Tíminn - 02.12.1995, Blaðsíða 9

Laugardagur 2. desember 1995
9
snemma. Hún dafnaöi vel, sýndi
góð viðbrögð og allt virtist í góðu
lagi," segir Einar.
Loksins heim eftir
ársdvöl í Reykjavík
„Hún var alltaf brosandi og
hörö af sér. Óbilandi seigla,
kraftur og lífsvilji fleytti henni
áfram yfir erfiða hjalla. Hún varð
uppáhald læknanna og starfs-
fólksins á vökudeild Landspítal-
ans, var litla prinsessan á deild-
inni. Hún þekkti okkur fljótlega
og brást alltaf við þegar við kom-
um," segir Lóa. Einar segir að
þetta hafi skipt sköpum, þ.e.
hversu mikið þau voru hjá
henni. Hann bætir við, með þó
nokkru stolti, að þetta hafi verið
ansi mikil pabbastelpa. í febrúar
fór hann t.d. til Eyja í 5 vikur til
að vinna í loðnufrystingu. Þegar
Einar kom aftur á vökudeildina
eftir allan þenna tíma, þekkti
stelpan pabba sinn strax og fagri-
aði honum innilega.
Eftir 11 mánaða dvöl á sjúkra-
húsinu fékk stelpan, sem hafði
fengið nafnið Aníta, að fara
heim með foreldrum sínum. Var
þetta stór stund þann 22. júlí sl.
Aníta fékk að vísu bara að dvelja
í nokkra tíma í einu til að byrja
meö í litlu íbúðinni sem foreldr-
ar hennar höfðu leigt. Hún var
útskrifuð af vökudeildinni 7. ág-
úst sl., en þurfti að fara inn aftur
þegar hún fékk í eyrun. Lóa og
Einar þurftu að fara með Anítu
vikulega í skoðun til að byrja
meö og þurfa enn að halda
henni að mestu innandyra.
Og loks eftir rúmlega árs dvöl í
Reykjavík kom öll fjölskyldan
aftur til Eyja þann 8. september
sl. og þá var hátíð í bæ. En tæp-
um tveimur vikum seinna kom
bakslag. Aníta þyngdist ekkert og
hélt illa niðri því sem fór ofan í
hana. Þau fóru með hana á
Landspítalann og þar var hún í
þrjár vikur þangað til hún fékk
að fara aftur heim til Eyja. Lóa
segir ab Aníta sé dugleg að
borba, en á enn erfitt með að
halda því niðri. Þess vegna þyng-
ist hún hægt. í dag er Aníta um
6 kg, en bróðir hennar, Brynjar,
tæp 10 kg. Hann er mjög dugleg-
ur, farinn að ganga og unir sér
vel. Foreldrarnir eru sammála
um ab tvíburarnir séu mjög geð-
góðir og lítið þurfi til að gleðja
þau bæbi. Aníta og Brynjar eru
nú fyrst að venjast hvort öbru,
enda voru þau aðskilin fyrsta ár-
ið. Aníta vill reyndar sem
minnst af Brynjari vita og lætur
vita svo um munar þegar hann
er að príla yfir hana. Aníta er far-
in ab geta setiö aöeins uppi, en á
langt í land með að ná bróbur
sínum í þroska og líkamsburði.
Hún er seinþroska, en á að ná
jafnöldrum sínum. Læknar í
Reykjavík og Eyjum fylgjast vel
með framþróun og þroska Anítu
og til ab mynda hringdi næring-
arfræðingur úr Reykjavík í Lóu
meban á viðtalinu stób til að fá
upplýsingar og fylgjast meb. An-
ítu er sérstaklega sárt saknab á
vökudeild Landspítalans, en eng-
inn hefur dvalið þar lengur,
hvorki fyrr né síðar. Fyrirburar,
sem fá lungnasjúkdóm, útskrif-
ast yfirleitt ekki að fullu fyrr en
um fjögurra ára aldur.
Vilja ekki kvarta
Mjög aðdáunarvert er ab
hlusta á Einar og Lóu segja frá
•lífsreynslu sinni. í viðtalinu
kvörtuðu þau aldrei yfir nokkr-
um sköpuðum hlut, heldur tóku
því sem verða vildi. „Við sáum
ýmislegt sorglegt á vökudeild
Landspítalans og þess vegna datt
okkur aldrei í hug ab fara að
kvarta. Það var t.d. annar fyrir-
buri, sem var jafn slæmt tilfelli
og hjá Anítu, sem læknarnir mið-
uðu mikið vib. Þetta munu vera
tvö verstu tilfellin sem læknar
hafa séð. Hinn fyrirburinn var
nokkrum mánuðum eldri en An-
íta og virtist vera kominn á rétta
braut. En hann dó 9 mánaða
gamall og það var mikið áfall fyr-
ir okkur. í raun og veru höfðum
við engan tíma til að velta okkur
upp úr veikindum Anítu eða
hversu hún átti bágt, því við
höfðum nóg að gera með Brynj-
ar. Ég hugsaði sem minnst um
sjálfan mig, heldur var fyrst og
fremst þakklátur fyrir hversu vel
gekk þrátt fyrir allt," segir Einar.
Þegar Lóa fór upphaflega í
skoðun til Reykjavíkur eftir 24
vikna meðgöngu fyrir rúmu ári,
átti það að vera í nokkra daga. En
Reykjavíkurdvölin varb rúmlega
eitt ár með tilheyrandi röskun á
fjölskylduhögum.
Einar hefur alla tíð verið sjó-
maður og var í góðu plássi á Ag-
ústu Haraldsdóttur VE. Hann fór
strax til Reykjavíkur. Elsti strák-
urinn, Ágúst Sævar, varð eftir hjá
ömmu sinni í Eyjum, en sá næst-
elsti, Sigþór, var með foreldrum
sínum í Reykjavík. „í raun og
veru bitnaði þetta mest á þeim
bræðrum, sérstaklega Ágústi Sæv-
ari, því hann var allan síbasta
vetur í Eyjum á meðan við vor-
um í Reykjavík," segir Lóa.
Einar hætti á sjónum og fékk
vinnu í löndunargenginu í
Reykjavík. Hún var nokkuð stop-
ul, en gaf vel af sér. En miðað við
sjómennskuna hrundu tekjurnar
niður í ekki neitt og viðbrigðin
voru því mikil. Aldrei kom annab
til greina en að Einar yrði í
Reykjavík, þrátt fyrir tekjumiss-
inn, og Lóa segist aldrei hafa haft
það af ab vera ein í Reykjavík.
Lóa og Einar reyndu að vera
sem mest hjá Anítu á vökudeild-
inni og Brynjar fékk einnig oft að
koma með. Þau gefa starfsfólki
vökudeildarinnar hæstu ein-
kunn. Starfsfólkið vinni frábært
og óeigingjarnt starf, þrátt fyrir
mikil þrengsli.
Aníta er í dag eins og við-
kvæmt postulín. Ekkert má út af
bregöa, augnabliks kæruleysi get-
ur boðið hættunni heim. Hún er
t.d. mjög viðkvæm fyrir breyting-
um í andrúmslofti. Ekki má
reykja í nálægð Anítu og hún
þolir ilia að vera í bíl, ef bílar í
grennd menga mikið. Sérstaklega
er hún viðkvæm fyrir dieselbíl-
um. Þau fara sem minnst með
hana út og í dag verður ab gefa
henni að borða á klukkutíma
fresti til þess að venja hana við
að borða, því oftar en ekki ælir
hún öllu sem henni er gefið og
því þyngist hún ekki nóg. Hjarta-
gallinn læknaðist af sjálfu sér
meb auknum þroska og gatið á
milli hjartahólfanna er ekki
stærra en nálarauga í dag.
Einar og Lóa segjast hafa fund-
ið fyrir mjög góðum stuðningi
meðal bæjarbúa og eru þakklát
fyrir það. Fólk hefði verið ab
spyrja ættingja og vini af hlýhug,
ekki af einskærri forvitni. Einnig
hefði fólk, sem þau þekktu ekki
neitt, spjaliað við þau og þeim
þótti vænt um það. Þau eru sam-
mála um að ef tvíburarnir hefðu
veriö fyrstu börn þeirra, hefðu
veikindi Anítu tekið miklu meira
og allt öbruvísi á þau. Þau áttu
tvo eldri stráka fyrir og svo
Brynjar og því nóg ab hugsa um
og gera.
Að lokum vildu Einar og Lóa
koma á framfæri kæru þakklæti
til allra þeirra, sem hafa reynst
þeim svo frábærlega vel síðastlið-
ib ár. Sérstaklega hefur reynt á
ömmurnar að passa Ágúst Sævar
og Sigþór.
Aníta fær svo sinn sopa, sem
fer allur upp úr henni aftur. Það
er nóg að gera, þótt það versta sé
yfirstaðið. Og ekki kvarta foreldr-
arnir nema síður sé.
Sambandsstjórn ASI:
Krefst viðræöna um
skipan starfsþjálfunar
Sambandstjórn ASÍ krefst þess
ab starfsþjálfunarnemar fái
laun fyrir vinnu sína og þegar
verði teknar upp vibræbur
vib verkalýðshreyfinguna um
framtíðarskipan starfsþjálf-
unar í starfsnámi sem fellur
utan löggiltra iðngreina.
Þetta kemur m.a. fram í harð-
orði ályktun sambandsstjórnar
þar sem fordæmd er „ódrengi-
leg árás" heilbrigðisyfirvalda og
einhliða ákvörðun þeirra að
svipta starfsþjálfunarnema 50
þús. króna launum fyrir fullt
vinnuframlag.
I ályktuninni er einnig bent á
að þessi ákvörðun um launa-
sviptingu starfsþjálfunarnema
er tekin samhliða því að „heil-
brigðisráðherra og æðstu emb-
ættismenn ríkisins taka við tug-
þúsunda launahækkun." Sam-
bandsstjórnin telur að þetta lýsi
vel ástandinu á vinnumarkaði
svo ekki sé minnst á yfirlýsing-
ar heilbrigðisráðherra og stjórn-
ar ríkisspítala „að tekist hafi að
ná launakostnaði niður," eins
og segir í ályktun sambands-
stjórnar ASÍ.
-grh
Vífilfell framleiöir átappaö létt-kolsýrt vatn undir
merkjum Coca Cola Company:
Mikil viðurkenning
á sérstöðu ísl. vatns
Vífilfell hf. hefur selt The
Coca Cola Company vöru-
merkib Blátopp og er varan
því framleidd undir merkum
þessa alþjóblega gosdrykkja-
framleiðenda. Fá dæmi munu
vera af samningum sem þess-
um og er Iitið á hann sem
mikla viburkenningu á sér-
stöbu íslensks vatns, auk þess
sem samningurinn er talinn
geta skapað mikla möguleika
á markaðsetningu íslensks
vatns á alþjóðavettvangi.
í tilkynningu frá Vífilfelli
kemur m.a. fram að mikil og
ört vaxandi eftirspurn hefur
verib eftir átöppuðu létt-kol-
sýrðu íslensku lindarvatni sem
framleitt hefur undir vöru-
merkinu Blátoppur frá 1993.
Ástæða þess er sögð vera aukin
vitund neytenda um heilsu-
samlegt líferni.
Áhugi bandaríska gosdrykkja-
risans á þessari framleibslu á ís-
lenska lindarvatninu má rekja
til legu landsins, hreinnar nátt-
úru og árangurs Vífilfells við
framleiðslu og sölu drykkjar-
vara. En fyrirtækið hefur á síð-
ustu tveimur árum unnið til
gæðaverðlauna innan samtaka
Coca Coia, en miðað við höfða-
tölu drekka íslendingar alla
þjóba mest af Coke.
Áhugi bandaríska gosdrykkja-
risans á vörumerkinu Blátoppi
vaknaði í framhaldi af viða-
miklu markaðs- og vöruþróun-
arátaki sem Vífilfell réðst í til
að kanna afstööu neytenda til
vörunýjunga á þessu sviði. En
undir vörumerkinu Blátoppi
eru framleiddar fjórar mismun-
andi bragðtegundir. Þetta þró-
unarferöli hefur staöið yfir í eitt
ár og er framkvæmt eftir
ströngustu gæðastöðlum Coca
Cola. -grh
Dugur og framkvœmdasemi Carls
Christians Rafns verbur seint full-
metin fyrir íslensk frœbi á 19. öld.
Þjóöarbókhlaöa:
Carl Christian
Rafn 200 ára
200 ár eru liðin frá fæbingu
stofnanda Landsbókasafnsins,
Carls Christians Rafns. Af því til-
efni verbur opnub sýning í Þjób-
arbókhlöbunni í dag en á henni
eru handrit, bréf, prentub rit og
myndir sem tengjast sögu Rafns.
Rafn fæddist árið 1795 á Fjóni.
Hann lauk herþjónustu og lögfræði
ungur ab árum en hugur hans var
þó allur á norrænum eða íslensk-
um fornfræðum og útgáfu á þeim.
Hann beitti sér fyrir stofnun „stift-
isbókasafns" í Reykjavík árib 1818
sem síðar hlaut nafnið Landsbóka-
safn. Vann hann af mikilli elju að
vexti og vibgangi þess allt til
dauðadags árið 1864.
Rafn var einn aðalhvatamaður
ab stofnun Hins norræna forn-
fræðafélags í Kaupmannahöfn árið
1825. Helstu samstarfsmenn hans
þar voru m.a. ýmsir þjóðkunnir ís-
lendingar, svo sem Finnur Magn-
ússon, Jón Sigurðsson og Svein-
björn Egilsson. Félagið gaf út fjölda
íslenskra sagna og fræðirita m.a.
Fornmannasögur í 12 bindum og
Fornaldarsögur Norðurlanda í
þremur bindum.
Ný kvenfataverslun viö
Skólavöröustíg:
Verslunin
Hennar
með amer-
íska tísku
Jóhanna Guönadóttir opnaði ný-
lega kvenfataverslun að Skóla-
vörðustíg 6B, gegnt Iðnaðar-
mannahúsinu. Verslunin heitir
Verslunin Hennar. í nýju búð-
inni er boðið upp á tískufatnað
frá Bandaríkjunum, meðal ann-
ars frá Evan Picone og Jones New
York. Á myndinni sýnir Jóhanna
sneisafulla rekka af nýupptekn-
um vörum að vestan. ■
m' ----------

Halaleikhópurinn:
Túskildingsóperan
Die Dreigroschenoper eba Tú-
skildingsóperan sem Bertolt
Brecht skrifaöi árið 1928
verbur frumsýnd hjá Hala-
leikhópnum laugardaginn 2.
des.
Halaleikhópurinn er skipabur
áhugafólki og hefur nú starfab í
fimm ár undir kjörorðinu: Leik-
list fyrir alla.
Um 30 manns taka þátt í sýn-
ingunni, fatlaðir og ófatlaðir,
undir leikstjórn Þorsteins Guð-
mundssonar leikara.
Túskildingsóperan var fyrst
flutt í Berlín árið 1928 en hún
er unnin upp úr Betlaraóper-
unni eftir John Gay sem skrifuð
var tveimur öldum fyrr. Báðar
fjalla þær um almúga og undir-
málsfólk en Brecht velur sinni
óperu annað sögusvið, Lundúni
um síðustu aldamót. Tímaleysi
ríkir hins vegar í uppfærslu
Halaleikhópsins. Tónlistin í
sýningunni er mörgum kunn
en hún er eftir Kurt Weill.
Sýningar verða í Halanum,
Hátúni 12 (Sjálfsbjargarhús-
inu). ■