Morgunblaðið - 27.02.2015, Blaðsíða 24

Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2015
Á tímum Svandísar Svavarsdóttur
sem umhverfisráðherra var notað
slagorðið „Náttúran njóti vafans“, í
baráttu við erlendar og ágengar
plöntur, t.d. lúpinu. Mér datt þetta
slagorð í hug en svolítið breytt:
„Þjóðin njóti vafans“, þegar ég las
frétt í Morgunblaðinu 24. febr. sl.,
bls. 2, Taldir hættulegir – ganga
lausir. Þar er sagt að yfirvöld séu
algerlega ráðalaus eftir að héraðs-
dómur og síðan hæstiréttur hafi
hafnað kröfu lögreglu um gæslu-
varðhald yfir erlendum mönnum,
sem hafa lýst yfir ást sinni á ISIS
og eru taldir hættulegir sjálfum sér
og öðrum. Ég vísa í þessa grein og
spyr sem borgari þessa lands: Hví
var þessum mönnum hleypt inn í
landið á fölsuðum pappírum og
hvers vegna eru þeir látnir vera hér
um langan tíma og ekkert gerist
þrátt fyrir að við höfum undirritað
svokallað Dyflinnar-samkomulag
sem kveður á um að senda eigi
þetta fólk til baka? Skýringin kann
að vera að það er töluverður iðn-
aður kominn í kringum innflytj-
endamál á Íslandi og svokallaðir
mannréttingalögfræðingar og fleiri
fræðingar hafa fundið peningalykt
af þessu fólki og flækja málin eins
lengi og hægt er á kostnað skatt-
borgara. Er ekki kominn tími til að
þjóðin fái að njóta vafans?
Skattborgari.
Velvakandi Svarað í síma 569-1100 frá kl. 10-12 velvakandi@mbl.is
Lúpína Ekki eru allir á eitt sáttir um lúpínuna.
Ráðalaus yfirvöld
„Ágætu“ forsætis-,
fjármála-, velferðar-
og heilbrigð-
isráðherrar.
Nú er það svo, að
þegar öryrki nær
þeim áfanga að verða
67 ára, gerir almætt-
ið, af óendanlegri
elsku sinni, krafta-
verk á viðkomandi
einstaklingi (eða eru
það stjórnvöld þessa lands, ég er
ekki viss?). Öryrkinn getur við 67
ára aldur hent stafnum sínum,
hækjunni, göngugrindinni og jafn-
vel hjólastólnum sínum, eða hverju
því hjálpartæki sem hann notaði til
að koma sér á milli staða, því hann
er ekki lengur öryrki, hann er orð-
inn ellilífeyrisþegi (gamalmenni).
Það sama gerist þegar geðfatlaðir
eiga í hlut, þeir munu ganga um al-
heilir á geði. Blindir fá sýn og mál
og heyrnarlausir munu tala og
heyra sem aldrei fyrr, Heyrn-
arlausir munu heyra saumnál detta
á teppi og blindir munu sjá svik
ríkisstjórnarinnar. Þegar öryrki
nær þeim merka áfanga að verða
67 ára (ef hann lifir svo lengi) þá er
felld niður aldurstengd örorku-
uppbót, sem getur numið allt að
34.000 kr. á mánuði. Samkvæmt
þessu þá munu bætur skerðast um
þessa upphæð. Nú er það svo að
lyfjakostnaður, heimsóknir til
lækna, o.fl. mun í nánast öllum til-
fellum aukast eftir að öryrkinn nær
þeim „eftirsóknarverða“ áfanga að
verða 67 ára, sem sagt orðinn elli-
lífeyrisþegi. Öryrkinn (nú eldri
borgari), þarf á öllum sínum pen-
ingum að halda til að geta haldið
lífi. Hann þarf að greiða húsaleigu/
fasteignagjöld og afborganir lána,
hann þarf að borða hollan mat (sem
er dýrari en óhollur), hann þarf að
komast á milli staða o.m.fl. Öryrk-
inn/ellilífeyrisþeginn þarf ekki að
eiga fyrir jólagjöfum til barnabarna
sinna, en honum sárnar að geta það
ekki vegna fátæktar. Þegar svo er
komið virðist honum að allt sé af
honum tekið. Við þekkjum öll sög-
una af gömlu konunni í apótekinu
sem tíndi alla aurana sína úr budd-
unni sinni til að eiga fyrir lífs-
nauðsynlegu lyfi, en átti ekki nóg
og fór grátandi út. Einstaka sinn-
um heyrum við þá
gleðifregn að góðvilj-
aður viðskiptavinur
greiði fyrir lyf gömlu
konunnar, en að rík-
isstjórnin geri svona
nokkuð, það er borin
von. Ríkisstjórnin reyt-
ir aurana af þeim sem
minna mega sín eins
og enginn sé morg-
undagurinn, þeir fá-
tæku skulu borga,
hvað sem á dynur.
Ætlar þessi ríkisstjórn, sem núna
situr við völd, að gera eitthvað til
að leiðrétta kjör öryrkja og eldri
borgara þessa lands ? Eða mun
hún, eins og svo oft áður, horfa
sakleysislega til himins og segja:
Étið það sem úti frýs, okkur kemur
þetta ekki við. Nú vil ég endilega
benda þessum ungmennum, sem
sviku sig inn á þing með fölskum
loforðum og fagurgala, á að það
voru eldri borgarar landsins sem
unnu alla vinnuna og gerðu landið
að því sem það er í dag. Eru þetta
þakkirnar? Við, öryrkjar og eldri
borgarar, eigum líka rétt á því að
vera til. Við eigum líka rétt á því
að lifa mannsæmandi lífi. Unga
fólkið okkar þarf á vinnu að halda,
en það virðist borin von fyrir það
að fá vinnu, þar sem útlendingar
eru frekar ráðnir til flestra starfa,
vegna þess að hægt er að greiða
þeim lægri laun en lögboðin eru.
Er ekki kominn tími til að taka á
þessu og bjóða okkar fólki vinnu í
stað þess að greiða því smán-
arbætur úr atvinnuleysissjóði? Ég
óska eftir, nei, ég krefst svara frá
þeim ráðherrum sem bréfið er stíl-
að til. Vonandi eru þeir ekki þær
mannleysur og gungur að þora ekki
að svara. Þingmenn og ráðherrar,
hafið það hugfast að þið eruð í
vinnu hjá okkur, þ.e.a.s. hjá þjóð-
inni og við borgum launin ykkar,
sem mættu gjarnan vera árangurs-
tengd. Vinnið fyrir okkur en ekki
fyrir elítuna, hún getur bjargað sér
sjálf.
Opið bréf
til ráðherra
Eftir Kristján A.
Helgason
Kristján Helgason
»Étið það sem úti
frýs, okkur kemur
þetta ekki við.
Höfundur er öryrki.