Morgunblaðið - 27.02.2015, Blaðsíða 20
HINSTA KVEÐJA
Sá einn er skáld, sem skilur
fuglamál,
og skærast hljómar það í
barnsins sál.
Hann saurgar aldrei söngsins
helgu vé.
Hann syngur líf í smiðjumó og
tré.
Sá einn er skáld, sem elskar jörð
og sól,
þótt eigi hvorki björg né
húsaskjól.
Hann veit, að lífið sjálft er
guðagjöf,
og gæti búið einn við nyrstu höf.
(Davíð Stefánsson)
Brynhildur Ásgeirsdóttir.
✝ ÞorfinnurGuðnason
fæddist 4. mars
1959 í Hafnarfirði.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 15. febrúar
2015.
Þorfinnur var
sonur hjónanna
Guðna Þ. Þor-
finnssonar, f. 8.
mars 1916, d. 13.
febrúar 1966, og Steingerðar
Þorsteinsdóttur, f. 2. febrúar
1926.
Systkini Þorfinns eru Sigríð-
ur, f. 13. febrúar 1950, og Þor-
steinn, f. 7. ágúst 1952. Hálf-
systur Þorfinns, samfeðra, eru
Steinunn, f. 10. júní 1937, d. 7.
maí 2012, og Gerður Karitas, f.
10. júlí 1942.
Þann 10. ágúst 1985 kvæntist
Þorfinnur eftirlifandi eiginkonu
sinni, Bryndísi J. Gunnars-
dóttur, f. 13. janúar 1958. For-
eldrar Bryndísar voru hjónin
Gunnar Guðmundsson, f. 25.
nóvember 1932, d. 10. mars
2014, og Thelma Sigurgeirs-
dóttir, f. 5. apríl 1934, d. 2. jan-
úar 2015. Dóttir Bryndísar er
Thelma Guðrún Jónsdóttir, f.
20. júní 1977, dóttir Thelmu er
sendi Þorfinnur frá sér fimmtu
mynd sína, Hestasögu, sem hef-
ur verið sýnd víða um heim.
Myndin var tilnefnd til Eddu-
verðlauna og Þorfinnur til-
nefndur sem leikstjóri ársins.
Árið 2005 kom svo myndin Klink
og bank um ævintýrið þegar
listamenn fengu gömlu Hamp-
iðjuna til afnota um skeið. Árið
2008 framleiddi hann heim-
ildamyndina Kjötborg sem
Hulda Rós Guðnadóttir og
Helga Rakel Rafnsdóttir leik-
stýrðu. Árið 2009 sendi Þorfinn-
ur svo frá sér kvikmyndina
Draumalandið sem hann gerði í
samvinnu við Andra Snæ
Magnason. Myndin sló aðsókn-
armet Lalla Johns og er mest
sótta heimildamynd íslenskrar
kvikmyndasögu. Myndin hlaut
Edduverðlaun sem heimilda-
mynd ársins, auk þess að hljóta
tilnefningar Eddu fyrir leik-
stjórn og hljóð. Árið 2010 kom
svo myndin Garðarshólmi um
eftirmál hrunsins og endurreisn
samfélagsins. Mynd Þorfinns,
Bakka-Baldur, var frumsýnd ár-
ið 2011. Hún var tilnefnd til
Edduverðlauna. Síðla árs 2014
frumsýndi Þorfinnur síðan
myndina Víkingó um íslenskan
athanaræktanda og vini hans í
Dóminíska lýðveldinu.
Undanfarin 20 ár hafa þau
hjónin Þorfinnur og Bryndís bú-
ið lengst af í Biskupstungum.
Útför Þorfinns fer fram í dag,
27. febrúar 2015, frá Hallgríms-
kirkju, og hefst athöfnin kl. 13.
Sigríður Birta Pét-
ursdóttir, f. 22. júlí
2000.
Þorfinnur ólst
upp í Reykjavík.
Hann lauk stúdents-
prófi frá Fjölbrauta-
skólanum í Breið-
holti árið 1983.
Þorfinnur lauk BA-
námi í kvikmynda-
gerð frá California
College of Arts and
Crafts í San Francisco árið 1987.
Þorfinnur starfaði hjá RÚV
til ársins 1993 þegar hann sneri
sér að gerð heimildamynda.
Árið 1993 sendi Þorfinnur frá
sér fyrstu mynd sína, Húsey,
hún hlaut menningarverðlaun
DV. Önnur mynd Þorfinns, árið
1997, var Hagamús: með lífið í
lúkunum. Sú mynd hefur unnið
til verðlauna og viðurkenninga
víða um lönd. Þriðja mynd Þor-
finns, Lalli Johns, var frumsýnd
árið 2001. Myndin setti met í að-
sókn heimildamynda í kvik-
myndahúsi. Hún hlaut einnig
Edduverðlaunin sem heim-
ildamynd ársins og Þorfinnur
hlaut fagverðlaun Eddu fyrir
klippingu á myndinni. Fjórða
heimildamynd Þorfinns var
Grand Rokk 1999 og árið 2004
Elsku Toffi, stjúppabbi minn
og afi.
Rosalega er lífið furðulegt.
Eina stundina eru allir saman og
svo aðra eru svo margir farnir á
svo stuttum tíma. Afi Gunnar og
amma Thelma og svo þú, okkur
Birtu finnst þetta allt mjög
furðulegt. En sem betur fer eru
eftir margar minningar um okk-
ur saman í gegnum tíðina, sem
barn á Ásvallagötunni, unglingur
í Vegghömrunum, á Felli í mú-
saævintýrum og á Hverfisgöt-
unni með Birtu litlu og allar bak-
arísferðirnar, allar helgarnar í
Hrosshaga og allar ferðirnar á
Vatnsleysu og svo í Dalsmynni
þar sem þú og mamma loksins
eignuðust hús til að búa saman í
ellinni eða svo var planið.
Hver hefði trúað því að síðasti
reiðtúrinn þinn hefði verið í júlí
2014 á honum Bakka-Baldri sem
var þá fjögurra vetra. Þú varst
að temja hann og ætluðum við
litla fjölskyldan að skiptast á að
fara á bak á honum á hverju
sumri eftir það.
Ég er mjög sjaldan orðlaus en
núna er ég orðin orðlaus yfir öll-
um þessum missi sem við fjöl-
skyldan erum búin að ganga í
gegnum á innan við einu ári. Ég
vil samt segja þér, elsku Toffi
minn, að þetta ár, árið 2015 og
framvegis, verður mun betra hjá
mér og Birtunni minni. Eftir
langan tíma og mjög langþráða
ákvörðun sem ég hef tekið verð-
ur allt til hins betra núna; þú
veist hvað ég á við og ég veit að
þú ert stoltur af mér með þessa
ákvörðun.
Ég bið Guð að passa mömmu
mína, ömmu Steinu og elsku
Birtu og okkur öll. Ég trúi á æðri
mátt, meira núna en nokkurn
tíma áður, og ég veit að hann
mun hjálpa okkur í gegnum
þetta og í gegnum allt lífið. Það
er gott að trúa á eitthvað og ég
veit að þú trúðir mikið á lífið og
Guð líka, nú ertu í hans höndum
og loksins ertu búinn að hitta
pabba þinn, ég sé ykkur í anda í
rokna samræðum um lífið og til-
veruna og veit að þið og afi og
amma munu fylgjast með okkur.
Ég finn allavega fyrir nærveru
ykkar og þið eruð mjög oft í
draumum mínum, núna síðustu
nótt dreymdi mig þig.
En að lokum eins og maðurinn
(Þorfinnur Guðnason kvik-
myndagerðarmaður) sagði:
„Nú hefur mynd fengið vængi
og tímabært að sleppa henni
lausri.“
Takk fyrir allt, Toffi minn, og
ekki hafa áhyggjur af okkur, við
munum spjara okkur og við
Birta pössum mömmu.
Þín dóttir og þitt eina afabarn,
Thelma Guðrún og
Sigríður Birta.
Toffi bróðir lést sunnudaginn
15. febrúar sl. eftir baráttu við
mein sem lagt hefur margan góð-
an dreng. Toffi var drengur góð-
ur.
Toffi kynnti mig jafnan sem
stóra bróður. Toffi hafði gaman
af að segja sögur af stóra bróður
kenna sér ungum mannasiði,
þær sögur urðu ýktari eftir því
sem árin liðu. Fæstir vita að
Toffi var bráðefnilegur körfu-
boltamaður en hann var einnig
liðtækur skákmaður. Hann mát-
aði mig með heimaskít þegar
hann var 11 ára og ég 17 ára. Á
því augnabliki útskrifaðist Toffi
úr mannasiðaskóla stóra bróður
og ég lagði taflið varanlega á hill-
una. Síðan hefur ekki styggð-
aryrði fallið á milli Toffa og mín.
Við fengumst við ólík við-
fangsefni á lífsbrautinni en átt-
um því láni að fagna að þykja
vænt hvor um annan og á milli
okkar ríkti bróðurkærleikur og
gagnkvæm virðing.
Toffi leit veröldina í gegnum
önnur sjóngler en margur annar.
Ungur var hann hvorutveggja
nörd og töffari, las bækur í rík-
ara mæli en jafnaldrar hans.
Hann prófaði líka og tamdi sér
meinta lesti lífsins á undan jafn-
öldrum sínum. Hann var í senn
Gutti og Ari litli úr vísum Stef-
áns Jónssonar. Toffi var braut-
ryðjandi í eðli sínu, hann leiddi
hópinn ungur, og síðar í ævistarfi
sínu við heimildamyndagerð.
Toffi var skrefi á undan sam-
ferðamönnum á lífsins braut, og
fór á undan yfir endamörk henn-
ar.
Sýn Toffa á veraldleg verð-
mæti var önnur en gengur og
gerist. Sem unglingur gaf Toffi
hluta sumarhýru sinnar til jafn-
aldra sinna sem þurftu meira á
því að halda en hann, að hans
mati. Hann gaf peninga sína af
einlægni og krafðist einskis í
staðinn. Þannig hefur hagfræði
Toffa verið í gegnum tíðina, fal-
leg en ekki mjög hagnýt. Sjón-
gler hans hjálpuðu honum ekki
að bera skynbragð á nauðsyn
sjálfbærni verkefna sem hann
tók sér fyrir hendur. Hann nálg-
aðist verkefni sín á listrænum
forsendum. Fyrir Toffa voru
verðmæti fólgin í margbreyti-
legri fegurð náttúrunnar, þegar
gæðingur er tekinn til kostanna,
að gæða steina lífi, í litbrigðum
Heklu, o.s.frv., hann fann jafnvel
fegurð í snjóskafli með músa-
sporum. Mátturinn og dýrðin
fyrir Toffa voru falin í náttúrunni
og dýrunum. Toffi fangaði þessi
verðmæti og setti í ógleymanleg-
ar myndir sínar án þess að gera
kröfur um veraldleg verðmæti í
staðinn. Toffi var óeigingjarn,
einlægur og heill listamaður.
Heimili Toffa og Biddýjar í
Biskupstungum voru við dyr
ósnortinnar náttúru, þar fann
Toffi það sem skipti hann máli.
Hann þekkti alla fugla af söng
þeirra og útliti. Þó að hann syngi
ekki sjálfur fann hann samhljóm
náttúrunnar, dýra og manna og
birti í myndum sínum. Á Vatns-
leysu áttu þau hjón skjól hjá
móðurbróður okkar Braga og
hans fjölskyldu, það er þakkar-
vert.
Það er sárt að kveðja yngri
bróður sinn og það er sárt fyrir
móður okkar að sjá á eftir yngsta
barni sínu. En sárast er það fyrir
Biddý, konu Toffa, að missa
manninn sinn fyrir aldur fram.
Toffi og Biddý voru til hvort fyr-
ir annað.
Megi æðri máttur styrkja
Biddý og móður okkar og okkur
öll í sorginni sem herjar á, far þú
í friði, kæri bróðir.
Þorsteinn Guðnason.
Mágur minn Þorfinnur
Guðnason kvaddi þessa jarðvist
að morgni 15. febrúar aðeins 55
ára.
Þorfinni eða Toffa eins og
hann var kallaður var margt til
lista lagt, hann stundaði kvik-
myndagerð af mikilli snilld,
mynd- og steinalistaverk eru
mörg eftir hann en hann hafði
unun af að vinna með efni úr
náttúrunni.
Toffi og Bryndís bjuggu að
Dalsmynni í Biskupstungum en
þar naut Toffi sín við listsköpun
sína.
Toffi og Bryndís voru sam-
heldin hjón og störfuðu oftar en
ekki saman við kvikmyndatökur
hérlendis sem og erlendis.
Toffi gekk til verka sinna með
æðruleysi að leiðarljósi, aldrei
heyrði maður Toffa tala illa um
fólk þó hallað hafi á hann en ver-
aldlegir hlutir skiptu Toffa ekki
máli. Ég spilaði golfhring með
Toffa á golfvellinum í Úthlíð en
hann stundaði það sport þegar
tími gafst til, þá nægði honum að
smella sér í gúmmískóna og lopa-
peysuna, draga fram gamalt
golfsett sem honum hafði verið
gefið, þetta uppfyllti kröfur
Toffa og nægði til árangurs.
Toffi var bókhneigður, hafði
gaman af ljóðum og góðum sög-
um, húmor hafði hann fyrir sjálf-
um sér sagði skemmtilega frá og
var vel að sér í sögu og menn-
ingu.
Síðustu mánuðir hafa verið
þeim hjónum erfiðir en alltaf
héldu þau í vonina og litu á veik-
indin sem vegferð sem þau voru í
og mundu klára.
Ég bið guð að gefa Bryndísi
systur, Thelmu, Birtu og fjöl-
skyldu Þorfinns styrk til að tak-
ast á við sorgina.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Dagmar Sigurlaug
Gunnarsdóttir.
Það voru þungar fréttir í júlí á
síðasta ári, þegar Biddý systir
mín hringdi í mig og sagði mér að
Toffi hefði greinst með krabba-
mein. Toffi, eins og hann var allt-
af kallaður af sínum nánustu, lést
langt um aldur fram eftir harða
og erfiða baráttu við þennan ill-
víga sjúkdóm.
Sumir eru þannig að manni
finnst maður alltaf fara ríkari af
fundi þeirra en maður kom, Toffi
var slíkur maður. Alltaf var gam-
an að heimsækja systur mína og
mág í sveitina þeirra fyrir austan
og gaman var að hlusta á Toffa
tala um hvað var búið að drífa á
hans daga síðustu daga áður en
ég kom. Eitt sinn fór ég með
honum í útreiðartúr niður með
Tungufljóti í Pollengi þar sem er
mikið fuglalíf. Þar þekkti hann
alla fuglana og hljóð þeirra. Við
Toffi áttum eitt sameiginlegt, við
höfðum báðir yndi af náttúrunni
og höfðum báðir gaman af því að
skjóta! þ.e.a.s hann með kvik-
myndatökuvélinni og ég með
haglabyssunni. Hann var fljótur
að segja við mig að Pollengi væri
friðland. Margt fræddi hann mig
um og fyrir tilstilli hans tel ég
mig vera betri og hófsamari
veiðimann sem getur sameinað
útivist og veiðar í náttúru lands-
ins og sýndi hann mér mikinn
skilning í því. Kvikmyndagerð
var Toffa hugleikin og gott
innsæi hafði hann í náttúruna
eins og heimildarmyndirnar
hans bera merki. Hann undi sér
best í sveitinni, frá skarkalanum
í borginni og hlakkaði svo til að
fara í útreiðartúra að temja hest-
inn sinn sem hann fékk að gjöf og
er afkvæmi Bakka Baldurs úr
einni af heimildarmyndum hans.
En núna er Toffi í einum löngum
útreiðartúr. Minning þín lifir.
Ég votta systur minni, Bryn-
dísi, frænkum mínum Thelmu og
Birtu og Steingerði móður Toffa
og fjölskyldu alla mína dýpstu
samúð.
Þinn mágur,
Sigurgeir S. Gunnarsson
og strákar.
Úr Álfheimunum kom hann
glaðbeittur, heilsaði með nafni
og lét fylgja að afi sinn væri
bændahöfðingi, sjálfur Þorsteinn
frá Vatnsleysu. Ekki hafði ég áð-
ur kynnst jafnaldra sem sagði á
sér deili með öðrum eins mynd-
arskap og þótti einboðið að láta
hann njóta síns höfðinglega upp-
runa. Það var ekki fyrr en löngu
seinna sem mér fannst ég fyrst
skilja hvers vegna þessi vinur
minn vildi helst tala um afa sinn
þegar við hinir mátumst á um
hvort flottast væri að eiga pabba
sem væri stýrimaður, lögga eða
trommari. Aðeins þrem mánuð-
um áður en við áttum að mæta í
Langholtsskólann höfðu örlögin
hagað því svo að pabbi hans féll
frá og þann harm vildi hann fá að
bera í hljóði.
Framan af gat Þorfinnur sér
nokkurt orð fyrir ærsl sem ef til
vill mátti rekja til áfallsins sem
hann hafði orðið fyrir. En strák-
urinn var bráðskemmtilegur og
átti til að orða hug sinn á frum-
legri hátt en krakkar á okkar
aldri. Í hópi okkar sem vildum
ekki láta skólann ráða of miklu
var Þorfinnur fremstur meðal
jafningja, djarfur í framgöngu og
óspar á skoðanir sínar um reglur
skólans og fyrirkomulag
kennslu. Svo líflegur var hann að
mér er til efs að Langholtsskól-
inn hafi í annan tíma haft nem-
anda sem meira orð fór af. Allir
vissu hver Toffi var, löngu áður
en þeir vissu hvað skólastjórinn
hét.
Þrátt fyrir lítilsháttar
árekstra við skólayfirvöld leið
okkur vel í Langholtsskólanum
og eignuðumst þar marga vini,
ekki síst í körfuboltanum hjá
Einari leikfimikennara sem
gerði úr okkur góða liðsheild ÍR-
inga sem um síðir var öll valin í
unglingalandsliðið. En Þorfinni
var lítið gefið um þá upphefð og
fannst kappnóg að mæta á æf-
ingarnar hjá ÍR. Í körfuboltan-
um fékk hann útrás fyrir sitt
mikla keppnisskap og útsjónar-
semi. Áður hafði Sigfús teikni-
kennari tekið alveg sérstaklega
eftir þeim listrænu hæfileikum
sem Þorfinnur bjó yfir og hengdi
myndir hans jafnharðan upp á
vegg okkur til hvatningar. Í
stuttu máli var Toffi of leiftrandi
til að hægt væri að ætlast til að
hann þrifist við það utanbókar-
stagl sem hann sagði í skóla-
blaðinu sem við skrifuðum að
væri bæði „skaðvænlegt og and-
styggilegt“ og bætti við þessum
varnaðarorðum: „Veikgeðja fólk
sem lengi stundar skólanám
verður margt hvert ístöðulitlir
aumingjar ævilangt.“
Árin í körfuboltanum urðu til
að treysta vináttuna. Milli æf-
inga, bíóferða og heimsókna í
Álfheimasjoppu og Sunnó gátum
við setið tímunum saman yfir
tafli, oft einni og sömu skákinni,
því Toffi hafði ótrú á skákklukk-
um. Í staðinn fór hann fram á að
við tækjum upp afleiki okkar og
gekk það oftast svo langt að
hvorugur hafði hugmynd um
hvort hann hafði unnið eða tapað.
Á meðan við biðum eftir leik
fannst okkur það lyfta andanum
að láta Traffic eða Cream leika
Þorfinnur
Guðnason
20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2015
Innilegar þakkir færum við öllum sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KJARTANS HALLDÓRSSONAR
sægreifa.
.
Jóhann Sævar Kjartansson, Jóhanna Ósk Breiðdal,
Halldór Páll Kjartansson, Elín Birna Bjarnfinnsdóttir,
Elís Már Kjartansson, Unnur Lilja Aradóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og fjölskyldur þeirra.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegrar
ömmu okkar, langömmu, langalangömmu
og systur,
GUÐRÚNAR STEFÁNSDÓTTUR,
Melhaga 18,
Reykjavík.
Sérstakar kveðjur sendum við starfsfólki D-deildar HSS og
Nesvalla í Reykjanesbæ með þakklæti fyrir alúð og góða
umönnun.
Stefán G. Einarsson, Eydís Eyjólfsdóttir,
Ari Einarsson, Ása Guðmundsdóttir,
Andri Freyr Stefánsson, Ásthildur Ósk Brynjarsdóttir,
Júlía Sif Andradóttir,
Tristan Einarsson,
Einar Þór Stefánsson,
Guðrún Mjöll Stefánsdóttir, Sindri Þrastarson,
Lovísa Íris Stefánsdóttir,
Tómas Elí Stefánsson,
Fríða Kristín Aradóttir,
Guðrún Aradóttir,
Brynhildur Aradóttir,
Gunnhildur Aradóttir,
Ágústa Stefánsdóttir Gary.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem vottuðu
okkur samúð við fráfall sonar míns, bróður
okkar og frænda,
GUÐBJÖRNS BJARNA
ARNÓRSSONAR,
Blásölum 22,
Kópavogi.
.
Svanfríður Ingunn Arnkelsdóttir,
Arnór H. Arnórsson, Margrét Fjóla Jónsdóttir,
Þuríður S. Arnórsdóttir, Gunnlaugur Gunnlaugsson
og fjölskyldur.