Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - nóv. 1995, Blaðsíða 6

Vildi fara frjáls um fjöllin
Jónas Ásgeirsson var einn fremsti íþróttamaður Siglfirðinga um langt skeið
Jónas Ásgeirsson þekkja eflaust allir Sigl-
firðingar sem komnir eru á miðjan aldur
og jafnvel þeir yngri líka. Hann rak lengi
verslunina Ásgeir i Aðalgötunni og bar
hróður Siglufjarðar víða sem keppnismað-
ur í knattspymu og á sktðum.
* t ú er Jónas fluttur
1 suður fyrir allmörg-
\ um árum og býr í
' Kópavogi ásamt
konu sinni, Margréti
Ólafsdóttur, en þau
hafa þolað saman súrt
og sætt í hálfa öld um
þessar mundir. Þau
voru að undirbúa gull-
brúðkaupið og 75 ára
afmæli hans þegar tíð-
indamaður blaðsins leit
inn til þeirra eitt kvöld-
ið.
Starfaði við verslun
alla tíð
Jónas er raunar
fæddur á Húsavík en
flutti til Siglufjarðar á
öðru árinu og segist líta
á sig sem Siglfirðing.
„Þar ólst ég upp og
eignaðist mína vini og
þar ætlaði ég alltaf að
vera. Ég man að ein-
hverju sinni gekk ég
upp í Hvanneyrarskál,
leit yfir bæinn og sagði
við sjálfan mig: Héðan
fer ég aldrei. En það fór
nú öðruvísi.
Ég fékkst við verslun
alla mína tíð, að heita
má. Faðir minn stofn-
aði Verslunarfélag
Siglufjarðar hf. og
byggði húsið sem nú er
kennt við Sparisjóð
Siglufjarðar. Þar starf-
aði ég fram yfir stríð.
Þá vann ég hjá Pósti og
síma um þriggja ára
skeið, en árið 1954
stofnaði ég verslunina
Ásgeir. Hún var í hús-
inu númer 21 við Aðal-
götu. Við keyptum það
og ég innréttaði íbúð
fyrir móður mína á efri
hæðinni, en hún varð
ekkja 1957. Þarna
verslaði ég með mat-
vörur og íþróttavörur
fram til 1967.
Þá var síldin farin og
ekki lengur hægt að lifa
af verslun svo ég flutti
suður. Reyndar var ég
of lengi og má segja að
ég hafi sloppið á nær-
haldinu út úr þessum
rekstri. í Reykjavík
vann ég í Ford-umboð-
inu Sveini Egilssyni hf.
en Þórir Jónsson fram-
kvæmdastjóri þess var
gamall skíðafélagi
minn. Þar var ég þang-
að til ég fór á eftirlaun
fyrir fimm árum,“ segir
Jónas.
Keppti á Ólympíu-
leikum
- Þú byrjaðir snemma í
íþróttunum.
„Já, ég byrjaði sem
strákur á skíðum og
keppti töluvert í stökki,
en líka bruni og svigi.
Árið 1937 kom upp
óeining innan Skíðafé-
lags Siglufjarðar sem
endaði með því að nýtt
félag var stofnað. Nýja
félagið bauðst til að
senda mig á Thule-mót-
ið sem þá var stærsta
skíðamót á Islandi, en
ég fékk flensu og komst
ekki. Árið eftir var ég
svo meðal þátttakenda.
Þannig hófst keppnis-
ferillinn," segir Jónas.
Eftir þetta starfaði
hann að málefnum
skíðaíþróttarinnar um
þriggja áratuga skeið
eða lengur, bæði fyrir
norðan og líka hér
syðra. Hann sýnir
blaðamanni verðlauna-
grip frá árinu 1946 sem
hann hlaut fyrir lengsta
skíðastökk á Islandi, 54
stikur (metrar). Að
loknu stríði fór hann í
það minnsta þvívegis til
útlanda sem skíðamað-
ur.
„Árið 1946 fór ég til
Svíþjóðar og lærði
tækni við skíðaþjálfun
og kenndi síðan á skíði
eftir það. Ári síðar fór
ég með Jóni Þorsteins-
syni vini mínum til
Noregs þar sem við
kepptum í stökki á
Homenkollen. Þetta var
/
\
)
I
afmælismót því þetta ár
var Holmenkollen-mót-
ið haldið í 50. sinn, en
það var stærsta skíða-
stökkmót Noregs. Við
gátum ekkert æft okkur
í brautinni, en að-
rennslið var 49 metrar
að lengd og lítill vandi
að gera mistök. Jón fór
á undan mér í brautina
og ég beið uppi eftir því
að þjóðsöngurinn
hljómaði til merkis um
það að hann hefði stað-
ið. Seint og um síðir
hljómaði hann og þá
var komið að mér.
Þetta gekk allt vel og
við Jón vorum um
miðjan hóp sem var
ágætis árangur.
Árið 1948 keppti ég
svo í stökki á vetrar-
ólympíuleikunum í St.
Moritz í Sviss. Ég átti
líka að keppa í bruni
tveim dögum áður, en
brautin var glerhál og
hættuleg svo Einar B.
Pálsson farárstjóri dró
mig úr keppni svo ég
gæti einbeitt mér að
stökkinu.“
lslandsmótin ofdýr
- Hvernig var aðstaða
til skíðaiðkana á Siglu-
firði á þessum árum?
„Hún var ágæt, en
við urðum að búa hana
til sjálfir. Við lögðum
brautir og hlóðum upp
skíðabakka í Nauts-
hólabrekku. Reyndar
ætluðum við að koma
upp stökkpalli þar sem
sláturhúsið var, en úr
því varð ekki. Það hefði
verið flott að fá slíkan
pall inni í miðjum bæ.“
- En þú kepptir líka í
knattspyrnu með KS.
„Já, ég var allt of
lengi í boltanum. Ég
stundaði knattspyrnu á
sumrin og skíðin á vet-
urna og meðan allt lék í
lyndi var fótboltinn
ágæt æfing fyrir skíða-
stökkið því hann styrkti
fæturna. En á endanum
fór knattspyrnan með
bæði hnén í mér. Skíðin
voru mér alltaf miklu
meira virði. Best fannst
mér að fara upp á fjöll
og vera þar frjáls á
skíðunum.
En KS átti
marga ágæta
knattspyrnu-
menn á þess-
um árum og
við kepptum
mikið við
önnur lið á
Norðurlandi,
frá Akureyri,
Ólafsfirði og
Grenivík, að
ógleymdum
Fljótamönn-
um.“
Jó
aifir
5
. en
- Tókuð þið ekki
þátt í Islandsmóti
á þessum árum?
„Nei, það
kostaði allt of
mikið að taka
þátt í því. Auk
þess fór það
fram á sumrin
þegar við vor-
um á fullu í
síldinni. Hins
vegar fóru
fram kapp-
leikir við lið
frá Akranesi
og Vest-
mannaeyj-
um á Siglufirði
menn frá þessum stöð-
um komu norður til að
vinna í síld. Þarna voru
margir úrvalsmenn, til
dæmis Ríkharður Jóns-
son - Rikki - og fleiri
menn af Skaganum
sem síðar skipuðu
gullaldarlið fA. Þeir
æfðu þegar þeir gátu og
kepptu sér til ánægju
þegar þeir áttu frí frá
netavinnunni."
Leiddist að vera
einbimi
Nú kemur Margrét
og þá fer Jónas að rifja
það upp þegar þau gift-
ust.
„Ég fór suður til
Reykjavíkur á stríðsár-
unum og vann um
skeið hjá samtökum
vefnaðarvöruinnfly tj -
enda. Svo heyri ég það
að unnusta mín, norður
á Siglufirði, eigi von á
barni. Ég sagði henni
blessaðri að drífa sig
Skíð
amót
nas 4Wo. 1
me'stari ^

,Wko>u/vM *'•«««/”......................*
a£°ngu
Hr-
9n kÉ Hpril’ fór
h<dgi.
II. fói
re«dutn. X

‘S»m
stokk..
^3 swhð.
50° £“*■
4 ski*
fíStn 1-
Nskk
*a
ívsn.
hafs°m
'oti
^ai
W.i
er

st°kkt
Afejv.
fí“nðar Uhann etkSS°n
byes úr Va>- b?ö, nni»n Si e!nn
?zune,u'
Pe..
eitn f ’*en>
'V-j,
“rJ,
neön

°naa
"eu
fa Pr ií ’1‘
i*tnP,sf rant
a viflr
suður,
en stuttu síðar fór-
um við norður í Skaga-
fjörð og hittum þar
Gunnar Gíslason sem
þá var prestur í Glaum-
bæ. Ég spurði hvort
hann gæti ekki gefið
okkur saman og hann
hélt nú það.
Þannig byrjaði þetta
og hefur bara gengið
prýðilega í þessi fimm-
tíu ár. Við eigum tvö
börn, Sólveigu og Ás-
geir, en mig langaði
alltaf að eignast fleiri.
Ég var einbirni og
leiddist það, jafnvel
þótt ég fengi kött. í
Frh. á bls. 11
6
7