Íslendingaþættir Tímans - 16.03.1972, Blaðsíða 8

Pétur Siggeirsson
Genginn er til náð og gamanmæltur.
góður maður; Atti jafnan
hniginn foringi allra traust.
i friðarskaut.
Lúinn likami Sæmdur er hann nú þökkum
lagstur i faðm að sigurlaunum
móðurmoldar, fyrir forystu
er mest hann unni. i félagsmálum.
Höfum hugfasta
Ungur var hann þá hollu trú
atgjörvi búinn: að merkið stendur
styrkur, fimur, þó maðurinn falli.
stóð að glimum.
Glæstur, gáfaður Genginn er til náöa
og gjörhugall. góður maður;
Mælskastur allra langri ævi
á málþingum. lokið i fegurð.
Blessist hans minning
Fór hann i flokki blómgist hans niðjar
fremstur jafnan, og frændlið allt
orðslyngur, ófeiminn i frjálsu landi!
og andrikur;
glaðvær, góðlyndur Jónas A. Helgason.
'drakk í mig allt, sem þarna fór
fram, ræðuhöld, kvæðaupplestur
og íþróttir. Ég hreifst af þessu
öllu. Miikið fjör var í félaginu
framan af. íþróttir voru efstar á
baugi, þar skipaði íslenzka glíman
öndvegið. Marigt fleira var um
hönd haft, jafnvel grísk rómversk
glima. Þú varst fræknasti glímu-
maðurinn, og leiðandi í öllu starf-
inu. Hafðir kynnzt og verið þátt-
takandi í leikfimi, og fjölbreyttu
íþróttalífi á Akureyri. Þú samein-
aðir alla beztu kosti íþróttamanns-
ins, hverjum manni liðugri og
mýkri, stæltur, sterkur, dreng-
lyndur. Þú varst okkur strákunum
hin fullkomna fyrirmynd, draumur
okíkar var að likjast þér, þú varst
alls staðar fremstur.
Síðar, er þú varst kennari okk-
ar í barnaskóla, kenndir þú okkur
leikfimi og ýmiss konar íþróttir,
þá var líf og fjör og mikið kapp.
Þá er ég komst til fullorðins
ára og raunar fyrr, varð samstarf
okkar mjög náið, við vorum ná-
grannar. og mikill samgangur og
samstarf milli bæjanna. Við unn-
um livor hjá öðrum, og hver með
öðrum að ýmsum störfum. eftir
því sem nauðsyn krafði. Það var
gott til þín að leita, þú varst
ávailt reiðubúinn að leggja lið ef
með þurfti, þú varst alltaf hinn
greiðvikni, hjálpfúsi nágranni. Við
fórum saman í göngur. vor og
haust, deildum gleði og erfiðleik-
um gangnamannsins, rákum sam-
an fjárhópinn heim af réttinni.
glöddumst sameiginlega yfir lagð-
prúðu, fallegu fé og bárum sam-
an bækur okkar um fjárræktina.
Við rákum saman i kaupstaðinn,
og gengum saman á eftir klyfja-
hestunum heim aftur. Við komum
í fjárhúsin hvor til annars, rok-
ræddum um fóðrunina og alla
hennar vandrötuðu dularvegi. Einn
ig á sjónum áttum við samleið,
horfðum hrifnir og hugfangnir út
yfir blikandi haf. Drógum bandóð-
an fisk, spenntir og sigurglaðir.
En mjótt var stundum mundangs-
hófið. Mér er sérstaklega minnis-
stæð ein sjóferð af þvi tagi. Við
fórum á sjóinn snenuna morguns,
það var á einmánuði. Við vorum
þrír á bátnum. Veður var stillt,
lóaði eklki á steini, en dumbungur
í lofti. Þegar leið af hádegi fór að
8
mugga, við vorum kornnir á djúp-
mið. Allt í einu fóru þykkar logn-
öldur að rísa og það fór að brima
við Rauðanúp. Við settumst undir
árar, fjúkið fór vaxandi, öldurnar
hækkuðu. eítir skamma stund var
komið brim með öllu landi, en
lognið hélzt. Við sóttum róðurinn
íast, hver mínúta var dýrmæt. Þeg
ar við vorum að beygja inn í Lón-
in, fór að hvessa. Eftir fáar mínút-
ur var komið norðan hvassviðri
og hríð, og æðandi brotsjóir hvert
sem litið var. Það mátti ekki tæp-
ara standa.
Enn er lleira að minnast. Innan
fjögurra veggja stofunriar, eða bað-
stofunnar, átti andinn sín óðul.
Þar voru löngum glaðar og l'róðleg-
ar samverustundir, þá var bústim-
stangið látið lönd og leið. Þá flaug
hugurinn vítt cg breitt. og lítil tak-
mörk fyrir því hvar ræðan gat
Ikomið niður. Þú varst veitandinn,
óg þiggjandinn. Þú varst víðsýnn
og fróður, hafðir glcgga yfirsýn
yfir menningarmál. félagsmál og
þjóðmál, enda virkur þátttakandi
þessara mála á ýmsum sviðum, og
þú vildir gjarna gera aðra hlut-
takandi í þeirri þekkingu og fróð-
leik, sem þú hafðir yfir að ráða.
Bækur og blöð stöðu jafnan til
boða.
En svo kom þar að leiðir skildu
að nokkru. Til að byrja með var
þó ekammt á milli okkar, þó að
báðir hefðum við skift um dvalar-
staði. En aðstaðan var breytt að
því leyti, að ekki var lengur um
verklega samvinnu að ræða. Ég
var bóndi áfram, þú hafðir að
noCokru skift um starf. En þú varst
áfram tíður gestur á heimili okk-
ar. Enn voru áhugamálin rædd
sem fyrr. Það var alltaf mennt-
andi og mannbætandi að ræða við
þig, þú sást alltaf björtu hliðarn-
ar, og vildir hvers manns hag sem
beztan.
En svo lengdist bilið á milli
okkar verulega, ég fluttist lengra
burt. Samt komst þú nckkuð oft,
dvaldir þá eina nótt eða tvær. Þá
voru vinafundir. Þú varst hinn
tryggi, trausti heimilisvinur. Þú
færðir fréttir og fróðleik, kunnir
frá mörgu að segja. Oft var frá-
sögn þín krydduð gamanmálum,
með þau kunnir þú einnig vel að
fara, en aldrei kenndi þar beiskiu
eða kala. Við þig var jafnan hollt
að blanda geði, sökum vitsmuna
þinna og mannkosta.
Ég minnist þín í ræðustól. þar
sfómdir þú þér vel. Þú varst mál-
snjall, ræða þin skýr og rökföst.
Réttsýnn og tillcgugóður. Öll
óheilindi voru þér víðs fjarri.
islendingaþættir