Tíminn Sunnudagsblað - 11.11.1962, Blaðsíða 2

1. Trója 2. Alexandrópólis 3. Krít 4. Lýbía-Túnis 5. Sikiley 6, Nisida 7, Liparía
8. Sardinia 9. Monte Kirceró 10. Kaprí 11. Messínasund 12. Malta 13, Korfú 12, íþaka
SIGLING ODYSSEIFS
UM MIÐJARÐARHAF
Þegar hin mikla hetja Hóm-
ers, Ódysseifur, lenti í hinum
miklu sjóhrakningum, sem segir
frá í Ódysseifskviðu, hafði hann
ekkert sjókort til þess að fara
eftir, engan áttavita og þaðan af
síður, að hann gæti hagað ferð-
um sínum 1 samræmi við veður-
spár. Hefði hann aðeins haft ein-
faldan lítinn skipsáttavita og dá-
litla þekkingu á veðri og vind-
um, hefði hann auðveldlega get-
að siglt' skipi sínu milli skerja-
garða Eyjahafsins, komizt fyrir
suðurodda Grikklands og hefði
þá fljótlega komizt á þekktar
siglingaleiðir við heimaey sína,
íþöku. En því var ekki til að
dreifa, og þess vegna tók það
hann tólf ár að ná til heimkynna
sinna, en þá hafði hann siglt
þvers og kruss urn allan hinn
þekkta heim þeirra tíma.
Þegar eftir að hann hafði lagt af
stað frá Tróju, hreppti floti hans
storm mikinn, sem hrakti skipin, tólf
að tölu, norður til þess staðar, sem
þá kallaðizt Ismarus, en þar er nú
Alexandropolis. Eftir ævintýri nokk-
ur, þar sem áhafnix skipanna
skeoimtu sér við maigvíslegar íþrótt-
ir, svo sem konurán og vínstuld,
(þetta er hin fyrsta frásögn um sjó-
rán, er sögur greina frá) hélt skipa-
flotinn ferð sinni áfram út í Eyja-
hafið. Þá hljóp á byr góður, og með
tíu hnúta meðalhraða hélt flotinn í
gegnum sundið milli suðurodda
Grikklands og Krítar. Nú hefði lítill
áttaviti komið að góðum notum, gef-
ið Ódysseifi rétta stefnu fyrir odd-
ann, en í stað þess hélt hann 270
gráður í vestur og stefndi þá flotinn
beint á land „Lótusætanna“ í flóan-
um milli Túms og Lýbíu. Þegar
Ódysseifur hafði komizt að raun um,
að hann var á rangri leið, breytti
hann stefnu flotans og hélt nú 15
gráður í norður og hélt, að það leiddi
flotann heim heilu og höldnu, en
það rétta var að stefna 60 gráður í
norðurátt. Nú fór Ódysseifur svo
hastarlega afvega, að hann lenti við
vesturodda hinnar þríhyrndu eyjar,
Sikileyjar, þar sem hinir eineygðu
jötnar bjuggu, og þar voru sæfararn-
ir teknir höndum. Það er óþarfi að
fjölyrða um ævintýri þau, sem Ódys-
seifur og félagar hans rötuðu í á þess-
ari jötnaeyju; flestum er kunnugt,
hvernig viðskiptum þeirra og jötn-
anna lauk. — En það eru hins vegar
ekki allir, sem þekkja leið Ódysseifs
og flota hans eða þá staði, þar sem
þeir tóku land. Það er dálítið fróð-
legt að fylgja leið hans með landa-
fræði nútímans í huga.
Þegar Ódysseifur hafði með hörm-
ungum sloppið úr greipum hinna ein-
eygðu jötna, sem byggðu Sikiley á
þessum tímum, að sögn Hómers, tók
hann enn ranga stefnu og lenti nú
floti hans upp undir ítalíu, til eyjar,
s'em Nisida hét, en þar bjuggu einn-
ig eineygðir jötnar. í bjargfastri trú
á því, að flotinn væri enn staddur í
Eyjahafinu við strendur Tyrklands,
hélt hann flota sínum í skyndi í suð-
urátt. Þá hafnaði hann við eyna
Eólíu; bústað veðurguðanna, þar sem
vindarnir æddu Þgíta var ein af HP'
arísku eyjunum í Grikklandshafi,
sem á okkar tímum er þekkt vegna
fangabúða, sem einvaldurinn Músso-
lini lét reisa þar. Frá Eólíu lá leiðin
áfram í norðvestur og -Kefur Ódys-
Heimkoma Odysseifs, — gömul hellnari sfa. Sfelling Penelópu, sem á að sýna
sorg og trega, er eins á báðum myndunum (sbr. mynd á hinni síðunni). — Þrir
biðlar á bak við hana horfa allir á Odysseif.
842
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ