Morgunblaðið - 16.02.2002, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Arnfríður Jónas-dóttir fæddist í
Grundarkoti, Akra-
hreppi, 12. nóv.
1905, hún lést á
Sjúkrahúsi Sauðár-
króks 9. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Jónas Jónasson,
skáld frá Syðri-Hof-
dölum og Anna Jóns-
dóttir frá Þorleifs-
stöðum. Systur Arn-
fríðar, Þórdís og
Hólmfríður, eru báð-
ar látnar.
Arnfríður giftist 6. jan. 1931
Jóni Pálmasyni frá Svaðastöðum,
d. 12. ágúst 1955. Þau bjuggu á
ýmsum stöðum þar til 1939 að
þau fluttu að Axlarhaga. Að Jóni
látnum bjó Adda áfram í Axlar-
haga með tveimur yngri börnum
sínum. Síðla árs 1956 fluttist hún
með þau að Þverá 1 til Hannesar
Stefánssonar, d. 1985, þau gengu
í hjónaband tveim árum síðar.
Arnfríður og Jón eignuðust
fjögur börn: 1) Sig-
urbjörg Erla, f. 19.6.
1931, d. 10.11. 1997,
maki Páll Hjálmars-
son, f. 22.12. 1929. 2)
Pálmi, f. 20.7. 1933,
kvæntur Eddu Vil-
helmsdóttur, f. 16.9.
1937. 3) Hreinn, f.
12.1. 1943, kvæntur
Jórunni Lárusdótt-
ur, f. 28.8. 1942.
Fyrri kona Hreins
er Nína K. Guðna-
dóttir, f. 21.4. 1944,
þau skildu. 4) Þórdís
Anna, f. 23.8. 1947,
gift Hannesi Friðrikssyni, f. 28.3.
1955. Fyrri maður Þórdísar var
Tómas Ingi Márusson, f. 26.7.
1937, d. 4.8. 2001. Þau skildu.
Útför Arnfríðar fer fram frá
Flugumýrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 16.
Formáli og minningargreinar
um Arnfríði birtust fyrir misgán-
ing í blaðinu í gær, og eru hlut-
aðeigendur beðnir afsökunar á
þessum mistökum.
Ég vil í örfáum orðum minnast
konunnar Arnfríðar Jónasdóttur,
sem fæddi mig í þennan heim fyrir
68 árum. Hún var þá 28 ára, hafði
gifst föður mínum 2 árum áður og
Sigurbjörg Erla systir mín fæddist á
giftingarárinu. Síðar eignuðust for-
eldrar mínir 2 börn, Hrein og Þór-
dísi, við vorum samheldin systkin og
nutum góðrar móðurástar í uppvext-
inum.
Mamma var góðum gáfum gædd,
skáldmælt eins og faðir hennar Jón-
as frá Hofdölum. Frá móður sinni
Önnu Jónsdóttur fékk hún einstak-
lega góða skapgerð og sauma- og
prjónahendur, sem komu sér vel um
miðbik síðustu aldar. Amma var
lærð saumakona, saumaði jafnt karl-
mannafatnað sem fínustu samkvæm-
iskjóla, hún kenndi dætrum sínum
handbragðið og við systkinin nutum
þess. Mamma var ótrúlega fljót að
sauma á okkur, skyrtur, buxur og
jakka. Sokka, peysur og ullarnærföt,
prjónaði hún bæði með handprjón-
um og prjónavél, mér féll þó ætíð
fremur illa við prjónanærfötin, sem
er önnur saga.
Allir hljóta að sakna slíkrar móð-
ur. – Ég geri það en þakka líka fyrir
að hafa átt hana, er í raun glaður í
minni sorg yfir því að verða vitni að
hversu æðrulaus og ánægð móðir
mín var til hinstu stundar, hún var
sátt og ánægð að kveðja. 96 ár er hár
aldur og í reynd mega allir fagna því
að fá að kveðja jarðlífið áður en ör-
kuml og andlegt rugl tekur völdin.
Síðustu árin dvaldi mamma á
Dvalarheimili aldraðra á Sauðár-
króki og naut þar ágætrar umönn-
unar. Ég þakka hér með öllu því in-
dæla starfsfólki, sem þar vinnur gott
verk, Guð blessi ykkur öll.
Mamma fæddist að Grundarkoti í
Akrahreppi, hún hélt tryggð við
sveitina sína til dauðadags. Þar
liggja flest hennar ævispor og þar
verður hún lögð til hinstu hvílu í dag.
Blessuð sé minning hinnar mætu
konu Arnfríðar Jónasdóttur.
Pálmi Jónsson, Sauðárkróki.
Elsku mamma, það eru ófáar
minningarnar frá æskuárunum,
einkum þó frá uppvextinum í Axl-
arhaga. Seinna gerði ég mér grein
fyrir hlutskipti þínu og löngum
vinnudegi við bústörfin, jafnt úti sem
inni, án allra þæginda sem fólk þekk-
ir í dag, en ekki man ég eftir að þú
kvartaðir. Í huganum get ég ennþá
heyrt sönginn þinn, sérstaklega þeg-
ar þú stóðst við skilvinduna og ég
fékk að smakka froðuna.
Ég er viss um það, að fá að kynn-
ast fábrotna lífinu í gamla torfbæn-
um, hefur gert mig að betri mann-
eskju, en ég annars hefði orðið.
Þótt færri lofi gamla burstabæinn
en borgarturninn nýja út við sæinn,
má líkja þeim er stóðust stormsins æði,
við stuðla tvo í sama hetjukvæði.
Við bratta hlíð var bænum valinn staður,
og bóndinn er þar frjáls og morgunglaður.
Hann býr við sitt og blessar landið góða,
því bændur eru kjarni allra þjóða.
Og blessuð konan kveikir eld og felur
og klæðir litlu börnin sem hún elur,
svo kann hún líka kynstrin öll af sögum
og kveður vísur undir fornum lögum.
Í þessum bæ, við bóndans aringlæður,
fann barnið fyrst, hver öllu lífi ræður
og þarna lærði þjóðin fyrst að skrifa
og þaðan fær hún aflið til að lifa.
Í bænum, undir bröttum fjallatindum,
er bergt af hinum djúpu, tæru lindum
og þaðan stafar styrkur sá og hreysti,
sem stefnir hæst – og borgarturninn reisti.
(Davíð Stefánsson.)
Elsku mamma mín, þú fórst
syngjandi gegnum lífið, þakka þér
fyrir allt.
Þórdís.
Hvað er hægt að segja um hana
ömmu mína sem allir vita ekki nú
þegar. Hún var einfaldlega sú besta
sem hægt var að hugsa sér. Ég veit
ekki hvernig lífið verður án hennar.
Alveg frá því ég fyrst man eftir mér
hefur hún verið hjá mér, alltaf tilbúin
að leika við mig og Öddu systur. Ég
gleymi því ekki þegar við spiluðum
„hæ gosa“ og amma varð máttlaus af
hlátri yfir öllum óhljóðunum í okkur.
Og hvernig hún ljómaði í hvert skipti
sem Max, hundurinn okkar, kom
hlaupandi í fangið á henni eða þegar
ættingjar og vinir komu með börnin
sín í heimsókn. Mér þykir sárt að
hugsa til þess að ófædd dóttir mín
eigi aldrei eftir að hitta hana. En ég
hlakka til að segja henni sögur af
Öddu langömmu úr sveitinni. Svo
margt skemmtilegt kemur upp í
hugann þegar ég hugsa um ömmu.
Ég á svo margar fallegar minningar
um hana að ekki er hægt að lýsa
þeim með orðum.
Elsku amma mín, þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig og
með mér öll þessi ár. Ég elska þig og
sakna þín meira en orð fá lýst.
Kristín Hrönn.
Elsku amma mín, sárt var að
heyra að þú værir farin. En svona
gengur lífið fyrir sig, þinn tími var
því miður kominn. En við áttum góða
tíma saman. Ég var svo heppin að fá
að alast upp með þér fyrsta árið mitt,
og við vorum saman mörg jól. Þú
gafst þér alltaf tíma til að leika við
mig og segja sögur. Systkini mín,
Hreinn Marinó og Sylvía Rut, fengu
líka að kynnast þér og þau muna vel
þegar við vorum að heimsækja þig á
dvalarheimilið þar sem þú eyddir
þínum síðustu dögum.
Elsku amma, þú verður alltaf í
huga okkar. Við elskum þig.
Hafdís Björk, Hreinn
Marinó og Sylvía Rut.
Elsku Adda amma. Þegar mamma
hringdi í mig og sagði að þú værir
dáin flaug margt í gegnum huga
minn. Ég, Guðni bróðir og mamma
fluttum í Þverá þegar ég var 9 ára.
Ég gleymi því aldrei, þú og Hannes
biðuð eftir okkur um kvöldið og mót-
tökurnar sem við fengum voru
ógleymanlegar. Þá var Adda systir
bara nokkurra mánaða. Það fylltist
húsið hjá ykkur af börnum og þið
fenguð aldrei leið á að leika við okkur
og segja okkur sögur. Við brölluðum
margt saman. Spilastundirnar voru
ógleymanlegar. Þú vaknaðir á
morgnana með okkur og spilaðir
einn „olsen“ eða „hæ gosa“ við okkur
áður en við fórum í skólann. Ég heyri
enn hláturinn í þér við óhljóðin í okk-
ur systkinunum við spilin. Ég man
líka þegar við sátum úti og ég var að
hjálpa þér að sauma striga utan um
hey, hvað við hlógum og hlógum.
Elsku Adda amma, það væri hægt að
skrifa heila bók bara um okkar tíma
saman, það er svo margs að minnast.
Bæði með þér og Hannesi, ég varð
fljótt hænd að ykkur báðum. Þú
varst svo dugleg, alltaf bakandi
kleinur og svo sátum við og saum-
uðum vambir í slátur. Þú söngst mik-
ið og gast alltaf gert brandara úr
öllu.
Ég veit þér líður vel núna og mun
alltaf minnast þín með gleði.
Góður Guð, þig bið ég nú
þú gefir mér mína barnatrú.
Ef kallar þú mig á þinn fund
þá komið er að kveðjustund.
(Höf. ók.)
Svava.
Elsku amma mín. Nú þegar þú ert
farin frá okkur, finn ég til tómleika.
Ég minnist margra góðra stunda
sem við áttum saman. Þú varst svo
góð og vildir beina öllu til betri veg-
ar. Ég þakka að lokum allar þessar
samverustundir sem ég mun geyma í
minningunni og bið Guð að geyma
þig.
Þín
María Dröfn Guðnadóttir.
ARNFRÍÐUR
JÓNASDÓTTIR


  "    
          
  8
9
 68
/99 0 ! ""# +& "

 " "# - " & %  ! (" 
 
 
  

7):: 6

69

 :"#! 
8"" ; " + 11
   +   &-# % 6 *" <$ 7!* &" $"
   " #$ 
7!** 6 *" &"
 " <$ 6 *" &"
 "" $+ "" 6 *" &"
6 *" <$ 7!* &"
, %  <$ 7!* &"
.   $
   

 994=
/998 4 0" 
 (
    &'# % /      0,
  11# % # &-#-2#
""  +*# >* #$ 
>* 8" 6  &"
%* 
%$" #$ 
4* /*0 6  #$  #&" &* " 
6  6  &"
 $
 * #$
& - " - " - "
.     

 
  

8
/:, 6?/:,


('* $  & 0 ( !% %
43 5% $* " %
 % 0** * 
#( * + *" 4 0"  4 0" 0 %
  ,   3$ , 
 &4# % # &'#22#
* * &"   3"
3* #$ 

 % * &" 4 # /* 0 #$ 
3" * &" 8"-  <$ + ** #$ 
8"-  8"$*0 #$ 
- " - " & - " - " - "


  

           
/

/

 0& "  4!*1 5% + " 

  "   $   )  *$ (  % "   8"-  $" #$
& 0* *# 
.    

/
8



0 !
 0+&*
*"  0 -3  
&  " 
  ,  .   &'# % <& ( *# $" &"
6*
 % $" #$ 
."
 * $" &"

"" $" &"
MORGUNBLAÐIÐ tekur minningargreinar til birtingar endurgjalds-
laust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringlunni 1,
Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1, Akureyri. Þá er
enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.
Birting minningar-
greina