Morgunblaðið - 12.12.2002, Blaðsíða 53

Morgunblaðið - 12.12.2002, Blaðsíða 53
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. DESEMBER 2002 53 ✝ Ásgrímur Sig-urðsson fæddist á Miðlandi í Öxnadal 5. febrúar 1953. Hann lést 4. desember síð- astliðinn. Foreldrar hans eru Jónína Ás- grímsdóttir, f. 7. febrúar 1929, og Sig- urður Jónasson, f. 11. maí 1923, búsett á Efstalandi í Öxnadal. Systkini Ásgríms eru: Elín, f. 6. júlí 1949, Kristján, f. 27. október 1959, og Bjarni, f. 27. ágúst 1966. Hinn 17. júlí 1993 kvæntist Ásgrímur Snjólaugu Kristínu Helgadóttur, f. 17. júlí 1958. Hún er dóttir hjónanna Helga Sigfússonar, f. 18. nóvember 1931, og Álfheiður Magnúsdóttur, f. 27. júlí 1939, d. 16. des- ember 1994. Börn Ásgríms og Snjó- laugar eru: Árný Elva, f. 7. febrúar 1980, Jónína Íris, f. 27. júlí 1986, Andri Heiðar, f. 7. maí 1988, Eva Hafdís, f. 7. nóvember 1990, og Arna Sif, f. 12. ágúst 1992. Útför Ásgríms verður gerð frá Akureyrarkirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Elsku pabbi minn. Það glymur enn í hausnum á mér, þegar að morgni miðvikudagsins 4. desember leikskólastjórinn kallaði mig inn á skrifstofu til sín og sagði mér að pabbi minn hefði verið að deyja. Mér rann kalt vatn milli skinns og hörunds. En samt trúi ég því ekki. Mér finnst eins og að þú farir alveg bráðum að koma heim. Eins og flestir sjómenn gera, koma heim rétt fyrir jólasteikina. Ég skil það ekki nú og fæ það líklega aldrei skil- ið hversvegna þú varst tekinn frá okkur. Svona hraustur, heilsuríkur, góður og ótrúlega myndarlegur maður. Þú varst alltaf svo orðheppinn. Ég man þegar við systkinin fengum peninga og maður vildi fara og kaupa sér eitthvað strax. Þá sagðir þú oft: „Ja sko peningarnir skemm- ast ekkert þótt þú geymir þá að- eins“. Líka eins og þegar var eitt- hvað óhollt í matinn. Þá sagðir þú „Já nú ganga skoltarnir“. Og já, þegar þú heyrðir eitthvert skemmti- legt lag í útvarpinu og fórst að tjútta við mann. Það var yndislegt. Svona get ég talið endalaust upp. Það var líka yndislega gaman að sitja með þér á kvöldin og rifja upp fyndnar sögur frá yngri árum okkar beggja. Þú hafðir alltaf frá svo mörgu að segja. Ég vildi óska þess að við gæt- um átt fleiri svona stundir saman. En ég skil samt ekki pabbi, þú varst aldrei veikur á einn eða annan hátt. Veistu það pabbi minn að þetta er svo skrítið og óréttlátt. Þín verður sko sárt saknað, en með ótrúlega hlýjum og ástríkum hug. Þú sagðir alltaf „Það er gott að eiga fáa vini, en góða vini“. En þú átt svo ótrúlega marga vini að því fær enginn lýst. Og það sem þú gerðir alltaf fyrir mann. Það var alveg sama hvað það var, þú stökkst alltaf til fyrir mann. Og vildir allt fyrir alla gera. Þú ert jafn fallegur að innan sem og utan. Ég elska þig, pabbi minn, af öllu hjarta. Megi Guð og englar hans ætíð geyma þig. Þín dóttir Árný Elva Ásgrímsdóttir. Leiðir okkar Ásgríms lágu fyrst saman í landsprófi í Gagnfræðaskól- anum á Akureyri. Hann var rólegur, yfirvegaður og góður námsmaður og það segir sína sögu að Ásgrímur var þá einu ári á undan jafnöldrum sín- um í skóla og fór létt með. Við fórum síðan báðir í Menntaskólann á Ak- ureyri og útskrifuðumst þaðan árið 1973. Mér er næst að halda að hann hafi mætt í alla tíma öll þau fjögur ár sem hann sótti menntaskólann og aldrei komið of seint. Þannig maður var Ásgrímur Sigurðsson – traustur og samviskusamur. Ásgrímur hafði allar forsendur til þess að fara í frekara nám og líklega hefði hann víða getað borið niður. Gáfurnar voru fjölþættar og áhuga- sviðin mörg. Mál æxluðust hins veg- ar þannig að hann fór til sjós hjá Út- gerðarfélagi Akureyringa og síðan var hann ráðinn í fyrstu áhöfn Ak- ureyrinnar EA-10 þegar Samherji hf. hóf að gera hana út árið 1983. Ás- grímur var einn af kjarnamönnun- um sem ruddi brautina. Útgerð frystiskipa var þá óþekkt hér á landi og sjómennirnir urðu að tileinka sér ný vinnubrögð og voru stöðugt að læra. Ásgrímur setti sig vel inn í málin og ásamt félögum sínum voru þau vandamál sem upp komu leyst. Við leituðum jafnan til Ásgríms varðandi framleiðslu- og gæðamál, enda vissum við að ráðleggingar hans í þeim efnum voru settar fram að vel athuguðu máli og honum var annt um að þau mál væru í góðum farvegi. Ásgrímur var einn af þeim sjó- mönnum Samherja hf. sem kom reglulega á skrifstofu félagsins til þess að fá upplýsingar hjá söludeild- arfólki um markaðina og ræða málin yfir kaffibolla. Starfsfólk skrifstof- unnar á Akureyri minnist þessara heimsókna með hlýju og söknuði. Ásgrímur var í fyrstu áhöfn Bald- vins Þorsteinssonar þegar hann kom til landsins árið 1992. Og ákveðið var að hann yrði í áhöfn hins nýja Baldvins Þorsteinssonar EA-10, sem væntanlegur er til heimahafnar í lok þessarar viku. Þrátt fyrir hæversku og rólyndi var Ásgrímur með ríka kímnigáfu og sú hlið sást vel á honum á árshá- tíðum sem áhöfnin á Akureyrinni stóð alltaf fyrir. Það kom í hlut hans að flytja pistil í léttum dúr um lífið um borð og eins og vera ber var í leiðinni skotið létt á okkur stjórn- endur Samherja. Textinn var jafnt í óbundnu máli sem bundnu, enda var Ásgrímur góður hagyrðingur, en fór fínt með þá gáfu eins og margt ann- að sem hann hafði til brunns að bera. Það kom enn betur í ljós síðar, þegar Ásgrímur var valinn til for- ystu í Sjómannadagsráði Akureyr- ar, hversu vel hann var ritfær og flutti mál sitt af yfirvegun. Ásgrímur Sigurðsson var einn af vandaðri mönnum sem ég hef kynnst. Að leiðarlokum þakkar Samherji hf. fyrir vel unnin störf og trúmennsku. Innilegar samúðar- kveðjur til Snjólaugar Kristínar Helgadóttur, eftirlifandi eiginkonu hans, barna þeirra og annarra að- standenda. Þorsteinn Már Baldvinsson. Það var sem niðamyrkur færðist yfir þegar við fregnuðum í síðustu viku að Ásgrímur Sigurðsson sjó- maður hefði orðið bráðkvaddur um borð í Akureyrinni EA. Í blóma lífs- ins hafði Ásgrímur mætt örlögum sínum. Undanfarin ár höfum við notið þeirrar gæfu að starfa með Ásgrími Sigurðssyni að útgáfu sjómanna- dagsblaðsins Ölduróts. Sjómanna- dagsráð Akureyrar gefur Öldurót út, en Ásgrímur var um árabil for- maður þess. Í hans hlut og félaga hans í Sjómannadagsráði Akureyrar kom að hafa yfirumsjón með hátíð- arhöldum sjómannadagsins á Akur- eyri. Það verkefni var oft og tíðum erilsamt og í ófá skiptin kom Ás- grímur við á skrifstofunni hjá okkur til þess að setjast niður og ræða málin. Allar ákvarðanir tók Ásgrímur að vel athuguðu máli, hann var skarp- greindur, vel lesinn og einstaklega yfirvegaður maður, hægur en húm- orískur. Það sem Ásgrímur sagði, stóð eins og stafur á bók. Með slík- um mönnum er gott að starfa. Við þökkum fyrir allar stundirnar með Ásgrími Sigurðssyni. Þær geymum við með okkur. Sjómenn við Eyjafjörð hafa misst mætan for- ystumann. Mestur er þó missir fjöl- skyldunnar, eiginkonu og barna. Þeim og öðrum aðstandendum vott- um við okkar dýpstu samúð. Óskar Þór Halldórsson, Jóhann Ólafur Halldórsson. Ásgrímur hringdi í mig skömmu áður en hann fór á sjóinn í sinn síð- asta túr. Mér þótti vænt um að hann skyldi hringja, hann sem hafði kennt mér svo margt. Við áttum langt, fróðlegt og ánægjulegt samtal eins og ævinlega þegar Ásgrímur var annars vegar. Við ákváðum að hitt- ast yfir kaffibolla næst þegar hann yrði í landi. Þegar tengdafaðir minn hringdi til að færa mér þessa sorg- legu frétt varð ég harmi sleginn, það gat ekki verið Ásgrímur sem var farinn, reglusamari og heilbrigðari manni hafði ég varla kynnst. Stutt var ævinlega í húmorinn hvort heldur í orðaleikjum eða bundnu máli, enda var Ásgrímur yf- irleitt fenginn til að sjóða saman annál og gera grín að sínum fé- lögum. Þetta gerði enginn betur án þess að vera meiðandi eða særandi. Ásgrímur var góður maður. Ef vinna þurfti vandasamt starf, eins og gæðaeftirlit um borð í togara, var hvergi hægt að fá betri mann en Ás- grím. Maður las skýrslurnar hans með virðingu, dáðist að fágaðri rit- hönd og vönduðu málfari. Með því að kalla Ásgrím til sín á besta aldri, hlýtur Guð almáttugur að hafa göf- ugt verkefni sem þarf að leysa af mikilli nákvæmni. Þú sem af yfirvegun miðlaðir okk- ur svo gjarnan af reynslu þinni og kunnáttu, hvort heldur var við fisk- veiðar eða vinnslu. Ef þú sagðir eitt- hvað lagði maður við hlustir, þú hafðir sérstakt lag á að koma til okkar skilaboðum á svo þægilegan, skemmtilegan og skilmerkilegan hátt. Ég votta aðstandendum dýpstu samúð mína. Birgir Örn Arnarson. Í dag kveðjum við vin okkar og fé- laga, Ásgrím Sigurðsson. Við strák- arnir í þriðja flokki Þórs í knatt- spyrnu erum svo heppnir að Andri Heiðar, sonur Ásgríms, er með okk- ur í flokknum og höfum við því í rík- um mæli notið athygli og dugnaðar Ásgríms. Ásgrímur var einstakur maður, hann studdi börn sín sérstaklega vel í öllu sem þau tóku sér fyrir hendur. Öll eru þau miklir íþróttamenn og fylgdi Ásgrímur þeim vel eftir í þeirra áhugamálum. Ásgrímur studdi okkur strákana í fótboltanum af miklum áhuga. Alltaf þegar hann var í landi fylgdi hann okkur á alla leiki og mætti einnig á æfingar. Hann studdi okkur með ráðum og dáð, að öðrum foreldrum ólöstuðum er óhætt að segja að eng- inn sýndi viðlíka dugnað og Ásgrím- ur og Snjólaug. Á það jafnt við um fjáraflanir, störf við leiki og mót og akstur í leiki. Það var ávallt gaman að ferðast með Ásgrími, hann var alltaf róleg- ur og hæglátur og þegar við ferð- uðumst um sveitir landsins var hann ötull við að segja okkur sögur úr sveitinni og fór jafnvel með frum- samin ljóð fyrir okkur. Við strákarnir í þriðja flokki Þórs eigum Ásgrími mikið að þakka og við söknum hans sárt. Við sendum Andra Heiðari og fjölskyldu hans okkar innilegustu samúðarkveðjur. Missir þeirra er mikill. Strákarnir í þriðja flokki Þórs í knattspyrnu. Það voru margar spurningar sem flugu í gegn um hugann þegar ég fékk þær hörmulegu fréttir að Ás- grímur væri fallinn frá langt fyrir aldur fram. En svör við þessum spurningum eru vandfundin. Ég kynntist þeim Ásgrími og Snjólaugu fyrst í gegnum foreldra mína þar sem þau eru mikið vinafólk. Það er einhvern veginn þannig að ef þú ert eitthvað tengdur íþróttafélaginu Þór þá þekkirðu Ásgrím og Snjó- laugu. Þau starfa fyrir fótboltann og handboltann allan ársins hring, það er alveg sama hvaða verkefni skötuhjúin fengu, alltaf var hægt að treysta að allt var gert eins vel og kostur var. Sama hvað mikið var á þau lagt, það voru aldrei nein vanda- mál. Hin síðari ár hefur verið sífellt erfiðara að fá fólk til starfa í deild- unum innan íþróttafélaganna og er því stórt skarð höggvið í raðir okkar Þórsara. Þeir sem þekktu Ásgrím vita að allt sem hann gerði snerist um fjölskylduna. Efast ég stórlega um að það séu margir leikir sem eitthvað af börnum þeirra hafa spil- að í gegn um tíðina, hafi farið fram hjá þeim hjónakornum. Áhugamál barna sinna gerðu þau hjónin að sínu og hafa öll börnin verið í íþrótt- um hjá Þór og mamma og pabbi fylgdu þeim hvert á land sem er ef þess var kostur, einfaldlega snýst allt um að krakkarnir fái að njóta sín hjá þeim hjónum. Erfiðir tímar eru framundan hjá þessari samhentu fjölskyldu en ég veit að hún er sterk og stendur þétt saman. Elsku Snjó- laug, Árný, Jonna, Andri, Eva, Arna og aðrir aðstandendur, ykkur sendi ég mínar dýpstu samúðarkveðjur, megi minningin um góðan dreng lifa. Sigurpáll Árni Aðalsteinsson þjálfari handknattleiksliðs Þórs. Góður vinur og gegnheill Þórsari er fallinn frá, langt fyrir aldur fram. Þegar maður eins og Ásgrímur Sigurðsson er hrifinn á brott í blóma lífsins, öllum á óvart, er ekki nema von að menn setji hljóða. Hver er tilgangurinn? Er ekki mannvalið nóg í hinum hæstu hæðum himna- ríkis? Það sýnir okkur vel hve vistin hér á jörðinni getur verið óútreiknanleg og ósanngjörn að þetta einstaka ljúfmenni; þessi hrausti maður, sem aldrei hafði kennt sér meins; þessi mikli barnavinur, skuli deyja frá eiginkonu og fimm börnum. Ég var formaður Íþróttafélagsins Þórs þegar ég kynntist Ásgrími. Þau Snjólaug fluttu í nágrenni við okkur Önnu Grétu og samgangurinn varð fljótlega mikill. Heiðar Þór, sonur okkar, og Andri Heiðar, sonur Ásgríms og Snjólaugar urðu strax miklir mátar og hafa orðið samstiga allar götur síðan; skólabræður og æfingafélagar bæði í handbolta og fótbolta í Þór. Gjarnan er haft á orði í minning- argreinum hvern afbragðsmann hinn látni hafði að geyma og það veit sá sem allt veit að slíkt eru engar ýkjur í þessu tilviki. „Hann verður bara hjá okkur, við erum svo mörg að við tökum ekki eftir því þó fjölgi um einn!“ sagði Ásgrímur gjarnan þegar við Anna Gréta þurftum að fara eitthvert og Heiðar Þór vildi ekki fara með. Allt- af boðinn og búinn til að aðstoða vini sína, að ég tali nú ekki um að starfa fyrir Íþróttafélagið Þór. Ásgrímur stundaði sjóinn um ára- bil. Var lengi á togurum Samherja en þegar hann var í landi, sem var nokkrar vikur í senn, á um það bil tveggja mánaða fresti, komst lítið annað að en konan, börnin og Þór. Snjólaug er í unglingaráði félagsins bæði í handbolta og fótbolta og segja má að dagurinn hjá henni fari í að hugsa um börnin sín og að vinna fyrir félagið. Og þegar Ásgrímur var í landi sinntu þau þeim verkefnum saman. Börnin voru alltaf efst í huga Ás- gríms. Öll æfa þau íþróttir og þegar hann var í landi fylgdi hann þeim hvert á land sem er til að horfa á þau keppa. Ásgrímur átti að koma í land á föstudegi og það lýsir honum vel að hann skyldi hringja í eiginkonu sína, á þriðjudagskvöldinu, aðeins nokkrum klukkustundum áður en hann lést, og hafa mestar áhyggjur af því hvernig hann ætti að verja sunnudeginum eftir að hann kæmi heim. Sonur hans átti nefnilega að keppa í fótbolta á Siglufirði þann dag og tvær yngstu dæturnar í sömu grein á Akureyri á sama tíma. Síðasta samverustund okkar Ás- gríms var skömmu áður en hann fór í síðasta túrinn; hann kallaði þá á mig til að sýna hvernig hann hafði tekið hluta af geymslunni í einbýlis- húsi þeirra hjóna og innréttað sem herbergi handa einni dótturinni. Ekki var annað að sjá en faglærður maður í slíkum framkvæmdum hefði verið að verki, enda var Ásgrímur stoltur. Allt var pottþétt sem hann gerði. Það kom líka vel í ljós á Sjómanna- deginum á Akureyri; Ásgrímur var formaður Sjómannadagsráðs, tók sér alltaf frí og var í landi í aðdrag- anda þess hátíðisdags sjómanna. Undirbjó hann af kostgæfni og eyddi í það ómældum tíma. Elsku Snjólaug, Árný, Jonna, Eva, Arna og Andri. Missir okkar allra er mikill en ykkar þó langmest- ur. Við Anna Gréta og Heiðar Þór óskum þess að góður Guð styrki ykkur öll í mikilli sorg. Aðalsteinn Sigurgeirsson. ÁSGRÍMUR SIGURÐSSON Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, ÞÓRDÍS GUNNLAUGSDÓTTIR frá Reynihólum, síðast til heimilis í Víðinesi, lést þriðjudaginn 10. desember. Gunnlaug Björk Þorláksdóttir, Ólafur Þórðarson, Bjarney Gísladóttir, Helga Þórðardóttir, Svavar Júlíusson, Bergljót Þórðardóttir, Katla Þórðardóttir, Ingi Þór Jóhannesson, Heiðrún Bára Jóhannesdóttir, Sigurður Georgsson, barnabörn og barnabarnabörn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.