Morgunblaðið - 18.02.2012, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 18.02.2012, Blaðsíða 35
MINNINGAR 35 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. FEBRÚAR 2012 garðinum þínum og því fjölmarga sem þú tókst þér fyrir hendur. Barnabörnin héldu stundum að þú svæfir bara alls ekki neitt! Það var næstum sama hvað það var sem fólk vantaði, þú gast útvegað það og svo virtist sem þú hefðir ekkert fyrir því. Allt frá flíkum og grímu- búningum til nálapúða og stofu- stáss. Stundum voru gripirnir ekki búnir til frá grunni enda greipstu allt það sem þú sást eitthvert nota- gildi í og lagaðir bættir eða nýttir á einhvern hátt. Gersemarnar úr smiðju þinni bara hrönnuðust upp og öll eigum við eitthvað gullfal- legt til minningar um þig. Þú gafst svo miklu meira en þú þáðir. En núna ertu horfin á vit nýrra ævintýra með afa, Björgu og fleir- um sem hafa beðið eftir þér. Mikið hafa þau verið glöð að fá þig til sín. Alltaf hellist heldra grín úr hugarversu þinni skjannaljómi af þér skín í skopi og glaðværðinni. Aldrei skaltu amma mín líða mér úr minni. Þú vinnur væna alla tíð velgerninga tóma ég kannast ekki konu við jafn kunnandi og fróma. Veröld þessa virðist mér vanta fleiri slíkar ömmur sem að eru þér ákaflega líkar. Ég held að óþörf séu orð aukreitis við þessi: Þú ert besta amma á Jörð, ég bið að guð þig blessi. (HRK.) Ástarþakkir fyrir allan þann tíma sem við áttum saman. Hrefna Rún, Sædís Harpa og Hákon Logi. Elsku amma mín. Það var ekkert af vanbúnaði: búið að fylla skottið á bílnum og til- hlökkun í sumarloftinu að heim- sækja Höfn með fjölskyldunni. Ferðin austur virtist alltaf taka marga daga en maður gleymdi því fljótt þegar maður var kominn í faðminn á þér í félagsmiðstöðinni í Miðtúni 8 og hitti frændur okkar og frænkur. Þetta voru sælar minningar enda var alltaf eitthvað nýtt og forvitnilegt að sjá og gera, og ávallt eitthvað að hlakka til. Það var alltaf fjör hjá þér, amma mín. Ég gleymi því aldrei þegar þú sýndir mér tómat sem þú ræktaðir sjálf. Þvílíkir galdrar. Ég hugsaði í mörg ár að þú hlytir að vera á ein- hverju æðra plani að geta ræktað svona góðan tómat og það bara í stofunni heima. Og jarðarberin og gulræturnar! Hvað maður naut þess að krækja í svoleiðis nammi. Það var alltaf ánægjulegt að vera hjá þér, amma mín. Ég man vel eftir hinum spenn- andi ævintýraheimum í stofunni heima hjá þér. Þar hlustaði maður agndofa á þig að segja okkur krökkunum hádramatískar þjóð- sögur, pæla í viðureignum Sæ- mundar fróða og Kölska og læra alls kyns brandara og gátur. Þú kunnir svo margar sögur að það var eins og þær yxu á einhverjum leynistað, kannski í einhverjum af þeim dularfullu skúmaskotum sem maður rannsakaði í húsinu og næsta nágrenni. Það var aldrei neitt mál fyrir þig að maður væri algjört barn – að hamra á orgelið eins og fáviti, ærslast í garðinum, hlaupa gargandi um göturnar og fikta í öllu sem hönd á festi. Þvert á móti varstu alltaf ein sú hlýjasta manneskja sem ég hef kynnst og svo örlát að mann langaði alltaf að vera í kringum þig. Svona amma eins og í sögubókunum. Mikið er ég þakklátur fyrir að hafa fengið þennan tíma með þér. Það var allt- af kærleikur hjá þér, amma mín. Þegar ég komst loks til vits og þroska kynntist ég þér betur. Ég sá fljótt að örlætið, hlýjan og manngæskan var ekki aðeins mið- uð að okkur barnabörnunum held- ur fengu allir sem þú kynntist að njóta þess. Þú hafðir gengið í gegnum súrt og sætt, sem við töl- uðum stundum um, en þér tókst líka alltaf að taka jákvæða vink- ilinn og syrgja ekki orðinn hlut. Og þvílík kjarnorka í þér. Ég skil ekki enn hvernig þú fórst að því að prjóna 130 krúttlega kaktusa fyrir brúðkaupsgestina okkar Beckyar meðan þú varst í lyfjameðferðinni. Fólk nefnir enn hvað þeir voru frumlegir og flottir. Þetta er bara eitt af ótalmörgum dæmum um það sem þú gerðir fyrir okkur í gegnum tíðina og sem maður þakkar enn fyrir. Það var alltaf fít- onskraftur í þér, amma mín. Það eru orð að sönnu að enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur. Það verður skrýtið að keyra af stað austur eins og forð- um daga en hitta aðeins minn- inguna um þig. Það er með mikl- um söknuði sem ég kveð þig, amma mín, og með hamingju sem ég minnist þeirra stunda sem við áttum saman. Þú fékkst loks að sofna, umkringd kærleika og ein- skærri friðsæld. Ég óska þess að þegar minn tími kemur skilji ég jafn sáttur við lífið og og þú gerðir. Ég mun alltaf hugsa hlýtt til þín, amma mín. Hvíl í friði, elsku Guðrún amma. Við munum þig ávallt. Ýmir Vigfússon. Það var ekkert fararsnið á þér, gamla, fyrir nokkrum vikum. Þá sátum við hjá þér, ég, Fúsi og Röskva, og ég var að segja ykkur vel „kryddaðar“ sögur. Þú hlóst innilega og mér leið svo vel að geta glatt þig. Margt kemur upp í hug- ann á stundum sem þessari. Eftirminnilegt er þegar ég kvaddi þig eftir brúðkaupsveisl- una mína 2005. Þá léstu ógleym- anleg orð falla, orð sem rifjuð eru upp reglulega. Dýrmætt þykir mér í dag að hafa skírt dóttur mína í höfuðið á þér, enda kannski ekki annað hægt, þar sem hún fæddist á af- mælisdaginn þinn. Undantekningarlaust enduðu öll okkar samtöl á því að þú baðst mig að senda þér eitthvað götótt, sem þú gætir þá lagað. Þínir einstaklega fimu fingur og þitt ótrúlega hugmyndaflug gladdi marga. Þeir voru magnað- ir, grímubúningarnir sem þú hannaðir og saumaðir frá grunni. Þær eru ógleymanlegar allar ferðirnar upp í Hellisholt þegar ég var gutti. Þar var synt, veitt, tínt, keyrt og maður gleymdi sér í alls kyns ævintýraleikjum. Öll listaverkin sem þú skapaðir með prjónum og garni, svo ekki sé minnst á garðinn þinn í Mið- túninu. Hann var sannarlega lysti- garður. Jarðarber, rósir og heima- gerð listaverk. Allt svo yndislegt. Þessi fátæklegu orð eru fyrir þig amma og ég veit að mamma og afi taka vel á móti þér. Það verða miklir fagnaðarfundir. Þín verður sárt saknað, elsku amma. Þinn Þorvaldur Borgar. Ég er rosalega heppin, stolt og montin af því að hafa átt svona hörkuömmu. Ég hugsa að ég þekki engan annan með jafnmikla sköpunar- gáfu og amma mín hafði, hún var alveg rosalega frjó og flink í hönd- unum, ótrúlegustu hlutir urðu til úr handavinnunni hennar. Ég á mikið af flíkum og fleiru sem amma bjó til handa mér og allt er það alveg ómetanlegt. Það má segja að amma hafi sýnt ást sína með handavinnu. Nokkrar kenningar um ömmur sem ég hafði þegar ég var lítil: Allar ömmur eru með hvítt hár, ömmur elska Rás 1 og líkams- ræktin þeirra er morgunæfing- arnar á Rás 1, ömmur elda vondan mat en kunna allar að baka, ömmur sofa ekki, kannski var hún búin að sofa nóg áður en hún varð amma og allar ömmur prjóna og sauma. Þegar ég var lítil og það fór að styttast í öskudag kom maður til ömmu með búningahugmyndir og ef manni datt ekkert í hug var amma alltaf með einhverja snið- uga hugmynd og alltaf fór útkom- an fram úr væntingum. Alveg hreint bráðfyndnir, þrælsniðugir og ævintýralegir öskudagsbún- ingar urðu til hjá henni. Amma ræktaði líka sannkallað- an ævintýragarð. Þaðan koma margar góðar minningar og í minningunni er alltaf sól. Húsið hennar og garður var uppspretta endalauss ímyndunarafls. Myndin sem mig langar að eiga af ömmu er af henni með litla útvarpið sitt að krukka í garðinum sínum en það er líka alveg rosalega sárt að vita að hún eigi ekki eftir að vera þar aftur. Hún skilur bara svo rosalega mikið eftir sig af því hún lifði lífinu til fulls. Öfundsverð, sjálfstæð, sterk, fyndin og góð kona allt til æviloka. Bless, amma mín, ég á sko eftir að sakna þín. Ástarkveðjur, Ingibjörg. Í gær bárust fréttir um að Rúna væri dáin. Þó að allir vissu að hverju stefndi setti mig hljóða. Hugurinn reikaði til bernskunnar heima í Borgum í Hornafirði. Ég hef þekkt þessa greindu og góðu konu og hennar fjölskyldu frá því ég man eftir mér. Þessi vináttu- bönd á milli fjölskyldnanna hafa haldist alla tíð. Þegar ég vann á sumrin fyrir skólagöngu minni naut ég gest- risni Rúnu. Iðulega fékk ég að borða í Miðtúninu og stundum að gista þegar kvöldvinna var í frystihúsinu eða kvöldvakt á hót- elinu. Borgun var aðeins til mála- mynda. Þrátt fyrir að ég hafi búið er- lendis meira en hálfa ævina hélst alltaf gott samband okkar á milli. Síðast hittumst við í sumar þegar þær Guðný komu í heimsókn inn í Borgir. Við áttum góðar stundir en þó var ljóst að þá var tekið að halla undan fæti. Fyrir utan mikinn áhuga og þekkingu á gróðri, náttúru og hannyrðum margs konar er það þó manngæskan og æðruleysið sem gerði Rúnu alveg einstaka manneskju. Það verður erfitt að feta í sporin hennar. Margir eiga eftir að minnast Rúnu og sakna. Blessuð sé minning hennar. Ingiríður (Inga) frá Borgum. Heima í Borgum var Guðrún Hálfdanardóttir vinkona okkar oftast kölluð Rúna í Odda. Nú er hún látin. Síðasta ár var henni erf- itt en nú hefur hún fengið hvíld og er laus við þjáningarnar. Ég var ekki há í loftinu þegar ég man fyrst eftir að hafa komið í Miðtúnið til Rúnu og Svavars. Þegar farið var í kaupstaðarferð lauk henni gjarnan með því að labbað var frá kaupfélaginu heim til Rúnu og þar þegnar góðgjörðir áður en keyrt var heim í sveitina. Kynni fjölskyldnanna eru orðin löng. Faðir minn og Svavar kynnt- ust þegar Svavar kom til Hafnar á vertíð og þegar Svavar flutti í Hornafjörðinn voru kynnin end- urnýjuð. Hafa þau haldist óslitið síðan. Rúna var um margt afskaplega fróð. Sérstakt yndi hafði hún af gróðri og varla er til sú planta sem hún ekki þekkti. Garðurinn í Mið- túninu var eins og lítill lystigarður sem hún nostraði við. Þar voru bæði algengar garðplöntur og eins framandi jurtir sem Rúna var að athuga hvort hægt væri að rækta. Og ekki má gleyma listaverkunum sem prýða garðinn. Þau gerði Rúna sjálf, oft úr hvalbeinum eða öðru úr umhverfinu, og breytti Rúna þeim í listaverk. Hún safn- aði um árabil skeljum og kuðung- um og eins og frændur hennar á Kvískerjum þá þekkti hún auðvit- að nöfnin á þeim öllum. Ég man varla eftir Rúnu öðru- vísi en að hún væri með eitthvað á milli handanna. Þeir eru ófáir sokkarnir, vettlingarnir eða peys- urnar sem hún hefur prjónað og gefið. En hún prjónaði líka ýmis- legt annað eins og prjónadúkkur í þjóðbúningum og munka sem festir voru á tréplatta. Dúkkurnar festi hún saman með pípuhreins- urum og það smágerðasta var prjónað með tannstönglum. Ímyndunarafli Rúnu í handavinnu voru í raun engin takmörk verið sett. Um það vitna fuglar úr fisk- beinum, hnýtt hengi fyrir blóma- potta og málaðir steinar svo eitt- hvað sé nefnt. Oft var margt um manninn við eldhúsborðið hjá Rúnu. Henni þótti ekki tiltökumál að bæta við diski á borðið á matmálstíma. Þegar ég fór að vinna sem ung- lingur úti á Höfn var ekki annað tekið í mál en að koma í hádeginu í Miðtúnið til að borða. Stundum fannst mér maturinn óvenjulegur. Má þar nefna ýmiss konar sjáv- arfang sem ég var ekki vön heima í sveitinni. Og skrítið þótti mér þegar bræður Rúnu helltu lýsi yfir fiskinn á meðan aðrir fengu sér hamsatólg eða hangiflot. Seinni árin hringdi Rúna stundum til mín, sagðist hafa verið að búa til kæfu eða sultu. Eftir að hafa farið í heimsókn og smakkað herlegheitin hjá henni gaukaði hún gjarnan að mér sultukrukku eða kæfuboxi til að taka með heim og gefa fjölskyldunni. Komið er að leiðarlokum. Borgafólkið þakkar Rúnu einlæg- an vinskap og tryggð og sendir að- standendum samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Rúnu í Odda. Hjördís Skírnisdóttir. Látinn er í Reykjavík Þor- grímur Þorgrímsson stórkaup- maður. Foreldrar hans voru Þor- grímur Sigurðsson útgerðarmaður og skipstjóri og eiginkona hans, Guðrún Jóns- dóttir Mýrdal. Þorgrímur var ein- ungis 18 ára þegar hann stofnaði fyrirtæki sitt Þ. Þorgrímsson & Co árið 1942. Þetta verslunar- og innflutningsfyrirtæki átti eftir að verða ævistarf hans. Hann gerði reyndar hlé á rekstrinum árið 1943 þegar hann fór vestur um haf til Bandaríkjanna til að afla sér meiri menntunar í verslunar- fræðum í Trenton í New Jersey. Þar lagði hann ekki einungis stund á viðskiptafræði heldur einnig tryggingafræði, blaða- mennsku, ensku og spænsku. Þegar hann sneri aftur til Íslands notfærði hann sér þau viðskipta- sambönd sem hann aflaði sér í Bandaríkjunum og hóf innflutn- ing og sölu á vélum, lyftikrönum, gröfum, vögnum og varahlutum sem var uppistaðan í vörufram- boði fyrirtækisins á fyrstu árun- um. Upp úr 1950 fór síðan meira að bera á byggingarvörum og að lokum breyttist Þ. Þorgrímsson & Co í byggingarvöruverslun ásamt heildverslun. Árið 1958 setti hann á fót verksmiðju sem hann nefndi Varma-Plast en hún framleiddi einangrunarplast fyrir húsbyggingar. Hana starfrækti hann í 33 ár. Við erum nú að kveðja gamlan mann, en Þorgrímur var í hópi ungra manna á Íslandi á 20. öld sem breytti Íslandi varanlega og færði það til nútímans. Þorgrímur var frændi minn, en móðir hans var hálfsystir móður- Þorgrímur Þorgrímsson ✝ ÞorgrímurÞorgrímsson stórkaupmaður fæddist í Reykjavík 4. febrúar 1924. Hann andaðist þar 29. janúar 2012. Útför Þorgríms fór fram í kyrrþey frá Fossvogskap- ellu 8. febrúar 2012. afa míns, Gunnlaugs Jónssonar Foss- berg. Fossberg afi minn lærði til vél- stjóra í Danmörku á öðrum áratug 20. aldar og með honum var annar Íslending- ur, Kjartan Örvar. Voru þeir miklir mátar og vinátta mikil á milli fjöl- skyldnanna. Það átti síðan fyrir Þorgrími að liggja að ganga að eiga dóttur þessa besta vinar Gunnlaugs Fossberg í ágúst 1951. Það var Jóhanna Kjartansdóttir Örvar. Það var hamingjuríkt hjónaband og lifir Jóhanna mann sinn. Þau reistu sér glæsilegt einbýlishús við Skildinganes í Skerjafirði og fluttu inn í nýbyggt húsið árið 1959. Þar bjuggu þau alla tíð síð- an og þar býr Jóhanna enn. Þau eignuðust síðan þrjú börn, Hönnu Þóru, Hrafnildi og Þor- grím Þór. Þorgrímur Þór tók við rekstri fyrirtækisins af föður sín- um fyrir mörgum árum og hefur reksturinn dafnað enn frekar undir hans stjórn. Þorgrímur hafði mikinn áhuga á stangveiði og eignaðist aðstöðu bæði við Grímsá í Borgarfirði og við Þingvallavatn þar sem hann reisti fjölskyldunni sumarhús. Hann varð ræðismaður Chile árið 1977 og gegndi því starfi í 15 ár. Þorgrímur var virtur í sinni stétt og í samfélaginu. Þorgrímur var alvörugefinn maður að sjá og við fyrstu sýn mátti halda að um jarðbundinn athafnamann væri að ræða. En Þorgrímur frændi átti sér fleiri hliðar. Þorgrímur og Hanna Örv- ar tóku sig til og byrjuðu að læra frönsku á miðjum aldri og dvöldu í Frakklandi um tíma þeirra er- inda. Þorgrímur tók sömuleiðis upp á því að læra á píanó á efri ár- um sem lengi hafði verið draumur hans. Þorgrímur var líka næmur á ýmsum sviðum og hafði mikinn áhuga á dulrænum efnum. Guð blessi minningu Þorgríms Þorgrímssonar. Einar Örn Thorlacius. 24 tíma vakt Sími 551 3485 Davíð H. Ósvaldsson S: 896 8284 Óli Pétur Friðþjófsson S: 892 8947 ÞEKKING–REYNSLA–ALÚÐ ÚTFA RARÞJÓNUSTA • Hlýlegt og gott viðmót á Grand hótel. • Fjölbreyttar veitingar lagaðar á staðnum. • Næg bílastæði og gott aðgengi. Grand erfidrykkjur Grand hótel Reykjavík, Sigtúni 38, sími 514 8000. erfidrykkjur@grand.is grand.is ✝ Okkar innilegustu þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs föður okkar, tengdaföður, afa og langafa, SIGURJÓNS GUÐJÓNSSONAR apótekara og lyfjafræðings. Sérstakar þakkir til starfsfólks heima- hjúkrunar og líknardeildar Landspítala Landa- koti fyrir frábæra hjúkrun og umönnun. Kristinn Sigurjónsson, Kristín Aðalsteinsdóttir, Inga Sigurjónsdóttir, Ísak V. Jóhannsson, Guðjón Sigurjónsson, Bjarni Sigurjónsson, Rebekka Aðalsteinsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Þökkum af alhug auðsýnda samúð, stuðning og hlýhug við fráfall elskulegs eiginmanns, föður, tengdaföður og afa, ERLINGS AÐALSTEINSSONAR, Þórunnarstræti 93, sem varð bráðkvaddur mánudaginn 23. janúar. Lára María Ellingsen, Óttar Gautur Erlingsson, Margrét Helgadóttir, Rakel María Óttarsdóttir, Elisabeth Eiríka Óttarsdóttir, Ólöf Hörn Erlingsdóttir, Sigurður Hólm Sæmundsson, Tumi Snær Sigurðsson, Katla Snædís Sigurðardóttir, Auður Gná Sigurðardóttir.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.