Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1926, Blaðsíða 6
6
LESBÓK MORQUNBLAÐSTNS
19. sept. ’26.
. 'r ■'*’ 'y&jI ■*
i 5.<
. '
•
i
iml
Á Kollafjarðareyrnni.
blasa við „bændabýlin þekku‘!,
dreifð um grænar g.rundir undir
liinu dásamlega fjalli, Esju. Yfir
grundirnar renna silfurtærar sil-
ungsár og líða í faðm fjarðarins,
sem blasiæ spegilsljettur og glamp-
andi við auganu.
Það er einkennilegt, að reyk-
víkskir hestamenn skuli eigi venja
þangað komur sínar oftar en raun
er á, þegar þess er gætt, að þang*
að er hæfilega löng leið, og að
vegurinn, eða . vegirnir ncrðnr
Mosfellssveit eru stórum skemti'
legri en suðurvegurinn. Þar eru
við hina leiðinlegu, vatnsnauðu og
gróðurlausu Mosfellsheiði.
Það er í einu orði sagt um þessa
fc«r, að hún var hin skemtilegastá
og vel stjórnað. Má það þakka
fararstjóranum Ludvig C. Magn-
ússyni og þeim Daníel Daníels*
syni og Sigurði Oíslasyni, lög*
regluþjóni, sem sáu um alla regln.
Þá má og geta þess, að ekkert
óhapp vildi til í ferðinni, en þau
koma oft fyrir í minni hóp en
þessum, þar sem fjöldi manna er
Á l*ið upp Mosfellssveit.
margir góðir áningarstaðk, grös-
ugt land, fjallasýn fögur, þótt
fæst sje fjöllin há, og blómleg
bygð á báðar hendur. Það mun
líklega valda, að reiðvegurinn var
lagður meðfram syðri veginum,
að sú leiðin hefir c,rðið fjölförn-
ust. En nú hefir reiðvegurinn ver*
ið þvergirtur og þarf því að fá
nýjan reiðveg. Virðist sjálfsagt,
að hann verði lagður norðu,r sveit*
ina og upp í Mosfellsdal. Er þá
um leið kominn reiðvegur alla leið
til Þingvallasveitar. Þeir, sem
þann veg fara, losna algerlega
í samreið og sumir á ljónfjörug-
um hestum. Er því engin leiðin*
leg endurminning við förinatengd.
Enda voru allir með gleðibragði.
Að Elliðaám var aftur komið í
rökkri og var þar síðasti áfanga-
staður. Þaa- ávarpaði fararstjóri
hópinn og þakkaði öllum fyrir
þátttöku í förinni og mælti til
þeirra nokkrum hvatningarorðum
um að hafa sívakandi áhuga fyr*
ir hestaræktinni. Eftir það var
sp»rett úr spori og riðið greitt til
Reykjavíkur. Mun þá margur hafa
viljað tileinka sjer orð skáldsins:
Veit jeg yndi annað betra
eigi vera á landi frera
en um haustkvöld hesti traustum
hleypa vel á sljettum melum;
dvergar stynja’ í dimmum
björgum,
drynja tröll í holum fjöllum,
funahögl ivr hörðum nagla
hrjóta rauð, er skall við grjóti.
Á. Ó.
JEPPE AAKJÆR
sextugur.
Nýlega varð danska skáldið
Jeppe Aakjær sextugt. Var Aak*
jær í minningu þess haldið veg-
legt samsæti, og honum sýndur
ýimiskonar virðingarvottur.
Danir telja nú Aakjær eitt sinna
bestu núlifandi skálda, og líklega
hremst hinna eldri Ijóðskálda,
]>eirra er nú lifa. Enda mun
mega gera það með fullum rjetti.
Að minsta kosti hefir ekkert
danskra skálda lýst betur eða
sannar jósku fólki eða náttúru á
Jótlandi.
Aakjær er bóndasonvur jóskur,
og ólst upp við þau störf, sem
tíðkast meðal jóskra bænda, var
t. d. smali. En brátt kom í ljós
hjá honum mikill fróðleiksþorsti
og (mentunarþrá og var honum
með góðra manna aðstoð komið
í skóla og lærði hann til kenn*
a«raprófs. Fjekst hann og um hríð
við kenslu, en náði síðan stú-
dentsprófi 1895. Hann tók mikinn
þátt í stjórnmáladeilum þeim, sem
uppi voru í Danmörku á þessura
tíma.
Rithöfundarstarfsermi sína hóf