Morgunblaðið - 16.06.2006, Blaðsíða 10

100. LANDSLEIKUR KVENNA
10 D FÖSTUDAGUR 16. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
ÁSGERÐUR H. Ingibergs-
dóttir lék með landsliðnu á
árunum 1995–2002. Hún seg-
ir að allir landsleikir sem
hún hafi leikið séu minn-
isstæðir, hver á sinn hátt. Þó
telur hún að minnisstæðasta
landsliðsferðin hafi verið
farin til Úkraínu árið 1999.
„Við flugum með rússnesku
flugfélagi þar sem flugmað-
urinn var vel kenndur, alla-
vega angaði hann af vodka. Í
flugferðinni var boðið upp á
drykki en það var súrt vatn
og önnur flottheit eftir því.
Þetta var svakaleg flugferð
og klósettin á flugvellinum
voru með góðri holu sem
hægt var að létta af sér í.
Við hliðina á holunni var
strákústur fullur af … já,
„mannara“. Þetta gleymist
ekki og situr fast í minning-
unni,“ segir Ásgerður og
spáir því að íslenska lands-
liðið muni sigra í riðli sínum
og komast á HM árið 2007.
Aðspurð um helstu breyt-
inguna á kvennafótbolta á Ís-
landi frá því hún lék með
landsliðinu segir Ásgerður
að mesti munurinn sé að-
staðan. „Það er frábært að
allar þessar hallir skuli vera
komnar. Ekkert nema já-
kvætt og gott um það að
segja. Gæðin verða þar af
leiðandi miklu betri og
meiri. Við þurfum að gæta
vel að því að halda vel utan
um unga og efnilega leik-
menn, gefa þeim tækifæri og
muna að þeir verða betri af
því að spila upp fyrir sig og
með sér reyndari leik-
mönnum.“
Morgunblaðinu lék forvitni
á að vita hvaða leikmönnum
Ásgerði þótti best að leika
með í landsliðinu og hvaða
mótherjar hefðu verið henni
erfiðastir: „Bestu leikmenn
sem ég lék með í landsliðinu
voru þær Rakel Ögmunds-
dóttir og Ásthildur Helga-
dóttir. Erfiðasti mótherjinn
var án nokkurs vafa þýska
drottningin Birgit Prinz, því-
líkur jaxl!“
Kenndur
flugmaður
um borð
ELLERT B. Schram var
formaður Knattspyrnu-
sambands Íslands í 16 ár
og hlaut m.a. heiðurskross
KSÍ 1989. Hann var for-
maður þegar hlé var gert á
leikjum kvennalandsliðsins
1987–1992. „Það var þurrð
hjá sambandinu á þessum
árum, engir peningar til
og það þurfti að skera nið-
ur og því var kvennalands-
liðið lagt niður. Það var
ekki það eina sem var lagt
niður, heldur líka ung-
lingalandsliðin. Þetta var
ekki gert af kvenfyrirlitn-
ingu, þvert á móti. Ég fór
af stað með þetta landslið
sem lék fyrsta leikinn í
Skotlandi. Þetta var ósköp
leiðinlegt en varð því mið-
ur að vera svona,“ segir
Ellert, sem einnig var for-
seti ÍSÍ til 14 ára, en þar
lét hann nýverið af störf-
um.
Peninga-
leysi olli
hléinu
Eftir Írisi Björk Eysteinsdóttur
Þetta var hörkuleikur. Við töpuð-um leiknum 2-1 og þær skoruðu
sigurmarkið rétt fyrir leikslok með
skoti frá vítateig. Ég gerði ekki til-
raun til að verja enda fannst mér
boltinn vera svo rosalega langt frá
mér. Veðrið á meðan á leiknum stóð
var æðislegt og fjölmargir áhorfend-
ur. Það léku margir góðir leikmenn
með landsliðinu á þessum tíma og
þær voru allar skemmtilegir félagar.
Ef ég verð að velja eina sem besta
liðsfélagann þá verð ég að segja
Vanda Sigurgeirsdóttir því ég er svo
varnarsinnuð,“ segir Steindóra og
svarar aðspurð að hún myndi ekki
breyta neinu í skipulagi kvennabolt-
ans. „Félögin verða að vera vakandi
og vanda sig í störfum sínum. Þau
verða að ráða hæfa þjálfara fyrir
stelpurnar okkar til að hámarka ár-
angurinn. Mér finnst deildin vera
orðin miklu ójafnari en hún var þegar
ég var að spila. Bestu leikmennirnir
hópast allir í sama liðið. Kannski er
þetta þróun út af Evrópukeppni fé-
lagsliða? Þær raddir heyrðust að
Breiðablik ætlaði að verða Evrópu-
meistari í næstu keppni. En ég minni
á að það þarf meira en samansafn af
stjörnum til að búa til gott lið!“
Lyfjapróf á Englandi
Steindóra segist seint gleyma
landsliðsferð til Englands í maí-
mánuði 1992. „Ég og Guðrún Jóna
Kristjánsdóttir vorum teknar í lyfja-
próf eftir leikinn. Það var um 20 stiga
hiti meðan á leiknum stóð og ég var
búin að drekka vel af vatni í leiknum.
Þegar leiknum lauk var ég alveg í
spreng og átti frekar auðvelt með að
pissa í glas með ókunna konu klessta
upp við mig. Þegar ég var búin fór ég
í sturtu og svo í sameiginlegan mat
með leikmönnum og aðstoðarfólki.
Þegar þessu var svo lokið var Guðrún
Jóna ekki ennþá komin úr lyfjapróf-
inu en hún kom svo fljótlega eftir
þetta. Hún hafði ekki átt eins auðvelt
með að losa þvag og ég og var í þenn-
an óratíma! Ég man ekki hvað hún
sagðist hafa drukkið mikið af vökva
þarna … það var alveg ótrúlegt
magn.“
Þess má geta að þjálfarar lands-
liðsins á þessum tíma voru þeir
Steinn Helgason, faðir Steindóru, og
Sigurður Hannesson, sem þarna var
að þjálfa liðið í annað sinn.
Landsliðið þarf meira en
samansafn af stjörnum
STEINDÓRA Steinsdóttir varði mark Íslands í 6 landsleikjum á ár-
unum 1992–1993. Hún varð margfaldur Íslandsmeistari með ÍA á
sínum tíma og aðspurð um skemmtilegasta leikinn sem hún lék
með landsliðinu nefnir hún leikinn gegn Englandi á Kópavogsvelli
hinn 19. júlí 1992.
Steinn Helgason, fyrrverandi landsliðsþjálfari, sést hér með
dætrum sínum – landsliðskonunum Steindóru og Írisi.
Eftir Ingibjörgu Hinriksdóttur
Ég er ekkert að skammast út í þásem mæta á völlinn en það er
leiðinlegt að sjá alltaf þessa sömu
tíu uppi í stúku. Mér þætti einnig
gaman að sjá fleiri dómara sem
dæma í Landsbankadeild karla
dæma hjá okkur stúlkunum.“
Hrefna segir að eftirminnileg-
ustu leikirnir sem hún tók þátt í
hafi verið 10:0-leikurinn gegn Pól-
landi hér heima og 1:1-jafntefli í
Rússlandi. „Ferðin til Rússlands
var sérlega eftirminnileg og þá ekki
síst fyrir þær sakir að á hótelinu
höfðu nokkrar gleðikonur aðstöðu
og þær hringdu gjarnan í Úlfar
Hinriksson aðstoðarlandsliðsþjálf-
ara og fleiri karla sem voru í ferð-
inni og buðu fram þjónustu sína
fyrir 1.000 íslenskar krónur. Þessar
ágætu konur voru á öllum aldri og
við skemmtum okkur konunglega
við að fylgjast með þeim að störf-
um!“
Hrefna efast ekki um að íslenska
kvennalandsliðið muni komast í úr-
slit stórmóts, til þess sé liðið ein-
faldlega nógu sterkt. Hún á erfitt
með að gera upp við sig hver lands-
liðskvennanna sem hún lék með
hafi verið besti samherjinn. „Ég get
nefnt Laufeyju Ólafsdóttur, Olgu
Færseth, Emblu S. Grétarsdóttur,
Eddu Garðarsdóttur og Maríu
Ágústsdóttur, þær voru og eru allar
frábærar. Hvað varðar mótherjana
þá á ég erfitt um vik því ég veit
ekkert hvað þessar kellingar
heita!“
Hrefna vill sjá konur fjölmenna
HREFNA Huld Jóhannesdóttir lék með íslenska kvennalandsliðinu
10 landsleiki á árunum 2000–2005 og skoraði í þeim þrjú mörk. Hún
tekur það fram að það sé ekki ýkja langt síðan hún lagði skóna á
hilluna en þó sé nokkur breyting á viðhorfi almennings til kvenna-
knattspyrnunnar. „Það þótti ekkert sérstaklega flott að vera stelpa
í fótbolta þegar maður var að byrja en í dag þykir það hrikalega
svalt,“ segir Hrefna og bætir við að hún vilji sjá fleira fólk á vellinum
– að konur, sem aðrir knattspyrnuunnendur, fjölmenni á völlinn.
Hrefna Huld Jóhannesdóttir
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Íslensku landsliðskonurnar Margrét Ólafsdóttir, Olga Færseth, Helga Ósk Hannesdóttir, Laufey Ólafsdóttir, Íris Sæmundsdóttir,
Guðlaug Jónsdóttir og Rakel Ögmundsdóttir ganga af leikvelli, eftir óvænt tap fyrir Úkraínu á Laugardalsvellinum.