Búnaðarrit - 01.01.1912, Blaðsíða 224
220
BÚNAÐARRIT
dýpt. Heyinu var ekið á vögnum að gryfjunni, og hestur
hafður í henni til að troða heyið niður. Þann dag var
iátið í gryfjuna sem svarar 50—60 þurrabandshestum.
Varð gryfjan nokkuð meira en sléttfull af því. Tveim
dögum síðar, 9. ág., bætti eg ofan á 40 votabandshest-
um af mýrarheyi, nokkuð visuðu. Tók það nál. 2 áln.
upp fyrir gryfjubarmana. í háartöðuna, sem undir var,
var þá komin dálítil velgja. í mýrarheyinu hitnaði brátt.
Á þriðja degi, 12. ág., var hitinn í því orðinn 55° C.,
en miklu minni í töðunni, og eftir því minni, sem neð-
ar dró. Þar sem eg kom mælinum lengst niður, var
hitinn ekki nema 10°. Taðan var svo þétt troðin, að
loftið náði ekki að verka á hana. Var nú heyið þakið
að ofan með blautu torfi, og farg látið á, nál. 1 fets
þykt iag af grjóti, og ofan á það 2 lög af nýstungnum
mýrarkökkum. Voru kekkirnir notaðir, af því að nóg
grjót var ekki fyrir hendi, en íljótlegra að afla kakkanna.
Heyið seig nú brátt niður fyrir veggjabrúnir, en hitinn
hélzt hinn sami 2—3 daga. Eftir það fór hann smá-
minkandi. 17. ág. hlóð eg þurru heyi ofan á og létþað
taka nál. 1 fet út yfir gryfjubarmana alt í kring, til þess
að varna því, að vatn gæti komist í gryfjuna.
I desember var fyrst tekið á heyinu. Var þá enn
nokkur velgja í þvi. Mýrarheyið, sem ofan á er í gryfj-
unni, er dökkjarpt á lit með mjög góðri lykt og sæt-
súrt, á bragðið. Efst, undir farginu, er þó um 8 þuml.
þykt lag myglað, sem komið hefir af þvi, að heyið var
heldur um of þurt og tróðst því ekki nógu vel saman.
Aðrar skemdir eru engar, engar rekjur með veggjum né
undir. Eftir því sem neðar dregur í gryfjuna er heyið
grænna og neðst nálega með graslitnum, en þar er meira
súrbragð að heyinu en ofan til. Útheyið og það efsta
af töðunni hefir verkast sem sæthey, en hitt sem súrhey.
Enginn afbæjarmaður var viðstaddur, þegar heyið
var látið niður. Enginn maður hér nálægt á súrheys-
gryfju, og viidu menn því ekki að þessu sinni við það