Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1980, Blaðsíða 13

+ t P 9 ING
Þuríður G. Sigjónsdóttir
ÞU vannst af dyggö og vaktir mild og
trii.
Og voru nokkrir grandvarari en þií?
1 vitund þinna vina það er skráö,
sem vitni þögult bar um fagra dáö.
(J.Ó.)
”Þungt eraö skilja skapadóma, er meö
yndi koma”.Sú varö reynsla öræfinga,
bí^ tKeÍm barst tilkynning um andlát
á p Halldóru Sigjónsddttir húsfreyju
Hofi. HUn haföi I sumar eins og fyrri
unastheimilisittog litiö var kunnugt um
Vetur, og varö seinna heimiliskennari.
Björgvin var hár vexti og karlmannleg-
Ur. alltaf hreinn og snyrtílega til fara. Þaö
var eins og óhreinindi festi ekki á honum.
Hann var greindur og félagslyndur. Hann
fylgdist vel meö öllum fréttum i útvarpi
°g blööum. Hann sóttistekki eftir vegtyll-
jun. en þau störf sem honum voru falin
‘eysti hann vel af hendi.
Björgvin var einlægur samvinnumaöur
°g framsóknarmaöur. Hann var góöur-
u^granni. 1 búskapartíö hans á Viöilæk
yar mikiö byggt hér i sveitinni úr
steinsteypu, var hann æöi oft mættur I
steypuvinnu og meö eitthvaö af sonum
sinum.
Björgvin hélt bæöi likamlegri og and-
tegri heilsu fram á siöustu ár. Gekk þó
undir mikla skuröaögerð, en náöi aftur
uHgóöri heilsu, hann var þá um áttrætt.
Eftir aðBjörgvin hætti búskap var hann á
Viðilæk hjá börnum sinum, vildi helst
ekki annars staöar vera. En ellin og
brörnun veröur ekki umflúin. Siöastliöiö
vor og sumar dvaldi hann hjá dætrum sin-
Um á Egilsstööum, sem önnuöust hann af
einstakri umhyggju uns yfir lauk. Þegar
Björgvin varö 85 ára 28. mars siöast-
bðinn, komu öll börn hans saman meö
sinar fjölskyldur á Egilsstööum og héldu
Upp áf afmælið. Þaö var fjölmennur og
Siæsilegur'hópur, börnin 12 og barnabörn-
ln 25. Þau geröu meira, þau buöu öllum
Skriödælingum I þetta hóf. Sveitungarnir
þakka Björgvin langt og gott samstarf.
Við hjónin þökkum honum ágætt
nðgrenni og margar ánægjuiegar
samverustundir. Guö blessi minningu
bans. Börnum hans, systur og öörum
vandamönnum sendum viö innilegar
samuðarkveöjur.
Stefán Bjarnason, Flögu.
Islendingaþættir
lasleika hennar,,fór samt suður aö áiiönu
sumri aö læknisráöi, gekk undir uppskurö
á sjúkrahúsi I Reykjavik og lést fáum
dögum siöar, hinn 14. okt. s.l. Hún var 67
ára, fædd 25. mai 1912.
A Hofi i öræfum hafa um langan aldur
verið nokkur býli I hverfi. Þar er og kirkja
og félagsheimili sveitarinnar.
Frá þvi um 1860 og fram yfir siðustu
aldamót bjuggu á Hofi hjónin Jón
Þorláksson og Jórunn Magnúsdóttir. Eitt
af börnum þeirra var Sigjón.
Voriö 1894 fluttist utan Ur Meöallandi I
öræfasveit Arndis Halldórsdóttir og
gerðist vinnukona á Fagurhólmsmýri.
Foreldrar hennar voru hjónin Halldór
Sveinsson og Þuriöur Eiriksdóttir i
Lágu-Kotey. Tvitug aö aldri fór Arndis I
vist á Hnausum og kom þaöan nokkrum
árum siðar i öræfin.
Aldamótaáriö 1900 gengu i hjónaband
Sigjón Jónsson og Arndis Halldórsdóttir.
Þau bjuggu á einni jöröinni á Hofi þangaö
til 1914, er Sigjón féll frá, þá tæplega
fimmtugur. Eftir þaö hélt Arndfs áfram
búskapnum meö aðstoð góðra manna. Jón
Bjarnason frá Hnappavöllum var fyrir-
vinnaheimilisins mörg ár, þangaö til syn-
ir Arndísar voru uppkomnir og tóku viö
búsráöum.
Sigjónog Arndlseignuöust fjöra sonu og
tvær dætur og var Þurföur yngst systkin-
anna. Elsti bróCdrinn lést i bernsku, eldri
systirin féll frá, er hún var 25 ára, hin
hafa átt langan ævidag, en nú er Bjarni
bóndi á Hofi orðinn einn á lifi þessara
systkina.
Þuríöur óist upp hjá móöur sinni og
gekk þar til verka ásamt ööru heimilis-
fólki, áöur en hún giftist. A þeim árum
veitti hún m.a. móöur sinni mikla aöstoö
viö heimilisstörfin.
Þritug aö aldri færöi Þuriöur heimilis-
fang sitt I annaö býli á Hofi, þangað sem
afi hennar og amma höföu áöur búiö og
faöir hennar alist upp. Skömmu siöar
giftist hún MagnUsi bónda Þorsteinssyni.
Þetta býli var síöan heimili Þuriöar til
æviloka.
Magnús og Þuriöur hafa jafnaö búiö.
góöu búi. Húsfreyjan annaöist fyrir sitt
leyti heimiliö meö reglusemi og af kost-
gæfni. Þeim varö fimm barna auöiö —
tveggja sona og þriggja dætra. Eldri
bróöirinn hefur veriö heima hjá foreldr-
unum og er nú aö mestu leyti tekinn við
búrekstrinum. Hin systkinin hafa stofnaö
eigin heimili og eru systurnar búsettar
utan sveitarinnar. Fósturforeldrar
Magnúsar, þau Þorlákur Jónsson og
Sigriöur Eyjólfsdóttir, voru i þessu
heimili til æviloka. Þau náöu háum aldri
og kom það ekki sist í hlut Þuriöar aö
annast þau i ellinni. Þaö geröi hún meö
mikilli nærgætpi.
Þuriöur tók þátt i starfi ungmenna-
félags f sveitinni einkum er hún var á
þrftugsaldri. Hún haföi góöa söngrödd og
heföi getaö gengiö lengra fram á þvi sviöi
en hún gerði.
Bær Magnúsar er i næsta nágrenni við
Hofekirkju. Heimilismönnum þar hefur
lengi veriö falið aö hafa umsjón meö
kirkjunni. Þuriöur mun oft hafa gengið
þar aö verki i þágu safnaðarins áöur en
kirkjuathafnir skyldu fram fara. Og
þeim, er sóttu kirkju eða aöra mannfundi
úr nokkurri fjarlægö, veitti hún oft góöan
beina á heimili sinu.
Eftír aö Þuriöur giftist urðu heimilis-
störfinnær eingöngu viöfangsefni hennar
og þaðan vék hún varía, nema nauösyn-
legt væri. Hátt á fjóröa áratug haföi hún
meö hógværö smekkvlsi og skyldurækni
annast ranninn og-hlúö aö innan húss og
umhverfi bæjarins, en jafnf ramt notið þar
góörar sambúöar viö fjölskylduna. Um
Þuriöi má meö sanni segja: Gleöi
hljóöláts starfs var auöna þin.
Sveitungarnir og aörir vinir eru þakk-
látir fyrir góö kynni viö Þuriöi og fyrir
starfiö, sem hún innti af hendi I byggöar-
laginu. Þeir sakna þess, aö sæti hennar er
autt oröiö. Þaö snertir þó mest og sárast
þá, sem næstir standa: eiginmann, börn
og aöra vandamenn. Þeim er nú vottuö
hugheil samúð. En minningar úm Þuriöi
eru og veröa hugljúfar. ,,1 vitund þinna
vina þaö er skráö, sem vitni þögult ber um
fagra dáö.”
P.Þ.
13