Vísir - 09.06.1979, Blaðsíða 8
Laugardagur 9. Júni, 1979
8
Utgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvæmdastjóri: Davifi Gufimundsson
Ritstjórar: ólafur Ragnarsson
Hðrfiur Einarsson
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Elias Snæland Jónsson. Fréttastjóri er-
lendra fretta: Guðmundur G. Pétursson.
Blafiamenn: Axel Ammendrup, Edda Andrésdóttir, Friðrik Indriðason, Gunnar
Salvarsson, Halldór Reynisson, lllugi Jökulsson, Jónina Michaelsdóttir, Katrin
Pálsdóttir, Kjartan Stefánsson. Oli Tynes Páll Magnússon, Sigurður Sigurðsson,
Sigurveig Jónsdóttir, Sæmundur Guðvinsson Iþróttir: Gylfi Kristjánssson og
Kjartan L. Pálsson. Ljósmyndir: Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson. utlit
og hönnun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson, Magnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson
Auglýsingar og skrifstofur:
Sifiumúla 8. Simar 86611 og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4 simi 86611.
Ritstjórn: Sifiumúla 14 simi 86611 7 linur.
Askrift er kr. 3000 á mánufii
innanlands. Verfi i
lausasölu kr. 150 eintakifi.
Prentun Blafiaprent h/f
umburðarbréf um öheilindin
Efnahagsvandi þjóðarinnar,
sem nú blasir við, er meiri,
flóknari og erfiðari viðureignar
en nokkru sinni á þessum áratug.
Allt leggst á eitt við að naga ræt-
ur efnahagslífsins og kippa stoð-
um undan atvinnuvegunum og
atvinnuöryggi landsmanna,
óáran, vinnudeilur og hrikalegar
hækkanir á olíuverði.
Fyrir síðustu kosningar sögðu
núverandi stjórnarsinnar að það
þyrfti styrka stjórn, sem nyti
trausts launþega, til þess að
glíma við efnahagsmálin. Nú
hafa þessir sömu menn fengið að
spreyta sig á stjórn landsins i
einn vetur. Það hefur ekki tekist
betur en svo, að á þeim tima
hafa þeir glatað trausti launa-
manna, en spurningin er, hvort
þeir eigi styrkinn eftir.
Svo mjög sem þörf er á styrkri
stjórn í orrahrfð þjóðmálanna
þessa dagana, virðist vera
sprungið á ráðherrabílunum og
ríkisstjórn stendur ráðþrota utan
við þjóðleið og lætur vandamálin
fram hjá sér fara.
Innbyrðis ágreiningur innan
ríkisstjórnarinnar kemur í veg
Föstudagur 8. |únf 19^
126. tbl.—63.
Y&Ó70 ■ Reykjavlk • Ritstjórnl
(O)heilindi
|Alþýðubanda
lagsins
í stjórnarsamstarfinu
„Þegar foryitumenn uo-
I aUrfiflokkanna eru ivona 6-
I beUtr þl er httfu&nauftayn att
I Alþýttubandalagitt taki i atttrf-
I um sinum og itefnumótun mltt
laf þvf att innan tlttar kann att
V vera gengitt tU koanlnga.”
I ÞetU er málagrein úr bréfi,
laem Alþýttubandaiagitt heíur
I nýlega aent helatu trúnattar-
I tnönnum ainum vitta um land,
I en greinilegt er att bandalagitt
er þegar byrjatt kosningaundir-
búning. I
Bréíitt er annara ákaflega I
fröttlegt hvatt varttar „heilindi" P
Alþýttubandalagaina i atJúrnar-J
samaUrfinu og hvert áUt for-|
yatumenn þeaa láU 1 Ijóe á aam-
aUrfamönnum sinum i rikia-1
atjórnlnni, { tilakrifum till
trúnattarmanna flokkaina. Nán-r
ar er aagt frá brefl þeaau á blatt-1
sittu 5 1 dag.
Þannig sagði málgagn Fram-
sóknarflokksins, Tíminn,frá
(ó)heilindum samstarfsmanna
sinna í stjórnarsamstarfinu.
fyrir, að tekið sé á málum með
festu og dökkar blikur eru á lofti
um, að ýmsir stjórnarsinnar búi
sig undir að f lýja sökkvandi skip.
I málgögnum stjórnarflokkanna
má lesa brigslyrði um óheilindi
samstarfsf lokkanna hvers í ann-
ars garð.
En þar með er ekki öll sagan
sögð um stjórnarsinna. Innan
Framsóknarf lokksins er ágrein-
ingur milli ráðherranna, hvenær
heppilegt sé, að ríkisstjórnin
grípi til aðgerða, og í Alþýðu-
flokknum eru hatrammar deilur
um það, hvort ríkisstjórnin eigi
yfirleitt að hafa nokkur bein af-
skipti af t.d. vinnudeilum far-
manna eða ekki.
í baksíðufrétt i Þjóðviljanum í
gær eru Vilmundur Gylfason og
félagar sakaðir um að hafa
komið á framfæri í blöðunum
fölskum uppiýsingum um álit
framkvæmdastjórnar flokksins
á væntanlegri íhlutun ríkisstjórn-
arinnar í ákvarðanir um kaup og
kjör í landinu.
Og enn til marks um brigslyrð-
in. Tíminn skýrir frá því í for-
siðufrétt í gær, að Alþýðubanda-
lagið hafi látið ganga út um-
burðarbréf til trúnaðarmanna
flokksins víða um land. Þar sé
sagt, að vegna óheilinda forystu-
manna samstarfsflokkanna sé
höfuðnauðsyn, að Alþýðubanda-
lagið taki í störfum sínum og
stef numótun mið af því, að innan
tíðar kunni að verða gengið til
kosninga.
Ágreiningurinn í Framsóknar-
flokknum kom berlega í Ijós,
þegar Steingrímur Hermannsson
og Tómas Árnason notuðu tæki-
færið í f jarveru Ölafs Jóhannes-
sonar i síðustu viku að virða opin-
berlega tillögur um lögbindingu
grunnkaups, sem Ólafur hafði
hafnað.
Það er ekki nóg með, að ríkis-
stjórnin hafi glatað trausti laun-
þega, heldur hefur hún einnig
sýnt, að styrkur hennar er eng-
inn. Einkenni hennar er sundur-
lyndi og óeining.
Ríkisstjórnarf lokkarnir geta
ekki komið sér saman um, hvort
grípa eigi til aðgerða eða ekki og
hve langt eigi að ganga. Og þeir
geta heldur ekki komið sér sam-
an um það á hvaða tíma aðgerð-
irnar eigi að koma.
Stjórnarsinnar keppast við að
skella skuldinni hver á annan og
undirbúa kosningará laun meðan
vandamálin bíða óleyst og þjóð-
inni blæðir.
krákustígui
Hafiöi tekiö eftir þvi hvaö þaö
er traustvekjandi aö slá um sig
meö ýmsum spakmælum og
málsháttum.' Stjórnmálamenn
grþa til dæmis oft til þess ráös
aö vitna i þekkta málshætti máli
sinutil stuönings þvi hver dirfist
aö draga f efa þann sannleik
sem felst i snjöllum málshætti?
Galdurinn er bara sá aö slá
fram réttum málshættiá réttum
tlma og þá sjá allir og heyra aö
viökomandi hefur öldungis rétt
fyrir sér.
Einn aöalkostur málshátta er
sá, aö þá má nota viö nær öll
tækifæri og alltaf skulu þeir
styöja mál þesssem i þá vitnar
ef rétt er aö fariö.
Tökum til dæmis málsháttinn
sem segir aö frestur sé á illu
bestur. Kunningi minn einn
notaöi þennan málshátt mikiö
um tfma fyrir nokkrum árum.
Svo var mál meö vexti aö hann
haföi I einhverri augnabliks
bjartsýni tekiö á leigu flag eitt
mikiö og sett þar niöur ókjör af
kartöflum aö vori til.
Þetta framtak þótt okkur
kunningjum hans meö ölfkind-
um þar sem maöurinn var ein-
staklega latur aö eölisfari og lftt
hrifinn af þvi aö lyfta hönd aö
verki,gæti hann komist hjá þvi.
En hvaöum þaö, maöurinn tróö
Utsæöinu niöur á mettima meö
aöstoö ættingjaoglagöist sföan 1
dvala meöan hann beiö
uppskerunnar. Stöku sinnum
rak hann þó upp aö nefi mér
stórar tölur á blaöi og sagöist
hafa veriöaö reikna út gróöann
af uppskerunni um haustiö.
Þetta voru firnaháar tölur enda
kvaöst hann ekki myndu þurfa
aö vinna allan næsta vetur. Svo
kemur haustiö.
\
Þaö rigndi mikiö þetta haust
og þeir sem unnu viö aö taka
upp kartöflur voru bæöi kaldir
og blautir. Minn maöur sló þvi á
frest aö taka upp. Fyrst bar
hann þvf viö aö enn héldu þær
áfram aö spretta meöan ekki
frysti. Siöan kvaöst hann ætla
aö bíöa eftir þurrki. Loks var
hann farinn aö svara eingöngu
meö málshætti ef kartöflurnar
bar á góma. Frestur er á illu
bestur, sagöi hann hæglátur og
ók sér litiö eitt. Fyrir jól lá viö
aö fjölskyldan þyrfti aö sækja
um aöstoö frá bænum til aö geta
keypt mat og viö kartöflu-
garöinum var ekki hreyft fyrr
en tveimur árum seinna þegar
svæöiö var tekiö undir nýbygg-
ingar. Svona getur einn máls-
háttur eyöilagt vonir hinna
bestu manna og komiö fjöl-
skyldum á kaldan klaka.
En þaö er lika til annar máls-
háttur sem stangast alveg á viö
þann sem áöur var nefndur. Illu
er best aflokiö, segja sumir og
drifa sig i aö fremja eitthvert
illvirkiö eöa þá þeir takast á viö
óþægilega aöstööusem þeir eru
komnir i og gera þaö strax.
Þarna sjáum viö aö málshættí
má nota sér til framdráttar eöa
afsökunarefþaöer gertmeöþvf
aö styöja sig viö þá á réttum
augnablikum.
IUu er best aflokiö, sögöu
ráöherrarnir i vetur og suUuöu
*
"" 11
... Wk 1 •
aUs konar veröhækkunum út til
lýösins sem þrjóskaöist viö aö
gera uppsteit og muldraöi bara
frestur er á illu bestur ofan i
bringu sér.
Bóndinn sem var flosna upp
sökum skulda hér um áriö og
ekki haföi döngum I sér til aö
leita eftir aöstoö fyrr en allt var
aö komast 1 óefni, reis morgun
einn snemma Ur rekkju og
mælti aö iUu væri best aflokiö.
Siöan fór hann í kaupstaö.
Um kvöldiö kom hann fagn-
andi heim og sagöi: „Nú er ég
skuldlaus viö Guö og menn. Ég
tók vixil og borgaöi”. Nú hefur
rikisstjórnin okkar tekiö ást-
fóstri viö málsháttinn aö f restur
sé á iUu bestur. A hverjum
rikisstjórnarfundinum á fætur
öörum er þessum málshætti
varpaö fram meö alvöruþunga.
Ráöherrarnir kinka koUi hver
tíl annars. Jú, enginn getur
boriö á móti þvi aö mikUl sann-
leikur felst i góöum málshætti.
Því er brugöist viö aösteöjandi
vandamálum á svipaöanhátt og
einfeldningurinn sem bjó hjá
móöur sinni geröi.
Mæöginin bjuggu 1 litlum kofa
iútjaöriþorpsins. Nótteina tóku
hrekkjalómar sig tU og tjörguöu
allar gluggarúöur kofans. Kerl-
ing vaknar er langt var liöiö á
morgun, en undrast aö svarta-
myricur skuli enn vera á. Allt f
einu þykist hún vita hvaö er á
seyöi og hrópar upp svo sonur-
inn vaknar:
„Þaö er kominn heimsendir”.
Sonurinn rumskar, ris upp viö
dogg og segir ofur rólega:
„Viö skulum bara halda
áfram aö sofa mamma min. Þá
vitum viö ekkert af þvl”.
—SG