Monitor - 18.10.2012, Blaðsíða 10

10 MONITOR FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2012
Það væri gaman að komast í liðið, mér fi nnst mjög
skemmtilegt að taka þátt í svona keppnum.
Eins og þú segir hefur það lengi verið draumur hjá þér að
fara í Juilliard og þú hefur nú þegar farið með burðarhlut-
verk í myndum á borð við Óróa, Gauragang og Smáfugla.
Hvenær byrjaði leiklistaráhuginn?
Það eru margir sem halda að þetta hafi byrjað með
YouTube-dæminu en í raun byrjaði þetta eftir að ég keppti
í Stóru upplestrarkeppninni í 7. bekk. Eftir hana fór ég að
talsetja teiknimyndir hjá Stúdíó Sýrlandi. Ég man eiginlega
ekki alveg nákvæmlega hvernig ég fór út í þetta talsetninga-
starf en líklega var það mamma mín sem stakk upp á því og
svo hef ég farið í einhverja prufu hjá þeim.
Upp úr því starfi datt ég síðan inn í leiklistarprufu fyrir
Smáfugla, stuttmyndina hans Rúnars Rúnarssonar og eftir
það fór boltinn aðeins að rúlla.
Ég hef heyrt að stemningin á setti við tökur Óróa hafi ekki
beint verið leiðinleg.
Nei, það var alltaf mjög skemmtilegt hjá okkur. Til dæmis
þegar við vorum að taka upp partísenurnar í myndinni því
þá mættu alltaf nýir aukaleikarar, bara krakkar sem áttu að
standa í bakgrunni og vera kúl í partíi. Þegar nýju aukal-
eikararnir mættu fór alltaf ákveðið fl ipp í gang á tökustað,
það var alltaf einhver brandari í gangi sem aukaleikararnir
vissu þá ekki af. Í eitt skiptið áður en við tókum upp senu
þá kallaði Baldvin Z leikstjóri okkur saman í hring og þóttist
vera biðja til guðs af þvílíkum krafti, kyrja og svoleiðis. Við
létum náttúrlega bara eins og þetta væri siður hjá okkur og
tókum þátt en allir aukaleikararnir litu bara í kringum sig
steinhissa, hugsunin „hvað er í gangi?“ skein úr svipbrigð-
um þeirra.
Síðan þegar aukaleikararnir fóru að spyrja um hvað
myndin væri, því þau höfðu ekkert fengið að sjá neitt
handrit, þá svöruðum við að Steven Seagal léki í myndinni
og ég væri að leika ungan Seagal sem væri að þjálfa sig upp
í að hefna dauða foreldra sinna. Við sögðum sem sagt að
þetta væri lokapartíið fyrir aðalbardagaatriðið í myndinni
og eitthvað álíka og krakkarnir virtust alveg gleypa við því
(hlær). Ég held að þeir hafi síðan orðið frekar hissa þegar
þeir sáu myndina.
Frammistaða þín í myndunum sem þú hefur leikið í virð-
ist hafa vakið einhverja athygli fyrir utan landsteinana, að
minnsta kosti hjá einum manni, ekki satt?
Jú, ég er kominn með kínverskan „stalker“ sem býr í
Frakklandi (hlær). Hann er mjög sérstakur og er búinn að
vera í tölvupóstsamskiptum við mig að undanförnu. Ég hef
svarað honum nokkrum sinnum mjög kurteisislega og allt
það en svörin hans gefa alltaf til kynna að hann sé svolítið
æstur, það er að segja skrifar alltaf mjög langa tölvupósta.
Hann hefur séð allt sem ég hef leikið í og hefur mikinn
áhuga á mér sem leikara. Hann sendi mér meira að segja
afmælisgjöf, geisladisk með hljómsveitinni Kings of Con-
venience. Hann tók fram að eitt lag á plötunni minnti hann
rosalega á eina tiltekna senu í Óróa. Það er bara einhver lítil
sena þar sem ég sit í strætó og er að horfa út um gluggann
á strætónum. Honum fannst hann greinilega þurfa að deila
því með mér. Þetta var meira að segja frekar „krípí“. Hann
sendi mér diskinn og svo bréf með sem hann var búinn að
rífa allt í sundur, þannig að ég þurfti að púsla því saman til
að geta lesið það. Við strákarnir vorum alveg heilt kvöld að
púsla bréfi nu saman og svo kom í ljós að þetta var kyrr-
mynd úr umræddri senu í Óróa. Aftan á stóð eitthvað mjög
skrýtið: „I don‘t know what to say, I think I‘m crazy“, og svo
fylgdi símanúmerið hans með.
Ég lét hann vita að ég hefði leyst gátuna hans og svona og
síðan þá hef ég fengið nokkur bréf til viðbótar. Svona hefur
þetta rúllað síðustu mánuði.
Sefur þú alveg vel á næturnar þrátt fyrir þetta?
Jájá, á meðan hann mætir ekki allt í einu heim til mín þá
ætti að vera í lagi (hlær).
Þú fl uttir ungur að heiman og hefur staðið á eigin fótum
hvað það varðar í tvö ár, ekki satt?
Jú, ég fl utti fyrst að heiman þegar ég var átján ára þegar
ég fl utti í Hlíðarnar með tveimur félögum mínum. Á
þeim tíma nennti ég eiginlega ekki að vera í skóla lengur
og ákvað að fara að vinna í fullu starfi og leigja mér
íbúð samhliða því. Mér fannst það mjög fínt á meðan
á því stóð en svo fékk ég leiða á því og langaði að byrja
aftur í skóla til að klára hann. Þá dembdi ég mér aftur
í skólann en fl utti hins vegar ekki heim aftur heldur
ákvað að kaupa mér íbúð sjálfur. Ég endaði á að kaupa
íbúð í Breiðholti þar sem ég bý núna ásamt tveimur öðrum
félögum mínum, Elíasi og Árna.
Hvernig gengur sambúðin?
Bara rosalega vel. Við erum með nokkrar reglur sem sjá
til þess að allir séu sáttir. Til dæmis er allt sem fer inn í
ísskápinn sameign sem hver sem er má ganga í, nema það
sé áfengi eða gos sem er 0,5L eða minna. Síðan erum við
með svona „douche bag-krukku“ eins og í þáttunum The
New Girl. Hún virkar þannig að ef það er mat tveggja okkar
að sá þriðji hafi hagað sér eins og fífl , þá þarf hann að setja
einhvern pening í krukkuna, sem er sameiginlegur sjóður.
Er þetta algjör piparsveinaíbúð?
Það mætti segja það. Við erum til dæmis með píluspjald
og fússballborð. Við æfum okkur stíft heima í fússball til að
geta síðan farið niður í bæ og keppt þar við menn upp á bjór
og svona. Þó svo að borðið hafi alveg kostað 80.000 kr. þá
mun það klárlega borga sig á endanum (hlær). Svo er hvítur
múrveggur inni í íbúðinni sem er alveg klikkaður því við
fengum mjög hæfi leikaríkan strák til að mála vegginn alveg
eins og plötuumslagið að The Wall með Pink Floyd. Þegar þú
labbar inn í íbúðina er ekki annað hægt en að hugsa: „Ókei,
þetta er nettasta íbúð sem ég hef komið inn í.“
Nú ert þú á leiðinni til Akureyrar að leika í þriðju seríu af
Hæ Gosa. Er það svart og hvítt í samanburði við Pressu?
Þetta eru náttúrlega gamanþættir þannig að þetta er
töluvert frábrugðið Pressu. Þetta eru ótrúlega skemmtilegir
þættir og fólk sem er í þessu er frábært. Handritið í þessari
seríu inniheldur aðeins meiri spennu heldur en í síðustu
seríu sem ég lék í. Það verður skemmtilegt að vinna með
það allt saman. Í þessum þáttum leik ég sem sagt „goth-
arann“ Jason sem er kærasti dóttur aðalpersónanna. Það
er svo gaman með þetta hlutverk hvað gervið manns er
afgerandi. Þegar maður er kominn í síðan leðurfrakka,
hvítmálaður í framan og með „eye-liner“, þá er svo auðvelt
að detta inn í karakter. Svo er alltaf gaman að fara niður í
bæ eftir tökur og spóka sig aðeins um í gallanum.
Hvað er annars framundan hjá þér?
Ég er að fara að kjósa á eftir í þessum stjórnlagakosning-
um. Ég er reyndar ekki búinn að renna í gegnum þennan
bækling en ég er búinn að sjá sýnishorn af kjörseðlinum.
Þetta er svona eins og ef maður gæti séð prófi ð sem maður
er að fara í áður en maður mætir í það. Djöfull vildi ég óska
þess að ég gæti það til dæmis í sambandi við prófi ð sem ég
er að fara í á eftir. Akureyrarferðin mun síðan skipa stóran
sess í lífi mínu næstu dagana. Þar er ég náttúrlega að fara
að vinna með skemmtilegasta fólki í heimi. Baldvin Z,
sem leikstýrði Óróa, framleiðir einmitt þessa þætti. Ég var
eiginlega búinn lofa honum að nefna hann í þessu viðtali
(hlær). Svo ætla ég að
klára skólann og
einbeita mér að
því. Eftir áramót
er ég síðan að
fara að leika
lítið hlutverk
í næstu
myndinni
hans
Baldvins,
Vonarstræti.
Þetta verður
allt mjög
spennandi.
SMÁA
LETRIÐ
KVIKMYNDIR
Myndin sem ég get horft á aftur og aftur:
The Matrix.
Myndin sem ég felli tár yfi r:
Bróðir minn ljónshjarta.
Myndin sem ég grenja úr hlátri yfi r: Don‘t
Be a Menace to South Central While
Drinking Your Juice in the Hood.
Uppáhaldsmyndin mín í æsku: Dúmbó.
Versta mynd sem ég hef séð:
The Room en eiginlega jafnframt ein
sú skemmtilegasta.
TÓNLIST
Lagið í uppáhaldi þessa stundina:
Fake Empire með The National.
Lagið sem ég hlusta á til að gíra mig
upp fyrir helgina: Ridin‘ Solo með Jason
Derulo.
Lagið sem ég fíla í laumi: Þau eru mörg.
My Immortal með Evanescence.
Lagið sem ég syng í karókí: Ég hef
sungið nokkuð oft í karókí og ég
hugsa að Don‘t Stop Believin‘ sé
uppáhaldslagið mitt hvað það
varðar.
Nostalgíulagið: Where‘d
You Go með Fort Minor
minnir mig alltaf á mjög
skemmtilega fjölskyldu-
ferð til Spánar.
FORM
OG
FÆÐI
Uppáhaldsmatur:
Pítsa.
Maturinn sem ég fæ
mér þegar ég ætla að
taka mig á: Pítsa.
Versti matur sem ég
hef smakkað: Spaghetti
bolognese á grískum veitinga-
stað í Þýskalandi.
Stoltasta augnablikið á
íþróttaferlinum mínum:
Þegar ég skoraði mitt eina mark á
fótboltaferli mínum með E-liði Þróttar.