulega
fótleggi — það var mikil
iragedía að vei'a hjólbeinóttur
í þá daga.
Og reyndar gengu menn í
sokkabuxum iöngu fyi'ir þann
tíma. Fyrir rúmum tvö þús-
und árum bai'st sokkabuxna-
illPPU - BllSKÓRSHURÐIN
Lagerstærðir miðað við múrop:
Hæð: 210 sm x breidd: 240 sm
210 - x - 270 sm
Aðrar stærðir. smíðaðar eftir beiðni.
QLUGGASMtDJAN
Síðumúio 12 - Sími 38220
tízk-an fi'á parsneskum stríðs-
köppum til Rómaveldis. Finu
mennirnir gengu í sokkabuxum
úr mjúku silki, en óæðri her-
'manm urðu að lá'ta sér nægja
'Uli og gróft vaðmál.
Sokkahuxurn'ar hél'du veílli
út allar miðaldirnar og fram
á 17. öld — en aðeins sem
karlmannaflíkui'. Konvu'niar
huldu fótleggi sína siðsamlega
undir dragsíðum pils-um, end'ai
var 'kVenökkli (að le'kki sé
minnzt á kálfa og læri) tal-
in-n hafa svo kynæsandi áhrif
á karlmenin, að þeir mi'sstu
gersamlega alla sjálfsstjóm við
slíka sýn. Undir lok 19. aldar-
innar var siðspillingiin orðini
svo geigvænleg,' að ökklar og
kálfar nægðu e-kki longur tiíl
að svipt-a 'karldýi'ið ráði og
rænu, heldur voru það sokka-
bönd (ednkum svört) og gegn-
sæjar blúndubuxur niður un-dir
hné siem gerðu heamana viti
sínu fjær. „Læri“ var óprent-
hæft orð um það leyti, en „efri
hlutinn af kvenfótlegg" þótti
lafar hneylcsl-anlegur þegar
dansmfeyjar sveifluðu pilsum
sín'um nógu hátt til að h-ann
sæist.
Siðgæðishugmy-ndirnar hafai
brej’tzt allmjög á seinustu ár-
um, og nú hneykslast enginn
lengur á sokkabuxum sem
konur klæðast, hvort sem pils-
in -eru stutt eða síð. Karlme'nn-
irnir not-a ekki lengur þess'ari
flíkur — nema dansaiTEu’ og
liei'karar í sérstökum búnmgum.
En konurn'ar hafa te-kið við.
Þær hafa fleygt burt öllurn
so'kkabeltum og lífstykkj urn,
sókkaböndum og sokkum og
tekið ástfóstri við sokkabux-
urnar í st-aðinn. Msð pínupils-
unum urðu sokkabuxurniif'
næstum óhjákvæmileigar, og
. þær er-u svo þægilegar, að jnSn-
vel þótt pií'sin síkki aftur,
halda konur ti'yggð við þær.
Sokkaverksmiðjur framleiða
orðið miklu meira ;af sokkabux-
um en sokkum og nú ,eiga Bug-
lýsendurnir bára eftir að sann-
færa hei'rana líka um, að eng-
a'r flíkur taki ágæti þeirrai.
íram. ★
TROLOFUNARHRINGAR
FUÓ» AfgréiSsla
Sendum gegn póstkr'öfU.
OUDfÁ ÞORSIEINSSQH
gulIsmiSur
fianicðstrsíT H3L.
✓ /
NYR SPAMAÐURIISRAEL
Ungi maSurinn á myndinni er Uri Geller, 24 ára
ísraeli, sem virSist vera jgæddur einkennileg
um spádómshæfileikum og forskynjun. M. a
sagSi hann íyrir lát Nassers þremur dögum
áSur en egypzki forséíinn lézt — bæSi dánar-
orsökina og dauSastundina upp á mínútu. —
Nýjasti spádómur hans er, aS Hussein konung-
ur muni deyja voveiflega innan eins árs. *
2 MÁNUDAGUR 26. 0KTÓBER 1970