Tímarit lögfræðinga - 01.05.1985, Blaðsíða 13
Gaukur Jörundsson prófessor:
ALMENNAR REGLUR UM SAMEIGN
OG SÉRREGLUR UM TILTEKNAR TEGUNDIR
SAMEIGNAR
1.0. AFMÖRKUN SAMEIGNAR.
Þegar leysa á úr því, að hve miklu leyti
gildi almennar reglur, er taki til hvers kon-
ar sameignar, og að hve miklu leyti sérregl-
ur um einstakar tegundir sameignar, verð-
ui' fyrst fyrir að afmarka, hvað telja beri
sameign. Stundum er gert ráð fyrir því, að
leggja megi svo rúma merkingu í orðið
sameign, að það eigi jafnan við, þegar ein-
stakui' maður er ekki rétthafi eignarrétt-
inda. Telja má hins vegar ljóst, að vand-
fundnar séu reglur, sem taki almennt til
sameignar í þessum víðtæka skilningi. Til
þess eru þau fyrirbrigði, sem þarna er um
að ræða, of ósamstæð. (Sjá t.d. Illum: Dansk tingsret (3. útg.), bls.
119). Að vísu er það svo, að um sameign í þessari yfirgripsmiklu merk-
ingu gilda ýmsar grundvallarreglur fjármunaréttar, en þær réglur tak-
markast á engan hátt við slíka sameign. Réttlætir það því ekki, að leitast
sé við að draga fram almennar reglur um hvers kyns sameign í um-
ræddum skilningi.
1.1. SJÓÐIR.
Ekki er venjulégt að telja sjóði, þar á meðal sjálfseignarstofnanir,
til sameignar. Aðstaðan er hér sú, að verðmæti hafa verið bundin
ákveðnum tilgangi. Eru þau talin eign sjóðs eða stofnunar. Sérstök
7