Líf og list - 01.06.1951, Blaðsíða 2

Mislagðar hendur.
MARGIR HAFA apað sig á því
að reyna að skopstæla hinn nýja
skáldskap, sem oft er kallaður atóm-
kveðskapur, þ. e. atómaldarskáld-
skapur. Sumir fávísir menn ganga
fram í þeirri sjálfsblekkingu, að
hver sem er geti leikið eftir að yrkja
þess konar kvæði, svo að ekki sé
talað um að mála óhlutrænar mynd-
ir eins og yngstu málarar vorir, oft
nefndir abstraktmálarar eða jafnvel
klessumálarar. Telja margir sig ekk-
ert skorta annað en heimsku til þess
að mála slíkar myndir, og sælir eru
þeir, sem vita, hvar þeim er helzt
áfátt. En víkjum að skáldskapnum
og skopstælingunum. Dögum oftar
sér maður misheppnaðar og kauðsk-
ar skopstælingar af þessu tæi, og þó
nokkrar hafa borizt á fjörur Lífs og
listar, líklega vegna þess, að ritið
hefur talið sér sóma að birta atóm-
kvæði og reynt með því að hlúa að
„fyrsta gróðri vors nýjasta skóla“.
Góður tengdasonur.
STUNDUM ERU nothæfar spækj-
ur innan um fúaraftana. Vér birtum
hér til gamans dálítið atómkvæði,
sem oss var sent nýlega. Virðist
kveðið í alvörugamni, höfundar-
merki aq, sem gæti verið haus og
háls af aquila, og leyfum vér oss að
kalla skáldið svo. Er hér kvæðið;
sem heitir list og líf;
endalausa vegi
án tilgangs
skrölta vagnarnir
skeggjaSir ökumenn
vita engan áfanga
blár logi bmn skruSningar
bomsalaboms
fimm orS í fyrstu linu
eitthvaS um óreeSa dul
slatti í annarri
fáein t þeirri fjórSu
tvírœS orS og undirmáls
6 ólafur eliot
rifinn kjóll
kampavín
hálfsköllóttur haus
istra
ó ásta min
hnullungar
höfuS á
leerin í skónum
sumir bera vatn aSrir ekkert
Creófíat’
flötur andlit
rauS klessa
auga efst i horninu
annaS neSst
strik punktur
greenn hringur
frr'tr handleggir
list
einn langur skreekur
tveir stuttir
fimmt'm ferleg vcin
allt þetta i einu
ó hálsnefogeyrnalæktiar
ó hindemith ó jón
en þó er lífiS list
og IjóSin eiga tilgang
leerin eru ofan viS hné
aSeins tveir handleggir i tizku
fegurstu lögin
eru hin gömlu góSu lög
ó þiS hinir glötuSu
hverfiS aftur heim til tengdamúttu
ALL-ÁKAFLEGA yrkir sjá mað-
ur, mundi einhvem tíma hafa verið
sagt, en varla hitt, að hann kvæði
betur en páfinn. En vér tökum hæ-
versklega ofan fyri herra aquilu og
þökkum honum þá fyndni, sem í
kvæðinu er. í niðurlaginu kemur
hann til dyranna eins og hann er
klæddur, ef oss skjátlast ekki, eins
og heiðarlegum manni br, og hvílík-
rr tengdasonur er ekki sá, er þannig
yrkir, hvílík fró hærugráu höfði að
2iga slíkan hauk í homí.
sinni var hún líka ung blómaros.
æskudjörf og ögrandi og jafnvel a
sumum kölluð léttúðug, af því 8
menn héldu, að æskufjörið vaíl'1
lauslyndi, og þeir hneyksluðust, en
þetta var nú áður en vér og herra
aquila skriðum úr eggi. í broddi lífs'
ins var tengdamútta óviðjafnanlcff'
höfðingjar gerðust til að þjóna hennn
og hún var sæl í almætti sínu, tne
an hún átti engan keppinaut.
En svo ergist hver sem eldist. Nn
er tengdamútta hnigin á efri ár, hop
urinn þynnist við fótskör hennar.
höfðingjarnir, sem undir hana þí°n'
uðu, fallnir eða sárir til ólífis, °S
konur, sem kalla hana ömmu c®a
langömmu, oma sér nú við þann
eld, sem hún þykist enn eiga einka-
rétt á. Tengdamútta er afbrýðissöm-
Hún veit ekki, hve gömul hún er
orðin, en hún finnur, að hún stendur
höllum fæti í samkeppninni og tek-
ur þá óviturlegu afstöðu að neita
nýjabruminu um blessun sína.
þess stað herðir hún grimmilega ÞaU
tök, sem hún hefur enn, og sendir
sveina sína út með trómet og básun-
ur. Og köll þeirra bergmála fjalla1
milli; Ó, þið hinir glötuðu, hverfio
heim, hverfið heim til tengdamúttu.
Synjun og tilboð.
NEI, HERRA AQUlLA, vér hverf-
um ekki heim. Vér óskum tengda-
múttu góðrar og hófsamrar elli, og
það gleður oss að vita yður og fleiri
góða drengi við ökustól hennar. En
vér hverfum ekki heim að sinni. Ef
Tengdamútta, blessuð Kerlingin.
TENGDAMMÚTTU er oss öllum
skylt að minnast með virðingu. Hún
var mikil kona. Vér munum hana
aðeins sem roskna konu, en einu
Kólumbus hefði snúið við, þegar
skipverjar hans gerðu hróp að hon-
um í miðju Atlantshafi, hefði hann
aldrei fundið Ameríku. Vér erum
Framh. á bls, 19-
2
LÍF og LIST