Tíminn - 12.10.1988, Blaðsíða 14

14 Tíminn
Miðvikudagur 12. október 1988
Umboðsmenn Tímans:
Kaupstaður: Nafn umboðsmanns Heimili Sími
Hafnarfjörður Ragnar Borgþórsson Hamraborg 26 641195
Kópavogur Linda Jónsdóttir Holtagerði 28 45228
Garðabær Ragnar Borgþórsson Hamraborg 26 641195
Keflavík GuðríðurWaage Austurbraut 1 92-12883
Sandgerðl Margrét Magnúsdóttir Hjallagötu 4 92-37771
Njarðvík Kristinn Ingimundarson Faxabraut4 92-13826
Akranes Aðalheiður Malmqvist Dalbraut55 93-11261
Borgarnes Inga Björk Halldórsdóttir Kveldúlfsgata 26 93-71740
Stykklshólmur ErlaLárusdóttir Silfurgötu 25 93-81410
Grundarfjörður Anna Aðalsteinsdóttir Grundargötu 15 93-86604
Helllssandur Ester Friðþjófsdóttir Háarifi 49 93-66629
fsafjörður Jens Markússon Hnífsdalsvegi 10 94-3541
Bolungarvík Kristrún Benediktsdóttir Hafnargötu 115 94-7366
Flateyri Guðrún Kristjánsdóttir Brimnesvegi2 94-7673
Patreksfjörður Ása Þorkelsdóttir Urðargötu 20 94-1503
Bíldudalur HelgaGísladóttir Tjarnarbraut 10 94-2122
Þingeyri Karitas Jónsdóttir Brekkugötu 54 94-8131
Búðardalur Kristiana Guðmundsdóttir Búðarbraut3 93-41447
Hólmavík ElísabetPálsdóttir Borgarbraut 5 95-3132
Hvammstangi Baldur Jessen Kirkjuvegi 95-1368
Blönduós Snorri Bjarnason Urðarbraut 20 95-4581
Skagaströnd Ólafur Bernódusson Bogabraut27 95-4772
Sauðárkrókur Guðrún Kristófersdóttir Barmahlið13 95-5311
Siglufjörður Guðfinna Ingimarsdóttir Hvanneyrarbraut 54 96-71555
Akureyri Jóhannes Þengilsson Kambagerði 4 96-22940
Svalbarðseyri Þröstur Kolbeinsson Svalbarðseyri 96-25016
Ólafsfjörður HelgaJónsdóttir Hrannarbyggð8 96-62308
Reykjahlið lllugiMár Jónsson Helluhraun 15 96-44137
Raufarhöfn Ófeigurl.Gylfason Sólvöllum 96-51258
Þórshöfn Kristinn Jóhannsson Austurvegi 1 96-81157
Egilsstaðir Páll Pétursson Árskógar 13 97-1350
Seyðisfjörður Anna Dóra Árnadóttir Fjarðarbakka 10 97-21467
Neskaupstaður KristínÁrnadóttir Nesbakka16 97-71626
Reyðarfjörður Marinó Sigurbjörnsson Heiðarvegi 12 97-41167
Eskifjörður Þórey Óladóttir Svinaskálahliðl9 97-61367
Fáskrúðsfjörður ÓlafurN. Eiríksson Hlíðargötu8 97-51239
Stöðvarfjörður SvavaG. Magnúsdóttir Undralandi 97-58839
Djúpivogur Óskar Guöjón Karlsson Stapa, Djúpavogi 97-88857
Höfn Ingibjörg Ragnarsdóttir Smárabraut 13 97-81255
Selfoss Margrét Þorvaldsdóttir Skólavöllum 14 98-22317
Hveragerði Lilja Haraldsdóttir Heiðarbrún 51 98-34389
Þorlákshöfn Þórdis Hannesdóttir Lyngberg 13 98-33813
Eyrarbakki ÞórirErlingsson Túngötu 28 98-31198
Stokkseyri Friðrik Einarsson Iragerði6 98-31211
Laugarvatn Halldór Benjam insson Flókalundi 98-61179
Hvolsvöllur Jón ína og Árný Jóna Króktún 17 98-78335
Vík VíðirGylfason Austurveg 27 98-71216
Vestmannaeyjar Marta Jónsdóttir Helgafellsbraut29 98-12192
MINNING
Greipur Kjartan
Kristjánsson
Öllum ættingjum og vinum sem glöddu okkur hjónin
með heimsóknum, gjöfum og skeytum í tilefni 70 ára
afmælis míns, færi ég mínar bestu kveðjur og þakkir.
Skúli Magnússon
Hveratúni.
Fæddur 31. mars 1914
Dáinn 4. október 1988
í dag fer fram útför Greips Kjart-
ans Kristjánssonar, aðalvarðstjóra
frá Fossvogskirkju.
Greipur Kjartan Kristjánsson,
fæddist 31. mars 1914 í Haukadal í
Biskupstungum í Árnessýslu. Sonur
hjónanna Kristjáns Loftssonar og
Guðbjargar Greipsdóttur. Ólst
Greipur upp í foreldrahúsum og
vann við almenn bústörf. Stundaði
nám við íþróttaskólann í Haukadal
hjá Sigurði Greipssyni og við Laug-
arvatnsskólann. Par lagði Greipur
meðal annars rækt við tungumála-
námið sem kom sér vel síðar á
lífsleiðinni.
Árið 1936 flyst Greipur til Reykja-
víkur og sest þar að. Hann vann hjá
verksmiðjunni Framtíðinni um tíma
og var tvær vertíðir í Grindavík hjá
Magnúsi Hafliðasyni útgerðarmanni
og eina vertíð hjá Katli Ólafssyni
útgerðarmanni í Höfnum. Síðan var
hann á togaranum Hafsteini frá
Flateyri) hjá skipstjóranum Alex-
ander Jóhannssyni.
Árið 1938 kvæntist Greipur eftir-
lifandi konu sinni Guðleifu Helga-
dóttur. Pau eignuðust þrjú börn og
gekk Greipur tveimur börnum Guð-
leifar í föðurstað.
Þann 1. mars 1939 hóf Greipur
störf í lögregluliði Reykjavíkur. Var
skipaður þriðji varðstjóri 6. mars
1953 á vakt Pálma Jónssonar og
annar varðstjóri 1958 á vakt Hall-
gríms Jónssonar og varðstjóri 1963 á
sömu vakt. Aðalvarðstjóri varð
Greipur 1. febrúar 1966 og stjórnaði
þá þeirri vakt sem bar nafn hans þar
til hann lét af störfum vegna aldurs
að eigin ósk 1. janúar 1984.
Á starfsferli sínunt í lögregluliðinu
hlotnaðist Greipi ýmsar viðurkenn-
ingar meðal annars heiðurspeningar
BÆKUR

NORSKAR BÆKUR
Reidar Hirsti og
Kaare Espolin Johnson:
Grenselöse mennesker
Gyldendal Norsk Forlag, Oslo 1987
143 bls.
Bók þessi er samansafn greina um
Nordkalotten, sem ýmsir höfundar
hafa skrifað og Reidar Hirsti hjá
norska útvarpinu hefir tekið saman
en Johnson síðan myndskreytt.
Nordkalotten er landsvæði mótsagn-
anna, en á líka hrífandi fegurð og
tröllslega. Það er salt í blóði manna
á þessum slóðum, eins og Reidar
Carlsen lýsir, og rætur Samanna á
geta verið frá bæði Norðurlöndunum
og Rússlandi. Þcir eru þó fyrst og
fremst Samar og meðal þeirra finnast
tröll, eins og Kaare Espolin
Johnson.
Terje Stigen:
i—'edralen
Gyldendal Norsk Forlag, Oslo 1987
163 blaðslður
Þótt Terje Stigen hafi skrifað nær
eina bók á ári, allar götur síðan
1950, og meðal annars verið til-
nefndur til verðlauna Norðurlanda-
ráðs, þá er hann enn í fullum gangi
og sýnir enga afturför.
Bók hans Dómkirkjan gerist í
Þýskalandi á árum upplausnarinnar,
nánar tiltekið vorið 1945. Bæir eru
sprengdir í sandkorn, flóttamanna-
straumurinn liggur til vesturs. Lítill
hópur leitar skjóls í gotneskri dóm-
kirkju, sem vegna einhvers krafta-
verks er aðeins lítið skemmd. Bókin
er í raun dæmisagan um mannkynið
og á mikinn rétt á sér á okkar tímum.
Hans Herbjörnsrud:
HAN - smásögur
Gyldendal Norsk forlag, Oslo 1987
119 blaðsíður
Þetta er þriðja smásögusafn Hans
Herbjörnsrud, en þau fyrri voru:
Vatnsberinn 1948 og Vitni 1979.
í hinum fjórum sögum bókarinnar
er höfundur að leita með persónum
sínum til baka til bernskunnar og
hræðilegra atvika sem þar er að
finna. Persónurnar hafa allar átt
augnablik sannleikans og höfundur-
inn gengur í hringi í kringum þessar
gátur í lífi persóna sinna. Alls konar
geðveikieinkennum er lýst á meist-
aralegan hátt. Afkomandi tatara,
morðingi og rithöfundur eru sögu-
persónur þessara smásagna.
Atle Næss:
Sensommer
Gyldendal Norsk Forlag, Oslo 1987
177 blaðsíður
Ástarævintýri Henrik Ibsens og
Emilie Bardachs er kveikja þessa
skáldverks Atle Næss. Þau áttu sam-
an eitt síðsumar í Gossensass og
hittust aldrei aftur. Hann skrifaði
henni ellefu bréf næsta hálft annað
árið, en hún bjó ógift alla ævi.
Emilie sendi honum samt kveðju
á sjötugsafmælinu, sem hann svaraði
stuttlega:
„Móttakið innilega þökk fyrir bréf
yðar. Sumarið í Gossensass var það
hamingjuríkasta, fegursta í lífi
mínu. Eg voga mér ekki að hugsa
um það - en verð samt alltaf að gera
það. Alltaf.“
Um þetta þema hefir Næss nú
skrifað einstaklega ljúfa ástarsögu,
þar sem hann meðal annars notar
einstakar setningar og tilsvör úr
leikriti Ibsens, Sólnes byggingar-
meistari. Hefir honum tekist að
flétta meistaralega sögu um þetta
ævintýri.
Jon Michelet:
Den flygende brasilianer -
Kjærlighet ved förste treff
Oslo 1987
208 bls.
Tveir heimar - tvær manneskjur,
Nelson frá Rio og hún Hildegun frá
Ósló, hittast í rigningunni að vetrar-
lagi í Holmenkollen. Neisti ástar við
fyrstu sýn tendrast. Allt fer í rugl.
En svo þarf að stokka upp á nýtt og
þá er ástin staðreynd.
Þetta er ef til vill besta unglinga-
ástarsagan sem út kom hjá Gylden-
dal og ein af þeim betri sem Jon
Michelet hefir skrifað.
Paul Leer-Salvesen:
Sen páske
Gyldendal Norsk forlag, Oslo 1987
194 blaðslður
Hið gamla og síunga vandamál
páskanna, svik, samviskubit og líkn,
er höfuðefni bókarinnar. Þremenn-
ingar eru höfuðpersónur bókarinn-
ar, fangelsisprestur, munkur og kap-
elán, ólíkir, en góðir vinir..
„Það er alltaf svartast í sálinni,
rétt áður en ljós dagsins birtist á
himni morgunsins." En ljósið lýsir í
öllum dýrlingasögum, líka í Sen
páske.
Sigurður H. Þorsteinsson
aðalvarðstjóri
frá Margréti Danadrottningu, Olav
Noregskonungi, Carl Gustav Svía-
konungi og Kekkonen Finnlandsfor-
seta.
Það var í janúar 1958 að ég
kynntist heiðursmanninum Greipi
Kristjánssyni þegar ég hóf störf sem
lögregluþjónn í Reykjavík. Þá var
Greipur einn af varðstjórunum í
lögregluliðinu, traustur og sterkur
hlekkur í þeirri keðju sem þá mynd-
aði kjölfestu lögreglunnar. Þeir
menn sem þá voru við störf og í
blóma lífsins voru sem björg úr
hafinu. Þótt á þeim brotnuðu margs
konar erfiðleikar við úrlausnir flók-
inna verkefna æðruðust þeir ekki.
Unnu verkin þegar þau bar að eins
og þeir voru þjálfaðir til af sam-
viskusemi og kostgæfni. Með þess-
um mönnum þjálfuðumst við yngri
mennirnir upp. Það var góður skóli.
Þegar umferðardeildin er stofnuð
árið 1960 skilja leiðir okkar Greips
um tíma, er ég tek til starfa í þeirri
deild. Það er síðan árið 1971 að
atvikin haga því þannig að ég hef
störf í varðsveit Greips sem varð-
stjóri, en hann er þá aðalvarðstjóri
vaktarinnar. Samstarf okkar varð
með þeim ágætum að ég tel að á
betra hafi ekki verið kosið. Greipur
hafði lag á því að fá menn til að
starfa án þess að hafa um það mörg
orð. Laða fram hjá mönnum þann
metnað sem nauðsynlegur er til að
fáguð og öguð vinnubrögð fáist og
menn hafi sjónlínu á þeirri þraut
sem þarf að leysa hverju sinni.
Þó Greipur hafi ekki flíkað því á
vaktinni þá vissi ég að hann iiafði
mikinn metnað til að bera, ekki
aðeins að hann sjálfur stæði sig sem
best hcldur að menn hans gerðu það
einnig. Þetta kom vel fram þegar
vaktirnar háðu hina árlegu keppni í
sundi og skotfimi. Þá hvatti Greipur
sína mcnn og gladdist mjög þcgar
vel gekk en talaði um að nú væri að
standa sig betur næst þá verr gekk.
Þegar litið er yfir liðna tíð er gott
að geta sagt að kynni mín af Greip
voru þau að þar kynntist ég góðum
og vammlausum dreng sem vildi
öðrum vel og mér leið vel í návist
hans.
Ég votta aðstandendum mína
dýpstu samúð.
Magnús Einarsson
aðst.yfirlþj.
Mig langar að minnast frænda
míns Greips Kristjánssonar nokkr-
um orðum. Við lát hans leita á
hugann margar minningar og allar
góðar. Þegar ég sem barn og ungling-
ur fékk að fara til höfuðborgarinnar
hélt ég ævinlega til í Sigtúni 57, hjá
Greipi og Guðleifu, hans góðu konu.
Mér þótti sjálfsagt að búa hjá þeim
og það fannst líka öllum hinum
frænkunum og frændunum sem úti á
landi bjuggu, en gistu f Sigtúni þegar
farið var í bæjarferð. Heimili þeirra
hjóna var því nokkurskonar miðstöð
fjölskyldunnar í Reykjavík. Það
stóð öllum opið og öllum var þar vel
tekið. Eitt sinn sem oftar var ég
stödd hjá þeim, tíu til tólf ára gömul.
Greipur var að fara á vaktina og ég
fékk að vera honum samferða í
bæinn. Ég fylgdist með honum inn á
„stöð“ og litaðist um. Eftir stutta
stund segir hann mér að koma með
sér. Við fórum inn í stórt herbergi
þar sem fyrir voru ótal lögreglu-
menn. Allt í einu skipta þeir sér í
raðir og stillir Greipur mér í eina
þeirra og segir mér að gera nú eins
og hinir. Hófust nú einhvers konar
leikfimiæfingar, að mér fannst, og
reyndi að taka þátt í þeim. Æfingum
þessum lauk jafn skyndilega og þær
hófust. Þarna munu í raun hafa farið
fram vaktaskipti, en ég man enn
hvað ég var vesældarleg, lítil, ljós-
hærð í eldrauðri kápu, innan um alla
þessa stóru svartklæddu menn. En
svona var Greipur, glettinn og dálít-
ið stríðinn. Seinna meir er ég bjó
mín fyrstu búskaparár í kjallaranum
í Sigtúninu, kynntist ég betur hans
góðu kostum. Hann var traustur,
skipti sjaldan skapi og var með
afbrigðum greiðvikinn, alltaf tilbú-
inn að rétta hjálparhönd. Það var
ómetanlegt fyrir okkur hjónin og
Björgu dóttur okkar að eiga svona
góða að á efri hæðinni. Fyrir það og
margt annað vil ég þakka. Og ég veit
að margir fleiri en ég munu að
leiðarlokum kveðja hann með þakk-
látum huga og minnast hans ævin-
lega þegar þeir heyra góðs manns
getið.
Elín Á. Sigurgeirsdóttir
Far þú í fridi,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Hann fæddist í Haukadal í Bisk-
upstungum, 31. mars, 1914, elstur
13 barna hjónanna Kristjáns Lofts-
sonar og Guðbjargar Greipsdóttur.
Við minnumst heimilis frænda
okkar og eiginkonu hans, Guðleifar
Helgadóttur, með einstakri virðingu
og þakklæti, allt frá barnsárum okk-
ar og fram til þessa dags. Þó að
heimsóknum hafi fækkað síðustu
árin stóð heimili þeirra í Sigtúni 57
ævinlega opið fyrir okkur.
Einnig lifir í minningunni er við
bjuggum sem börn í Súgandafirði og
fórum að heimsækja ættingja og vini
í Reykjavík, þá var sama hvort var
að nóttu eða degi, ætíð var Greipur
til staðar á áfangastað. Tók á móti
okkum svöngum og þreyttum og ók
okkur heim tii Guðleifar, sem beið
með góðgerðir fyrir okkur.
Ófáar voru einnig bílferðirnar
með frænda austur að Felli í Bisk-
upstungum, til afa og ömmu.
Þegar fjölskyldan kom saman svo
sem í afmælum sást best hversu vel
Greipur frændi naut sín í fjölmenni.
Þrátt fyrir hægláta framkomu átti
hann auðvelt með að gæða lítil atvik
lífi og hann skildi alltaf kjarnann vel
frá hisminu, bæði í frásögn og
skoðunum. Enda maðurinn vfðles-
inn og fróður. Nú verðum við að
sætta okkur við að róa ekki framar
á þau gjöfulu mið, né heldur rabba
við hann um daginn og veginn og sjá
bregða fyrir kankvíslegu brosi á
andliti hans.
Síðustu æviár sín átti hann við
vanheilsu að stríða, og mætti þeim
erfiðleikum með karlmennsku og
æðruleysi.
Elsku Guðleif og fjölskylda, hjart-
ans samúðarkveðjur.
Kata, Hanna, Soffia, Fjóla,
Guðbjörg, Steinþóra og Rúnar.