Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1926, Blaðsíða 7

LESBÓK MORÖUNBLAÐSINS
19. sept. ’26.
hanu um sanja efni og anuai'
danskt skáld, S'kjoldborg, og lýsti
heimahögunum í nokkruin söguni.
En 1904 kom út eftir hann mikil
saga „Yredens börn“. En jafn
fraint þessum sögum hafa komið
út (mörg ljóðasöfn eftir Aakjær.
Best þykja „Rugens sange“ og
„Vejer og vind og folkesind.“
Ekkert mun vera þýtt eftir
Aakjœr á íslenska tungu. E;i
nokkrum kvæðum hans kyntust
menn í fyrra í upplestri Adams
Poulsens. — Og allmikla fræðslu
mátti fá um skáldskap hans af
fyrirlesbrum þeim, er dr. Kort
Kortsen hjelt hjer í Háskólanura
í vetur um Litmaf jarðarskáldin.
En Aakjær er eitt þeirra.
-----<m>------
RUDOLPH VALENTINO.
Skömmu fyrir síðustu mánaða-
mót andaðist hinn inikli kvik"
myndaleikari Rudolph Valentino.
Hann var mesti kvennaljómi í
Vestmrheimi. Enginn þjóðhöfð*
Rudolph Valentino.
ingi hefir legið á sóttarsæng, að
því er Vesturheimsblöðin segja, sevn
almenningur hafði eins niikla
samúð með eins og með Valen-
tino. Fjöldi manns stóð bæði næt-
ur og daga utan við sjúkrahúsið
þar sem hann lá. Reynt var með
öllu móti að fá vitneskju um líð*
an hans. Þegar það frjettist, að
honum elnaði sóttin, fyltust allar
blaðaskrifstofur af fólki, sem
vildi fá síðustu firjettir. En kverr
fólk kom í stórhópum að sjúkra-
húsinu með fult fangið af blóni-
ttm.
Vaíentfno vör tettaður frá ítal*
íu. Hann kom á unga aldri till
Vesturheians. Var hann þá fje*
laus með öllu og átti hvergi at-
hvarf. Mentun hafði hann litla
fengið. Hann hafði ofan af fy-rir
sjer, ýmist með danskenslu eða
sem þjónn á veitingahúsi.
Með frábærum dugnaði og
stefnufestu komst hann áfratm í
kvikmyndaheiminum. Framan af
háði það honum, að kvikmynda*
stjórarnir töldu hann ve,ra of út'
lendingslegau í útliti.
En með óskiljanlegum kyngi-
krafti gat hann brotið alla and-
stöðu á bak aftur. Aflaði hann
sjer svo mikilla vinsælda og álit >,
að menn telja ólíklegt að nokkur
kvikmyndaleikari þar vestra geti
nokkurn tílma komist í annað eins
dálæti hjá almenningi.
Hann varð 31 árs að alcki. —
Hafði gifst tvisvar. Heimilis*
ánægja hans var skammvinn.
Skrítlur.
ÞAÐ VAR ANNAÐ MÁL.
— Jeg er hjerna með reikn-
ing....
— Já, en maðurinn minn er því
miðua- farinn til útlanda.
— Það er reikningur, sem jeg
ætla að borga.
— Núl.... En hann verður
kominn aftur eftir svp sem tvær
mínútur.
PRJEDIKUN.
Ungur guðfræðingur fullyrti í
kvöldsamkvæmi, að það væri eng-
inn vandi að prjedika. Menn tóku
hann á orðinu og næsta sunnn*
dag var hann látinn stíga í stól-
inn.
Hann valdi sjer sem texta konn
Lots. Það var engan veginn neitt
erfitt viðfangsefni, en það v.w
komið sýnilegt fát á hann. Þrisv-
ar sinnum byrjaði hnan á ræðu
sinni, en í öll þrjú skiftin lenti
alt í handaskolum hjá honum.
Svo sagði hann, sjálfsagt alveg
óviljandi og í mesta ráðaleysi:
— Þetta er nú í fyrsta skifti,
sem jeg hefi átt nokkuð við konu
annars manns. Og það skal líka
verða í ílðastfi sTdfti.
Snudkonan Corson.
Þrisvar sinnum hefir verið synt
yfir Ermarsund í sumar og tvæir
konur liafa unnið það þrekvirki,
jungfrú Ederle, 18 vetra gömul
stúlka og frú Corson, gift kona
og tveggja barna móðir. — Hún
eæ dönsk að ætt, dóttir tóáisuill*
ingsins Vilh. Gade og systir Gade
tónsnillings hins yngra, sem nú
er leikhússtjóri í Nörrebrosleia-
húsi. — Ederle setti nýtt met á
sínu sundi og frú Corson var tæpri
klukkustund lengur á leiðinni. —
Báðar hófu þavr sundið frá Frakk*
landi. — Þe^ar frú Corson hafði
náð Englandsströnd, var hún svo
þrekuð, að hún misti meðvitund-
ina. Síðari myndin, sdm hjer birt*
ist, er tekin af henni er hún raku-
aði við aftur, og e*- hún studd ai
tveimur mönnum.