Lesbók Morgunblaðsins - 12.11.1933, Blaðsíða 1
44. tölublað. Sunnudaginn 12. nóvember 1933. VIII. árgangur.
____________ ofoldurprentiniiðjA h.f
Hvalfjörður.
Eftir Magnús Lárusson
Ó, fjörður uæni, sœll að sýn
i sumarsólar loga.
Hue framnes, björg og flóðuik þín
í faðm sjer hug minn toga.
Huar stenst öll prýðin eins uel á
uið insta botn og fremst uið sjá?
Huar sje jeg fleiri fjöllin blá
og fegri marar-uoga?
Steingr. Thorsteinsson.
Tanginn til hœgri er Huitanes, suo kemur Suðurfjall, þá Botnsúlur; flata
fellið dökkua er Múlafjall; þá er Hualfell og yst til uinstri Þyrill. Depill-
inn litli á firðinum þar framundan er Geirshólmi. Fremst á myndinni er
Huammsuik og á henni Huammsey til haegri, en Huammshólar heitir
nesið ttl vinstri.
Sumarið er liðið og vetur geng-
inn í garð. Ferðalögum út í guðs-
græna náttúruna er lokið að þessu
sinni. En liafi nú sumarið komið
manni í kynni við einhvern fagr-
an og svipmikinn stað, er gaman
að geta brugðið sjer ti] han.s að
loknu dagstritinu, þegar húmar
og kaldir vindar gnauða — látið
þá hugann bera sig til hans. Og
sá maður eða kona er úr „skrítn-
um steini“, sem ekki á sjer einn
eða fleiri ástvini í ríki hinnar
íslensku náttúru.
Einn af fegurstu stöðum ætt-
jarðar vorrar er Hvalfjörður. —
Hann skerst inn í landið úr Faxa-
flóa, milli Kjalarness að sunnan
og Akraness að norðan, nálægt
17 sjóniílur að lengd. Norðan
megin við kann gnæfa Akrafjall
og Skarðsheiði, sem verið hefir
spákona okkar lijer um norðanátt,
því að það bregst varla að hún
skauti })á hvítum þokubólstrum,
þegar norðanáttin er í aðsigi. —
Sunnan megin fjarðarins er Reyni-
vallaháls og góðkunningi okkar
hjer, hún Esja:
Þú aldraða vina með björgin
, þín blá,
und blæfögru hn'mguðu þaki.
A innnesi situr þú sviphrein
og há
með sögurnar mörgu að baki
eins og ,Muninn“ mælir til henn-
ar um liaust. Óg svipað munu
margir hugsað hafa.
Fleiri fjalla er að minnast, t.
d. Þyrils, þar sem Helga jarls-
dóttir, harmi lostin og þjökuð af
sundraun, kleif upp einstigi það,
sem enn er við hána kent og kall-
að Helguskarð.
Inn og út af Þyrli er Þyrilsnes
„þar háði blóðdóm öldin forn“.
Flestum, sem til Hvalfjarðar
koma, mun vera hugstætt að
koma að Saurhæ, þar sem Hall-
grímur Pjetursson var og kvað
svo:
„að hrygðar hiimið svart
hvar sem stendur verður engil-
bjart“,
og það í sjálfu 17. aldar myrkr-
inu. Itjett findist mjer, á meðan
vinum hans tekst ekki að reisa
honum hinn fyrirhugaða minnis-
varða þar, kirkjuna, að þeir sjái