Tíminn - 15.10.1970, Blaðsíða 5

WMMTUDAGUR 15. október 1970
TIMINN
5
MEÐ MORGUN
KAFFINU
— Hver er bezti læknirinn
í 'bænum?
— Jörgensen, þegar hann er
edrú.
— En þá sá næst bezti?
— Jörgensos, þaaar hann er
fullur.
— Borðaðu nú gulrætur. Þær
eru hollar fyrir tennurnar. Hef-
urðu nokkurntíma séð kanínu
með falskar tennur?
— Góðan daginn, læknir. Ég
heiti Abraham Lincoln. Ég er
hræddur um. að konan mín
vilji losna við mig.
— Nú, hvers vegna haldið
þér það?
— Hún er alltaf að biðja
mig að koma í leikhúsið.
Hermaður 67 var búinn að
liggja í sjúkrahúsi í þrjár vik-
ur og hafði liðið dásaml. Nú
beið hann eftir að úrskrifast, en
langaði alls ekkert til þt;3s. Tii
að draga það svolítið, hitaði
hann mælinn upp með eld-
spýtu og það gekk vél í nokkra
daga, en loks kom hjúkrunar-
konan og skipa'ði honum upp
úr rúminu.
— Já, en ég var með hita ...
byrjaði hann.
— Já, 43,6. Þér eruð einfald-
iega látinn. Kistan bíður niðri
í kapellunni.
— Já, en Inga. Hvers vegna eig-
um við að vera að gifta okkur?
Nú er komið sumar, og við get-
um setið liér á bekknum okkar
á hverju kvöldl.
— Minnztu þess, hve margir
milljónamæringar hafa byrjað
scm uppvaskarar.
— Hugsaðu þér, Ijósin í leik-
húsinu fóru í hálftíma.
— Var fóJk ekki hrætt?
— Jú, þau komu aftur.
— Lestarstjóri. Hef ég tima
til að kveðja konuna mína, áð-
ur en lestin fer?
— Það fer nú talsvert eftir
því, hvað þið hafið verið lengi
gift.
DENNI
DÆMALAUSI
— ... þá hrundi stafli af dós-
um og verzlunarstjórinn heimt-
aði að fá að vita, hver ætti mig,
en ég kom ckki upp um þig!
Lazenby var ekki fyrr búinn,
að snúa sér við, en hann var
orðinm heimsfrægur, stöðugt
.umkringdur glæsilegum stú!k-
um. stöðugt að lenda í spenn-
andi ævintýrum — á hvíta tjald
inu.
En upphefðin steig pi.'ti svo
rækilega til höfuðs, að hann
hélt áfram að vera James Bond
í frístu'ndunum — einkaiífinu.
Þetta gekk svo langt, að allir
samstarfsmenn hans fengu
megnustu andúð á honum. Hann
var ósvífinn og frekur, slóst og
drakk og vissi afla hluti betur
en a'ðrir. Hann hagaði sér í fá-
um orðum sagt eins o» hann
ætti all-t og alla skuldlaust.
Þetta hia’Ut að enda með
skelfingu fyrir hina nýkviknuðu
kvikmyndastjörnu, því að þann-
ig er ekki hægt að haga sér ti:
lengdar án þess að koma sér
alls staðar ut úr húsi. Eflir að
hafa rifizl heiftarlcga við kvik-
m y n d a f r am’. ei'ða n d a n n, s e m
Og enn hefur Charles Man-
son, ákærður ásamt þremur
stúíkum fyrir morðið á ieikkon-
unni Sharon Tate, látið til sín
heyra. Ekki er þó neitt nýtt
komið fram í máli hans, he.'dur
beindist athyglin að honum á
ný, er hann gerði tilraun til að
myrða Oider dómara i réttar-
saínum.
Þetta atvikaðist þannig, að
eftir ítrekaðar ávítur dómarans,
en Manson hafði hvað eftir ann-
að haft í frammi hávaða og
tafið þannig störf réttarins,
missti ákærði gjörsamlega vald
á skapi sínu. — Ég ska,’ svo
sannarlega þagga niður í þér,
sagði hann, og leit heiftaraug-
um til dómarans. Og fyrr en
nokkurn varði hafði hann tekið
undir sig heljarmiki'ð stökk,
yfir borð vérjandans, og hafn-
'aðí éndnangur framán við dóm-
arasætið.
Réttarþjónarnir, sem gripu
hann samstundis, áttu fullt í
fangi með að hemja hann, og í
ljós kom, að í hendinni hafði
hann oddhvassan, nýyddaðan
bfýant, sem hann ætlaði a'ð nota
til verknaðarins. Síðar upplýstu
lögfræðingar Mansons, að hann
hefði tvisvar gert tiiraun til að
ráðast á verjanda sinn, Irving
Kanarek, með satnskonar vopni,
þegar honum fannst verjandinn
ekki fara aö óskuni sínum.
Meðan á réttarhöldunum
stendur, er Older dómari undir
stöðugri lögreg.'uvernd, bæði í
réttinum og utan hans.
Þessi myndarlegi maður heit-
ir George Lazenby, þekktur um
allan heim sem James Bond II
Hann var áður ofur venjuiegur
bifvélavirki í heirnalandi sínu,
Ástrafíu, en dag nokkurn var
hann svo heppinn, að kvik-
myndaframleiðandi nokkur
rakst á hann á rakarastofu, og
sannfærðist þegar í stað um að
hann væri einmitt maðurinn,
sem hann vantaði til að leika
James Bond.
reyndi að leiðbeina honum og
gefa góð ráð, sagt einskukenn-
aranum og leiklistarkennaran-
um að fara fjandans til og móðg
að meðleikara sína freklega,
lýsti hann því yfir, að hann
nennti ekki lengur að ieika í
svo bjánalegum myndum og ætl
aði að snúa sér að einhverju,
sem betur hæfði slíkum hæfi-
.’eikamanni.
Lazenby til mestu sfurðu, en
flestum öðrum til- léttis. tók
leikstjórinn hann á orðinu. —
Hann mátti sko hypja sig, og
það sem lengst í burtu.
Og nú býr þessi fyrrverandi
stjarna, þótt skamma stund
stæði, við sult og seyru á fá-
tæk.'egu hóteli í London og
ranglar um strætin í atvinnu-
leit.