Búnaðarrit - 01.01.1912, Blaðsíða 264
260
BÚNAÐARRIT
altaf á næstu grösum, reiðubúinn til að umkringja landið
okkar, þegar færi gefst, og steypa þjóðinni í eymd og
glötun.
Hafísinn tekur engum samningum, og engir friðar-
postular eða sendiherra-ráðagerðir hafa áhrif á hann.
Hann hlýðir bara lögum hafstraumanna.
Það er ekki nema um tvent að velja fyrir okkur
íslendinga. Annaðhvort verðum við að láta reka á
reiðanum eins og að undanförnu, „bíða þess eins og
boli höggs,“ að hafísinn og harðindin, sem af honum
stafa, geri okkur nokkurra miljóna króna skaða — í
fénaðarfelli og gagnsmunamissi af fénaði, þegar hann
heimsækir okkur næst í fullri alvöru, eins og hann mun
hafa gert 1881—1883, — eða að við verðum að fara
tafarlaust að reyna til að búa okkur svo undir komu
hafíssins, að hann geti ekki unnið okkur samskonar
tjón og hann hefir unnið landsmönnum að undanförnu.
Að vísu er ómögulegt að komast hjá því, að haf-
ísinn vinni landsmönnum mikið og margvíslegt tjón,
þegar hann kemur í almætti sínu. En spurningin er,
hvort ekki sé mögulegt að hindra það, að hafísirm leiði
yfir okkur horfelli og allar þær hörmungar, sem af hor-
fellinum leiða.
Eg geng að því vísu, að öllum, sem hugsa nokkuð
rækilega um þetta mál — og það ættu helzt allir að
gera — muni koma saman um það, að mögulegt só að
sneiða hjá horfellisvoðanum, ef allir þeir, sem eiga
hlut að máli, vilja það og reyna það í fullri alvöru.
Eg býst lika við því, að þeir sem vilja koma í veg íyrir
hinar hryggilegustu afleiðingar hafisaára og harðindaára
— horfellisins — álíti, að helzta, ef ekki eina ráðið,
sem þjóðin geti brúkað til þess, sé það, að tryggja sér
alment svo miklar fóðurbirgðir; að menn verði ekki upp-
næmir, þó að nokkur harðinda-ár skelli á í einu.
Afleiðingin af þessari stefnu verður þá sú, að menn
reyna að koma á fót fóðurforðabúrum, sem hjálpað geti