Lesbók Morgunblaðsins - 06.09.1986, Blaðsíða 8

Ljósmynd/Valdemar Unnar Valdemarsson
James Hancock, forseti breska fuglafræðiagafélagsins, fyrir
utan heimili sitt í Winchester i Englandi. —
Kálfastrandarvogar við Mývatn.
dvaldi þar um vikutíma og sótti meðal ann-
ars Vestmannaeyjar heim. Drýgstum tíma
varði hann þó við Mývatn. Hancock geymir
greinilega góðar minningar úr íslandsferð-
inni. „Landið ykkar er heillandi áfangastað-
ur fyrir erlenda aðkomumenn, ósnortið og
laust við margháttaðan átroðning og meng-
un, sem verður nú æ alvarlegri víða um
lönd. Þið íslendingar eigið að hlúa að sér-
kennum lands ykkar og stórbrotinni náttúru.
í öllu þessu getur falist dtjúg tekjulind ef
rétt er að málum staðið en þið verðið að
fara að öllu með gát, megið ekki ganga of
nærri þessum viðkvæma íjársjóði."
í SÁTT VlÐ UMHVERFIÐ
James Hancock lætur sér greinilega ekki
á sama standa um landið, sem hann sté í
fyrsta sinn fæti á fyrr á þessu sumri. Hann
ætti svo sem að vita hvað hann syngur, svo
mjög sem hann hefur látið sig varða sam-
skipti manns og náttúru í sínu eigin
heimalandi, sem forseti Breska fuglafræð-
ingafélagsins. Félagið hefur meðal annars
á sinni könnu eftirlit með fuglalífi víða um
Bretland og gerir yfirvöldum viðvart ef ein-
hveijum fuglategundum virðist hætta búin
vegna ágangs mannskepnunnar. En eiga
íslendingar við sömu vandamál að glíma
og Bretar í þessu efni?
„Nei, nei. Ekki enn sem komið er a.m.k.,
alls ekki. Aðstæður uppi á íslandi eru vitan-
lega allt aðrar en í þéttbýlinu hér í Bretlandi.
Hér eykst sífellt þrýstingur mannsins á
griðlönd villtra fugla og við í Fuglafræðinga-
félaginu höfum í mörg hom að líta. Á íslandi
horfir hins vegar allt öðruvísi við; þar eru
íjölmörg ósnortin svæði, sem státa af þrótt-
miklu og fjölskrúðugu fuglalífi. Þar á meðal
er Mývatnssvæðið, sem ég kynntist í ís-
landsferð minni og heillaðist af. Ég hef
kynnst fjölmörgum vatnasvæðum um allan
heim og ég fullyrði að óvíða virðist fuglalíf
dafna jafn vel og við Mývatn.
Ég fann það giögglega á ferð minni um
Mývatnssveit hversu heimamenn eru stoltir
af þeirri stórbrotnu náttúrufegurð og ijöl-
skrúðuga lífríki sem þar blasir við. Þetta
fólk lifír í fullkominni sátt við umhverfí sitt
og lætur sér annt um að rækta eðlileg
tengsl við það. Það nýtir sér það sem náttúr-
an hefur upp á að bjóða en gætir þess
jafnframt að ganga aldrei of nærri landinu
og öllu sem þar þrífst. Bændur taka eitt
egg úr hreiðri hér og annað þar — þeir
sækja fískifang í Mývatn — en allt er þetta
gert í fullkominni sátt við móður náttúru.
Lífríkið við
Mývatn
er dýrmæt perla
sem ekki má glatast
Rætt við
James Hancock
forseta brezka fugla-
fræðingafélagsins
EFTIR VALDIMAR
UNNAR VALDIMARSSON
ývatnssvæðið er sannkölluð paradís fyrir þá
sem áhuga hafa á fuglaskoðun og stór-
brotinni náttúrufegurð. Eg dvaldi þar í fjóra
daga og í góðu yfirlæti og spurningin er
ekki hvort ég fer þangað aftur heldur hve-
nær.“ Forseta Breska fuglafræðingafélags-
ins, James Hancock, þótti með öllu óþarft
að spara stóru orðin um hið íjölskrúðuga
fuglalíf við Mývatn og náttúrufegurð á þeim
slóðum er fréttaritari Morgunblaðsins ræddi
við hann á heimili hans í Winchester í Eng-
landi fyrir skömmu.
James Hancock og Sylvia, eiginkona
hans, tóku rausnarlega á móti fréttaritaran-
um frá íslandi, sem kominn var til að ræða
við James í tilefni af nýlokinni íslandsferð
hans. Heimili þeirra hjóna er snoturt og
umhverfíð spillir ekki fyrir. Þetta er í út-
jaðri Winchester, fomfrægrar borgar, sem
geymir mikla sögu. Hér una þau hjónin hag
sínum vel og James Hancock hefur gott
næði til að sinna áhugamálinu, sem tekur
hug hans allan, fuglafræðinni.
VlRTUR FRÆÐIMAÐUR
Hann er sjálfmenntaður fuglafræðingur.
„Þegar ég var ungur var þetta varla til sem
sérstök fræðigrein, hvað þá að unnt væri
að hafa lifíbrauð af fuglafræðinni." Hancock
sótti lifibrauð sitt á aðrar slóðir. Um langt
skeið var hann forstjóri olíufyrirtækis nokk-
urs og þurfti vegna starfs síns að ferðast
vítt og breitt um heiminn. Á erilsömum
ferðalögum gerði Hancock sér iðulega far
um að leita hvfldar frá amstri viðskiptalífs-
ins með því að virða fyrir sér og kanna
fuglalíf um víða veröld.
Fyrir sex árum komst hann á eftirlaun,
sagði skilið við olíuiðnaðinn en settist svo
sannarlega ekki í helgan stein. Af nógu er
að taka í fuglafræðinni og hefur Hancock
heldur betur látið hendur standa fram úr
ermum undanfarin ár. Hann er í hópi virt-
ustu fræðimanna á þessu sviði og einn sá
afkastamesti. Eftir hann liggja íjölmargar
ritsmíðar um fuglalíf hinna ýmsu landa,
hann er eftirsóttur fyrirlesari, hefur haft
hönd í bagga með gerð íjölmargra heimild-
armynda og þannig mætti lengi telja. Og
nú hefur hann kynnst íslandi. Hann fór
þangað í boði Flugleiða og ferðamálaráðs,