Vísir - 11.01.1980, Blaðsíða 2

KTSEBFÖstudagurinn 11- janúar 1980
r-1

„Hefur þú gengið á Esj-
una?”
Ólöf Þórarinsdóttir, nemi: Nei,
það hef ég aldrei gert.
Ólafur Einarsson, framkvæmda-
stjóri: Nei, aldrei komið nálægt
henni.
• "V
Auöur Jónsdóttir, nemi: Já, tvis-
var. Ég hef alla tið verið hlynnt
heilnæmum gönguferðum.
Ragnar Axelsson, ljósmyndari:
Já, ég hef einu sinni gengiö á Esj-
una og mun aldrei gera þaö aftur.
Það var svo dj. erfitt.
Finnur Torfi Magnússon, kenn-
ari: Já.einusinni. baö var i þoku.
„Efst á blaði i augnablikinu er
að komast í starf sem fyrst. Ég
er að leita mér að vinnu og
gengur satt að segja ekkert allt
of vel” sagði Maria Gunnars-
dóttir nýútskrifaður bygginga-
tæknifræðingur i samtali við
Vi'si. Maria er fyrsta konan sem
lýkur prófi i þessari grein úr
Tækniskóla islands og við rædd-
um við hana um námið, og
hvernig það er að vera kona i
fagi sem hefur fram að þessu
tilheyrtkarlmönnum og hvernig
er aö vera eina konan i bekkn-
um i þriggja og hálfs árs námi.
,,Það er að þvi leyti frá-
brugðið að vera i karlahópi en
kvennahópi, að karlar tala yfir-
leitt aldrei um persónuleg mál.
Þú getur unnið eða verið i skóla
með manni i langan tima án
þess að hafa hugmynd um hvort
hann er kvæntur. Karlar tala
yfirleitt ekki um fjölskyldur
sinar hver við annan, heldur
dauða hluti, umræðurnar snúast
um bi'lana þeirra, húsbygg-
ingar, pólitik og fjármál.
Mér fannst fremur litið á mig
sem konu en nemanda til að
byrja með og ákveðin varúð i
samskiptunum, en það lagaðist
fljótlega og þetta hefur verið
góður félagsskapur og
skemmtilegur timi. Það er helst
Aslaug og María I kyndiklefa á Hornafirði
TÆKNIMENN ERU STOR
HOPUR
VALDAMIKILL
- par hafa konur ekkert aO segja meöan Dær eru ekki
með," seglr María Gunnarsdðttír bygglngatæknlfræðlngur
ef við höfum veriö i ferðum eða
verkefnum annars staöar eöa
þegar nýir kennarar hafa komiö
sem tvfræðar setningar fljóta
með og orðum hagað meö tilliti
til „konunnar i hópnum, —
félögum minum til óblandinnar
ánægju. Það verður bara að
temja sér umburöarlyndi gagn-
vart sliku en það er óneitanlega
niðurdrepandi þegar maður er
kannski niðursokkinn i spenn-
andi verkefni og er þá kippt
niður i eitthvað kynhlutverk af
mönnum sem tala til manns
sem konu en ekki tækni-
manns”.
Konur i smiðanámi
Af hverju valdiröu þetta nám?
„Þetta leiddi svona hvað af
ööru. Ég hætti á sfnum tima i
skóla að loknu gagnfræðaprófi
úr Kvennaskólanum en langaði
alltaf til að læra meira. Árið
1972 fórég til Danmerkur ásam t
eiginmanni minum sem var að
fara að læra rafmagnstækni-
fræði. Ég lærði tækniteiknun i
iðnskólanum i Óðisvéum og hélt
siðan áfram i deild sem heitir
„teknisk assistent, bygge- og
anlægslinen”. Siöan fór ég i
undbúningsdeild á Odense
Teknikum, sem er sambærileg
viö undirbúnings- og raun-
greinadeild hér heima og aö þvi
loknu fór ég heim og byrjaöi i
byggingatæknifræðinni”.
Að sögn Mariu þurfti til
skamms tima að hafa lokið iðn-
námi hjá meistara til að komast
i byggingatæknifræöi en þessu
var breytt og nú þarf að hafa
unniö á byggingastað i ákveöinn
tima og af fjórtán bekkjar-
bræðrum hennar höfðu þrir
lokiö iðnnámi. Sjálf sagöist hún
hafa unnið á verkfræöistofu, við
landmælingar og við byggingar-
vinnu. Karlmenn hefðu meiri
reynslu i slikum störfúm en
konur og hvað iðnnám snerti
sagöi hún að eins og meistara-
kerfiö væri byggt upp væri ekki
auðhlaupið fyrir konur að fara i
slikt nám. Nú væri búiö aö taka
upp verkstæðisskóla i Iðn-
skólann og væru þegar komnar
konur i smiðanám þar.
Vantar félagslega
þætti.
Nám i byggingatæknifræði
tekur þrjú og hálft ár og sagði
Maria að þaö væri skemmtilegt
en fremur þurrt.
„Tækni er afstaða hluta til
hluta og mannlegir þættir koma
þar ekkert inn i. Við lærðum
ekkert um slikt nema siöasta
hálfa árið. Þá kenndi arkitekt
okkur ýmislegt um liti, bygg-
ingastil og form.
Framan af þótti strákunum
litið til koma en fannst þetta
skemmtilegt og gagnlegt áður
en yfir lauk.
Það vantar alia félagslega
þætti inn i svona nám. Bygg-
ingatæknifræðingar starfa við
ýmiskonar hönnun og taka við
þarsem arkitektinn hættir. Það
er auðvitað hlutverk hins siðar-
nefnda að sjá um útlit og um-
hverfi og það sem gleöur augaö.
Það rikir ákveðin tortryggni
milli verkfræðinga og tækni-
fræöinga annarsvegar og arki-
tekta hinsvegar sem er fyrst og
fremst af því þeir skilja ekki
hverjir aðra”.
Skemmtilegt verkefni
Hvers konar verkefni linnst
þér mest áhugavekjandi?
,,Ég var með lagnir og gatna-
gerð sem valgrein og þótti það
mjögskemmtilegt.Égfékk götu
i Grindavik sem verkefni og
hannaði hana. Auk þess geröi ég
umferðaspá, kynnti mér at-
vinnuhætti i bænum, hannaði
frárennsliskerfi og vatnsveitu-
kerfi fyrir hverfiö sem gatan
var i og gerði mér grein fyrir
vatnstökumöguleikum. Ég hef
mikinn áhuga á jarðfræði og
þótti ekki sist þessvegna óskap-
Þessi mynd er tekin I fyrra
þegar Marfa vann við að athuga
ástand kynditækja og katla
austur á Hornafirði ásamt öðr-
um nemendum.
„Karlmenn tala ekki um fjöl-
skyldur sinar heldur dauöa hluti
eins ogbilana, húsin, peninga og
pólitik”.
lega gaman að vinna þetta
verkefni.
Annað skemmtilegt verkefni
sem ég hef verið með i var i
febrúar i fyrra. Þá fóru nem-
endur úr Tækniskólanum, Vél-
skólanum og vélaverkfræði-
nemar austur á land á vegum
iðnaðarráðuneytisins. Verk-
efnið var að athuga ástand
kynditækja, nýtni katla
og reyna að bæta um betur.
Einnig var gerð könnun á
ástandi húsanna, einangrun,
glerflatarmáli, lengd útveggja
og fleira. Aður en við fórum
sátum við námskeiö til að læra
aö stilla kynditadci. Það var ein
kona auk min i þessari ferð. Hún
heitir Aslaug og er að læra véla-
verkfræði. Við vorum þarna i
fimm daga og var ferðin bæði
lærdómsrik og framúrskarandi
skemmtileg”.
Jafnrétti.
— Mælirðu með þessu námi
fyrir konur?
„Konur berjast fyrir jafnrétti
og verða i samræmi við það að
ganga til allra starfa jafnt og
karlmenn. Tæknimenn eru stór
hópur og valdamikill að þvi
leyti, aö hann tekur mikilvægar
ákvarðanir vegna sérfræði-
þekkingar. Þarna hafa konur
auðvitaö ekkert að segja meðan
þær eruekki meö. Venjan hefur
verið sú að þær velja fremur
„húmanistísk” störf og flest
störf sem konur inna af hendi á
vinnumarkaðnum eru einhvers-
konar framhald af heimilis-
verkum. Þetta verður að
breytast. Konur vantar lika
nauðsynlega hvatningu og er oft
beinlinis haldiö niðri”.
— Framtiðin?
„Það sem blasir viö er aö
komast i starf sem fyrst. Skól-
inn er ekki nema hálft námið.
Reynslan er þaö sem allt veltur
á og hún er besti kennarinn”
sagði Maria.
— JM

eS