Tímarit iðnaðarmanna - 01.06.1959, Blaðsíða 3
TlMARIT IÐNAÐARMANNA
NOKKRAR SETNINGAR ÚR RÆÐ-
UM ANDMÆLENDA FRV. TIL
BREYTINGA Á IÐNLÖGGJÖFINNI
Á ALÞINGI 1936.
„En það má ekki gleymast, að þó
að við viljum iðnaðarmönnum allt
hið bezta, þá erum við fulltrúar hér
á þingi fyrir fleiri stéttir en þá. Við
verðum líka að taka tillit til ann-
arra. Það er mín skoðun, að ef
gengið er mjög harkalega til verks
i þessu efni, eins og iðnaðarmenn
hafa lagt til, þá sé það ekki sizt
þeim sjálfum til ógagns. Þeir ná ekki
þvi ,sem þeir vilja ná, en afla sér
óvinsælda, sem þeir gátu komizt hjá
með þvi að fara hóflega í sakirnar.“
„Þetta frv. er steypt í því móti,
sem mikið hefir borið á, og er að
nokkru leyti vorkunn, þó að fram
kæmi, þar sem stéttir eru að mynd-
ast i þjóðfélaginu, því að vitanlega
skarar hver eld að sinni köku. En
menn mega bara vel gæta þess, að
viðgangur eins þjóðfélags er ekki
fyrst og fremst undir þvi kominn
að skipta þvi í stéttir sem mest. Og
í okkar þjóðfélagi er enn svo háttað,
að mikill hluti þess er annað hvort
utan við allar stéttir eða þá ein stór
stétt fyrir sig.“
„Svona fáránlegar og vitlausar
reglugerðir eru ekki til bóta. Og
þessi löggjöf, sem liér er um að
ræða, ber allt of mikinn svip að
slíkri vitleysu."
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
ÚTGEFANDI :
Landssamband iðnaðarmanna,
Laufásvegi 8, Reykjavik,
Pósthólf 102. Sími 15363
RITSTJÓRI:
Bragi Hannesson (ábm.).
Prentað í Prentsmiðjunni Hilmi h.f.
Bankastræti 3. - Sími 13635.
3
Samtök iðnaðarmanna
Þótt iðnaðarmenn sén fjölmennir, þá dylst samt engum, að
samstaða þeirra er ekkí eins mikil og ýmissa annarra stétta.
Það hlýtur þess vegna að vera nauðsynlegt fyrir alla iðnaðar-
menn að staldra við og íhuga, hvernig vænlegast yrði að efla
samtakamátt stéttarinnar.
Þegar iðnlöggjöfin var sett árið 1927 og síðar breytt árin
1933 og 1936, var við ramman reip að draga. Iðnaðarmenn báru
þá gæfu til að standa saman og veita þannig talsmönnum sín-
um á Alþingi ómetanlegan styrk, enda hefur samstaða þeirra
þá óefað átt sinn þátt í því að sigur vannst.
Enginn ætti að halda, að raddir þeirra, sem börðust á móti
því, að réttindi iðnaðarmanna yrði viðurkennd, séu þagnaðar.
Andblásturinn hefur tekið nýja stefnu, sem birtist í greinum
og kviksögum um vinnusvik og ofsagróða. Þannig er verið að
ófrægja réttindi iðnaðarmanna á sama tíma og margir iðnaðar-
menn sýna þeim samtökum tómlæti, sem staðið hafa vörð um
rétt þeirra.
Þótt sérfélög séu þörf, þar sem margir iðnaðarmenn eru í
sömu iðngrein á sama stað, þá er ekki síður nauðsynlegt að til
sé eitt heildarfélag á sama stað. Sérfélög geta því ekki leyst
heildarfélög af hólmi, enda er langt frá að það sé æskilegt.
Mikilvægt er því fyrir iðnaðarmenn að efla starf iðnaðarmanna-
félaganna. Þau eru félög allra iðnðarmanna og þar gefst þeim
tækifæri til þess að snúa bökum saman og vinna að sameigin-
legum velferðarmálum. Þýðing iðnaðarmannafélaganna fyrir
iðnaðarmannastéttina verður aldrei ofmetin. Á styrk þeirra mun
m. a. velta, hvort iðnaðarmönnum mun takast í framtíðinni að
koma fram ýmsum nauðsynlegum breytingum á iðnlöggjöfinni.
Réttindi iðnaðarmanna byggjast á sérkunnáttu þeirra, og er
því mikill misskilningur að ætla, að lögvernd sú, sem þeir njóta,
sé sérstök ívilnun við þá. Hér er fyrst og fremst verið að vernda
þjóðfélagshagsmuni, enda eru mýmörg dæmi þess, að þurft hafi
mikið fé til þess að bæta úr verkum vankunnáttumanna.
Hins vegar mega iðnaðarmenn minnast þess, að umbætur í
iðnfræðslumálum hafa aldrei náð fram að ganga, nema þeir
hafi ýtt á eftir og sýnt samstöðu og svo mun enn verða.
Framtíð iðnaðarmannastéttarinnar sem sjálfstæðrar stéttar í
þjóðfélaginu veltur á því, hvort iðnaðarmenn muni standa sam-
an um sameiginleg velferðarmál og efla sín heildarsamtök.
B. H.