Lesbók Morgunblaðsins - 15.02.1959, Blaðsíða 1
5. tbl.
Sunnudagur 15. febrúar 1959
XXXIV. árg.
Jón Asbjórnsson hæstaréttardómari:
Fornritafél
Fyrlr skömmu flutti Jón Ásbjörnsson hæstaréttardómari erindi
í útvarpið um Fornritaútgáfuna. Hann hefir frá öndverðu verið
lífið og sálin í því merka fyrirtæki. Frásögn hans á brýnt erindi
til allra landsmanna og þess vegna hefir Lesbók fengið leyfi hans
til að birta hana.
SVO sem getið hefur verið, varð
Hið ísl. fornritafélag þrítugt á síð-
astliðnu ári. Lét félagið þá prenta
lítinn afmælisbækling og kom
hann út laust fyrir jól. Af þeim
sökum hefur Ríkisútvarpið farið
þess á leit við mig, að ég segði
hlustendum fáein orð um félagið
og starfsemi þess á liðnum árum.
Ég verð þó að fara fljótt yfir sögu
og vísa þeim, sem nánar vilja
kynnast þessu máli, til umrædds
afmæliskvers.
Ég vil fyrst víkja að stofnun fé-
lagsins. Hún var undirbúin af 5
manna nefnd, sem kosin var úr
hópi nær 30 manna er lofað höfðu
styrk til hins væntanlega útgáfu-
fyrirtækis. í nefndinni voru Matt-
hías Þórðarson fornminjavörður,
Ólafur Lárusson prófessor, Pétur
Halldórsson bóksali, Tryggvi Þór-
hallsson forsætisráðherra og ég
sem mæli þessi orð. Nefnd þessi
gaf út boðsbréf hinn 1. des. 1927
og hét á liðsinni manna til þessa
máls. Brugðust margir unnendur
fornra fræða vel við og var félagið
síðan stofnað hinn 14. júní 1928.
Varð það því þrítugt 14. júní f. á.
— Fyrstu stjórn þess skipuðu áð-
urgreindir nefndarmenn. Tveir
þessara manna, Pétur Halldórsson
og Tryggvi Þórhallsson, eru nú
látnir, en hinir þrír hafa setið í
stjórninni til þessa dags. í stað
hinna látnu hafa Haukur Thors
framkvstj. og dr. Björn Þórðarson
fyrv. forsætisráðherra verið kosnir
í stjórn félagsins.
Þegar áður en nefndin tók til
starfa, var samið við Sigurð Nor-
dal prófessor um, að hann tæki að
sér aðalumsjón með útgáfunni.
Starfaði hann að öllum undirbún-
ingi, að útgáfu tornritanna ásamt
nefndinni. Var henni það ómetan-
legur styrkur.
Nú skal greint frá fyrirkomulagi
félagsins. Það er ekki atvinnufyrir-
agift
Jón Asojörnsson.
tæki, svo sem margir munu ætla,
heldur svonefnd sjálfseignarstofn-
un, líkt og t.d. Bókmenntafélagið
og Sögufélagið, stofnað í þágu ís-
lenzkra fornbókmennta, með
frjálsum fjárframlögum einstakra
manna og félaga. Þeir, sem fé lögðu
af mörkum, fá því engan arð af
framlagi sínu, enda var það í raun
og veru gjöf til fyrirtækisins. Þeim
eru að eins ætluð ritin á meðan