Sunnudagsblaðið - 21.03.1965, Blaðsíða 16

og málmkennt, saltur sjávarþef-
urinn víðsfjarri. Svo strjálaðist
kjarrið, þau voru komin á hæðar-
brún. Botn var horfinn handan við
öxlina að baki þeirra, en milli
trjánna grilltu þau bláa rönd eins
og hafið hefði lyfzt upp til jafns
við þau í tröllslegum krampa.
Þau sneru sér undan þessari sýn
og störðu inn á ókunna landið
framundan.
Heilagur Tómas *
Frh. af bls. 223.
kuflinn, sem hann klæddist hvers-
dagslega, til þess að færa hann í
erkibiskupsskrúðann, sáu þeir sér
til mikillar undrunar, að næst sér
klæddist hann óhreinni hrosshárs-
skyrtu, grófgerðri og morandi í
lús. Og á holdi hans mátti sjá
merki um meinlætalifnað og sjálfs
píslir. Þetta gladdi þá í sorginni,
því að nú þóttust þeir vita, að
hann hefði verið sannlieilagur
maður.
Með dauða sínum hafði Tómas
unið fullnaðarsigur yfir konungin-
um. Þegar fregnin um morð hans
barst út, urðu kristnir menn í öll-
um löndum höggdofa fyrst í stað.
Hinrik konungi II. varð ekki livað
minnst um tíðindin. Hann klædd-
ist í sekk og ösku og lokaði sig inni
í nokkra daga og neitaði að bragða
vott eða þurrt. Síðar, þegar hann
fór að jafna sig, gaf hann sjálfan
sig og ríkið á vald páfa. Hann gat
ekki gert neitt annað, ef hann átti
að geta gert sér vonir uin aö bera
konungsnafn áfram og halda rík-
inu i ætt sinni. Páf^ varð svo mik-
ið um tíðindin, að hann neitaði að
mæla í heila viku og gaf út þá fyr-
irskipun, að enginn Englendingur
skyldi framar fá áheyrn bjá sér.
Þetta efndi hami að sjálfsögðu
ekki, en þegar biskuparnir bann-
færðu reyndu að fá hann til að
létta banninu af, neitaði hann því
lengi vel, en lét þó að lokum und-
an gegn því, að þeir greiddu stór-
fé í sektir.
En það voru ekki aðeíns höfð-
ingjarnir, sem morð Tómasar 'fékk
á. Almúginn dró enga dul á álit
sitt. Strax eftir morðið fóru að
ganga sagnir um kraftaverk í Kant
araborg. Menn sögðu, að fjórum
sinnum hefði verið kveikt á kert-
um af ósýnilegri hendi við morð-
staöinn. Munkur einn við dóm-
kirkjuna hafði séð erkibiskupinn
ganga i fullum skrúða upp að há-
altarinu og syngja þar messu. —
Blind kona hafði snert augu sín
með klút, vættum í blóði hans, og
hafði þegar fengið sýn. Aðrir
höfðu heitið á hann og öðlast bata.
Um leið og þessar sagnir um helgi
Tómasar færðust í aukana, óx
hatur manna á morðingjum hans.
Múgurinn settist um kastala de
Brocs og gerði tilraun til áð ná
honum á sitt vald. Og morðingj-
arnir fjórir, sem í fyrstu höfðu
gumað af verki sínu, urðu að flýja
til Skotlands, og þar tókst þeim
naumlega að komast undan því að
verða hengdir án dóms og laga.
Höfðingjar tólftu aldar áttu til-
tölulega auðvelt með að kúga al-
þýðumenn fjárhagslega, en þeir
gátu ekki virt alþýðutrúna að
vettugi. Og alþýða manna var sann
færð um, að Tómas væri sannheil-
agur guðs dýrlingur. Áður en tvö
ár voru liðin frá morðinu, hafði
páfinn viðurkennt þessa trú og lýst
yfir helgi hans. Helgur dómur
Tómasar í Kantaraborg varð fræg
asti helgidómur í Englandi og
þangað lagði fjöldi pílagríma leið
sína ár hvert. Á tímabili var lieil-
agur Tómas ekki síður vinsæll til
áheita en heilög guðsmóðir sjálf.
Kirkjur helgaðar honum voru
legíó, og átrúnaður á hann barst
til margra landa utan Englands,
meðal annars hingað til lands.
Cosa Nostra
Frh. af bls. 229.
Costello var ekki í vafa um, hver
hefði staðið fyrir þessu tilræði, og
hann fól reyndum fjöldamorð-
ingja, Albert Anastasia, að koma
Genovese fyrir kattarnef. En Ge-
novese var á undan. Morgun einn
sat Anastasia í makindum í rak-
arastofu á hóteli i New York, þeg-
ar maður gekk inn, ’dró fram byssu
og skaut hann til bana.
ÞESSI ÁTÖK vöktu ugg meðal
foringja glæpastarfseminnar í
landinu. Þeir óttuðust, að upp
væri að renna innbyrðisstyrjöld
allra gegn öllum, eins og verið
hafði nokkrum áratugum fyrr, þeg
ar A1 Capone var upp á sitt bezta.
Til þess að koma í veg fyrir slíkt,
voru leiðtogar Cosa Nostra boðaðir
til friðarráðstefnu. Sú ráðstefna
fór fram í húsi eins af þátttakend-
unum í Apalchin, vinsælum ferða
mannabæ í New York-ríki.
Þennan fund sóttu svo margir
menn víðsvegar að úr landinu, að
það vakti grunsemdir. Lögreglu-
þjónn staðarins setti sig óðara í
samband við FBI. Lögreglan kom
á vettvang og umkringdi húsið, og
fundarmenn flúðu í allar áttir.
Margir þeirra voru þó handteknir,
en þá varð alla að láta lausa aftur
fljótlega, því að ekki var hægt að
ákæra þá fyrir að hafa „tekið þátt
í kvöldverðarboði hjá gömlum
vini“.
En Apalchin-ráðstefnan færði
yfirvöldunum heim sanninn um
það, að náin tengsl voru milli
glæpamanna um öll Bandarikin.
Lögreglan fór úr þessu að gefa
meiri gaum að Cosa Nostra eða
Mafíunni sem margir kölluðu, en
áður hafði lögreglan talið, að sagn
irnar um vald þeirrar hreyfingar
væru mjög ýktar og þjóðsagna-
kenndar, eins konar glæpareyfar-
ar, sem ættu ekkert skylt við veru-
leikann. En nú fóru yfirvöldin að
átta sig á, að þau stóðu andspænis
hættulegum og valdamiklum hring
glæpamanna. Um starfsemi þessa
hrings, skipulag hans og meðlimi,
var hins vegar lítið vitað, þar til
Valachi leysti frá skjóðunni.
ATHYGLI MANNA hefur síðustU
árin beinzt mjög að þessum mál-
um. Og nú bendir allt til þess, að
eitthvað verði farið að gera af
hálfu yfirvaldanna. Þingíð vill
láta hefjast handa; það vill láta
hefja stórsókn gegn Cosa Nostra,
og reyna að uppræta þetta glæpa-
mannaveldi, sem hefur ótrúleg og
óhugnanleg tök á öllu fjármálalifi
landsíns og þar með öllu þjóðfé-
lagslífinu.
240 SUNNW>AGSBZ,A» - ALÞÝÐUBLABIÐ