Vísir - 30.01.1980, Blaðsíða 12
vtsnt Miövikudagur 30. janúar 1980
AGGI
ótrúlegti
'MIKKI
tv-
i*
12
vtsm
Miövikudagur 30. janúar 1980
Þau Maria Traustadóttir og Jón Einarsson,
sjást hér skera til og snyrta lifrina.
„Lifrin er notuö sem álegg
og stærsti markaöurinn er i
Vestur-Þýskalandi, en einnig
hefur opnast markaöur I
Tékkóslóvakiu. Viö getum af-
kastaö 10 þúsund dósum á dag
ef hráefnið er nægilegt og nú
þegar er markaöur fyrir um
milljón dósir I Vestur-Þýska-
landi. Viö seljum þetta I gegn-
um Sölustofnun lagmetis og
okkur skilst aö þaö hafi aldrei
veriö hægt aö gera fasta
samninga um sölu á lifur
vegna þess aö ekki hafi veriö
til nóg af henni.”
— Komiö þiö til meö aö fá
allt þaö hráefni sem þiö
þurfiö?
„Viö reiknum meö nægu
hráefni núna i febrúar, mars
og april, en þaö er ómögulegt
aö segja um hvaö siöar verö-
ur. Viö stefnum aö þvi aö fara
út i hliöargreinar, sjóöa niöur
fisk, lifrarpöstu og fleira,
þannig aö hægt veröi aö reka
verksmiöjuna allt áriö. Starfs-
fólkiö hérna veröur 12-14
manns og þaö veröur aö reyna
aö skapa þvi sem öruggasta
atvinnu.”
— Veröur ekki reynt aö
setja framleiösluna á markaö
hér innanlands?
„Mér fyndist skrýtiö ef ekki
væri hægt aö selja þetta lost-
æti á innanlandsmarkaöi.
Lifrin er soöin viö háþrýsting
og þaö er eins og gerilsneyö-
ingin breyti bragöinu af lifr-
inni og lýsisbragöiö hverfi.
Þaö sem viö erum meö i
framleiöslu þessa stundina er
fyrir Tékkóslóvakiu og þeir
nota blikkdósir, sem þarf aö
opna meö dósahnif. Vestur-
Þjóöverjar nota hins vegar
áldósir meö lykkjulokum og
viö erum aö hugsa um aö gera
tilraun meö aö setja þær dósir
i verslanir hérna heima. Viö
erum mjög bjartsýnir á aö
þetta komi til meö aö ganga
vel"
Þess má geta, aö þetta er
einstaklega holl framleiösla.
Lifrin er soöin I sinni eigin oliu
og engum aukaefnum, öörum
en salti, er bætt I dósirnar.
Samkvæmt áreiöanlegum
heimildum er þessi fæöa mjög
náttúruaukandi og jafnast I
þvi tilliti fyllilega á viö
nashyrningshorn.
Lifrin sett í dósirnar. Taliö frá vinstri: Linda Hrafnkelsdóttir, Sæunn
Lúöviksdóttir, Margrét Sigurbergsdóttir, Unnur Aiexandersdóttir og
Maria Gunnarsdóttir.
Myndir:
Guömundur
Sigfússon
Þór ólafsson vélamaöur rekur endahnútinn á framleiösluna meö þvi aö
loka dósunum.
Linda Hrafnkelsdóttir gengur úr skugga um aö rétt þyngd sé á dósunum.en þær eiga aö vega 120 grömm.
A umliðnum árum hafa menn mikið velt þvi
fyrir sér i Vestmannaeyjum hvernig auka mætti
á fjölbreytnina i atvinnulifi staðarins, sem
óneitanlega er nokkuð einhæft.
í þeim efnum hafa góð ráð verið dýr eins og á
fleiri stöðum, sem nær eingöngu byggja afkomu
sina á þvi sem úr sjó er dregið. Lengst af hafa
frysting, söltun og bræðsla verið þær
fiskverkunaraðferðir sem nær allsráðandi hafa
verið i Vestmannaeyjum, en fyrir skömmu hófst
þar niðursuða á lifur sem miklar vonir eru
bundnar við.
Tilraunir voru gerðar með lifrarniðursuðu i
Vestmannaeyjum 1972, en gosið setti strik i
reikninginn og ekkert varð af framleiðslu.
Visir spuröist fyrir um
þessa nýbyrjuöu starfsemi hjá
Alfreö Einarssyni, verk-
smiöjustjóra Lifrarsamlags
Vestmannaeyja.
„Þaö var byrjaö aö
undirbúa þetta i janúar 1979 og
framleiöslan hófst svo I byr jun
þessa mánaöar. Sjálft hús-
næöiö var fyrir hendi, en viö
þurftum auövitaö aö innrétta
þaö sérstaklega fyrir þessa
starfsemi. Vélarnar voru
keyptar notaöar frá Noregi.”
Hvert er framleiöslan
Alfreö Einarsson,
verksmiöjustjóri Lifrarsam-
lags Vestmannaeyja.
„ERUM MJ06
BJRRTSfN A AB
ÞETTA 0AN6I SEL”