Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1980, Blaðsíða 7

Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1980, Blaðsíða 7
Ingunn Aradóttir Fagurhólsmýri Heimilanna hljóöi reitur hann er ykkar fagra sviö, þar sem dagsins ást og annir unaöslega beriö þiö. (G.I.K.) Hinn 2. des. 1979 lést Ingunn Aradóttir Fagurhólsmýri, 92 ára aö aldri, fædd 4. á- gúst 1887. Siguröurog'Ingunn voru tvibur- ar og þaustóöu alla ævi hliö viö hliö, bæöi i uppvexti, heimilisstörfum og á ævi- kvöldinu. Ævistarf beggja var tengt Fag- urhólsmýri og öræfasveit. Kalliö kom til Sigurðar fjórum mánuöum fyrr en Ing- unnar. Hann haföi oröið aö vikja aö heim- an um tveggja mánaða skeiö, hdn dvaldi heima, nema siöasta dægriö fyrir andlát- iö. Foreldrar Ingunnar voru hjónin Ari Hálfdánarson og Guðrún Siguröardóttir, er bjuggu á Fagurhólsmýri. Þau ólu þar upp sjö sin börn, þrjá sonu og fjórar dæt- ur. Einn bróöirinn fluttist Ur sveitinni til bUskapar, en tveir þeirra áttu ætiö heima U Fagurshólsmýri. Systur Ingunnar gift- ust og stofnuöu eigin heimili. Ingunn var börn. Þau eru: Jóhann, starfsmaður Noröurtangans á Isafiröi, kvæntur Ragn- heiði Guöbjartsdóttur, Marius, skipstjóri i Hólmavik, kvæntur Kristbjörgu Jónsdótt- ur, GuðrUn bUsett i Reykjavik, gift Árna Ingimundarsyni mUrara og Astriöur, bU- sett á Höfn i Hornafiröi, gift Sveini Sig- hvatssyni trésmiö, auk þess ólu þau upp bróöurdóttur Helgu, Jakoblnu Guö- mundsdóttur, sem bUsett er á HUsavik, gift Konráö Eggertssyni bilstjóra. Þegar við hjónin fluttumst til Hólma- vikur með börn okkar fyrir tæpum fjórum Urum man ég vel Utrétta hönd gamals nianns, sem heilsaði okkur alUölega meö þöttu handtaki og bauö okkur velkomin. Þarna var kominn næsti nágranni okkar, Kári, og varö þessi fyrsti fundur upphaf aö einkar góöum kynnum okkar viö hann og Helgu. — Ég man ennhversu mér þóttu andlitsdrættir gamla mannsins meitlaöir og svipmótiö allt fast og traust. Osjálfrátt hugsaöi ég meö mér, aö ef þessi væri Usýnd byggöarlagsins og byggöarinnar hér i Strandasýslu væri engu aö kviöa. Kári var einn af þeirri kynslóöinni, sem hvergi má vamm sitt vita ogsem tileink- aöi sér þær dyggöir, sem a.m.k. einu sinni þóttu prýöa menn, svo sem sannsögli, islendingaþættir kyrrheima.lagöi þarfram krafta sina og naut góöra samvista f hópi vandamanna. Þegar Ingunn var um þritugt fór hUn aö heiman til Vfkur I Mýrdal og vann einn vetur hjá Halldóri kaupmanni Jónssyni. Þar komst hUn í snertingu viö annaö um- hverfi og að sumu leyti störf af öðru tagi en heima. HUn átti æ sföan góöar minn- ingar um vistina hjá Halldóri I Vik. Margs þarf bUiö viö. í stórum heimilum þar sem störfin eru fjölbreytt verður á- vallt nokkur verkaskipting. A Fagurhóls- mýri hafa jafnan verið fyrir hendi marg- visleg verkefni: BUskapurinn sjálfsagt viöfangsefni. Ari og Sigurður voru for- ystumenn i byggðarlaginu og þurftu aö inna af hendi ýmis störf vegna sveitarfé- lagsins. Helgi var mikill hagleiksmaöur og vann oft viö smiöar fyrir sjálfan sig eöa aöra. Þar er veitt ýmis opinber þjón- usta á vegum rikisstofnana. Bærinn er i þjóöbraut og þar var oft gestkvæmt. Þetta heimili var vettvangur Ingunnar alla hennar ævi, uppeldisstofliun, starfs- sviö og hvildarstaöur. Þar vann hún jöfn- um höndum innan húss og utan, m.a. viö ráödeiid, iðni og nægjusemi. Kári var einn af þeim hljóölátu, sem aldrei heyrast kvarta eöa æörast, enda þótt hinni verald- legu auðlegö hafi ekki verið fyrir aö fara. Hörö lifsbarátta hafði gert hann og Helgu að svo gersamlega villausu fólki, aö ég heyröi þau hvorugt aldrei minnast á, aö þau vanhagaöi um nokkurn hlut ellegar ættu á nokkurn hátt erfitt. Kári var minu heimili sérstök stoö og stytta. Ef hjálp þurfti til einhvers hlutar var ætiöleitað til hans og var bóninni ætið tekið meösama hætti, aösjálfsagt væri aö rétta hjálparhönd.ef hann gæti. Þegar viö fórum aö heiman og hugðumst dvelja nokkra daga, þá gætti KárihUss og blóma af slikri kostgæfni, aö blómin virtust vera oröin vinir hans, svo vel döfnuöu þau, þegar viö komum heim. Fyrir allt þetta viljum viö hjónin nU þakka af alhug, svo og öll hin einstaklega góöu kynni og ná- grenni.Við vottum Helgu, börnum þeirra og öörum aöstandendum djúpa samUÖ, en vitum jafnframt, aö minningin um góöan dreng mildar sorg þeirra. Guö blessi minningu Kára Sumarliöa- sonar. Rúnar Guöjónsson. tóvinnu á vetrum og viö heyskap á sumr- in. Börnin I heimilinu annaöist hún með alUð eins og það væru hennar börn. Ingunn var aldrei I fyrirsvari vegna heimilisins eöa annarra manna og hún sóttist hvorki eftir völdum né auöi. HUn var heldur ekki eins og vistráöiö vinnu- hjU, sem gat veriö viö þvi búiö aö hafa vistaskipti ár hvert. Fagurhólsmýri var öruggt heimili hennar, hUn var ein af fjöl- skyldunni, átti hlutdeild I afrakstri bUsins og naut þeirra lifskjara, sem fjölskyldan gat veitt sér. Meöal heimilismanna veitti hún þjónustu af fUsum og frjálsum vilja og sýndi i þeirri stööu fölskvalausa dyggö og trúmennsku, sóttist aldrei eftir, heldur hliöraöi sér hjá, aö vinna önnur verk en þau, sem hún var viss um aö geta vel af hendi leyst. En hún gekk til slikra verka meö svipuöu hugarfari og verkakonan, sem Daviö Stefánsson hefur reist lofköst I bragatúni: HUn fer aö engu óö er öllum mönnum góð og vinnur verk sin hljóö. Og samt virtist hún i dagfari fara eftir þvi heilræöi, sem gefið er i helgum fræöum — að gera verk sin með gleöi, en ekki and- varpandi. Svo sem fyrr er sagt var ævistarf Ing- unnar bundiö viö heimiliö og sveit hennar, enda varö hvort tvegggja henni hjartfólg- iö. Heimiliö hinn hljóöi reitur, hann var hennar fagra sviö. Þar haföi hún þjónaö af trúmennsku og alUÖ, unaöslega boriö annir daganna, notiö ágætra samvistar- manna og heimilisfólkinu, sem nú er á Fagurhólsmýri, áttihún aö siðustu miklar þakkir aö gjalda. 1 sveitinni átti hUn margt frændfólk henni velviljað, og haföi yfirleitt góö kynni og ánægjuleg af sveit- ungunum. Slikur gagnkvæmur vinahugur var lán hennar, enda var hún sjálf rik af góövild I annarra garö og viömót hennar vingjarnlegt. Ingunn haföi á langri ævi naumast vikiö frá Fagurhólsmýri, en hefur nU á tiræöis- aldri gengiö ævibrautina til enda. Sveit- ungar hennar og aörir vinir þakka henni samfylgdina á liðnum árum og blessa minningu hennar. — P.Þ. 7

x

Íslendingaþættir Tímans

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.