Húsfreyjan - 01.10.1967, Blaðsíða 40

Húsfreyjan - 01.10.1967, Blaðsíða 40
Vísnarabb Fyrir rúmum úratug, sennilega af ein- liverju tilefni, sem ég man ekki lengur, datt mér í lmg að rifja upp gamlar vístir, húsganga og lausavísur sem ég læ.rði í æsku, 'en liafði varla leitt hugaritl að síð- an. fig tók lilað á vinnuborði mínu og lirip- aði niður upphöf Jieirra vísna, sem ég kom fyrir mig þá í svipinn. Þau urðu um þrjátíu og Jiótti mér |>að allnokkuð; gerði varla ráð fyrir að sinna því meira. En J)að fór á annan veg. Þessir upp- vakningar mínir, sem margir hverjir höfðu varla komizt á blað fyrr, virtust kunna J)ví býsna vel og bafa ekki látið mig í friði síðan. Ég fór að bera vísurnar undir aðra, spvrja um þær og leita eftir því sem mig vantaði í sumar þeirra. Þá kom )>að upp úr kafinu að fólk kannaðist yfirleitt ekki við þær, jafnvel elztu menn höfðu aldrei lieyrt þær. Þetta kom mér á óvart, því í æsku vandist ég J)ví að geta snúið mér til hvers sem var á heimilinu og spyrja livort ég liefði vísuna rétta, eða hvernig liún byrjaði, alltaf voru til svör við |>ví. Vísurnar voru liluti af önn og lífi dags- ins, bamagælur, minnisatriði, siðaboð, glettingar, og svo kváðumst við á, gat J)á jafnvel lotan staðið dögum saman, ef ekki Jiraut vísur. Það var góð upprifjun og átylla til að næla sér í fleiri. Krakkarnir fóru til þeirra eldri að sækja sér vístir, Jiau þurftu á þeim að halda í leiknum, þetta varð margri vísunni til lífs, sem ann- ars befði horfið. Vísurnar voru notaðar. Daglega gáfust mörg tækifæri að rifja upp vísu. Barni losnaði skóþvengur, en vildi lielzt koma sér undan lagfæringu; J)á kunni fóstran svo skemmtilega vísu, að J>að taldi ekki eftir sér töfina frá leik: Liggur illa á litlum dreng lætur liann eins og k jóinn getur enginn gefið þveng garminum í skóinn? Þegar kom að J>ví að setjast á skólabekk, við eldbúsborðið lieima, var tilsögnin oft í ljóðum, svo hún festist betur í minni og væri tekið meira mark á henni: Skrifaðu bæði skýrt og rétt svo skötnum J>yki snilli, orðin standa eiga J)étt en þó bil á milli. Þínum penna J)ú svo lialt þrír að gómar stilli stafina liréina skrifa skalt og skilja vel á milli. Og þau yngstu böfðu ckki um annað að velja, en að flýja á náðir svefnsins frá vögguvísunni góðu, sem oft var þrauta- lending: Við skulum ekki bafa liátt bér er margt að ugga eg bef heyrt í alla nátt andardrátt á glugga. Því er ekki að leyna, að það var ekki alltaf gaman að vísnasönglinu, stundum var )>að næstum eins leitt og verstu simfó- níur í biluðu útvarpstæki. En J)að bafði sína þýðingu, og margt af því lætur enn bb'tt í eyrum. Án J>essara söngva befði þögnin oft orðið J)ung. Stundum þungbær Jiögnin er þrautalífs á vciku, en alltal’ lifnar yfir mér ef ég raula stöku. HBB. 34 IIÚSFREYJAN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Húsfreyjan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Húsfreyjan
https://timarit.is/publication/831

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.