Vísir - 22.12.1973, Blaðsíða 6

26
Visir. Laugardagur 22. desember 1972.
KIRKJAN Odr ÞJÓÐIN
SKEGGJASTAÐAKIItKJA.
I næstum þrjá áratu^i hafa þau hjónin (iuftrihur (iuhmunds-
dóttir og sr. Sigmar Torfason, nú prófastur Norftmýlinga, setift á
Skeggjastöftum á Langanesströndum. Litla timburkirkjan þar
er komin til ára sinna, — reist IH45 og var orftin æfti fornfáleg.
Arift 1962 var hún tekin til rækilegrar viftgerftar og stækkuft
meft viftbyggingu eins og myndin sýnir. Aft því búnu var hún
endurvigft l(i. sept. 1962.
KLYPPSTAÐARKIRKJA.
Síftan sr. Finnur horsteinsson lézt árift ÍKKH hefur ekki verift
prestur á Klyppstaft I Loftmundarfirfti. ()g nú er þetta gamla
prestssetur í eyfti, þvi aft siftasti hóndinn á Klyppstaft fór þaftan
1961. Nú er sóknin meft öllu mannlaus, og þessi grösuga sveit er
orftin aft afrétti nágrannahvggfta, þvi aft s.l. haust var smalaft
þar á annaft þúsund fjár. — Kn eins og myndin sýnir hefur
kirkjan staftift furftu vel af sér allan þennan fólksflótta, og hver
veit nema hún eigi eftir aft eignast aftur sin sóknarbörn.
BREKKUKIRKJA í MJÓAFIRÐI.
Þaft var fallegt «g friftsælt vift Mjrtafjörft s.l. sumar þegar þessi
mynd var tekin af kirkjuiini rt Krekku. t)g eins og mvndin sýnir,
Irtta Mjúfirftingar srtr annt um sinn lielgidrtm «g umhverfi hans.
þvl aft ennþrt er kirkjan stæftilegt «g fallegt liús þrttt liúu srt knmin
yfir áttrætt — byggft IH92 er htín var flutt frrt Kirfti i Krekku-
þorpift.
Nú er kirkjan annexla frrt Nnrftfirfti og hefur svo verift slftan sr.
Ilaraldur Þrtrarinsson hvarf frrt þessu litla kalli I hrtrri elli rtrift
1945.
Hin fegursta rós
Til hugleiðingar á jólum 1973
Þegar við hugsum
um Jesú Krist, ekki sizt
þegar við hugsum um
hann á jólunum sem
barnið i jötunni i
Bethlehem—þá iikjum
við honum við það
fegursta og bezta, það
æðsta og háleitasta,
sem við þekkjum.
Ein af þeim samlikingum er
rrtsin. Út af þeirri likingu leggur
hi6 kunna, danska sálmaskáld,
Brorson biskup, i sálminum,
sem lfelgi Hálfdánarson hefur
þýtt og hefst á þessu þekktasta
versi:
llin fegursta rrtsin er fundin
og fagnaftarsæl komin stundin.
Er frelsarinn fæddist á jörðu.
Ilún fannst meftal þyrnanna
hörftu.
Þetta er fögur mynd og hug-
ljúf, sem þarna er dregin úpp af
komu frelsarans i þenna heim —
Margir hafa ekki meira yndi af
ööru heldur en blómunum,
fegurft lita þeirra, dásemd
sköpunar þeirra, angan ilms
þeirra.
Blómin verfta þeirra beztu
vinir, sem þeir njóta samvista
vift, bæfti i hýbýlum sinum, i
görftum borgarinnar, úti i Gufts
grænni náttúrunni.
A sama hátt leggur yl kær-
leikans inn i sálir þeirra manna,
sem opna hjörtu sin og hugi
fyrir áhrifum frá frelsaranum.
Og þaft mun vart leika á tveim
tungum aft ekki séu þessir yl-
geisiar kærleiks — i annan tima
hlýrri eða bjartari heldur en
þegar vér minnumst komu hans
i þennan heim, þegar vér getum
tekift undir meft spámanni hins
Gamla sáttmála og sagt: Barn
er oss fætt, sonur er oss gefinn!
En nú er það sannast mála, aft
ekki er þessi heimur neinn
friftarins aldingarftur með rósa-
ilmi og blómaskrúfti. Þess
verftum vér sorglega vör, bæfti i
nálægu umhverfi voru og eftir
þvi, sem fregnir berast utan úr
hinum stóra, fjarlæga heimi —
— Þetta kemur lika fram i
sálminum, sem hefst á stefinu
um fund hinnar fögru rósar. 1
einu erindi ávarpar skáldift
höfftingja þessa heims. Þar er
aft visu haldift likingunni um
rósina. En þar er ekki kveftift
um hift fagra, litrika blóm, ilm
þess og yndi. Nei hér kveftur
sannarlega vift annan tón:
Þér dramblátra hugskotin
hörftu,
þér hörftustu þyrnar á jörftu.
hvi yftur svo hátt upp
þér hreykift
og hreykin til glötunar reikift.
Þetta hljómar næsta andstætt
þvi, sem sungið er um i upphafi
sálmsins. Hér er lika um hinar
miklu og ósættanlegu and-
stæöur aft ræfta. Valdift, sem
sést ekki fyrir i hroka sinum —
yfirráftahneigftina, sem telur
sinum hag einungis borgift meft
þvi aft gera sér mennina undir-
gefna og láta þá kenna á valdi
sinu og siðast en ekki sist,
heimshyggjuna, sem horfir
einungis á hin fallvöltu efnis-
gæfti og heldur þau geti gefið
einstaklingnum fullnægju lifs-
ins. Hinsvegar frelsari Gufts náft
og miskunn hans, sem þráir að
láta hjörtun titra af kærleika
svo aft vér framgöngum i auft-
mýkt og litillæti hins barnslega
hreinleika.
Þessar himinhrópandi and-
stæftur draga jólin upp fyrir oss.
Þau hafa sjálfsagt löngum gert
þaft og ekki sist gera þau það nú,
þegar hin heilaga hátift fer i
hönd á þessu herrans ári — 1973
— þvi aft hvað er þaft sem vift
blasir i heiminum umhverfis
oss?
Er þaft ekki fyrst og fremst
hinn mikli vandi, hift iskyggi-
lega útlit, sem heimshyggjan i
viftustu merkingu þess orðs,
hefur skapað i samfélagi ein-
staklinga og þjófta milli. Og
þetta höfum vér ekki aðeins
fyrir augunum úti i fjarlægð
hinna stóru þjóðlanda, þar sem
mennirnir kviða köldum vetri
og dimmum jólum, sjálfri
ljósanna hátið, sem vér höldum
einmitt til minningar um þaft,
aft hift sanna ljós.sem upplýsir
hvern mann var aft koma i
heiminn. Og einnig hér heima
hjá oss biður á mörgum sviftum
hinn mikli vandi, eftir þvi sem
forsjármenn þjóftfélagsins
segja. Og það sem athyglis-
verftast er, þá kemur eiginlega
öllum saman um þaft, aft aldrei
hafi fólkift ,,haft þaft jafn gott''
og nú — meira keypt, meiru eytt
— og notift meiri iifsþæginda
heldur en nokkur sinni fyrr. En
hvernig stendur þá á þvi aft
kröfurnar um betri kjör, meiri
hagsbætur, hafa aldrei verift há-
KIRKJU-
MYNDIR
A þessum jólum býftur
Kirkjusifta Visis lesendum
sinum aft skofta smá-sýnishorn
af merkilegu safni. i þvi safni
eru Ijósmyndir af öllum
kirkjum landsins utan fjórum.
Þaft er húsfreyja i Kópavogi,
Jrthanna B jörnsdrtttir aft
Alfhólsvegi 155, sem tekift
hefur allar þessar myndir.
Asanit manni sinum, óskari
bifreiðarstjóra Ilannibalssyni
liefur hún ferftast um allt
landift, koniift i liverja kirkju-
srtkn og tekift myndir af lielgi-
drtmunum i svart-hvitu og
STÓRA-DALSKIRKJA.
Þessi nýttzkulega kirkja er I Strtra-Dal undir Eyjafjöllum, bæ
Hunrtlfs grtfta, þess er nijög strtft I mrtti kristnibofti Itjalta
Skeggjasonar og sendi niann til höfufts honum þrttt sjrtlfur fengi
hann aft lokum ,,aft geifla á saltinu". Þessi mynd er valin til birt-
ingar úr safni Jrthönnu Björnsdrtttur svo aft hafa megi hana til
samanburftar vift hinar kirkjurnar hér á slftunni, sem ílestar eru
i gömlum. venjulegum stil.—
En þeir sem koma aft Strtra-Ilal og virfta fyrir sér þetta gufts-
hús, bæfti utan og innan, munu verfta sammála um aft vel hafi til
tekist, og þaft sé vift hæfi aft þaft standi i hinni fögru Eyjafjalla-
.-.veit.
STÓR A-V ATNSHORNSKIRK JUR
llér gefuraftlita tvo helgidrtma, sem sýna aft islen/.kar kirkjur
mega ..muiia timana tvenna" og raunar þrenna, ef torf-
kirkjurnar eru taldar meft. Þessar kirkjur standa rt Strtra-Vatns-
liorni i Haukadal i Dalasýslu. Sú eldri er rúmlega aldar gömul og
hefur eflausl þótt reisulegt hús á siiium tima.
En nýja kirkjan var vigft 15. ágúst 1971. Hún er sinum litla
söfnuöi til mikils söma.

SKALHOLTSKIRKJA.
Sá, sem gengur um Skrtlholtshlöö og virftir fyrir sér hinar nýju
traustlegu byggingar — kirkju og skóla og biskupsstofu — niun
eflaust ekki alla jafna leifta hugann aft þvi. aft fyrir 20 árum stóft
hér þessi kirkja. Myndin er tekin þegar hún haffti nvlega verift
flutt af grunni sinum til aft þoka fyrir nýrri kirkju. Þrt haffti hún
staftift þar i rúm 100 ár. en bar aldurinn miftur vel enda skorti
mjög á vifthald hennar.