Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 119
113
sig á Márskeldu, og hafi mjög séð eftir þeim stað, og
jafnan var lionum mjög hlýtt til þess fólks, er þar bjó.
£*ar kvað hann og ritaði margt, og jafnvel mest af
því er hann reit í öllum sínum verustöðum. X>ar kvað
hann Viðburða bálk íslands, og Jasonarrímur, hvort-
tveggja við enda 19. aldar. Þar safnaði hann nokkr-
um smásögum, bæði af dýrum og mönnum, og mörgu
fleira, sem hór er ekki talið. Þegar þau Jón og Iugi-
björg fluttu til Björns sonar síns, var hann á Bótar-
tröðum (aíbýli hjá Bolafæti). Þangað komu þau á
Bótólfsmessu (17. júuí 1903), og dvöldu þar síðan til
æfiloka.
Nú skal geta barna Jóns og Ingibjargar; þau áttu
saman 15 börn, og voru þau þessi eftir þeirri röð, er
þau fæddust.
1. Jónatan, fæddur í Þverdal í Saurbæ í Dalasýslu
10. október 1851, á afmælisdag móður hans, þá er hún
var 16 ára. Hann giptist 1875 Júlíönu Þórðardóttur
alþingismanns frá Hattardal, Magnússonar prests síð-
ast á Rafnseyri, Þórðarsonar; þá var hann 24 ára, var
síðast bóndi í Bolungarvík á Hornströndum, drukknaði
á ísafjarðardjúpi á norðurleið frá ísafirði 20. janúar
1884, 32 ára. Þau hjón áttu saman 5 börn, og lifðu
3 dætur: Gróa, Ingibjörg og Rannveig. Jónatan týnd-
ist við 4. mann. Hann hefur verið talinn mestur
hæfileikamaður af börnum Jóns, og var ágætur smið-
ur, svo sagt, er að hann hafi tvisvar smíðað þá gripi,
sein hann hefði getað tekið sveiusbréf fyrir, hefði hann
viljað. Hann var frábær eljumaður; æfði sig og ment-
aði í öllu, er hann gat og þar með í reikningi. Það
er sagt, að Nielsen, sem lengi var bókhaldari í Hæsta-
kaupstað á ísafirði, hafi svo mælt, að aldrei hafi hann
þekkt nokkurn ólærðan reikningsmann jafnoka hans.
Bomst hann fyrst að því í hlutaskiftum á fiski. Jóna-
tan spurði hann þá að brotum, en Nielsen sagði það
Blanda II. 8