Búnaðarrit - 01.01.1912, Blaðsíða 123
BÚNAÐARRIT.
119
Englands og seldist það á 75—78 aura. Allur reksturs-
kostnaðurinn varð 16 aurar á hvert smjörpund.
Árið eftir starfaði búið sem rjómabú. Þá var mjólkin
skilin heima, en rjóminn að eins sendur til búsins. Að
■öðru leyti var allur útbúnaður hinn sami. Þá voru fó-
lagar þess 9, með 53 kýr og 530 ær. Búið starfaði þá
í 80 daga. Útflutt smjör frá því nam þá 4125 pd. Fé-
lagsmenn fengu 6772 eyri fyrir pundið. Reksturskostn-
aður 15 aurar á hvert pund.
Eftir að búið hafði starfað þarna á Seli í þessi tvö
ár, var það lagt niður. En í þess stað var stofnað,
vorið 1902, nýtt bú að Aslœk í sömu sveit, og lifir það
enn góðu lífi.
Árið 1901 eru gmjörbúin að nafninu til 5. Það
voru, auk Selsbúsins, Birtingaholtsbúið, Kröggólfsstaða-
búið í Ölfusi, Páfastaðabúið í Skagaflrði og Arnarbælis-
búið. Öll þessi bú voru rekin með handafli, og búin á
Kröggólfsstöðum, Páfastöðum og Arnarbæli voru mjólkur-
bú. Þeim af þessum búum, sem voru mjólkurbú, var
á næsta ári breytt í rjómabú. Búið á Kröggólfsstöðum
starfaði að eins 1 ár og lagðist svo niður. En árið
eftir, 1902, var í stað þess stofnað nýtt bú, að Txna-
lœk í sömu sveit.
Ástæðan til þess, að sum búin voru rekin fyrsta
úrið þeirra sem mjólkurbú var aðallega sú, að þá voru
skilvindur enn mjög sjaldgæfar á bæjum. En eigi þótti
annað tiltækilegt, en að mjólkin væri skilin í skilvindu,
«r um rjómabú var að ræða. Fyrir því var alt gert til
þess, sem hægt var, að bændur í þeim sveitum, sem
stofnuðu smjörbú, gætu eignast þær. Og það leið ekki
heldur á löngu, að skilvindurnar breiddust út, og þá fyrst
og fremst í smjörbúasveitunum.
Um Páfastuðabúið skal þess getið, að það starfaði
í 6 ár, 1901 —1906. Fyrsta árið varð smjörið mjög
lítið, og olli þyí meðal annars það, að áhöldin, sem
pöntuð höfðu verið, komu svo seint. En annars átti