Lesbók Morgunblaðsins - 18.10.1925, Blaðsíða 8
8
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Veggfóðupirenslun
Sv. Jónsson & Co. Kirkjustræti 8 5.
150 teg. af VEGGFÓÐRI. Verð 0,40—8,00
rúllan.
Einnig: Loftlistar. Loftrósir. Veggpappír.
Veggpappi og gólfpappi.
Alt lækkað í verði um 10—15%,
Útigangshrossin
og hagagangan á Stjórnarráðsblettinum.
t hinni alkunnu Reykjavíkurlýs-
ingu um aldamótin, kemst Bene-
dikt Gröndal svo að orði:
i;Og svo á veturna, þá eru hross-
in, þessir ferfættu „kavalérar“,
sprangandi um allar götur allan
daginn, beint ofan í lögreglusam-
þyktina, sem bannar að láta þá
vera á götunum, nema þegar nauð
synlegt sje (28. gr.). Þá er eins og
maður sje í einhverju Kósákka-
þorpi eða Tartarabæli; þetta geng
ur á stjettunuin fram með húsun-
um og fer svo sem ekki úr vegi
fyrir neinum, leikur sjer og prjón-
ar með ólátum og hrossaglímum,
svo fólkið verður að forða sjer
eftir föngum, og er merkilegt, að
ekki skuli hafa hlotist tjón af;
stundum hlýtur það að ganga aðr-
ar götur en ætlað var, til þess að
verða ekki fyrir þessum ófögnuði;
hvar sem hlið er opið, þá er þetta
komið þar inn, snuðrandi í öll-
um öskuhaugum og rusli, eins og
því sje aldrei gefið að jeta, eða
hímandi við vatnshólin eftir
þorstadrykk.“
Lítil breyting mun vera orðin á
þessu þenna aldarf jórðung, sem
liðinn er síðan, nema hvað vera
kann, að nú „sprangi“ hrossin
beint ofan í einhverja aðra grein
ei. þá 28. í lögreglusamþyktinni.
Seinnipartinn í sumar mun ó-
viða hafa borið eins mikið á haga-
göngu hrossa eins og á stjórnar-
ráðsblettinum. Þar hafa þau geng-
ið og leikið sjer og látið öllum
illum látum kringum Kristján og
forsetann. Morgunblaðið hefir beð-
ið Tryggva Magnússon að lýsa
h ernig honum kæmi þessi haga-
ganga fyrir sjónir, og hefir hann
látið tilleiðast að hripa það laus-
lega upp á blað.
18. október 1925.
Gunnarshólmi.
(Þessa sögu sagði sjera Hall-
grímur Tómasson Stefáni Stefáns-
syni skólameistara.
Þegar *je«r Hallgrímur var
unglingur, var hann að sumarlagi
hjá Bjarna amtmanni á Möðru-
völlum í Hörgárdal. pangað kom
Jónas Hallgrímsson. Sátu þeir
sr.man lengi dags, Jónas og
Bjarni. Talið barst að Fljótshlíð.
Orðaði Bjarni það við Jónas,
hvort hann vildi ekki yrkja um
Fljótshlíðina. Tóik Jónas dauft
í það. En er dagur leið að
kvöldi, lagði Jónas af stað til
Akureyrar. Var Hallgrímur send-
ur honum til fylgdar.
Þegar þeir voru komnir inn hjá
Skjaldarvík, fer Jónas að fara
hægt. Hann situr álútur á hestin-
um og mælir ekki orð frá munni.
Hallgrími fer að leiðast seinlæti
Jónasar. Kallar hann til hans og
biður hann að komast úr sporun-
um. Þá svarar Jónas: Þegiðu
strákur, jeg er að skálda.
Er til Akureyrar kom, fór Jón-
as beina leið inn í svefnherbergi
sitt og læsti að sjer. Hallgrím bað
hann að bíða til morguns.
Snemma næsta morgun hitti c
Jónas Hallgrím og bað hann fyrir
brjef til Bjarna.
Er til Möðruvalla kom, dróg
Bjarni „Gunnarshólma“ úr brjefi
Jónasar. Að sögn Hallgríms á
Bjarni þá að hafa sagt þessl al-
kunnu orð, er hann var búinn að
lesa kvæðið: „Nú held jeg mjer
sje best að hætta að yrkja“.
.... ------------
S m æ 1 k i.
Torfljárinn.
Maður kom til bónda og bað
hann um að lána sjer torfljá. —
Hann hitti bónda í önnum úti á
túni, og hafði bóndi ekki tíma til
þess að afhenda honum torfljáinn.
Maðurinn kveður bónda og snýr
frá honum. Bóndi ávarpar hann
að skilnaði þessum orðum: „Guð
veri með þjer — hann er þama
uppi á forskygninu, en ef hann
er ekki þar, þá geturðu spurt
hana Ingibjörgu mína eftir hon-
um' ‘.