Morgunblaðið - 18.06.2007, Blaðsíða 31
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. JÚNÍ 2007 31
Atvinnuauglýsingar
Verkamenn óskast
Mótás hf., byggingarfélag, óskar eftir verk-
amönnum til framtíðarstarfa.
Nánari upplýsingar veittar á skrifstofu
félagsins, Stangarhyl 5, Reykjavík eða í
síma 567 0765.
Húsnæði í boði
Glæsileg útsýnisíbúð
á Seltjarnarnesi
Til sölu glæsileg útsýnisíbúð á fjórðu hæð við
Austurströnd 6 á Seltjarnarnesi. Stærð íbúðar
er rúmir 100 fm en að auki fylgir henni 23,8 fm
stæði í bílskýli, geymsla og sameiginlegt
þvottahús á hæð.
Ásett verð er 31,5 m.
Allar nánari upplýsingar veitir Ólafur hjá
Lögmannsstofu Árna Ármanns Árnasonar í
síma 697 3379.
Lögmannsstofa Árna Ármanns Árnasonar ehf., Skúlagötu 30,
101 Reykjavík, s. 551 1348, netfang: logmannsstofa-aaa@simnet.is
Raðauglýsingar
Næstu útdrættir fara fram
21. júní & 28. júní 2007
Heimasíða á Interneti:
www.das.is
Elsku besta lang-
amma.
Takk fyrir allan tím-
ann sem við áttum saman og takk
fyrir að kenna mér að spila, það var
alltaf jafngaman þegar ég vann þig
þegar við spiluðum „fant“.
Það var alltaf svo gaman að koma
til þín og stundum bökuðum við
pönnukökur saman og fengum okkur
heitt kakó. Ég ætla að geyma vel all-
ar hosurnar og alla vettlingana sem
þú prjónaðir og gafst mér.
Ég vona að þér líði vel hjá Guði.
Ég elska þig og sakna þín.
Þín
Jasmín Ásta Óladóttir
Elsku Óla.
Ég trúi því ekki að þú skulir vera
farin frá okkur. Þetta gerðist allt svo
snöggt. Þú varst alltaf svo hress og
kát og það var alltaf svo gott að koma
til þín. Ég hitti þig fyrst fyrir rúmum
10 árum þegar ég fór að vera með
honum Óla Rúnari, ömmustráknum
þínum. Þú varst alltaf svo glæsileg til
fara og það var alltaf svo gaman að
spjalla við þig um heima og geima.
Það var svo gaman hvað þú og Jas-
mín Ásta, dóttir okkar Óla, voruð
miklar vinkonur. Hún naut þess í
botn að fá að fara til þín eftir leik-
skólann og spila við þig og fá heitt
kakó. Það eru nú sennilega ekki
mörg 5 ára börn sem kunna að spila
Rommý, en þú kenndir henni það og
það mun aldrei gleymast. Ég man
sérstaklega eftir einu atviki þegar ég
kom að sækja Jasmín Ástu, en hún
hafði verið hjá þér því ég var í skól-
anum. Þá var hún búin að búa til hús
á miðju stofugólfinu. Hún var með
alla stólana þína, alla púðana og
teppi og ég veit ekki hvað og hvað.
Svo var hún búin að dreifa úr 2 spila-
stokkum inni í „húsinu“, því það voru
flísarnar! Þú varst nú ekki mikið að
kippa þér upp við þetta, það var nú
vel hægt að laga til á eftir. Svona
varst þú, það var alltaf allt ekkert
mál.
Það var gott að þú fékkst að kynn-
ast honum Eyjólfi Snæ, litla lang-
ömmustráknum þínum, ég man hvað
þú varst glöð þegar hann var skírður
Eyjólfur, eins og strákurinn þinn.
Leitt að þið fenguð ekki meiri tíma
saman.
Í dag kveð ég þig með söknuði,
elsku Óla mín, minningin um þig
mun lifa áfram í hjörtum okkar.
Guð geymi þig.
Ragnhildur Hauksdóttir.
Jæja, þá er komið að því sem ég
hélt að langt væri í, að skrifa minn-
ingargrein um hana ömmu mína,
Ólöfu Ólafsdóttur (ömmu á Selfossi).
Ömmu kvaddi ég fyrir 3 vikum á
laugardegi við hestaheilsu og þá var
hún á leið í aðgerð sem átti ekki að
vera mjög stór. Hún talaði mikið um
það sem átti að gera í framtíðinni og
var ekki á henni að heyra að hún
væri að yfirgefa hið jarðneska líf á
næstu árum, en ég hafði alltaf trúað
því að hún amma á Selfossi yrði alla-
vega 100 ára en því miður rætist það
ekki og því sit ég núna við skriftir.
Það eru mikið margar minningar
sem fara í gegnum huga manns á
svona stundu og það er margt sem
maður minnist frá Tryggvagötu 12
þar sem amma bjó lengst af. Eina
frábæra minningu á ég af mörgum,
þetta var rétt eftir að afi Kristmund-
ur lést, amma hafði þá tekið við öllum
garðverkunum sem hann hafði haft á
sínum snærum og að sjálfsögðu hafði
hún sett niður kartöflur um vorið í
einhverja 30 fermetra og nú var
komið haust og það átti að fara að
Ólöf Ólafsdóttir
✝ Ólöf Ólafsdóttirfæddist á Syðra-
Velli í Gaulverja-
bæjarhreppi 19. júlí
1921. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 2. júní
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Selfosskirkju 11.
júní.
taka upp. Amma
hringir í mig að kvöldi,
ég var sennilega þá
svona 10 ára og biður
hún mig að koma í
fyrramálið og taka upp
með sér kartöflurnar.
Ekkert mál, ég mæti
svo um kl. 8.30 og viti
menn, þá er amma
nánast búin, sú gamla
hafði ekkert getað sof-
ið um nóttina og dreif
sig bara á fætur kl. 6
og vildi bara drífa
þetta af, ekkert hangs
neitt, enda mikill drifkraftur í henni.
Þetta var alveg lýsandi fyrir hana,
drífa hlutina áfram, ekkert hangs, og
alltaf á jólum þegar hún var í mat hjá
okkur úti í Lóurima eða í Sóltúni þá
hringdi ég í hana og sagðist sækja
hana kl. 17, þá hringdi hún alltaf rétt
fyrir og spurði hvar maður væri –
hún vildi drífa hlutina áfram.
Amma, við eigum eftir að sakna
þín svo mikið, það verða erfið jól sem
ganga í garð næst þegar þú verður
ekki við borðið með okkur og sætið
þitt verður autt, þá verður maður
bara að hugsa um allar stundirnar
með þér í gegnum árin.
Guð geymi þig, elsku amma.
Þinn
Óli Rúnar.
Elsku amma mín.
Ekki bjóst ég nú við því að ég
þyrfti að skrifa minningargrein um
þig fyrr en eftir nokkur ár en þegar
ég settist niður kom fullt af minn-
ingum í hugann. Alltaf þegar ég kom
í heimsókn þegar ég var yngri þá
spiluðum við. Þú kenndir mér að
spila ólsen, ólsen og rommí og leyfðir
mér nú oftast að vinna. Einnig
kenndir þú mér að spila vist og mikið
var gaman að fá að spila við þig,
Önnu og Halldóru. Þú kenndir mér
að búa til pönnukökur og í gamla
daga bökuðum við mjög mikið af
þeim. Þá sat ég uppi á borði og bjó til
deigið en þú bjóst kökurnar til. Þeg-
ar ég varð eldri þá fékk ég að gera
þær sjálf og þá var ég ofsalega mont-
in þegar þær urðu flottar. Mér
fannst það frábært.
Þegar ég var 6 ára kenndir þú mér
að prjóna. Mér fannst fátt skemmti-
legra en að koma til þín að prjóna og
ég hef ekki hætt síðan. Þú varst alltaf
að spyrja mig hvað ég væri að prjóna
og alltaf fannst þér jafn gaman að
skoða það sem ég prjónaði. Á eftir að
sakna þess að geta ekki sýnt þér það.
Þú varst ein sú stundvísasta sem
ég þekki. Þú varst alltaf tilbúin löngu
áður en þú áttir að mæta og aldrei
mættir þú seint. Það sem þú þurftir
að gera það gerðir þú strax, það var
aldrei beðið með hlutina, og höfum
við systkinin erft það frá þér.
Þú varst alltaf svo stolt af mér. Al-
veg sama hvað ég tók mér fyrir
hendur. Þú varst ofsalega montin
þegar ég byrjaði að læra hjúkrun og
fannst þér mikill styrkur í að hafa
mig við hlið þér í öllu þessu.
Erfitt var að vera á Kanarí og geta
ekki verið við hliðina á þér í þessum
veikindum. Daginn eftir að ég fór út
varstu strax farin að spyrja hvort að
ég væri ekki að fara koma aftur
heim. Ég var búin að dekra þvílíkt
við þig, bar á þig kremin þín og nudd-
aði á þér fæturna. Sem betur fer tók
mamma við nuddstarfinu þegar ég
fór út og þér fannst það ekki leið-
inlegt. Við hlógum allar að því að
þegar þú færir heim þá myndir þú
hringja í okkur mömmu og biðja okk-
ur um að koma og bera á þig alla. Því
miður getur það ekki gengið eftir.
Gott var að heyra í þér á föstudeg-
inum áður en þú varst flutt í bæinn.
Það var í síðasta skipti sem ég heyrði
röddina þína. Þú hljómaðir svo vel og
varst svo ánægð að heyra í mér. Ég
bjóst nú við að geta talað við þig aft-
ur en sú varð ekki raunin. Þetta sím-
tal á ég alltaf í hjarta mínu.
Amma mín, eins og þú sagðir sjálf
þá átti þetta ekki að fara svona. Ég
er mjög ánægð að ég gat hjúkrað þér
seinustu dagana og er viss um að þú
vissir að ég væri þarna. Ég vona að
þér líði betur og ég er viss um að afi
hefur verið ánægður að fá þig til sín.
Amma mín, ég á eftir að sakna þín
svakalega mikið og er þakklát fyrir
allar þær minningar sem við eigum
saman.
Guð geymi ykkur afa saman.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær
hjálp veitt á þessum degi
Vertu nú yfir og allt um kring
Með eilífri blessun þinni
Sitji Guðs englar saman í hring
Sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Prestshólum)
Þín
Unnur.