Lesbók Morgunblaðsins - 21.01.1945, Blaðsíða 1
3.
tölublað.
Sunnudag-ur 21. janúar 1945
XX árgangur.
1» oldaiy—Haið 1 > h.A
JJalíclór JJifjan cJic
.axness:
DAVÍÐ STEFANSSON FIMMTUGUR
ÞAÐ ERU NÚ orðin furðumörg
ár síðan strákur sem þá var að
alast upp í Mosfellssveit, og var
talinn hafa gaman af bókum þó
]>að gaman færi að vísu af síðar,
rakst á nýtt kvæði eftir nýan mann
í einu tímaritanna, það var kvæð-
ið Sestu hjerna hjá mjer systir mín
góð, eftir Davíð Stefánsson frá
Fagraskógi. j>að þótti ekki tíð-
indum sæta þá fremur en nú þó
nýtt skáld kæmi fram á sjónar-
sviðið í blaði eða tímariti, en ung-
ur strákur er hleypidómalaus gagn-
,vart nýu skáldi, því í rauninni eru
öll skáld ný fyrir honum. Ilann
tekur kvæðin til sin eða lætur
þau liggja alt eftir því, hvei’nig
þau tala til hans. En þetta kvæði,
,Sestu hjerna hjá mjer, var alt öðru
vísi en hin kvæðin. Það var ein-
þver tónn í því, sem ekki fanst
hjá hinum skáldunum, Steingrími,
Matthíasi, Einari Ben., Þorsteini
— og þó kanski einna helst hjá
Þorsteini; og hann var ekki heldur
Jíkur þeim nýu, sem margir hverjir
virtust kappkosta að vera berg-
mál hinna gömlu, — nema þá e£
vera skyldi Jóhanni Sigurjónssyni.
Þó var þessi tónn alveg óherskár
gagnvart öðrum skáldum, sundur-
gerðarlaus og heiðarlegur, en mjög
nærgengur vegna innileika síns, og
hver sem las þetta litla kvæði án:
fordóma hlaut að verða snortinn
bæði vegna þess sem sagt var í
því, og þó einkum vegna hins sem
ekki var sagt, en það er góðskálda
aðal að kunna einnig að láta hið,
ósagða tala í kvæðum sínum. Sá
ungi og óreyndi lesandi sem getur
í upphafi Jtessa máls, varð svo
heillaður af kvæðinu við fyrsta lest-
ur að hann lærði það strax, og
fór einförum og hafði það upp fyrir
sjer með tárin í augunum; og hef-
ur aldrei gleymt því síðan; og sá
dagur aldrei komið í öll þessi ár,
að honum hafi þótt minna varið
í það en daginn sem hann las það
fyrst: „Sestu lijerna hjá mjer, syst-
jr-mín góð; í kvöld skulum við vera
kýrlát og hljóð“. Jeg held þetta
sje gott kvæði.
Það komu revndar ýmis önhur
kvæði á prent í tímariturtum eftir
þennan nýa mann, og sum prýði-
)eg, til dæmis Brúðarskórnir: Sum-
ir gera alt í felum, en ekkert jafn-
ast á við það undur seni verður
við eyra manns þegar nýr tón-
snillingur slær fyrstu akkorðurnar.
Jeg veit að Davíð hefur ort mörg
mikilfengleg kvæði síðan, og á
enn eftir að yrkja, en með þeim
akkorðum sem hann sló í fyrsta
sinn í mín eyru var það nógsam-
lega staðfest í hug mínum, hvert
skáld hann var.