Tíminn Sunnudagsblað - 02.05.1965, Blaðsíða 12
vimmémhjti dmmi mf
Forsíða bramabæklingsins — græn, blá, rauð, gul og svört. Gyðja með pálmavið-
argrein færir krjúpandi lýðnum lífdrykk guðanna. Af honum yerða menn svo
Hraustir, að jafnvel "drekar og forynjur fá ekki sfaðizt þá.
Vm rvipað leyti og þetta gerðist
haíðj Jón Hjaltalín, sem orðinn var
láBiáll maður, fengið lausn frá
landlæknisembætti. Annar tveggja
nmsækjenda var danskur læknir í
Kaupmannahöfn, Hans Schierbeck.
Hann tók nú að fyigjast með fram-
vindu mála á íslandi, svo sem að lík-
um lætur, en einkuim þó öllu því, er
varðaði heilbrigðismál. Þessi maður
varð næstur til þess að ganga fram
vigvöllinn. Og honum var eins farið
og Jóni Finsen: Hann bar frekar
þungan hug til bramans og vænti
engra heilla af gullna hananum og
bláa ljóninu. Hann skrifaði viðvörun
til íslendinga á útmánuðum 1882 og
kom henni á framfæri í blöðum í
Reykjavík:
„Brama-lífs-elixír er leyndarlyf,
sem félagið Mansfeld-Biillner og Lass
en býr til. Hvernig það er sett sam-
an, vita ekki aðrir en bragðakarlar
þeir og prangarar, sem búa það til.
Halda þeir því leyndu í því skyni að
geta selt lyfið fyrir geipiverð og
haft með því peninga út úr auðtrúa
mönnum . . .“
„Ég hef komizt að því, að um þess-
ar mundir er mikið lagt kapp á að-'"'
fá menn á íslandi til að kaupa þenn-
an brama-lífs-elixír. Fyrir því vil ég
ekki leiða hjá mér . . . að vara þá
við að nota þessa skaðlegu
lyfjablöndu, sem jafnvel getur verið
banvæn, og hefur íslendingurinn
stiftslæknir Finsen, sem er kunnur
að því að vera góður læknir, fært
dæmi þess í Ugeskrift for Læger.
Það er sorglegt, að íslenzkur mað-
ur skuli hafa haft svo litla virðingu
fyrir sjálfum sér og borið svo lilla
ást til fósturjarðar sinnar og vilja
stuðla að því, að skaðræði þetta
verði útbreitt og notað á íslandi, með
þvi að þýða á íslenzku lofgrein um
það.“
Bullner fylltist að sjálísögðu heil-
agri reiði og lá ekkert á því, að hon-
um þótti þetta hið mesta fjandskap-
arbragð við sig, en þó einkum heilsu-
veila íslendinga. Nú voru góð ráð
dýr. Mótleikur hans varð sá að kaupa
mergjaða svargrein inn i íslenzku
blöðin. Þaðan í frá vék braminnn
VII.
Mansfeld-Biillner bar sigur úr být-
um í skiptum sínum við falsarann
C.A. Nissen. Þó varð hann að vega á
báðar hendur. Fáum misserum áður
en senna þeirra hófst höfðu fleiri
aðilar tekið að hnjáta í bramanum.
Um þessar mundir var Jón Finsen,
sonarsonur Hannesar biskups í Skál-
holti, stiftslæknir á Lálandi og
Falstri. Hann varð til þess að vara
við bramanum í dönskum læknarit-
um og draga fram dæmi þess, að
fólk hefði spillt heilsu með lang-
vinnri notkun hans.
ekki af síðum blaðanna næsta ára-
tuginn.
Biillner var ekki haldinn neinni
minnimáttarkennd gagnvart Schier-
beck. Það var likast því, að hann
tæki hann á kné sér, til föðurlegrar
hirtingar:
„Skyldi svo vera, að áleitnisgrein
372
T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ