Kyndill - 01.03.1934, Blaðsíða 14

Kyndill Ríkisauövald rikisrekstur
I
gera slíkar ráöstafanir aö óumfiýjaniegri nauösyn, pá
er verid aö grundvalla ríkisaudvald — ríkisrekstur.
En sökum þess að hér er um aö ræða miilibils-
ástand, vissa tegund skipulagsþróunar, veröur hvorugt
ráðandi, gamia einka-auðvaldsstefnan né nýja socialist-
iska stefnan, heidur verður sífeld barátta jrar á milli og
víxláhrif um fyrirkomulag og stjórn.
Ef við athugum jrau tímabil í mannkynssögunni,
þegar þjóðskipulagið hefir tekið fjárhagslegri umsköp-
un, sjáum við að slík' átök hafa ávalt átt sér stað
meðan breytingin hefir gengið um garð. Gildir þetta
bæði er við athugum breytinguna, er þrælahaldið lagð-
ist niður, en lénsmannavaldið tekur við, og þegar nú-
verandi auðvaldsskipulag tók við af lénsmannavaldinu.
Samanburður á baráttu gamia og nýja tímans á okkar
dögum styrkir enn fremur þessa staðreynd.
í samræmi við gildandi hagfræðileg lögmál einka-
auðvaldsins fer skifting arðsins og, lífsgæðanna fram
með tilliti tii stéttamótsetninganna, þannig, að þegar lág
verkalaun auka ágóðamöguleika arðræningjans, er það
skoðaö sem mælikvarði fyrir árangur framleiðslunnar.
Gegn þessu eru grundvallarreglur jafnaðarstefnunnar
settar fram, um þjóðnýta, skipulagsbundna skiftingu
lífsgæðanna í samræmi við árangur framleiðslunnar.
Samkvæmt höfuðsetningu einka-auðvaldsins — og
hinnar blindu einstaklingshyggju — er ágóði eða arður
eigandans afgerandi eða alls ráðandi. Verði enginn á-
góði, eða sé engin ágóðavon, er framleiðslan takmörkuð.
(Sbr. togaraútgerðina.) Kenning jafnaðarstefnunnar um
12
i