Alþýðumaðurinn - 21.06.1932, Blaðsíða 1

48. tbl.
Akureyri, Þriðjudaginn 21. Júní 1932.
II. árg.
Árásir á verkakaupid
Kviksögum þyrlað upp til að hræða
verkalýðinn.
Verkalýðurinn sviftur fuiitrúa sínum í stjórn
ríkisverksmiðjunnar á Siglufirði.
Mistök auðvaldsins utanlands og innan.
Auðvaldið virðist vera að færast
í aukana og löngun þess til að
svelta verkalýðinn eftirminnanlega
að magnast. Er ekkert ti! sparað
til að koma þessari göfugu hug-
sjón í framkvæmd. — Sérstaklega
beinast nú árásirnar á kjör þess
verkalýðs, sem við síldarvinnu starf-
ar- Með niðurlagningu Siklareinka-
sölunnar var aðal stoðinni kipt
undan þessum atvinnuvegi. Á eftir
fylgdi margfalt tap á við það er
hefði þurft að verða, ef einkasalan
hefði starfað áfram. Verkunarlaun
eru óborguð- Verkalýðurinn á eftir
að fá verkakaup borgað frá síðasta
ári. Útgerðarmenn og saltendur sitja
f skuldakútnum. Niðurboð á þessa
árs framleiðslu erlendis hefir átt
sér stað eins og á verstu óreiðu-
árunum áður en Síldarein'kasalan
var stofnsett. Að tveim til þrem
mönnum undanskildum. eiga allir í
fullri óvissu um það, hvort þeir —
og með hvaða verði — geta selt
síld í sumar. Skakkaföllunum af
þessu ástandi á nú að velta yfir á
verkalýðinn.
Eins og áður er getið hér í blað-
inu, átti að nota síldarbræðsluverk-
smiðjurnar til að þrýsta kaupinu
niður. Með hótun um að þær
störfuðu ekki, átti að hræða verka-
lýðinn til að lækka kaupið- »Vinir«
Krossanesverksmiðjunnar unnu af
kappi hér í bænum og í grendinni.
Siglfirðingurn var ógnað með því
að dr- Pauls-verksmiðjan starfaði
ekki. Ríkisverksmiðjan er látin til-
kynna að hún starfi máske ekki.
Ríkisvald og auðvald starfa og
standa saman að því að hræða og
kúga eins og föng eru til. Ríkis-
valdið gengur í fararbroddi. Ríkis-
verksmiðjan, sem bygð var til að
vernda landsmenn gegn kúgun út-
lendinga, er látin í hendur hrein-
ræktaðra kaupkúgunarmanna. Full-
trúa verkalýðsins í stjórn verksmíðj-
unnar, Ouðmundi Skarphéðinssyni,
er sparkað, og landssímasfjóri sett-
ur í staðinn. Petta er gert eftir
ósk atvinnurekenda.
Blöð atvinnurekenda eru látin
syngja sultarsöngir.n fyrir hönd
eigenda þeirra. Þau eru látin flytja
tröllasögur um að útlendingar ætli
að slíta viðskiftum við ísland. —
Stórir leiðangrar eiga að veiða síld-
ina úti á hafinu. Pessi útgerð á
ekkert að kosta. Allt fæst sama
sem gefins, nema það sem íslensk-
ur verkalýður vinnur að.
Siglufjörður kemur mest við sögu
síldarverkunarinnar. Pað þykir því
ekki nema rétí að skýra frá við-
skiftum verkalýðsins þar og stjórn-
ar ríkisverksmiðjunnar. Par stend-
ur nú í miklu þrefi. Verkalýðurinn
er sviftur fulltrúa sínum í stjórn-
inni, svo hann sé ekki að trufla
startið með þ’ í að fryggja kjör
verkalýðsins. í starfið er settur
maður, sem hefir svo umfangsmiklu
embætti að sinna, að hann getur
ekki komið nálægt stjórn verk-
smiðjunnar. Fulltrúi sunnlenskra
útgerðarmanna, Sveinn Benedikts-
son, sem dólgslegast hagaði sér á
aðalfundi Síldareinkasölunnar s. 1,
haust og barðist óðast fyrir nið-
urlagningu hennar, játar á fundi á
Siglufirði á Laugardaginn var, að
þetta séu sín handaverk. Hann hafi
ekki getað þolað tvo siglfirska full-
trúa í stjórninni, og þá var auðvit-
að fulltrúi verkalýðsins iátinn fara.
Blað atvinnurekenda á staðnum —
^Siglfirðingur-K — er látinn flytja
verkalýðnum þær fréttir, að Svíar
þeir, sem undanfarið hafa keypt
síld af íslendingum, séu að útbúa
risavaxna leiðangra til síldveiða úti
á hafinu, og það er reiknað út að
sú síid kosti ekki yfir 10 krónur
tunnan í sænskri höfn. Og verka-
lýðurinn er særður til að lækka
kaupið, svo hægt sé að keppa við
þessa síld. — Forstjórar ríkisverk-
smiðjunnsr eru hinir nægjusömu
menn, sem ætla að ganga á undan
og gefa eftir af kaupi sínu. Sam-
kvæmt lögum á hver stjórnandinn
að hafa 3000 krónur fyrir starf sitt
í stjórninni. Landssímastjóri, sem
mun hafa milli 10 og 20 þúsund
þar fyrir utan, ætlar aö gefa eftir
öll stjórnarlaunin — gefa þau til
atvinnubóta. Sveinri Benediktsson,
sem mun hafa 30—50 þúsund í