Tíminn - 22.12.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Kiistudagur 22. desember l!)72
Tuesday hlýddi brosandi á þessar fortölur. Þegar hinn haföi lokið
máli sinu, handlék hann kassann með umhyggju og greindi frá þvi, að
raddir væru í honum hann hafði meira aö segja sjálfur heyrt þær þótt
hann yrði að viðurkenna, að býsna langt væri siöan. Raddirnar
komu úr kassanum, á þvi lék enginn vafi. Hann mundi svo vel, hvernig
þær hljó»muðu, hann þurfti ekki annað en að loka augunum til aö heyra
þær inni i sinu eigin höfði. Þetta voru burmanskar raddir, enskar og
indverskar, þær sungu og töluðu.og stundum heyrði hann leikin i þvi
lög. Hann gat borið Paterson fyrir þvi, að þetta voru raunverulegar
raddir og þær komu úr mikilli fjarlægð. Þá þurfti vist enginn að efast
um það.
Undir kvöld fór drengurinn leiðar sinnar og hélt þá heldur hirðu-
leysislega á dýrmæta boganum sinum. Vegna samanherpta örsins i
holu augnatóftinni liktist hann mest striösmanni. Heilbrigða augan var
sifellt á verði og virtist sjá alla hluti i einu. Ekkert, sem gerðist i
námunda við hann, gat farið framhjá þvi.
Na'sta dag yfirfór Paterson bilinn vandlega. Meðan hann hreinsaði
kveikjurörog aðgætti blöndunginn, lá Tuesday undir bilnum og smurði
hann. Þvi næst leit Tuesday eftir, hvort loft vantaði i dekkin. Hann var
orðinn mjög laginn við að nota þrýstingsmælinn, sem var i laginu eins
og litill blýanlur. Hringur af brúnum andlitum,uppglenntum augum og
oliubornum hárloppum fylgdist allan daginn með þessum önnum kafna
Tuesday er gekk hjól frá hjóli og bar þrýstingsmælinn að venllunum.
011 hersingin skemmti sér konunglega og hló að litlu málmstönginni,
sem þeyttisl hvæsandi upp, þegar hann stakk kringlótta hausnum á
þrýstingsblýantinunv olan i venllana. Tuesday framkvæmdi verkið
örugglega og af þeirri nákvæmni, sem auðvitað er nauðsynlegt að við-
hafa við svona tæknileg vandamál Þegar hann var seztur á hækjur
sinar lyrir framan eitt hjólið, leit hann lil lofts eins og hann væri að
horla eftir fugli eða einhverju öðru, sem héldi sig hátt uppi yl'ir fjöllun-
um. Börnin litu öll við og horfðu i sömu ált, rýndu upp i sólskinið og
drápu litllinga. 1 þögninni á eflir þessu innskoti stakk Tuesday hausn-
um á þrýstingsmælinum i ventilinn og út spýttist málmstöngin með
sama hvæsandi hljóðinu. Umhverfis hann kvað við innilegur hlátur.
ilann reis brosandi á l'ætur með kæruleysissvip hins veraldarvana
gagnvarl þeim, sem geta skemmt sér við smávægilegustu tækniatriði.
En þegar hann var búinn að ná i loftdæluna breyttist svipurinn. Að
dæla lolti i dekkin var alvarlegt og erfitt verk. Hann skipaði brúna
hringnum umhverl is að hiirla dálitið, til að hann hefði nægilegt rými.
Hannátti fyrirhöndum fyrirferðarmikiðerfiðisverk. Dæla lofti i, mæla
þrýstinginn, dæla meiru lofti i og mæla þrýstinginn aítur, allt þarfnað-
isl þetta ýtrustu nákvæmni. Það var nauðsynlegt að þekkja tölurnar til
að gera þetta rétl. Tuttugu, tuttugu og limm og þrjátiu — Paterson
hafði kennt honum þessar tölur. Þau skildu hvorki upp né niður i öllu
þessu, hörnin, sem lurðu loslin stóðu umhverfis hann og virtust þá og
þegar ætla að skerða nauðsynlegl olnbogarými hans við þetta mikil-
væga og vandasama verkefni.
Mörgum sinnum meðan á þessu slóð, rétti hann úr þreyttu bakinu og
hvildi sig andartak. l>á varpaði hann nokkrum orðum til Patersons á
ensku. Dælan og þrýslingsmælirinn ollu þvi, að hann var í augum
áhorfenda sinna duglegur og útlærður viðgerðarmaöur, en hið undar-
lega, framandi mál.sem þeir Paterson töluðu, breytti honum i næstum
yfirnáttúrlega veru i hugum barnanna.
Þetta gerði Tuesday sér fullkomlega ljóst. Hann brosti sinu breiðasta
og var ánægðari en nokkru sinni fyrr. Ilann vissi, þurlti ekki einu sinni
að alhuga það að alvörugefnu augun umhverfis hann beindust að hon-
um og honum einum.
,,Eilt varahjólið er hér að aftan vinstra megin. Eigum við ekki að
skipla og setja hér það hjól, sem vant er að vera?"
,,Er það mjög slitið?”
,,Já, það er lélegasta varahjólið, Patson.”
„Skiptu þá.”
„Skal gert, Patson! Skipti i hvelli eins og elding! ”
Tuesday reis þunglega upp með karlmannlegu hiröuleysi og fór að
þurrka hendur sinar á grútskitugri tvistdruslu, siðan gckk hann aftur
fyrir bilinn með barnaskarann á hælum sér til að sækja tjakkinn.
Ilann opnaði skoltið, stóð um stund og litaðist um inni i þvi eins og nú
lægi lyrir honum geysilega flókið og torvelt viðfangsefni. Dökku andlit-
in nálguöust meira til að fylgjast með. Hann tók upp skrúflykil vó hann
i hendi sér um stund, en fleygði honum síðan frá sér aftur. Svitann
þurrkaði hann af andlitinu með handarbakinu.
Siðan tók hann tjakkinn út, og hefði ekki meðhöndlað hann af meiri
varkárni, þó hann væri timasprengja. Hann var svo þungur, að á tak-
mörkum var, að hann réði við hann einsamall, en þó tókst honum að
fara með hann á þann hátt að ekki fór á milli mála, hversu vanur hann
var að meðhöndla slika smáhluti.
Á maganum lá hann við að koma tjakknum fyrir á réttum stað undir
bilnum, og hin börnin lágu lika öll á maganum til að missa nú ekki af
neinu. Til aðsjá liktust þau helzt hópi af smágrisum á spena undir biln-
um. Þau ýttu hvert við ööru og fluttu sig um set til að sjá sem bezt, hvað
fram fór i rökkrinu undir bilnum. Þau töluðu saman, hlógu og körpuðu
og þegar Tuesday hafði komið tjakknum fyrir sem honum likaði og
skreið undan til að lyfta bilnum, slógu þau hring um hann.
Aðdáunarhrópið, sem kvað við, þegar hjólin lyftust frá jörðu, sannaöi
Tuesday, að tjakkurinn færði honum stærsta sigurinn. Þrýstingsmælir-
inn hafði bara verið skemmtilegur og spennandi, en tjakkurinn, sem
lyft gat heilum bil, hann hlaut að vera hálfgert gladratæki. Aftur stóð
Tuesday og þurrkaði hendur sinar á skitugu tvistdruslunni. 1 hans aug-
um var þetta stærsta stund dagsins. Hann fann, hvernig hann óx stöð-
ugt i áliti hjá honum og hann naut þess sannarlega.
Börnin vissu áreiðanlega ekki, hvers þau ættu næst að vænta, þegar
Tuesday losaöi hjólkoppinn. Hann hamaðist á rónum undir hjólkoppun-
um og að lokum lyfti hann hjólinu af, velti þvi þangað, sem varahjólið
átti að vera og til allrar hamingju gat hann stýrt því með annarri hendi.
„Tuesday!” hrópaði Paterson.
„Hér, herra Patson.”
„Undir eins og þú ert búinn að skipta um hjól, verður þú að búa til te
handa mér. Hér er heitara en i sjálfu helviti! ”
„Skal gert, Patson! Ég flýti mér eins og i sjálfu helviti! ”
„Þannig máttu ekki tala!”
„Nei, herra Patson.”
Aðdáun áhorlenda jókst ennþá, meðan á þessu stutta samtali stóð.
Tuesday velti nýja hjólinu á sinn stað, lyfti þvi upp á öxulinn, tók siðan
skrúflykilinn aftur og meðhöndlaði hann óþarflega kunnáttusamlega
við að skrúfa rærnar fastar. Honum fannst hann ekki vera drengur
lengur, honum fannst hann vera fulloröinn maður. Með þvi að fá lánað
dálitið af glæsimennsku Patersonsog likja eftir honum, og i krafti þess,
sem Paterson hafði kennt honum, gat hann litið á sig sem fullorðinn
mann og hagað sér samkvæmt þvi. Hann var i geislandi góðu skapi og
sjálfstraustið fór sivaxandi, honum fannst hann hátt yfir hin börnin
hafinn, þessa veslings fáfróðu fjallabúa, sem ekki kunnu nein skil á erf-
1291
Uárétt
I) Tuttugu ára.- 5) Lik,- 7)
Blás -9) Kvendýr,- 11) Borða,-
12) Leit,- 13) Þrep,- 15)
Lóðrétt
1) Brynja,- 2) Gái,- 3) LL,- 4)
Aii - (i.) Baðaði,- 8) Kúa - 10)
ÐÐÐ,- 14) Gor - 15) Ógn,- 17)
Rú,-
llryggur,- Ui) Snæða,- 18) Há-
ir,-
Lóðrétt
1) Ýfa hár - ^Kona- 3) Nes,- 4)
Planta,- (i) Iteitir.- 8) Utan-
húss,- 10) h’rysta,- 14) Virði.-
15) ól,- 17) Grassylla.-
X
Ráðning á gátu nr. 1290
Lárétt
1) Baglar - 5) Alf.- 7) Yki,- 9)
Iða .- 11) Nú,- 12) ÐÐ,- 13)
Jag,- 15) óða,- l(i) Org - 18)
Frúnni,-
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
FÖSTUDAGUR 22.des-
ember
7.00 M orguniitvarp . Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Morgunbæn kl. 7.45.
Morgnnleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Herdis Egilsdóttir les
frumsamið ævinlýr um
jólasveininn með bláa nefið.
Tilkynningar kl. 9.30. Þing-
fréttir kl. 9.45. Létt lög á
milli liða. Spjallað við
bændur kl. 10.05. Morgun-
popp kl. 10.45: Ten years
after leika og syngja. Frétt-
ir kl. 11.00 Tónlistarsagan:
Endurt. þáttur Alla Heimis
Sveinssonar. Tónleikar:
Allred Brendel leikur
Pianósónötu nr. 7 i D-dúr op.
10 nr. 3 eftir Beethoven.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurtregmr.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar
14.15 Við sjoinn.Johann Guð-
mundsson efnaverkfræðing-
ur talar um nýjungar i fisk-
vinnslutækjum (endurt.).
14.30 Siðdcgissagan: „Siðasta
skip suður" eftir Jökul
Jakobsson.Höfundur les (5)
15.00 Miðdegistónleikar:
Sönglög. Liane Jespers
syngur lög eftir Debussy.
DietrichFischer-Dieskau
syngur lög eftir Hugo Wolf.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Tilkynn-
ingar.
16.25 Popphornið
17.10 Lestur úr nýjum barna-
bókum
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.35 Fréttaspcgill
19.45 Þiugsja . Ingólfur
Kristjánsson sér um þátt-
inn.
20.00. Sinfóniskir tónleikar a.
Hljómsveitin Filharmónia
leikur „Fingalshelli”, for-
leik op. 26 eftir Mendels-
sohn,- Otto Klemperer stj. b.
Josef Suk og Tékkneska fil-
harmóniusveitin leika
Fiðlukonsert i g-moll op. 26
eftr Max Bruch; Karel
Ancerl stj. c. Elly Ney og
Filharmóniusveit Berlinar
leika Pianókonsert nr. 2 i B-
dúr eftir Brahms; Max
Fiedler stj.
21.30 „Jesús og Jóhannes skir-
ari", bókarkafli eftir Ilend-
rik Willem van I.oon.Ævar
R. Kvaran flytur eigin þýð-
ingu.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. útvarps-
sagan: „Strandið” eftir
llannes Sigfússon .Eriingur
E. Halidórsson les (10)
22.45 Létt músik á siðkvöldia.
Bengt Hallberg leikur
ásamt félögum. b. Stein
Ingebrigtsen, Inge Lise,
Sverre Faaberg o.fl. syngja
með norskum hljómsveit-
um. c. Iavar og Eivind
Böksle syngja visur eftir
Vilhelm Krag.
23.45 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
illiiilill
Föstudagur
22. desember 1972
20.00 Fréttir
20.25 Veöur og auglýsingar
20.35 Fagur liskur i sjó
Sjávarlifsmynd frá
Bahamaevjum. Þýðandi og
þulur Gvlfi Pálsson.
21.00 Fóstbræður. Brezkur
sakámála- og gaman-
myndaflokkur. Glataöi
sonurinn. Þýðandi Krist-
mann Eiðsson.
21.50 Sjónaukinn Umræðu- og
fréttaskýringaþáttur um
innlend og erlend málefni.
22.50. Dagskrárlok